Svava - 01.01.1895, Blaðsíða 72

9TAKCK.
fíí<
Eft.ir það VM hún itndir uinsjón föðurmtur sinniir, er
var í húsinu og átti hún nú að bíöa þess, að fœri gæfist :í,
að krækja í niann lianda lienni, er bæði væri ríkr og ættstór. I
Peðrnir leggja á rúðagerðirnar, en börnin riíöa oft ur- 4
slitum. Hér um bil ári áðr, en liér er komið söeunni liafði
Bertha, cr ekki hafði munað eftir ættgöfgi sinni í þann
svipinn, látið hjarta sitt í skiftum fyrir annað hjar.a, svo
nú átti karlmaðr hennar hjarta en liún aftr lians.
Einmitt ári áðr—rétt um það leyti, sem Warrén var
að komast yfir ástir Nance—liafði gigtin gengið svo hart
að gamla prestinum, að hann varð að fá sér aðstoðarmann,
til að jjjóna meðan hann sjálfr fór erleuclis til að leita sér
lækninga.
Séra liorace AVarnoek hét sá, or við prestjrjóuust-
unni tók. Hann var ungr maðr, fríðr sýnum, með alvar- *
leg, dökkblá, fogr augu; fullkomiun gentle-maðr bæði að
ætt og hugsunarhætti; fremr fátækr, eu hvers manns
Jiugljúfi.
Beitha haíði verið uppáhald og átrúnaðargoð gaml®
klerksius. Af því hún var honum í ýmsu hjálþíeg við em-
bættisskyldur lians, hafði hann, í gamni kallað hann
„undirhevsfiiöfðingjann sinn;“ því stúlka þessi, er bæði
var gáfuð og.starfsöm, hafði heldrviljaö eyða tímanum til
nytsamra starfa, en við tedrykkju, klæðaskifti oft á dag> (
ástleiki og tízkublöð.
Þannig stóð á því, nð hún var eins kunnug, ef ekki
kunnugri, högum sóknarmanna og þörfum enn gainlt