Svava - 01.01.1895, Blaðsíða 143

trpp KOMA. 3VIK CM SÍI)1R.
145
elakán mín, — lífið mitt,—mín eigin stúlka, segðu méi',
i livers vegna þú flúðir, og því þú tókzt upp þennan Itún-
ing; hvar þú hefir verið og hvað þú hofir gert, síðan þú
um nóttina fiúðir frá Chicago.“
Selína sagði unnusta sínunt greinilega alla sögu sína,
og byrjaði á framkontu föður hennar við hana og skipun
hans síðasta kveldið er hún var í Chicago. Því næst spurði
bún liann eftir systur sinni, hvernig föður sínum liði, og
' hvað væri orðið um inn fyrirlitlega biðilsinn.
„Það hryggir mig,“ mælti elskhugi hennar, ,,að óg
hef aðeins illar fregnir að færa þér. Systir þín er öld-
ungis utan við sig síðan þú hvarfst, — því hún telr þig
löngn dauða, og svo tók hún sér all-nærri inn dæmafáa
níðingshátt fyrverandi unnusta síns, Vivian Denstons.
Hún sitr alt af heima, heimsækir engan og leyfir engum
að heimsækja sig. Vivian Denston virðist hafa óþekkjan-
legt vald yfir föður þiuum. Haun hefir tælt liann með sér
á ið djöfullegasta spilahús, sem til er í borginni. Veð-
bréf eftir veðbréf hafa gengið úr greipum íöður þíns, beiua
leið í vasa þessa manns og glæpbræðra hans, en vald hans
yfir föður þínum virðist samt sem áðr fara dagvaxandi.
Hvernig getr staðið á þcssu 1 Geturðu skilið í því að maðr,
eius og Hiram Smith skuli ganga í félag, já óslítandi fé-
y lagsskap við mann, sem er álitinn vera fonngi ins' versta
i féglæfra félags í Chicago."
„Nei, ég skil það ekki, eu ég er sannfærð um að
uiaðr þcssi, er vildi eiga mig, hefir undir hönduin eitthvert
Svava. I. 10