Svava - 01.01.1895, Blaðsíða 150

152
HUN KUSK.VDI II.VN'N'.
Þegai- Jmrskildn var hann sannfærðr um, að fengi
hann aldrei að sjá hana aftr þá væri in fegrsta Jífs-sól har.s
gengin til viðar. Og hún var þess fullviss, að Lsori hann
ekki aftr fyrir augu hennar, væri henni öll gleðivon Jjorrin.
„Það yirðist vera mesta prúðnienni þessi náungi, sem
8at hjá þér við miðdegisborðið,“ mælti faðir hennar.
„Hvert hann er prúðr eða prúðr ekki, þá veit ég svo
mikið elsku pahhi, að ég lít okki glaðan dag tyr en ég sé
hann aftr.“
,,Hann býr á Greenhank-hótellinu, hevri ég sngt,“
mælti Le Marchant við döttur sína. „Éigum við að hjóða
honuni á afmælis-hallið þitt ?“
„Ég er hrædd um að við höfum þegar of mikið af
karlmönnúm, pahhi; það koma allir yfirmennirnit af her-
skipinu og svo heill liópr frá Flymoutli. Ég má til að
reyna að útvega fieiri stúlkur.“
„Frú Massinger hefir lofað að koma með heilan kvon-
herskara, eða er ekki svo 1“
„Jú, og lmn getr danzað á við 20 stúlkur sjálf. Hún
er fram-sk,arandi í öllu. Hvar sem hún kemr, þá er hún
alt af in fallegasta, skemtilegasta og ráðugasta til að koma
öllu af stað.“
Hefði Lily Le Marchant séð frarnan í föður sinn, er
hún var að lofa vinkonu sína, mundi hún hafa tekið oftir
hreyting á andliti hans, or henni hefði naumast geðjast að.
„Þykir þér virkilega eins vænt um hana og orð þín
beuda til, elsku Lily1“ spurði hann og var geðshræring