Svava - 01.01.1900, Qupperneq 20

304
SVAVA
[IV, 7,
er liann, sem slcrifaði greinina í blöðin ,nm árið „um út-
lirddið og skipstjórnina f'Eefluvík kirkjunnai‘; — þessa
mak.alausu, einkennilegu greiu, stm allir dáðust aö, og
undirskrifuð með „Háseti.” “
„Jú, ég man eftir greininui. F.n ég vissi ekki oftir
hvorn hún var, — hélt að hún væri effcir leikmann. Fn
hvernig fúr rneð biskupi og honumi”
„Já. Þegar biskupinn vísitaraði hjá honum, var J»r
alt í íöð og regln, embættisfærslan, samlyndið í söfnuð-
inum og framkoma prestsins, sem kvað vé'ra fyrirmyndar
raaður og prestur. Hann fylgdi svo biskupi úr garði
og reið á leið moð honum og iýsti biskup ánægju yfír
komú sinni þangað. Eu áður en þeir kvöddust, sagði
biskup, eða lét hann skilja á sér, áð sér líkaði ekki
viö haiíju að einu leyti. Prestur spurði hvað það væn,
sem lionum mislíkaði. Þá sagði biskup: (1Að þér gang-
ið í gráum fótum en ekki svörtum. Það er of ungæðis-
legt fyrir prest, að ég ekki viðhafi harðari orð.“
„Mér finst nú þotta ekkert ód»ði“, mælti Sig'urður.
„Nú, auðvitað er það svo sem ekkeft sanæœl. En
sérðu ekki hræsnina ruaður á bak við. —Séröu eltki
farísea grímuna og lié.gómaskapinn, sem hangir yfir ai'*'1
athöfninui? Og svo, þegav þess er gsett, að b iskupú-11'