Svava - 01.01.1900, Blaðsíða 38

322
SVAVA
[IV, T.
brá á leik, og það kom varla fyrir, að sauðunum
breri á milli út af geldu ánum, svo þeir styngju sam-
an hornum eða rækju þau hver í annan.
Gunnar búfræðingur var barnakennari í Langa-
dal þennan vetur. Hanu var góumánuðinn hjá Páli
verra í Brekku, Ymsir Langdælingar höfðu ýmigust
á honum fyrir trúlej7sið og eignuðu honum ýmsa
klæki, sem ekki urðu feðraðir moð rökum. — Páll
betri hafði orð á því, að Gunnar væri blandinn í
trúnni, og kom þeirri flugu í munn ýmsra talhlýðinna
manna. Þeir, sem höfðu nánust kynni af honum,
vissu þó ekki til þess; því aldrei mintist hann á
trúmál í heyranda hljóði. — Eitt af því, sem Gunn-
ari var eignað lít í bláinn, var vísa nokkur, sem
fundist hafði á blaði í mannþrönginni vísitazíudaginn,
meðan fólkið beið. — Yísan var svona.
Margur skríður möliu'inn.
Mörg er refa holan. —
Sólinn brennir Skjónu skiun.
Skjónu vantar folann. —
Engin astæða var þó til að eigna Gunnari vísu
þessa; því þótt hann væri mdlhvatur maður