Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 5

V, 7.
SVAYA
305
En söknuður og gremja þar liöfðu völdin há,
Og harmurinn sál mína nísti.
Veinar—veinar nú harpan!
Leikið er og dansað í hárri greifa-höll;
Illjómar j)ar gígjan!
Greifinn rnjög erdrukkinn-hansglymja hlátrasköll,
Og glaumurinu varir jiar lengi.
Rymur—glynmr þar gígjan!
í hugar-fylgsnum mínum ei heldurkyrð er neín,
I-Iátt veinar harpan !
Söknuður og gremja þar sækja dansinn ein,
Og sorgin k nýr gfgjunnar strengi.
Veinar—veinar nú harpan !
Bjóðið niér ei auðlegð, og vcitið mér ei völd.
Stökt er í strengjum!
Leiðíst mér þá dansað og leikið er um kvöld,
Og leiðist mér fiðlan og boginn.
Brast nú stríðum ístrengjum!
Be.ittan sækið þyrni og bleika alcorns skel;
Slitua nú strengir!
19*