Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 31

S VAV A
V,6.
331
I guðsbænum, lofaðu honum að veva. Mév er ómogu-
legt að skilja við hann'.
,Mér fellur illa, að ég' skuli valda þér slíkrar hrygð-
ar‘, mælfi Pettrell kuldalega. ,Eu þið sem er eign mín,
er eign mín, og ég þykist hafa rétt til að taka hana,
þess vegna verður drenguriun að fara með mér‘.
Luke Garrou sté-ð þegjandi og hélt í höud drengs-
ln». I»að leit svo út, sem liann vœri að missa móðinn.
,Taktu drengiun, Pettroll, og komdu', mælti Brokon.
Marrolc Pettreil gekk nokkur fet áfram, í dttina til
-ddfreds.
,Fertu kyr?‘ hrópaði Luke. „Snertu hann ekkil Ilanil
ersonur minnl'
jSonur þinn!’
,Já. Eg frelsaði hanu frá hinni vofu gröf, og heff
fóstrað liann síðau. Haun er mírm!
,Ekki alveg. Huettu þessu þvaðri ög láttu mig fá
drengiuu1. ’
Lettrell greip urn leið f Alfrod og dró hann hurt
ffieð sér.
,Prelsaðu mig! frelsaðu mig!—I guðs nafni, frelsaðu
nng[[ majlti drenguriun í angist siuni.
E)la litla, sem staðið hafði úti og horft á, hljóp núv
grátandi inn í húsið.