Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 11

SVAVA
311
V’ 7.
nni sÍQum, yfÍL' Síberíu og Eússland, en Kjeílmann stýrði
skipinu vestur af'tuv.
Mavgir héldu því fram, að af því að árferðið hefði
verið óvanalega gott, þá hefði það verið tilviijun eiu, að
Kordenskjöld komst svo langt austur. En ÍTordenskjöld
hafði áður sýnt fram á, að liægt mundi að fara þessa
leið, ef farið væri á réttum árstíma, þegar íslaust væri.
Til að fœra fullkomna sönnun á sitt mál, fór Kordenskjöld
árið 1876 aðra ferð þangað austtu'. Kostnaðarmenn
þeirrar farar var Diekson og Sibiriakoff, auðmaður nokk-
W' á KússlaDdi. Ferðin gekk vel.
Eins og áður hefir verið minst á í ritgjörð þessavi,
böfðu júnsir reynt, hœði fyr og síðar, að sigla fyrir
iiorðan Asíu, og finna norðanstui'leiðina, en þær ferðir
niishepnuðust allar. Meðal þeirra varWilliam Barentz,
ei' fyrstiu fann Spitzhergen. Hann fór þrjár ferðir, oS
iét að síðustu líf sitt, eins og fyr er greint frá. Sömu-
leiðis reyndi Cook að koihast fyrir norðan Asíu, en varð
að hverfa við svo húið. Svo var ekki nm langan aldur
hugsað um slíkor ferðir, fyr en Payer, sem getið er um
i síðasta kapítula, hélt í raunsóknarfei'ð þangað norður
á gufuskipiuu ,,1'egethoff” árið 1872.
Eins og nú hefu' verið frá sagt, hafði Kordenekjökl