Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 25

V’ 7.
SVAVA
325
Euibæfctismennivnii' tóku að sér alla umsjón ojj ráð-
stafanir viðvíkjandi skipstrandinu, og létu safna saman
jpojm munum, sem verðmæti var nokkuð í.
Það var farið að lialla degi- þegar Luke kom heini
til sín. Þreyttur eftir dagsverkið' lagði lmnu sig til)
svefns, og' ætlaði að njóta hvíldar áðu.r en hann þyrftL
að kveikjja á vitaljósunum. Alfred gekk líka til hvílu,
því honum, hafði ekki orðið svefusamt síðast liðua nótt.
ílæsta morg'un var fagurt veður. Litla mærin var
að hlaupa í kringum gömlu konuna í eldhúsinu, og
kalla á möjnmu sí.na. Hún var hér um bil fjögra ára
að aldvj;. liúu var bjarteyg og greindarleg að útliti.
Hárið, sem var gulbjait og mikið, flagsaði um axlir henn,-
aL þegar hún hljóp. Luke tók litlu stúlkuua í fang sér
og fór með hana þaagað, sem líkin, vo.ru.
„Mamma, mamina!” hrópaði barn.ið, þogar það sát
Hk konunnar, í hvors faðmi það hafði legið.
„Er þefcta mamma þín V’ spurði Luke litlu stúlkuna
°g ’agði hendina á enui kouunnar.,
„J:á, mamma mín—mamma mín!” hrópaði harnið og
braust um í faðmi Lukes, til þess að geta komist til
kennar.
„Ég held, að þessi kona hafi ekki verið móðir
h.enn.ar”, moe.lti L.uk.e við. Hepsey. „Kvenmað.ur þessi