Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 21

SVAVA
321
V, 7.
á því. Af vavningÍDum að dæma, sem hann sá á fjðr-
imni, sá hann þegav, að skip þetta hefði komið frá Ind-
landi.
Á meðan Lulce var að leita um ströudina, hafði Al-
fred gengið í aðra átt. Hvervetna rnætti augum hans
eyðilegging og dauði. Gagntekinn af ótta og skeltingu,
hvavliaði hann aftur þangað, erltk hinna þriggja kven-
manna lágu. Hokkura slund starði lrann hugsandi á
þennan vott um hvérfulleik mannlegrar tilvevu. Það er
ekki hægt að segja, hverjar hafi verið hugsanir hans.
Það getur vel verið, að haun haíi verið að hugsa uiu,
uð hann sjálfur ætti móður, en hvar hún væri, vissi
hann ekki. Það er líklegt, að hann iiafi verið, einmitt
á þessu iiuguabliki, að reyna að rifja upp íyrir sér end-
urminning um hana, en sem hanu héfir ekki getað gei't
sér nema óljósa grein fyrir.
Alt í eiuu lirökk liann upp af hugsunura sínum.
Honum heyrðist hann heyra cina af kvenmöununum
gefa iiljóð frá sér, og houum sýndist ekki betur, en hann
sœi eina konuna hreyfast. Vav það missýni ? Ilann
stökk að líkunum og iagði hendina á enni kvenmannsins,
sem efst var, og fanu haun strax, að þar vav ekkort líf
með. Audlit hiuna tveggja, sjem undir lágu, sá hann vel,
°g iatt honuiu ekki í luig að íraynda sér, að nieð þeira.