Svava - 01.01.1903, Blaðsíða 19

SVAVA
»19
V, 7.
ströndin vai' þalíiu vogveki; en þegav þeir komu niðui'
að flæðarmíli, blasti enu þá meir eyðilegging við þeim.
Fjaran var öil þakiu alls konar varningi, kassabrotum
og timbri úr skipinu.
Þeir höfðu ekki gengið lengra en tíu faðma eftir
fjöruuni, þegar þeir fundn í litilli sandvík, inn á milli
tveggja kletta, lík af sjöraanui, or lá þur ágrúfu í sand-
inurn. Luke sneri likinu við.
„Þetta er einungis byrjun”, hraut af vörum hans um
leið og liann þurkaði sandinu af kalda andlitinu.
Alfred svaraði engu, en hjálpaði Luke til að færa
líkið burt úr flæðurmáli.
Skamt þar frá fundu þeir annað lík, og fœrðu þeir
Pað líka hærra upp í fjöruna svo sjór næði ekki til
þess. En ekki höfðu þeir langt gengið, þegar sjón sú
bar fyrir augu þeirra, er hafði þau áhrif á þá, að blóðið
vntist storkua í æðum þeirra. Rétt fyrir framau sig, á
nulli tveggja etórra steitia, sáu þeir lík af þremur kven-
tnönnum—í faðmlögum—í svo föstum faðmlögum, að
hinar tryltu Ægisdætur, höfðu í hammóði sínuni, ekki
getað losað þau. Sem auguablik stóð Luke Garron bögg-
dofa af undrun og sagðj ekki orð.
,,Æ, pabbi”, hraut af vörum drengsius, um leið og
20*