Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2017, Blaðsíða 24

24 umræða
Útgáfufélag: DV ehf. Stjórnarformaður og útgefandi: Björn Ingi Hrafnsson
ritstjórar: Kolbrún Bergþórsdóttir og Kristjón Kormákur Guðjónsson Fréttastjóri: Einar Þór Sigurðsson
Framkvæmdastjóri : Sigurvin Ólafsson umbrot: DV ehf. Prentun: Landsprent Dreifing: Árvakur
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
aðalnúmer: 512 7000
auglýsingar: 512 7050
ritstjórn: 512 7010
fréttaskot
512 70 70
Heimilisfang
Kringlan 4-12, 4. hæð
103 Reykjavík
Sandkorn
Helgarblað 12.–15. maí 2017
Borgarstjórn rankar við sér
B
orgarstjórnarmeirihlutinn
hefur með allnokkrum rétti
verið sakaður um að vera í
herferð gegn einkabílnum.
Ríkur vilji virðist vera hjá
borgarfulltrúum meirihlutans til að
hafa vit fyrir fólki þegar kemur að
ferðamáta. Þannig er talið mun æski-
legra að fólk fari í strætó eða vippi
sér á reiðhjól þurfi það að fara ferða
sinna en að það setjist upp í sinn eigin
bíl. Þessi áhersla borgarmeirihlutans
mætir ekki sérstökum skilningi borg-
arbúa sem harðneita að láta sér segj-
ast. Þeim til afsökunar má segja að
vindasamt og erfitt sé að hjóla í ís-
lensku borgarumhverfi og strætó
er ekki valkostur í huga margra ein-
faldlega vegna þess að of langur tími
líður á milli ferða. Það er þægilegur
kostur að velja einkabílinn, sem er
fyrsta val flestra. Það virðist ekki ætla
að breytast hvort sem meirihluta
borgarstjórnar líkar betur eða verr.
Meðan bíleigendur eiga í hinu
mesta basli við að finna hentug bíla-
stæði í borginni hafa rútur fullar
af ferðamönnum ekið um þröngar
götur miðbæjarins svo að segja á
hvaða tíma sólarhrings sem er og lagt
þar sem bílar hins almenna borgara
fá aldrei að leggja. Vegfarendur eiga
iðulega fótum sínum fjör að launa
þegar þessi fyrirferðarmiklu farar-
tæki koma æðandi í öllu sínu veldi.
Það er greinilegt hver krefst þess að
eiga forgang.
Íslendingar vilja telja sig gestrisna
þjóð þótt hin mikla fjölgun ferða-
manna hafi orðið til þess að græðg-
ishugsun hafi eflst og dafnað hjá of
mörgum sem starfa í ferðamanna-
iðnaðinum. Erlendur ferðamaður
virðist í hugum ýmissa þjónustuað-
ila fyrst og fremst vera einstakling-
ur sem hægt er að græða á. Það þýð-
ir samt ekki að ómögulegt sé að gera
vel við hann. Til dæmis varð til sá
undarlegi siður að keyra erlenda
ferðamenn upp að dyrum þeirra
gistastaða sem þeir hafa valið sér. Ís-
lendingar vildu örugglega sjálfir búa
við slíkan lúxus þegar þeir ferðast er-
lendis, en upp á það er sjaldan eða
aldrei boðið. Menn skulu bara gjöra
svo vel og bjarga sér – og gera það yf-
irleitt möglunarlaust.
Borgarstjórn hefur að ákveðnu
marki brugðist við þessum vanda og
setti á sínum tíma reglur sem heftu
umferð risastórra hópbifreiða um
miðbæinn, en það leysti ekki nema
hluta vandans. Nú munu ganga í
gildi nýjar reglur til að draga úr um-
ferð hópbifreiða, óháð stærð þeirra.
Bannsvæði er stækkað en safnstæð-
um fyrir hópbifreiðar verður fjölg-
að. Þessar reglur munu gilda í sumar
og verða síðan endurskoðaðar í ljósi
reynslunnar. Þetta er viturleg ráð-
stöfun og löngu tímabær. Það er mun
gáfulegra að setja takmörk á þenn-
an fyrirferðarmikla og ónauðsynlega
akstur, sem mengar og skapar hættu,
fremur en að líta það hornauga að
fjölskyldur noti einkabíl sinn. n
Jónas gengur af trúnni
Jónas Kristjánsson, fyrrverandi
ritstjóri, lætur sér fátt óviðkom-
andi. Nýlega birti hann færslu
þar sem fram kemur að hann
hafi ekki trú á Sósíalistaflokki
Gunnars Smára Egilssonar. Jónas
virðist þannig gengin af trúnni
því þar til fyrir skemmstu var
hann virkur á Facebook-síðu
Sósíalistaflokksins. En sem sagt,
Jónas telur að nafngiftin verði
flokknum fjötur um fót og bend-
ir á að Viðreisn hafi þannig haft
vit á að kalla sig Viðreisn, en
ekki Nýfrjálshyggjuflokkinn.
Ekki kemur fram hvað Jónas tel-
ur að væri affarasælast að nefna
sósíalistaflokk en það má benda
á að Jafnaðarmannaflokkur Ís-
lands hefur þegar verið not-
að, og ekki gekk það nú fallega.
Jónas hefur jafnframt litla trú á
að Gunnar Smári sé heppileg-
ur leiðtogi, skipreka í viðskipt-
um og blaðamennsku sem Jónas
telur hann vera. Það sé á pari
við að Jakob Bjarnar Grétars-
son, blaðamaður á Vísi, stofnaði
kvennalista.
Kærleiksheimilið
Þeir hafa verið margir, núnings-
fletirnir, sem hafa orðið ljós-
ir milli ríkisstjórnarflokkanna
frá ársbyrjun. Þó kærleikar hafi
þótt miklir milli Viðreisnar og
Bjartrar framtíðar virðist sem
einhverjir brestir séu að koma í
sambandið. Þannig lýsti Nichole
Leigh Mosty, þingkona Bjartrar
framtíðar og varaformaður alls-
herjar- og menntamálanefnd-
ar, því í viðtali á dögunum að
hún væri „alveg til í“ að fresta
afgreiðslu jafnlaunafrumvarps
Þorsteins Víglundssonar jafn-
réttismálaráðherra fram á haust.
Þingmenn Viðreisnar munu
hafa orðið hinir reiðustu vegna
þessarar framgöngu Nichole og
látið hana vita af því. Kannski
hjónasvipurinn milli flokkanna
tveggja sé farinn að fölna.
Í sama viðtali segir Nichole
að mjög mörg verkefni liggi fyrir
allsherjar- og menntamálanefnd
þingsins því það séu „svo mörg
ríkisstjórnarmál að koma upp
til okkar núna“. Fyrir nefndinni
liggja nú 19 mál en aðeins tvö
mál sem vísað hefur verið til
hennar hafa verið afgreidd frá
Alþingi. Það má kannski efast
um skipulagshæfileika þeirra
sem leiða nefndina í því ljósi
að fjögur mál sem var vísað til
hennar í febrúar eru óafgreidd
og sjö mál frá því í mars einnig.
Af þeim hefur nefndaráliti bara
verið skilað í einu máli, hin
tíu eru enn til umræðu inn-
an nefndarinnar. Kannski það
þurfi að fara að taka eitthvað til í
vinnulaginu en ekki bara kvarta
í fjölmiðlum.
Þá erum við að
leita að pókemon
Vigfús sakaður um að elta fyrrverandi bocchia-liðsmenn á Lödu Sport. – DV
Í kirkjum úti allan heim er beðið
fyrir Salómon og Mikael
Svava María Ómarsdóttir og Gunnar eiga tvö langveik
börn. – DV
Þessar sveðjur myndu
gera líf mitt litríkara
Brynjúlfur tekinn með fimm sveðjur í Leifsstöð. – DV
Aldraðir í heimahúsum:
Lausn eða syndaaflausn?
U
m aldamótin var fyrir alvöru
farið að tala fyrir því að í
stað þess að aldraðir flyttu-
st á stofnanir þegar heilsan
gæfi sig, skyldi róið að því
öllum árum að þeir yrðu sem lengst
heima. Það væri öllum fyrir bestu,
hagkvæmari lausn fyrir hið opinbera
og hagfelldari fyrir einstaklingana.
Þetta tókum við flest sem gott og
gilt, enda hver vill ekki vera heima
hjá sér eins lengi og kostur er?
Ekki sama lausn fyrir alla
Að sjálfsögðu er þetta ekki ein-
hlítt. Íbúar á bóndabæ í afskekktri
sveit eru líklegri til að njóta lakari
heimaþjónustu en íbúar í þéttbýli.
Og fjöldi fólks býr við einmanaleika
og aðrir þrá margmennið og félags-
skapinn á stofnunum. En síðan eru
það öll hin sem best kunna við sig
á sínu gamla heimili. En til þess að
dæmið gangi upp hlaut góð heima-
þjónusta að sjálfsögðu að vera óað-
skiljanlegur hluti þessarar stefnu. Ef
þarna yrði ekki stökkbreyting fram á
við myndi þessi stefna aldrei verða
annað en í skötulíki.
Eitt í orði, annað á borði
En hvað gerist svo? Stofnanaúrræð-
um er hlutfallslega fækkað og í sam-
ræmi við það dregið úr fjárveiting-
um til stofnana, enda eigi nú allir að
vera heima. Samfara þessu er fólki
sagt, alla vega á hátíðarstundum, að
nú verði aldeilis gerð að því gang-
skör að veita öldruðu fólki, sem
heldur sig við heimili sitt, aðstoð svo
um muni til að reka heimili sitt og
sinna líkamlegum og félagslegum
þörfum heima við.
Frábært starfsfólk en álagið of
mikið!
Inn í heimahjúkrun og heimaað-
hlynningu sækja að jafnaði kröftugir
starfsmenn, einstaklingar sem
treysta sér til að starfa sjálfstætt og
sýnir reynslan að þeir eru einmitt
traustsins verðir. Hins vegar er svo
naumt skammtað fénu til þessa
málaflokks að alltof mörg verkefni
hvíla á öxlum alltof fámennrar sveit-
ar starfmanna. Varla eru þeir bún-
ir að sinna einu verkefni þegar þeir
eru kallaðir í næsta. Og ef veikindi
koma upp í starfsmannahópnum, að
ekki sé minnst á sumarleyfistímann
eða jól og páska, þegar viðbótar þörf
er á afleysingum, þá kemur í ljós að
ókunnandi og óvant fólk er ekki fært
um að sinna þessu mjög svo vanda-
sama verkefni.
Og niðurstaðan er …
Niðurstaðan er því sú að á meðan
ekki er fjölgað verulega í þeim hópi
sem þessu sinnir, mun það bitna á
skjólstæðingum þjónustunnar með
skertri þjónustu og einnig á starfs-
fólkinu með óbærilegu álagi.
Hið opinbera, ríki og sveitarfé-
lög, þegja þunnu hljóði um þetta
ófremdarástand. Í orði kveðnu er
búið að „leysa vandann“ með nýrri
stefnu – allir áfram heima. Það á að
vera lausnin og í leiðinni væntan-
lega syndaaflausn fyrir fjárveitingar-
valdið sem skammtar öldrunarstofn-
unum úr hnefa eins og raun ber vitni.
Bað einu sinni í viku!
Á sama tíma er ósjálfbjarga fólki
á gamals aldri í heimahúsum sagt
að því miður fái það ekki aðstoð
við þvotta og böð nema einu sinni í
viku! Og nú spyr ég um þessa annars
ágætu stefnu, aldraðir heima, er
þetta raunveruleg lausn eða er þetta
syndaaflausn fyrir aðhaldssamt fjár-
veitingarvald? n
„Hið opinbera, ríki
og sveitarfélög,
þegja þunnu hljóði um
þetta ófremdarástand.
Ögmundur Jónasson
fyrrverandi heilbrigðisráðherra
Kjallari
Leiðari
Kolbrún Bergþórsdóttir
kolbrun@dv.is
„Vegfarendur eiga
iðulega fótum sín-
um fjör að launa þegar
þessi fyrirferðarmiklu
farartæki koma æðandi í
öllu sínu veldi.