Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2017, Blaðsíða 32

Ég tók einn bardaga á einu kvöldi og vann and-stæðinginn í fyrstu lotu, tók
hann niður með júdó-bragði,“ segir
Björn. „Fyrir sjálfan mig þá var ég
meira að taka þátt til að prófa
sportið áður en atvinnuferillinn
byrjar. Áhugamannabardagar fara
ekki inn á „recordið“ manns, hvorki
tap né sigur. Næstu helgi keppi ég
á Mjölni open sem er glímumót,
svo er stefnan að keppa fljótlega í
næsta MMA-bardaga, hann er samt
ekki kominn
á dagskrá.
Okkur Mjöln-
ismönnum
gengur illa að fá
andstæðinga, við
erum komnir með
svo gott orðspor. Mað-
urinn sem ég endaði
á móti í bardaganum
núna í Færeyjum var
til dæmis sá fjórði í
röðinni.“
„Þetta er ekki mót,
heldur bardagi. Þetta
er þannig að mað-
ur skráir sig á móti
einstaklingi og keppir
við hann. Og reynir að
hafa andstæðing sem
er nokkuð jafn manni
að reynslu. Það er samt
ekki heilagt, til dæmis
eins og Diego, sem
keppti með 2 bardaga
að baki á móti öðrum
sem var með 90 bar-
daga að baki.“
Færeyingar héldu
með Íslendingunum,
hvöttu þá áfram og
tóku víkingaklappið.
„Þegar Tobbi og Diego tóku síðustu
bardagana þá stóðu allir upp og
fögnuðu og þeir áttu erfitt með að
komast í búningsklefana þar sem
allir vildu myndir með þeim. Það
var vel staðið að þessum bardaga
hjá Færeyingum og flott „show“
og það má sjá alla bardagana á
Youtube.“
Júdóið stoppaði stríðnina
Björn Lúkas byrjaði sex ára að æfa
júdó, var búinn að prófa flestar
íþróttir sem í boði voru í heima-
bænum Grindavík, en fann það
að júdóið átti best við hann. „Ég
man að það var smá stríðnisvanda-
mál þegar ég var yngri, þegar ég
prófaði júdó þá hætti hún. Auk þess
var júdóið það skemmtilegasta í
Grindavík,“ segir Björn. „Ég fann
mig í júdóinu, svo hef ég
ekki hætt síðan.“
Þrettán
ára
byrjaði hann að æfa tai-kwando,
síðan brasilískt jiu-jitzu og fyrir
tveimur árum, tvítugur, byrjaði
hann í hnefaleikum og keppti í
einum bardaga. „Ég man þegar
við vorum að fara í keppnisferð í
tai-kwando norður, þá var einhver
að horfa á UFC bardaga í rútunni og
þar sá ég bardaga sem var blandað-
ur af júdó og tai-kwando þannig að
ég hugsaði að þetta væri eitthvað
sem ég gæti gert.“
Björn Lúkas hefur
unnið fjölda titla á
mótum og ekkert
látið það stoppa sig
þó að æfingaað-
staðan hafi ekki
verið góð.
„Þegar ég
byrjaði í
júdó í
Grindavík vorum við í anddyrinu
á íþróttahúsinu, það er vel steypt
undir með þessum ágætu dýnum.
Við vorum með drasl púsldýnur
þannig að við gátum ekki kastað
neinum almennilega þar. Þú ert
bara búinn eftir nokkur köst. Þegar
voru körfuboltaleikir þá þurfti að
aflýsa æfingu eða fara í enn lélegri
aðstöðu undir sundlauginni. Í dag
er búið að bæta verulega aðstöðu
til íþróttaiðkunar í Grindavík, en
júdóið er samt enn frekar út undan
þó aðstaðan sé betri. Fara æfingar
fram í samkomusalnum í nýja
íþróttahúsinu, meiri friður, en það
kemur fyrir þegar eru samkomur að
það þurfi að aflýsa æfingunni eða
rifja upp æfingaaðstöðuna í gamla
anddyrinu.“
Björn Lúkas segir að þessi
lélega aðstaða hafi þó orðið
til þess að grunnurinn varð
annar og í dag mun betri
fyrir MMA. „Þegar þetta er
skoðað svona á endanum
kom þetta mun betur
út,“ segir hann. „Maður
gat ekki mikið verið að
kasta, þannig að þá
sneri ég mér bara að
hinni hliðinni í júdó
sem er gólfglíman,
svæfingatök og
læsingar. Svo fer
ég í brasilíska
ji-jitusið sem er
meira þannig,
þannig að
ég er strax
orðinn mjög
góður í
gólfinu
miðað við
júdómenn.
Það vita það kannski ekki allir, en ég á við vandamál að stríða, reyndar fleiri en
eitt, sem er bara ósköp eðlilegt
þegar kona er að nálgast miðjan
aldur. Ef kona á ekki við nein
vandamál að stríða fyrir 46 ára
aldurinn, þá get ég sko lofað ykkur
að þau hrúgast öll inn í einu á
afmælisdaginn! En það vandamál
sem kannski háir mér hvað mest,
hefur háð mér
hvað lengst og
hefur mest áhrif
á aðra, er að ég
er stödd á ein-
hverju allt öðru
tímabelti en allir
samferðamenn
mínir. Vandamál sem í daglegu
tali er kallað óstundvísi.
Orsakir þessa vandamáls geta
verið og eru líklega nokkrar. Til
dæmis sú staðreynd að þrátt fyrir
að vera ágætlega gáfum gædd,
þá var ég orðin tíu ára þegar ég
lærði loksins á klukku. Þegar sá
hamingjudagur datt í hús, þá gat
ég lagt pappírsúrinu, sem pabbi
hafði teiknað af stakri snilld og
klippt úr pappa, þar sem tvær
eldspýtur voru vísar, og fékk mitt
fyrsta alvöru úr. Orsökin getur líka
verið sú að ég held einfaldlega að
ég sé alltaf fljótari að græja mig
en ég er, ég er til dæmis hálfnuð
að setja á mig maskarann, þegar
kemur ding á Facebook sem ég
og athyglisbresturinn verðum að
tékka á og fyrr en ég veit af er ég
búin að like-a status frá Justin
Bieber, kommenta hjá tólf vinum,
senda kökuuppskrift til vinkonu
og pota í þrjá karlmenn.
Það hefur oft virkað vel að
segja fólki bara strax að ég sé
tímatýnd og óstundvísi sé galli
hjá mér, sem ég vonandi bæti upp
með kostum mínum. Vinir mínir
nokkrir hafa síðan brugðið á það
snilldarráð að sækja mig bara
þegar við erum að fara eitthvað,
þá er ég tilbúin þegar ég er sótt í
stað þess að mæta ein á staðinn
allt of seint. Besta lausnin að
mínu mati er auðvitað klárlega sú
að samferðamenn mínir myndu
allir færa sig á mitt tímabelti,
bara win-win fyrir alla. En það
er nú kannski til frekar mikils
mælst, og að öllu gríni slepptu
þá er líklega besta lausnin sú
að horfast í augu við eigin galla
og laga helvítið. Byrja mun fyrr
að hafa mig til en ég geri í dag,
leggja mun fyrr af stað en ég geri
í dag og svo framvegis, þá líklega
næ ég á endanum að mæta á
tilsettum tíma eða fyrir hann, en
ekki alltaf langsíðust. En svo er
kannski spurning hvort lausnin
felist í mottóinu hennar Berglindar
vinkonu: Betra er að vera sein og
sæt en fljót og ljót?
Tíminn flýgur, höfum gaman.
Kær kveðja, Ragna
ragna@dv.is
ÉG Á VIÐ
(VANDA)
MÁL AÐ
STRÍÐA
Björn Lúkas (22) stefnir á
atvinnumennsku í MMA:
KEYRIR
„ÁSTRÍÐAN
MIG ÁFRAM“
Björn Lúkas Haraldsson sigraði sinn fyrsta MMA-bardaga nýlega í
Færeyjum. Hann er rétt tvítugur, en hefur margra ára keppnisreynslu að
baki úr júdó, taekwondo og jiu-jitsu, hefur keppt með undanþágu á móti
mun eldri og reynslumeiri andstæðingum og sigrað og titlarnir eru það
margir að hann hefur ekki tölu á þeim. MMA á hug hans allan og hann
stefnir á að vera orðinn atvinnumaður innan fimm ára.
SIGRI
FAGNAÐ:
Björn Lúkas
sáttur með sigurinn.
Mynd SóLLiLja BaLtaSardóttir
M
yn
d
Si
g
tr
yg
g
u
r
ar
i