Dagblaðið Vísir - DV - 12.05.2017, Blaðsíða 48

28 fólk - viðtal Helgarblað 12.–15. maí 2017
Á þeim áratugum sem liðnir eru frá
því að Jóhannes byrjaði að skemmta
hefur einn maður gert athugasemd
við eftirhermu hans. „Annars hefur
enginn orðið sár út í mig eða reiður.“
Ástæðuna segir Jóhannes þá að hann
taki ekki fólk í gegn með niðrandi
hætti. „Það skilar engu. Sumir halda
að ef þeir skíta einhvern út þá virki
það vel. Það skilar engu. Ég var bara
krakki þegar ég lærði það að ef þú ætl-
ar að gera grín að manneskju þá er
æskilegt að upphefja hana fyrst.“
Jóhannesi þykir mun skemmti-
legra að tala við fólk á jákvæðan og
hlægilegan hátt. „Það er algjör óþarfi
að koma öllu þessu klámi að. Fólk
hlær af því að það losar um spennu.
Ekki af því að það er fyndið. Þetta er
eins og þegar fólk klappaði fyrir Hitler.
Það langaði ekkert að klappa en þorði
ekki öðru svo það yrði ekki drepið.“
Ekki pólitískur á sviði
Aðspurður hvort hann sé pólitískur
svarar Jóhannes að hann sé ekki
með flokkspólitíska stefnu í sínu
prógrammi. „Að vera með eigin póli-
tík á sviði eða í sjónvarpinu er að
mínu mati alveg galið. Þá tel ég að
listamenn hafi ekki eins mikil áhrif á
þjóðfélagið og búið er að berja inn í
hausinn á okkur. Ég trúi því alls ekki.“
Stundum er sagt að gamanleikarar
séu alvörugefið fólk, jafnvel þunglynt.
Á það við um þig?„Ég er alvörugefinn
en ekki þunglyndur. Það er alvara í
lífinu, ég gleymi henni ekki. Ég reyni
hins vegar að komast gegnum lífið á
léttan máta. Þá reyni ég frekar að vera
glaður en hress. Það er samt þannig
með þetta starf að þú gefur rosalega
mikið af þér. Þá er auðvelt að verða
tómur. Einhvers staðar þarf mað-
ur að fá nýja orku. Að mínu mati er
eina töfralausnin sú að ganga á fjöll
eða fara í langa göngutúra. Þá fram-
leiðir líkaminn svo mikið endorfín að
hann læknar sig. Það er alveg dýrlegt
að reyna á sig.“
Það að vera þekktur á Íslandi fer
ekki mikið fyrir brjóstið á Jóhannesi.
Það eina sem fer í taugarnar á hon-
um, í þessu samhengi, er drukkið fólk.
„Ég reyni að taka jákvæðnina á þetta.
En drukkið fólk þarf að segja mér svo
margt. Þess vegna læt ég fáa ná í mig
áður en ég byrja að skemmta. En ég
hef alltaf mikinn áhuga á að tala við
fólk. Síst þó þegar það er drukkið. Vín
og annað dóp firrar okkur heilu viti.“
Enginn púls í þrjár vikur
Árið 1999 fékk Jóhannes kransæða-
stíflu en þá skemmdist hluti af hjart-
anu. Á sjómannadaginn árið 2009
gafst hjartað endanlega upp en þá
fékk Jóhannes tvö hjartastopp sama
dag. Hjarta hans var svo skaddað á eft-
ir að hann þurfti að fá nýtt hjarta grætt
í sig. Hjartaskiptaaðgerðin varð gerð
á Sahlgrenska-sjúkrahúsinu í Gauta-
borg í lok ágúst 2009. Í viðtali við DV
árið 2009 kveðst Jóhannes lítið muna
frá því að hann hné niður og þar til
hann vaknaði í Gautaborg þrem-
ur vikum síðar þar sem setja átti upp
dælu.
„Mér var sagt að hjartað hefði ekki
átt nema um tvo klukkutíma eftir og
það er fjögurra tíma flug út. Það var því
ekki nema upp á von og óvon. En ég
dugði alla leið inn á sjúkrahús og þar
var sett inn í magann á mér þessi dæla
sem tengd er við hjartað. Dælan sá
um að næra líkama Jóhannesar með
blóði næstu tvo mánuðina á meðan
hann beið eftir nýju hjarta. Hann segir
það hafa verið svolítið skrítið að vera
með dæluna því hún sprauti blóðinu
stöðugt sem þýðir að hann var ekki
með neinn púls þær vikur sem gamla
hjartað var á „stand by“ inni í honum
og dælan í maganum sá um vinnuna.
Eftir að dælan var farin að gera sitt
gagn var Jóhannes sendur aftur til Ís-
lands. Á meðan Jóhannes beið eftir
hjartanu dvaldi hann á Landspítalan-
um við Hringbraut. „Það kom aldrei
til greina að ég myndi deyja. Enginn
talaði þannig og ég trúði því ekki í
sekúndu að þetta væri búið. Kannski
gerði ég mér ekki fyllilega grein fyrir
því hversu veikur ég var. Þessir læknar
sem sáu um mig voru svo miklir snill-
ingar að þeir náðu að halda mér alveg
rólegum.“
Óttaðist aldrei um líf sitt
Nokkrum mánuðum síðar kom kall-
ið. Búið var að finna hjarta fyrir Jó-
hannes. Tæpri klukkustund eftir að
hann var búinn að fá að vita að búið
væri að finna nýtt hjarta voru Jó-
hannes og eiginkona hans komin í
rúmlega 25 þúsund feta hæð á leið
til Svíþjóðar. „Margt fór um huga Jó-
hannesar í þessari flugferð. „Ég man
að ég horfði upp í loftið á þessari
litlu Cessna-vél og hugsaði: „Hvað
er að gerast? Er ég eða eru allir aðr-
ir geggjaðir? Ég er nýbúinn að vera
lítill drengur á Ingjaldssandi og svo
er ég allt í einu að fara út í heim í
svona lítilli vél til að skipta um hjarta
í mér. Það er ekkert vit í þessu.“ En
svo hlakkaði ég alltaf meira og meira
til að fara í aðgerðina, bara eins og
barn um jólin, af því að ég var svo al-
gerlega öruggur um að læknunum
myndi takast þetta. Ég var búinn að
heyra að þessir menn sem eru þarna
séu þeir bestu í heiminum í svona
aðgerðum og því var enginn efi hjá
mér.“
Aðgerðin og allt bataferlið gekk
vonum framar. Jóhannes fékk hjarta
úr tvítugum einstaklingi og hef-
ur varla kennt sér meins síðan. „Ég
breyttist í jafn kraftmikinn mann og
þegar ég var um tvítugt. Þess vegna
ætla ég að skemmta í 40 ár til viðbót-
ar, hið minnsta, til að byrja með.“ n
„Það er bara stutt
síðan að fólk not-
aði húmor til að koma
sínum málstað að. Það
þekkist ekki lengur, því
miður. Ef einhver reynir
það þá er hann/hún bara
fótum troðin/n strax.
Jóhannes hefur
í vetur skemmt
ásamt Guðna
Ágústssyni
Saman fara þeir
með sýninguna
„Eftirherman og
orginalinn láta
gamminn geisa.“
Mynd SiGtryGGur Ari