Morgunblaðið - Sunnudagur - 19.02.2017, Qupperneq 2

Hverju megum við búast við í annarri þáttaröð Hulla?
Önnur þáttaröð er aðeins brjálaðri en sú fyrri. Við höfðum aðeins eina
reglu: látum eins og þetta sé síðasta þáttaröðin og að við fáum aldrei
aftur að vinna í sjónvarpi. Þannig fæðast góðar hugmyndir. Og
ólíkt gerð fyrri þáttaraðar vissum við pínu hvað við vorum að
gera í þetta skiptið. Þekkjum persónurnar betur. Það er alla-
vega meiri nekt og meira blóð núna.
Er sú upplifun að tjá þig í sjónvarpsþætti mjög
ólík fyrir þig sem listamann en í styttri og ein-
faldari teikningum sem þú ert þekktastur fyrir?
Það er allt önnur upplifun. Teikningarnar eru eins manns iðja.
Kannski útskýrir það hversu myrkar þær eru miðað við önnur
verk mín. Þættirnir eru samstarf með skemmtilegu fólki og ágætis
áminning um að ég get alveg verið félagsvera án áfengis. Þess vegna
þykir mér á vissan hátt vænna um þættina. Það eru svo margar góðar
minningar við gerð þeirra. Að sitja í höfundaherbergi og
bulla með vinum sínum er best í heimi.
Hafa Íslendingar ákveðinn húmor og
hvað einkennir hann ef svo er?
Ég hef svarað þessari spurningu margoft og hefur
skoðun mín breyst jafnoft. Fyrst vildi ég meina
að við værum kaldhæðnari en aðrar þjóðir en nú
vil ég meina að kímnigáfa sé mun persónu-
bundnari. Eða frekar loftbólubundnari. Fólk-
ið í minni Facebook-loftbólu virðist almennt
með góða kímnigáfu. En svo eru það aðrar
loftbólur eins og t.d. hlustendur Útvarps
Sögu sem hafa töluvert annað viðhorf. En
það er bara gaman.
Höfðar þessi húmor til annarra þjóða? Eru
ákveðin lönd sem ná þér betur en önnur?
Finnar eru a.m.k. ekki ennþá orðnir leiðir á mér. Ég fer
a.m.k. einu sinni ári til Finnlands til að plögga bækur eða
uppistandast eða hvort tveggja. Þetta talar til þeirra. Þeir
eru líka ein þunglyndasta þjóð í heimi, sem gæti útskýrt
eitthvað. Bækurnar mínar safna hins vegar ryki í Svíþjóð.
Eru teiknarar mikilvægari en ella þegar
ástandið í heiminum er svona ótryggt til að
koma ákveðnum skilaboðum á framfæri?
Jú, ég hugsa að penninn sé alltaf mikilvægur því stundum
er hann það eina sem við höfum. Grín er til dæmis það eina
sem bítur á Trumpufýluna. Hann er einfaldlega of óvandaður
maður til að geta tekið gríni. Svo ekki sé talað um stuðningsfólk
hans sem kommentar annaðhvort í hótunum eða ábendingum um að
ég eigi að hætta pólitísku gríni og halda áfram kúkagríni. En hvað á
ég að gera þegar pólitíkin er kúkur?
Hefurðu sett þér einhver markmið í meistaramán-
uðinum og hvernig hefur gengið að standa við þau?
Ég sór þann eið að horfa á eina kvikmynd daglega sem ég hef ekki
séð áður. Þegar þessi orð eru rituð hef ég staðið samviskulega
við það. Horfði á Resident Evil 5, The Shallows, Supervix-
ens, Rosencranz and Guildenstern are Dead, Gamera 2,
The Golden Child og Hamlet með Laurence Olivier.
Mæli með öllum nema The Golden Child. Ekki besta
stund Eddie Murphy og þá er nú reyndar ekki mikið sagt.
HUGLEIKUR DAGSSON
SITUR FYRIR SVÖRUM
2 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 19.2. 2017
Ritstjórn
Árni Matthíasson arnim@mbl.is Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is Einar Falur Ingólfsson efi@mbl.is Inga Rún Sigurðardóttir ingarun@mbl.is Júlía Margrét Alexandersdóttir julia@mbl.is Orri Páll Ormarsson
orri@mbl.is Sigurborg Selma Karlsdóttir sigurborg@mbl.is Silja Björk Huldudóttir silja@mbl.is Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
Fótbolti er ein allra vinsælasta íþróttin hér á landi. Iðkendur skipta þús-undum og áhorfendur teljast í tugum þúsunda, ef ekki bara ríflega 330þúsund manns þegar mikið liggur við. Unnendur íþróttarinnar víla ekki
fyrir sér að sitja úti í rigningu og roki á misvönduðum leikvöngum víða um
landið til að styðja sitt lið. Við erum tilbúin að færa fórnir fyrir fótboltann,
hliðra til í dagskránni til að ná leikjum í sjónvarpi og ferðast milli landa þess
vegna ef landslið er að spila. En reyndar er eitt skilyrði fyrir þessum mikla
áhuga þjóðarinnar (og margra annarra þjóða) á því að horfa á fótbolta: leik-
menn verða að vera karlkyns!
Þetta er satt. Svona er þetta. Við
flykkjumst frekar að sjónvarpstækj-
unum þegar strákar sparka sín á milli
heldur en þegar stelpur gera slíkt hið
sama. Fleiri mæta á völlinn þegar karla-
lið spila en kvennalið og fleiri eru til-
búnir að gera sér ferð til útlanda til að
horfa á strákana keppa en stelpurnar.
Fáir sem segjast elska fótbolta
myndu þó viðurkenna að setja þetta
furðulega skilyrði fyrir áhuga sínum.
Segjast fyrst og fremst hafa ástríðu fyr-
ir sjálfum leiknum. Segjast elska fót-
bolta.
En ef það er leikurinn fótbolti sem fólk elskar ætti auðvitað ekki að skipta
neinu hvers kyns leikmennirnir eru. En samt er fótboltaáhugi ekki kynjablindur.
Þetta er í raun furðulegt fyrirbæri. Hvernig er hægt að segjast hafa áhuga á
fótbolta en hafa svo í raun bara áhuga ef hann er spilaður af körlum?
Tökum dæmi af öðrum sviðum: Ég elska vísindi, en bara ef vísindalegar
staðreyndir eru settar fram af körlum. Ég elska leikhús, en bara þegar karlar
leika. Ég horfi á sjónvarpsfréttir, en bara ef karlmaður les þær. Ég elska að
borða, en bara ef karlmaður eldar. Væri þetta í lagi?
Við þurfum að fara að viðurkenna að sem fótboltaunnendur ástundum við
misrétti. Áhuginn er ekki á leiknum heldur á körlunum sem leika fótbolta. Það
er full ástæða til að horfast í augu við þetta og líta á þessa sérstöku tilhneigingu
sem ákveðið vandamál sem þarfnast lausnar. Sem fótboltaþjóð þurfum við
kannski bara að fara í gegnum einhvers konar endurmenntun þar sem við lær-
um að elska leikinn fótbolta. Við erum búin að taka á sams konar vanda víða
annars staðar í þjóðfélaginu en nú er komið að fótboltavellinum. Förum að ein-
beita okkur að leiknum frekar en kyni þess sem leikur. Og tökum svo ógleym-
anleg húh í Hollandi í sumar. Áfram Ísland!
Áhugafólk um fótbolta
fer síður á leiki ef konur
berjast um knöttinn.
Morgunblaðið/Ernir
Ég elska leikhús ...
en bara þegar
karlar leika
Pistill
Eyrún Magnúsdóttir
eyrun@mbl.is
’Ef það er leikurinnfótbolti sem fólkelskar ætti auðvitað ekkiað skipta neinu hvers
kyns leikmennirnir eru.
Unnur Margrét Ólafsdóttir
Ég tek bæði. Ég hef tekið lýsi frá því
ég man eftir mér og er nýbúin að
bæta D-vítamíninu við.
SPURNING
DAGSINS
Tekurðu
lýsi eða
D-vítamín?
Skúli Svavarsson
Ég tek lýsi og hef gert það í mörg
ár.
Ljósmyndir/Inga Rún Sigurðardóttir
Sigurður H. Sigurðsson
Já, ég tek lýsi. Alltaf einn sopa á
hverjum morgni.
Björg Stígsdóttir
Bæði. Það er nauðsynlegt. Ég er búin
að taka lýsi alla ævi en byrjaði að taka
D-vítamín aukalega fyrir um tíu árum.
Ritstjóri Davíð Oddsson
Ritstjóri og framkvæmdastjóri Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri Karl Blöndal
Umsjón
Eyrún Magnúsdóttir,
eyrun@mbl.is
Prentun
Landsprent ehf.
Hádegismóum 2,
110 Reykjavík.
Sími 5691100
Útgáfufélag
Árvakur hf.,
Reykjavík.
Forsíðumyndina tók
Jón Páll Halldórsson
Önnur þáttaröð
teiknimyndaþátt-
anna Hulla hefur
göngu sína á
RÚV 23. febrúar.
Í FÓKUS
Mótefni gegn Trumpufýlu