Morgunblaðið - 06.05.2017, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2017
✝ Kjartan Sig-urgeirsson raf-
virkjameistari
fæddist á Eskifirði
18. maí 1951. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspítalans
við Hringbraut 28.
apríl 2017.
Foreldrar Kjart-
ans voru Sigurgeir
Helgason, f. 21.
ágúst 1922, d. 16.
nóvember 2006, og Elinóra
Björgvinsdóttir, f. 27. júní 1924,
d. 28. desember 1979. Systkini
Kjartans eru Sigríður Karen, f.
22. júní 1946, og Helgi Geir, f. 3.
apríl 1958. Sigríður Karen, eig-
inmaður hennar var Friðrik
Kristjánsson, f. 6. maí 1943, d. 6.
október 1986, þeirra börn eru
Elinóra, f. 26. janúar 1965,
Kristján, f. 9. ágúst 1968, og
Friðrik Jónas, f. 28. júní 1974.
Sigríður Karen er í sambúð með
Gunnari Erni Haraldssyni, f. 13.
september 1942. Helgi Geir,
hans börn eru Elsa Særún, f. 2.
nóvember 1979, og Sigurgeir
Þór, f. 8. október 1983. Fyrrver-
andi eiginkona hans og barns-
Martin Shaddock, f. 16. júlí
1967. Sigurlína Hrund, f. 28.
október 1977, gift Frosta Sig-
urgestssyni, f. 24. maí 1974,
þeirra börn eru Elínborg María,
f. 24. desember 2005, Ásrún
Ólöf, f. 11. maí 2008, og Ingvar
Þór, f. 10. febrúar 2011. Karen
Ýr, f. 16. september 1987, henn-
ar dóttir er Júlía Ásta Ólafs-
dóttir, f. 16. maí 2013, barns-
faðir Ólafur Rúnar Margeirs-
son, f. 2. janúar 1984. Fyrir átti
Kjartan dótturina Lilju, f. 8.
apríl 1972. Móðir Rannveig
Ívarsdóttir, f. 13. ágúst 1950.
Börn Lilju eru Sara Hlín Hall-
dórsdóttir, f. 25. febrúar 1997,
og Eiður Otti Halldórsson, f. 2.
maí 1999. Sambýlismaður Lilju
er Þrúðmar Karlsson, f. 1. sept-
ember 1970.
Kjartan ólst upp á Eskifirði.
Hann var í framhaldskóla að
Lundi í Axarfirði í tvo vetur og
síðan lauk hann rafiðnaðarnámi
í Iðnskóla Akureyrar 1970,
sveinsprófi 1974 og meistara-
námi í rafvirkjun 1976. Hann
flutti til Fáskrúðsfjarðar ásamt
eiginkonu sinni 1975 og vann
hann lengst af hjá Loðnuvinnsl-
unni sem rafvirkjameistari.
Kjartan fór síðan að vinna hjá
Alcoa Fjarðaáli árið 2006 og
vann þar fram að andláti.
Kjartan verður jarðsunginn
frá Fáskrúðsfjarðarkirkju í dag,
6. maí 2017, kl. 14.
móðir er Ásdís Haf-
rún Benediktsdótt-
ir, f. 20. mars 1959.
Kjartan kvæntist
Stefaníu Borghildi
Ólafsdóttur, f. 22.
maí 1953, hinn 17.
júní 1973. Foreldr-
ar hennar voru
Ólafur Þórlindsson,
f. 20. desember
1919, d. 25. júní
1996, og Arnbjörg
Einarsdóttir, f. 16. janúar 1919,
d. 25. nóvember 1992. Systkini
Stefaníu Borghildar eru Rögn-
valdur, f. 5. júní 1949, Þórunn, f.
1. febrúar 1948, og Þórlindur, f.
2. apríl 1951.
Kjartan og Stefanía Borghild-
ur eignuðust fjögur börn.
Dreng, f. andvana 13. febrúar
1973. Arnbjörgu Ólöfu, f. 22.
mars 1975, hennar börn eru
Kjartan Freyr Hlöðversson, f. 8.
október 1995, með fyrri eig-
inmanni, Hlöðveri Þór Ólafs-
syni, f. 7. mars 1972. Anya
Hrund, f. 17. júlí 2002, Kaleb
Týr, f. 10. janúar 2006, og Alvar
Joseph, f. 6. maí 2010, með
seinni eiginmanni, Christopher
Margt hefur farið i gegnum
hugann meðan ég held í hönd
þína á gjörgæslunni á Hring-
braut síðastliðnar sjö vikur.
Tíminn stóð oft í stað og það tók
á að fylgjast með þér verða veik-
ari með hverri vikunni sem leið,
vitandi það að líkur á að þú
kæmist í flókna skurðaðgerð
urðu fljótlega hverfandi litlar.
Góðar minningar frá barn-
æsku dúkka upp þar sem stríðn-
ispúkinn hann frændi minn tusk-
aðist í mér endalaust, fjórtán ár
á milli okkar er ekki mikið í dag
en var himinn og haf þá. Þú
bjóst í næsta húsi með afa og
ömmu, sennilega hefur þér þótt
nóg um dekrið á stelpuskottunni
hjá þeim. Ég var skírð á ferm-
ingardaginn þinn og upphaflega
planið var að þú myndir halda á
litlu frænku undir skírn en
guggnaðir á síðustu stundu, 14
ára pilturinn, þegar ég hugsa út
í það finnst mér þú hafa verið
hugaður að ætla að halda á litlu
barni undir skírn á sjálfan ferm-
ingardaginn.
Þú varst góð fyrirmynd, heið-
arlegur, blíður við þitt fólk en
vildir að þér yrði hlýtt, stóðst
fast á þínu, hörkuduglegur til
vinnu, hláturinn þinn svo dill-
andi og smitandi, góður frændi
sem ég leit upp til. Mamma hef-
ur misst góðan bróður, ykkar
samband var einlægt og alltaf
gaman að heyra þegar hún sagði
„ég var að tala við bróa“, þá vissi
ég að það kæmu sögur þar sem
hún náði þér vel.
Ég veit að afmælisbarn dags-
ins, hann pabbi, tekur á móti þér
með útbreiddan faðminn og leið-
ir kannski lítinn dreng sér við
hlið sem bíður spenntur eftir að
kynnast þér.
Takk fyrir allt, kæri frændi,
þín verður saknað.
Kveðja,
Elinóra Friðriksdóttir.
Í uppvextinum á sjötta og sjö-
unda áratuginum voru ekki mikil
samskipti á milli krakka og ung-
linga sem bjuggu sitt hvoru
megin við Oddsskarðið en þó
kom fyrir að það var hittingur á
samkomum eða einhverjum tylli-
dögum. Einn af þeim sem ég
kynntist lítillega þá var Kjartan,
en leiðir okkar áttu eftir að
liggja ótrúlega mikið saman ára-
tug seinna. Þá fluttum við báðir
á svipuðum tíma til Fáskrúðs-
fjarðar, báðir stofnuðum við
heimili þar og höfum búið þar
alla tíð síðan. Flest árin höfum
við unnið hjá sama fyrirtækinu,
fyrst hjá Kaupfélagi Fáskrúðs-
firðinga og dótturfyrirtækjum í
u.þ.b. 30 ár og síðustu ríflega
fimm árin hjá Alcoa Fjarðaáli.
Kjartan lærði rafvirkjun og
starfaði við hana allan sinn
starfsaldur. Hann var rafvirki
hjá Kaupfélagi Fáskrúðsfirðinga
og sá um og stjórnaði allri vinnu
við viðhald, endurnýjun og upp-
byggingu í sínu fagi hjá fjöl-
þættu fyrirtæki. Þegar Alcoa
byrjaði að byggja hér færði
hann sig um set og vann hjá því
fyrirtæki frá byrjun fram á
þennan dag sem rafvirkjameist-
ari Alcoa Fjarðaáls. Kjartan var
fagmaður fram í fingurgóma og
alls staðar þar sem hann kom
nálægt var vandað til verka. Það
var ómetanlegt að hafa sam-
starfsmann eins og hann þegar
vanda þurfti að leysa, hafsjór af
þekkingu í sínu fagi, ráðagóður
og alltaf tilbúinn að vinna og
greina vandamálin. Þegar Kjart-
an hætti hjá KFFB skilaði hann
af sér góðu búi, það vita þeir
best sem við því tóku. Fimm ár-
um eftir að leiðir okkar skildu
hjá KFFB lágu þær aftur saman
hjá Alcoa. Sannfærðist ég um
það sem ég vissi að Kjartan var
þar fremstur meðal rafvirkja,
gekk þar að öllum verkum af
sinni hógværð og rólegheitum
og kom með lausnir sem enginn
efaðist um, hann var hvalreki
fyrir hið nýstofnaða fyrirtæki
eins og hann hafði verið hjá
KFFB.
Kjartan var hvers manns hug-
ljúfi, rólegur, orðvar, hafði góð-
an húmor og stríðinn var hann.
Eitt þoldi Kjartan ekki, það var
fúsk og fúskarar. Lífið er ekki
alltaf sanngjarnt og áföllin gera
ekki alltaf boð á undan sér og
hann fékk hjartaáfall fyrir sex
vikum og átti ekki afturkvæmt
til okkar hingað austur.
Ég kveð samstarfsmann og
vin með trega og sárum söknuði
um leið og við Guðrún vottum
Boggu, börnum og barnabörnum
og öðrum í fjölskyldunni okkar
dýpstu samúð.
Megi góðar minningar um
góðan og ljúfan mann ylja ykk-
ur.
Eiríkur Ólafsson.
Kjartan
Sigurgeirsson
Nokkur kveðju-
orð til vinkonu sem
nú hefur lagt uppí
ferðina frá okkur á
annað tilverustig.
Við Birna kynntumst árið 1996
en þá höfðum við María dóttir
hennar fyrir skömmu hafið
sambúð. Þá var hún um það bil
að ljúka farsælum starfsferli
hjá Pósti og síma. Næstu árin
dvaldi hún á heimili okkar Mar-
íu oft nokkrar vikur í senn og
fylgdist af áhuga með mannlíf-
inu í sveitinni og því er leit að
búskapnum hér heima. Hún
kom nánast alltaf norður um
sauðburðinn og tók að sér
heimilishaldið. Ógleymanleg
verður natni hennar við að
sinna litlum og vanburða lömb-
um, koma í þau hita og næringu
þannig að þau kæmust á fót.
Þessi umhyggja fyrir þeim
sem var á einhvern hátt veik-
burða eða átti undir högg að
sækja fannst mér vera henni
meðfædd og átti ekki síður við
um mannfólkið. Birna sagði
mér oft frá æsku- og uppvaxt-
arárum sínum á Vatnsleysu-
ströndinni þar sem hún ólst
upp í stórum systkinahópi.
Augljóst var að hún minntist
æskuáranna með gleði því
bjarma brá á augnaráðið þegar
hún minntist þessa tíma þrátt
fyrir að aðstæður ungs fólks
væru í flestu gjörólíkar því sem
nú er. Eftir að Birna flutti til
Noregs fyrir nokkrum árum
þar sem hún dvaldi í skjóli son-
ar síns og tengdadóttur varð
samband okkar minna en annað
slagið barst mér kveðja frá
henni. Ég vil að lokum þakka
heiðurskonunni Birnu Vilborgu
fyrir hjálpsemi og vinsemd í
minn garð og ekki síður allar
skemmtilegu stundirnar sem
við áttum saman. Blessuð sé
minning hennar. Ættingjum
hennar votta ég samúð mína.
Örn Þórarinsson.
Nú er elsku amma Biddan
mín og langamma hans Jakobs
farin fyrir fullt og allt. Stund-
um finnst mér ég samt hafa
misst hana fyrir löngu þegar
hún fór til Noregs og fannst
Birna Vilborg
Jakobsdóttir
✝ Birna VilborgJakobsdóttir
fæddist 18. október
1929. Hún lést 8.
apríl 2017.
Útför Birnu fór
fram 27. apríl 2017.
mér það oft leiðin-
legt. Ég átti samt
alltaf von á að sjá
hana aftur en nú er
sú von horfin.
Ég tengi ömmu
alltaf við pönnu-
kökur en þeir sem
þekkja mig best
vita að pönnukökur
eru það allra besta
sem ég fæ og þar
að auki gerði
amma Bidda þær bestu í heimi!
Amma prjónaði líka svo mikið
af fallegum ullarsokkum á mig
sem ég notaði mikið og á ennþá
tvö pör með risagötum eftir að
hafa verið ofnotaðir.
Ég á margar góðar minn-
ingar úr Fljótunum þar sem ég
dvaldist við sauðburð nokkur
sumur ásamt ömmu hjá Maju
og Erni á Ökrum. Amma stóð
sig með eindæmum vel í eld-
húsinu og það var alltaf svo góð
tilfinning að koma inn í hádeg-
is- og kvöldmat eftir að hafa
verið að brasa með Erni í fjár-
húsinu. Það var líka svo góð til-
finning að fara að sofa á kvöld-
in eftir mjólkurkex og ömmu-
knús.
Ég hef saknað ömmu lengi
og velti ennþá fyrir mér hvort
hún hafi fengið bréfin sem ég
sendi henni og sónarmyndina af
Jakobi Tristani. En þann 28.
desember 2016 eignaðist ég
minn fyrsta son sem ég skírði í
höfuðið á föður mínum, sama
fallega nafni og amma valdi fyr-
ir sinn fyrsta son fyrir tæpu 71
ári eftir föður sínum. Í dag fékk
ég staðfestingu á því að hún
hefði vitað nafnið á honum og
að henni hefðu verið sýndar
myndir af honum. Það gladdi
hjartað mitt.
Elsku amma lést þann 8.
apríl 2017 en eftir að fréttirnar
náðu hingað til Rómar tók það
mig alveg þó nokkra daga að
átta mig almennilega á því að
elsku amma Bidda væri farin
og vonin um að hitta hana aftur
brast í raun ekki fyrr en í dag,
29. apríl. Mikið hefði ég viljað
að litli strákurinn minn hefði
fengið þau forréttindi eins og
ég að smakka pönnukökurnar
hennar og að eignast ullar-
sokkapar prjónað í litlu hönd-
unum hennar ömmu.
Hvíldu í friði, elsku amma og
langamma okkar.
Saknaðarkveðjur,
Margrét Björg Jak-
obsdóttir og Jakob Tristan
Carter, Róm, Ítalíu.
Það er sárt að
missa ástvini en það
sem mildar sárs-
aukann eru minn-
ingar. Minningarnar sækja á og
með tímanum verða þær margar.
Um hugann líða minningar um
góða konu. Minningar um Ellu og
varla er hægt að hugsa um hana
án þess að Friðrik fylgi með.
Þetta var eins og eitt orð, Ella og
Friðrik, þó að það séu 12 á síðan
Friðrik féll frá.
Ég ólst upp í tvíbýli á Sunnu-
veginum með Ellu og Friðrik á
efri hæðinni og krökkunum
þeirra þeim Kristjáni Skúla,
Friðriki og Herborgu. Pabbi og
Friðrik byggðu húsið, sprengdu
það úr hraunhól eins og þeir
sögðu og það var flutt inn í það
sumarið 5́6. Að alast upp á
Sunnuveginum var einstakt. Svo-
lítið eins og að tilheyra mjög
stórri fjölskyldu. Alltaf var hægt
að leita upp ef á þurfti að halda og
ósjaldan var mamma uppi hjá
Ellu eða Ella niðri hjá mömmu.
Þetta var svolítið eins og að eiga
varamömmu. Enda yljaði það
mér alltaf um hjartarætur þegar
Elín
Kristbergsdóttir
✝ Elín Krist-bergsdóttir
fæddist í Reykjavík
1. nóvember 1929.
Hún lést 10. apríl
2017.
Útför Elínar fór
fram 2. maí 2017.
við vorum stödd ein-
hvers staðar og Ella
sagði „ég á svo mik-
ið í henni þessari“
og átti við mig. Þau
á efri hæðinni til-
heyrðu fjölskyld-
unni. Ekki komu jól
nema farið væri upp
og óskað gleðilegra
jóla. Fyrir jólin
sameinuðust kon-
urnar í hverfinu við
að undirbúa jólabasarinn og þar
var Ella í fararbroddi. Hún var
listfeng og voru fígúrurnar sem
hún gerði fyrir basarinn lista-
verk. Við stelpurnar í götunni
fengum að fylgjast með og prófa
smá og var það mikil ábyrgð að fá
að setja munn, augu eða nef í
andlit á snjókalli eða jólakellingu
undir leiðsögn Ellu. Hún var allt-
af að föndra eða mála og skilur
eftir sig mörg glæsileg handverk.
Flestar mæður á þessum tíma
voru heimavinnandi en Ella var
verslunarkona. Hún rak sælgæt-
is- og kökubúð og seinna átti hún
Snyrtivöruverslunina Elínu sem
margir Hafnfirðingar muna enn
eftir.
Það var ólýsanlegt ævintýri
fyrir mig, unga stelpuna, að fá að
taka þátt í Þorláksmessuönninni í
búðinni þegar opið var til 23 og
afgreiða þá sem voru að kaupa
eitthvað á síðustu stundu áður en
jólin skullu á. Heimili hennar var
fallegt og hlýlegt og þar leið
manni vel. Yndislegt var að koma
upp í byrjun aðventu og allt var
tilbúið fyrir jólin. Desembermán-
uður hjá Ellu fór í jólaösina í búð-
inni.
Ella var glæsileg, kraftmikil
og skemmtileg kona og alltaf var
nóg að gerast í kringum hana.
Hún hafði mikinn áhuga á lífinu
og hafði áhuga á öllu sem manni
viðkom. Ég óx úr grasi, varð full-
orðin og flutti af Sunnuveginum.
En tengslin við Ellu slitnuðu
aldrei og þegar börnin mín og
barnabarn fæddust þá hafði hún
áhuga á þeim. Spurði um þau og
þegar fjölskyldan kom saman og
fagnaði tímamótum þá var Ella
og hennar fjölskylda með.
Hlýja, vinátta og trygglyndi
eru orð sem koma upp í hugann
núna þegar við kveðjum Ellu. Við
þökkum henni fyrir samfylgdina
og gleðjumst yfir því að hafa átt
hana að. Við eigum minningarn-
ar, bjartar og fallegar. Við mun-
um sakna hennar en vitum að hún
verður með okkur alltaf.
Kristín, Ásbjörn, Tinna,
Jón, Tindur Orri, Ylfa
Hrönn, Styrmir Ási og
Jón Finnsson.
Með Ríkarði Más-
syni er góður maður
fallinn í valinn of
snemma. Ég kynnt-
ist honum þegar ég
starfaði hjá sýslumannsembætt-
inu á Sauðárkróki árin 2002 til
2005. Ríkarður var vinnusamur
og grandvar embættismaður og
ævistarf hans var starf sýslu-
mannsins. Hann sagði mér ein-
hvern tímann að honum hefði
aldrei leiðst í því starfi.
Ríkarður kenndi mér þá mik-
ilvægu reglu að embættismenn
(eða ríkisstarfsmenn eins og við
heitum í dag) væru þjónar al-
Ríkarður Másson
✝ Ríkarður Más-son fæddist í
Reykjavík 29. jan-
úar 1943. Hann lést
3. apríl 2017.
Útför Ríkarðs fór
fram 28. apríl 2017.
mennings og því
þjónustuhlutverki
mætti maður aldr-
ei gleyma, sama
hvað á reyndi í
samskiptum við
fólk. Þessa reglu
hef ég ávallt haft
hugfasta í störfum
mínum.
Ríkarður var ró-
lyndur og yfirveg-
aður maður og
mér fannst hann alltaf einstak-
lega sanngjarn í verkum sínum,
jafnvel þótt hann glímdi við hin
erfiðustu mál. Ríkarður var
gestrisinn og við hjónin minn-
umst áranna í Skagafirði og
samskiptanna við Ríkarð og
Herdísi með hlýhug.
Við vottum að endingu fjöl-
skyldu Ríkarðs Mássonar okkur
innilegustu samúðarkveðjur
Veturliði Þór Stefánsson.
Útfararstofa kirkjugarðanna
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfarar- og lögfræðiþjónusta
Við önnumst alla þætti undir-
búnings og framkvæmd útfarar
ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og
umhyggju að leiðarljósi
og af faglegum metnaði.
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Ellert Ingason,
umsjón sálmaskrár