Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.2017, Síða 24

24 fólk - viðtal Helgarblað 24. nóvember 2017
Haraldur Gíslason,
gjarnan kallaður Halli
í Botnleðju eða rauði
polli, hefur mörgu
áorkað í gegnum
tíðina. Hann hefur
unnið titla í íþróttum,
leikið aðalhlutverk í
vinsælu leikriti, unnið
Músíktilraunir, tekið þátt
í Eurovision og verið
á hljómleikaferðalagi
með einu stærsta bandi
heims. Nú er hann
þekktastur fyrir störf sín
sem formaður Félags
leikskólakennara. DV leit
inn til hans á skrifstofuna
í Kennarahúsinu og
ræddi við hann um
æskuna, tónlistina,
kennarastörfin og
nýútkomna barnabók.
H
afnarfjörður er lykilatriði
þegar ævi Haralds Freys
Gíslasonar er skoðuð.
„Hluti af sjálfsmyndinni
er að vera Hafnfirðingur. Hafnar­
fjörður er „the capital of the uni­
verse““ segir hann með mikilli
áherslu. Haraldur gaf út plötu með
þeim titli en viðurkennir bros­
andi að hún hafi ekki fengið mikla
hlustun.
Haraldur fæddist í Hafnarfirði
árið 1974 og er þriðja barn hjón­
anna Gísla Þrastar Kristjánssonar
og Ernu Björnsdóttur. Hann ólst
upp í bænum, gekk í Öldutúns­
skóla og Flensborg, var í Leikfélagi
Hafnarfjarðar og FH. Nánast alla
ævi hefur hann búið í bænum sem
hann ann.
Haraldur var virkur á æsku­
árunum, bæði í tómstundum og
íþróttum. „Ég hafði allt of mikið
að gera og tók þátt í öllu. Ég vildi
vera alls staðar.“ Körfubolti, borð­
tennis, snóker, hestaíþróttir, leik­
list og tónlist voru meðal þess
sem hann stundaði en framan af
átti fótboltinn huga hans allan. Í
fimmta flokki spilaði hann með
fyrsta karlaliði FH sem varð Ís­
landsmeistari og sá árangur var
jafnaður í fjórða flokki. „Ég var
ágætur í fótbolta. Við vorum með
mjög sterkan hóp en ég var ekki
alltaf í byrjunarliðinu.“ Aldrei kom
til greina að spila neins staðar
nema í sókninni. „Ég sé engan til­
gang með fótbolta nema að skora
mörk. Ég skildi ekki þá sem vildu
vera annars staðar á vellinum en
þar sem mörkin komu. Það að ég
vildi ekki mikið verjast átti senni­
lega sinn þátt í að ég varð ekki
betri.“
Þegar kom fram á unglingsárin
fór Haraldur að dragast aftur úr í
íþróttunum af annarri ástæðu. „Ég
var mjög lágvaxinn og seinþroska
og á tímabili hætti ég að stækka. Ég
fór í rannsóknir og það kom til tals
að gefa mér eitthvert hormóna­
trukk. En ég vildi það ekki því ég
stóð þokkalega sterkt félagslega og
þetta háði mér ekkert allt of mikið.
Mér leið ekki illa út af þessu en það
fór að halla undan fæti í íþróttun­
um þegar félagarnir tóku út vöxt
og þroska.“
50 sýningar fyrir fullu húsi
Seinþroskinn hamlaði Haraldi í
íþróttunum en hjálpaði honum
að vissu leyti á sviði leiklistarinn­
ar þegar Leikfélag Hafnarfjarðar
auglýsti eftir leikurum til að taka
þátt í uppfærslu á Emil í Kattholti
árið 1988. „Ég var alveg fullkom­
inn í þetta, ég var þrettán ára og
leit út fyrir að vera sjö ára. Aug­
lýst var eftir krökkum til að koma
fram í verkinu og það varð algjör
sprengja því svo margir vildu taka
þátt.“
Hann fékk hlutverkið og sýn­
ingin vakti mikla athygli, ekki að­
eins í Hafnarfirði heldur um land
allt. „Emil í Kattholti gekk fyr­
ir fullu húsi í vel yfir 50 sýningar.
Þetta kom aftur fótunum undir
leikfélagið og þar var stofnuð ung­
lingadeild.“ Haraldur tók þátt í
tveimur uppsetningum til viðbót­
ar með Leikfélagi Hafnar fjarðar,
verkunum Þetta er allt vitleysa
Snjólfur og Þú ert í blóma lífsins
fíflið þitt.
„Ég á það til að vera feiminn,
ég er ekki félagslyndur þótt ég
hafi verið það sem krakki,“ segir
Haraldur. Þetta gæti komið mörg­
um á óvart enda hefur hann ver­
ið nokkuð áberandi síðastliðin 30
ár eða svo. Hann segist ekki vera
haldinn eiginlegum sviðsskrekk.
„Að koma fram á sviði getur verið
erfitt en einhvern veginn blessast
þetta nú oftast.“
Tamningamaður í 15 ár
Annað sem ekki margir vita af er
ástríða hans fyrir hestamennsku
en það er íþróttagrein sem ent­
ist honum mun lengur en aðrar.
„Pabbi var alltaf með hesta. Ég er
alinn upp í hestamennsku og hef
átt fjölda hesta í gegnum tíðina.“
Haraldur keppti í hestamennsku
og í um fimmtán ár starfaði hann
við tamningar. „Ég byrjaði sem
tittur hjá tamningamanni og
svo gekk ég í hús. Ég var svona
hnakkróni. Þetta var frábært og
átti vel við mig. Hestamennska og
tamningar snúast um að gera ekki
mistök því það getur verið erfitt
að leiðrétta þau. Ef hestur þekkir
styrkleika sinn þá getur þú ekkert
setið á honum. Þú verður að bera
virðingu fyrir skepnunni sem er
miklu öflugri og sterkari en þú.
Þú verður að gera þetta í sátt við
hana.“
Haraldur segist hafa dregið sig
alfarið út úr hestamennskunni og
hann seldi hesta sína árið 2011
þegar hann var kjörinn formaður
Félags leikskólakennara. „Þetta er
svo mikið starf og ég var líka með
tvö ung börn. Hestamennska er
mjög tímafrek og öll fjölskyldan
verður að vera í þessu ef þetta á
að ganga. Ég nenni ekki að vera
í hestamennsku bara stundum.
Maður verður að sinna henni al­
mennilega. Ég hef ekkert gam­
an af því að fara bara á hestbak
heldur vil ég vera með eitthvert
verkefni, eitthvað til að stefna
að. Ég starfaði nokkur sumur á
hestaleigu við að fara með túrista.
Það er nú ekki beint skemmtilegt
„Vildi
ekki
vera
tuðari
á kaffi-
stofunni“
Kristinn Haukur Guðnason
kristinn@dv.is
„Einhverra
hluta
vegna náði ég til
ákveðins hóps
barna, sérstak-
lega stráka sem
létu hafa mikið
fyrir sér.