Morgunblaðið - 01.08.2017, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 1. ÁGÚST 2017
✝ Kristín Sigríð-ur Árnadóttir
fæddist á Vopna-
firði 30. júní 1926.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Grund 20. júlí 2017.
Foreldrar hennar
voru Árni Vil-
hjálmsson héraðs-
læknir, f. 23. júní
1894, d. 9. apríl
1977, og kona hans
Aagot Fougner Johansen, f. 7.
apríl 1900, d. 15. október 1995.
Þau eignuðust 11 börn, hér
talin í aldursröð: Snorri, f. 1921,
d. 1972, Kjartan, f. 1922, d. 1978,
Árni, f. 1924, d. 2002, Kristín
sem hér er kvödd, Sigrún, f.
1927, Valborg, f. 1930, Vil-
hjálmur, f. 1933, d. 2017, Aagot,
f. 1935, Rolf Fougner, f. 1937, d.
2014, Aðalbjörg, f. 1939, d. 2015,
og Þórólfur, f. 1941.
Kristín giftist 30. okt. 1954
Sveinbirni Jónssyni, f. 30. apríl
50 dvaldi hún í Stokkhólmi hjá
íslenskum hjónum og kynntist
þar menningu frændþjóð-
arinnar. Sumarið eftir fór hún
ásamt móður sinni og heimsótti
skyldfólk hennar í Rogalandi í
Noregi.
Sveinbjörn gekk í Samvinnu-
skólann og menntaði sig síðar í
leikhúsfræðum og listfræði í Sví-
þjóð og á Írlandi. Hann starfaði
lengi sem framkvæmdastjóri
Bandalags íslenskra leikfélaga
og studdi ötullega við leik-
starfsemi víðsvegar um landið.
Þau hjónin ferðuðust víða.
Eftir margra ára starf í herra-
fataverslunum keypti Kristín
hlut í rúmfataversluninni Verinu
við Njálsgötu og tilheyrandi
saumastofu af vinkonu sinni.
Unnu þær þar saman í mörg ár,
uns Kristín tók alfarið við rekstr-
inum ásamt Sveinbirni. Svein-
björn og Kristín bjuggu nær alla
sína búskapartíð á Seltjarn-
arnesi, lengst af á Vallarbraut
16. Eftir lát Sveinbjarnar fluttist
Kristín að Grandavegi 47, en síð-
an í nóvember 2016 dvaldi hún á
hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 1. ágúst
2017, klukkan 15.
1921, d. 3. jan. 2001.
Foreldrar hans
voru Jón R. Sveins-
son, bóndi á Hvilft í
Önundarfirði, f.
1881, d. 1974, og
kona hans Guð-
björg Tómasdóttir,
f. 1881, d. 1963.
Kristín og Svein-
björn eignuðust
ekki börn.
Kristín stundaði
nám við barna- og unglinga-
skólann á Vopnafirði. Veturinn
1945-6 var hún í húsmæðraskól-
anum á Laugalandi í Eyjafirði og
vann um sumarið á garðyrkju-
stöð þar í sveitinni.
Leið Kristínar lá síðan til
Reykjavíkur og þar fékk hún
fljótlega starf í verslun; má segja
að verslunarstörf hafi að mestu
verið hennar vettvangur eftir
það, en einnig tók hún tímabund-
ið að sér ráðskonustörf á heim-
ilum í Reykjavík. Veturinn 1949-
Í dag kveðjum við elsku
Diddu frænku. Það saxast ört á
föðursystkinahóp minn, sem
upphaflega taldi 11, en systk-
inin eru nú aðeins fjögur eftir á
lífi. Sum þeirra kvöddu södd líf-
daga en önnur hafa kvatt langt
um aldur fram. Minning um
yndislegt fólk lifir í hjörtum
okkar allra, sem þeim fengum
að kynnast.
Megi elsku Didda frænka
hvíla í guðs friði við hlið Svein-
björns eiginmanns síns.
Hvíl, þín braut er búin.
Burt með hryggð og tár!
Launað traust og trúin,
talið sérhvert ár.
Fögrum vinafundi
friðarsunna skín;
hlý að hinsta blundi
helgast minning þín.
(Höf. M. Markússon)
Þín
Sigríður Snorradóttir
(Sigga frænka).
Hugur einn það veit,
er býr hjarta nær,
einn er hann sér of sefa.
(Úr Hávamálum.)
Hún Kristín móðursystir mín
flíkaði ekki hugsunum sínum.
Þar kom áreiðanlega upplagið
til, en ekki síður aðstæður í
uppvextinum. Hún var í hópi
ellefu systkina, sú elsta af
systrunum sem voru fimm.
Börn Aagotar og Árna fæddust
þétt svo Læknishúsið á Vopna-
firði bókstaflega fylltist af
krökkum á fáum árum, auk
þess sem þar var oft mikill
gestagangur. Einkalíf var því
naumast til og það gat verið
erfitt þeim sem að eðlisfari
voru lítið fyrir það að aðrir
skiptu sér af þeirra högum.
Börnin í Læknishúsinu þurftu
líka snemma að taka til hend-
inni því stórt heimili þurfti
margs við. Í hlut Kristínar
komu einkum ræsting og þvott-
ar og hún sinnti þeim verkum
af vandvirkni og atorku sem
átti eftir að einkenna hana alla
tíð. Eftir að hún fullorðnaðist
urðu verslunarstörf hennar
vettvangur, lengst af í sæng-
urfataversluninni Verinu við
Njálsgötu sem þau hjónin,
Sveinbjörn og hún, ráku af
myndarskap um árabil.
Vinnudagurinn var oft langur
en því fór þó fjarri að allt líf
Kristínar rammaðist inn af hon-
um. Hún ræktaði stóran garð
við fallega húsið þeirra Svein-
björns á Seltjarnarnesi og á
næturnar las hún bókmenntir
því hún svaf oftast lítið eða
stopult. Á ferðum sínum erlend-
is sóttu þau Sveinbjörn lista-
söfn og hér heima var Kristín
fastagestur á sinfóníutónleikum
og í leikhúsunum. Hún nærðist
sem sé af fögru umhverfi og
listum en aldrei vissi maður
hvað henni fannst um tiltekna
bók, leiksýningu eða tónleika –
hún vildi eiga sitt innra líf í
friði. Þar með er ekki sagt að
hún hafi ekki haft áhuga á því
sem aðrir höfðu fram að færa
og það var hressandi að spjalla
við hana um landsins gagn og
nauðsynjar. Í þeim efnum hafði
hún ákveðnar skoðanir, grund-
aðar á þeirri skynsemishyggju
sem yngra fólk í fjölskyldunni
kennir stundum við Ytri-Brekk-
ur og er alveg laus við tilfinn-
ingasemi. Hlýjuna geymdi hún
fyrir brosin og kveðjukossana –
og hún var ósvikin. Nú þegar
Kristín er kvödd í hinsta sinn
fylgja þakkir fyrir margt sem
ekki mátti orða og ósk um að
hinum megin bíði hennar fagurt
bókasafn, nálægt rósagarði,
með ótal ólesnum bókum.
Svanhildur Óskarsdóttir.
Kristín var eiginkona föður-
bróður okkar, Sveinbjarnar
Jónssonar. Þau giftust árið
1954 og allt frá þeim tíma var
Kristín okkur einlæg og hlýleg
og við notið einstakrar vin-
semdar hennar.
Á jóladag ár hvert vorum við
saman meðan heilsa hennar
leyfði. Áhugi hennar og um-
hyggja fyrir velferð barna okk-
ar var alla tíð mikil.
Við kveðjum hana í dag og
þökkum fyrir.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína
en Alfaðir blessar hvert ævinnar
skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir)
Helga, Jón og Sigríður.
Kristín hefur alltaf verið
hluti af okkar lífi, enda besta
vinkona mömmu frá því að hún
gifti sig.
Sveinbjörn maður Kristínar
og faðir okkar Guðmundur voru
vinir frá námsárum sínum í Sví-
þjóð. Þegar þeir svo héldu
áfram sinni vináttu sem kvænt-
ir menn, voru þeir svo lánsamir
að djúp og einlæg vinátta
myndaðist milli maka þeirra
líka. Mikill samgangur var því
alla okkar æsku milli foreldra
okkar og Kristínar og Svein-
bjarnar og mynduðust sterk
tengsl við okkur systkinin.
Kristín varð okkur einsog ná-
komin frænka og héldum við
sambandi við hana alla tíð, líka
eftir að móðir okkar var orðin
það veik að hún gat ekki sjálf
sinnt þeirra vináttu og enn
áfram eftir hennar dag. Kristín
var fyrir okkur hluti af fjöl-
skyldunni.
Síðustu árin voru henni erfið
vegna veikinda, og nú er komið
að kveðjustund. Í minningunni
varstu alltaf jákvæð, áhugasöm
og uppörvandi. Vinátta ykkar
mömmu sýndi okkur hvað sönn
vinátta er.
Takk fyrir að vera hluti af lífi
okkar.
Vinur elskar ætíð og í nauð-
um er hann sem bróðir. (Ok
7:17)
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Við sendum systkinum og
öðrum nákomnum ættingjum
Kristínar okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Börn Huldu og Guðmundar:
Lára Kolbrún, Guðrún
Edda, Emil Gunnar, Þór-
unn Hulda, Hulda Birna
og Gunnhildur Halla.
Kristín S.
Árnadóttir
✝ Anna Skarp-héðinsdóttir
fæddist í Króki í
Víðidal 17. maí
1929. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 18. júlí
2017. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þuríður Kristín
Árnadóttir, f. 7.
júní 1898, d. 14.
september 1980, og
Skarphéðinn Skarphéðinsson, f.
2. júní 1892, d. 2. febrúar 1978.
Systkini Önnu voru Þuríður, f.
12. apríl 1919, d. 12. júní 2000,
Sigríður f. 12. apríl 1919, d. 18.
maí 2002, Árni f. 4. júní 1923, d.
12. ágúst 2010, og Baldur, f. 17.
október 1930.
Anna ólst upp í foreldra-
húsum við heimilisstörf. Hún
stundaði nám við Tóvinnuskól-
ann á Svalbarði við Eyjafjörð
veturinn 1946-1947, Húsmæðra-
skólann á Hallormsstað vetur-
inn 1947-1948 og Húsmæðra-
skólann á Blönduósi 1948-1949.
Anna giftist Ragnari Ólsen
veghefilsstjóra, f. 3. nóvember
1916, d. 13. september 1981.
Hann átti fyrir dæturnar Ólöfu,
f. 3. mars 1940, d.
3. október 1992,
Guðrúnu, f. 17. maí
1942, Elínu, f. 5.
janúar 1948, og
Esther, f. 25. júní
1949. Börn Önnu
og Ragnars eru
Rannveig Bryndís,
ljósmóðir og hjúkr-
unarfræðingur, f.
8. ágúst 1967, og
Ragnar Ólafur bif-
vélavirkjameistari, f. 26. desem-
ber 1968. Eiginmaður Rann-
veigar er Jóhannes H. Stein-
grímsson tölvunarfræðingur, f.
20. ágúst 1964. Börn þeirra eru
Ingvar Orri, f. 29. apríl 2004, og
Eyrún Anna, f. 25. mars 2006.
Sonur Jóhannesar af fyrra sam-
bandi er Eiríkur Snær, f. 22.
febrúar 1995. Eiginkona Ragn-
ars Ólafs er Anna Kristín
Pétursdóttir, leikskólakennari,
f. 13. júní 1977. Börn þeirra eru
Berglind, f. 27. nóvember 2002,
Ingunn, f. 27. júní 2004, og
Ragnar Ingi, f. 31. október
2008.
Útför Önnu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 1. ágúst 2017,
og hefst athöfnin klukkan 13.
Enginn er eilífur og jafnvel
hörðustu máttarstólpar gefa sig
að lokum. Anna frænka var ein af
þessum stólpum, kletturinn í fjöl-
skyldunni sem ekki mikið bar á en
sterkastur þegar á reynir.
Það var bara ekki hennar stíll
að láta bugast þótt stormar geis-
uðu.
Það kom best í ljós þegar hún
missti manninn frá ungum börn-
um og þurfti að fara út að vinna.
Ég var þá nýkomin heim frá
dvöl í Svíþjóð og fékk það hlut-
skipti að keyra hana milli staða til
að sækja um vinnu. Á ónefndum
stað var henni sagt að það væri
ólíklegt að hún fengi vinnuna, það
væru margir umsækjendur. Anna
horfði þá bara einbeitt á manninn
og sagði. „Já, en ég þarf þessa
vinnu.“ Og hún fékk hana.
Þrátt fyrir að standa uppi ein
fyrirvinna heimilis var Anna alltaf
til staðar fyrir alla og alltaf tilbúin
að rétta fram hjálparhönd.
Lítið atvik lýsir henni vel. Þeg-
ar við fjölskyldan komum heim frá
Svíþjóð vorum við á hrakhólum
með íverustað og erfitt var að fá
leigða íbúð. Önnu fannst ekkert
sjálfsagðara en að við byggjum
bara hjá henni þar til úr rættist,
hana munaði nú ekki um að bæta
við fjögurra manna fjölskyldu í
litlu þriggja herbergja íbúðina í
Skipasundinu.
Ekki kom þó til þess að við
flyttum þangað en þetta boð henn-
ar skaut upp kollinum þegar ég
fór að kíkja í minningabankann og
rifja upp samskipti okkar Önnu.
Hún hafði stóran faðm og stórt
hjarta og lagði sig alla fram um að
öllum í kringum hana liði vel og
hefðu örugglega nóg að borða.
Ég man ævintýraljómann sem
fylgdi henni þegar hún kom í
heimsókn á æskustöðvarnar í
Króki; Rautt hrokkið hárið, lakk-
aðar neglur, ilmandi lykt og tísku-
klæðnaður, hún situr upp á horn-
inu á eldhúsborðinu og segir sögur
úr Reykjavík, við hlustum með
andakt. Man eftir pakka sem hún
eitt sinn færði mér, og þvílík ham-
ingja „mosagrænar stretsbuxur
með bandi undir fótinn“ slíkar
gersemar fyrirfundust ekki nema
í draumum í sveitinni heima.
Í Reykjavík var alltaf notalegt
að koma inn á heimili hennar og
oftar en ekki var margt um mann-
inn þar sem borð svignuðu undan
kökum og tertum, svo ekki sé nú
minnst á kleinurnar sem þó voru í
harðri samkeppni við kleinur
Þuru systur hennar.
Anna var búin að dvelja nokkur
ár í undarlegum heimi minnisleys-
is þar sem þokan huldi hvert
kennileitið á fætur öðru, en stund-
um rofaði til og í haust gat hún
sungið hástöfum með mér ljóð
Jónasar „Ég bið að heilsa“ og sló
ekki feilnótu.
Að sama skapi hélt hún húmorn-
um og þegar við ræddum eitt sinn
um gamlan kunningja, þá skrapp
út úr henni. „Er hann ekki orðinn
voða minnislaus?“ Ég taldi að það
gæti vel verið og þá bætti hún við:
„Það er sko annað en með mig, ég
er engu farin að gleyma“ og svo
glotti hún og vissi sjálfsagt betur.
En allar ferðir taka enda og líka
þær löngu og nú hefur klukkan
glumið henni Önnu frænku enda
kannski kominn tími á að hún upp-
lifi himnaríki. Efst í huga mér er
þakklæti fyrir gjöfula og góða
samfylgd en myndirnar og minn-
ingarnar munu lifa áfram með
okkur enn um stund.
Kristín Gunnarsdóttir
(Stella).
Í dag kveð ég Önnu frænku.
Hún var alltaf kölluð Anna frænka
af mínum ættingjum en hún var
næstyngst af systkinum pabba og
eru þau nú öll látin nema Baldur.
Fyrst man ég eftir Önnu þegar
hún og fjölskylda hennar kom
norður í land á sumrin og dvöldu á
heimili afa og ömmu í sumarleyf-
um sínum í nokkrar vikur. Í þess-
um heimsóknum tók Anna eldhús-
ið yfir og sá um að elda og baka en
maturinn hennar var frábær en
hún var mikill kokkur og áhuga-
manneskja um matargerð og
bakstur. Maturinn bragðaðist
öðruvísi og það var annað yfir-
bragð á honum þegar hún sá um
hann. Þessi tími á sumrin var allt-
af mjög skemmtilegur og á ég
margar minningar frá honum. Oft
var farið á berjamó á haustin og
mikið tínt af berjum og þá var
taskan Krummi alltaf með í för og
í henni var nestið. Þegar ég var
unglingur flutti ég til Reykjavíkur
til pabba míns og fór í 10. bekk. Þá
valdi ég að fara í Langholtsskóla
því Anna frænka bjó ekki langt frá
honum og var gott að geta leitað
til hennar og tók hún vel á móti
mér í hádeginu og oft eftir skóla
líka. Meðan pabbi hafði heilsu til
þá var hann mjög duglegur að
heimsækja systur sína og var sér-
stakt samband á milli þeirra. Í
nokkur ár vorum við pabbi og
Árni Þór, sonur minn, hjá Önnu og
fjölskyldu á aðfangadag, jóladag
og um áramót og var það mjög
dýrmætur tími fyrir okkur. Og
þær voru ófáar kvöldheimsóknirn-
ar í Skipasundið og þá oft glatt á
hjalla og mikið hlegið og spjallað
Anna
Skarphéðinsdóttir
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
HRAFNHILDAR ÞORGRÍMSDÓTTUR
kennara.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
deildar 12E og líknardeildar Landspítalans fyrir einstaka
umönnun og hlýja nærveru.
Guð blessi ykkur öll.
Rafn Kristjánsson
Ásdís Margrét Rafnsdóttir Njáll Líndal Marteinsson
Ólafur Þór Rafnsson Dögg Guðmundsdóttir
og barnabörn
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi, afi
og langafi,
INGÓLFUR SIGURÐSSON,
Mýrarvegi 113, Akureyri,
andaðist 17. júlí.
Útförin fer fram fimmtudaginn 3. ágúst frá
Akureyrarkirkju klukkan 13.30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarfélög.
Elínborg Ingólfsdóttir Magnús Þórðarson
Magnús Ingólfsson Sólveig Erlendsdóttir
Ragnhildur Ingólfsdóttir Samúel Jóhannsson
Þórdís Ingólfsdóttir
Sölvi Ingólfsson Guðrún Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
systir, mágkona, tengdadóttir, frænka og
vinkona,
GUÐRÚN BIRNA KJARTANSDÓTTIR,
til heimilis að Lindasmára 36
í Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 29. júlí.
Útför hennar verður gerð frá Digraneskirkju fimmtudaginn
10. ágúst klukkan 13.
Guðmundur Freyr Sveinsson
Kjartan Sveinn, Bjarki Freyr og Anna Katrín
Katrín Þórlindsdóttir Kjartan Örn Sigurbjörnsson
Þórlindur Kjartansson Ingunn Hafdís Hauksdóttir
Guðný Anna Theódórsdóttir Sveinn Jónasson
vinkonur og vinir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar