Víkurfréttir - 27.05.2004, Blaðsíða 19

3
S É R B L A Ð U M H E I L B R I G Ð I S S T O F N U N S U Ð U R N E S J A
arinnar. Það er mikilvægt að ræða hugmyndir
fagfólks um hvernig þjónusta sé best veitt,
hverjir séu best hæfir til að veita hana og í
hvaða mæli. Við höfum takmarkað fjármagn
og verðum að reyna að nýta það sem best fyr-
ir sem flesta og okkur ber að fara að lögum
um heilbrigðisþjónustu. Áhersluþættir eru
eðlilega mismunandi eftir aðstæðum á hverj-
um stað fyrir sig. Það sem einum er mikilvægt
hvað heilbrigðisþjónustu varðar skiptir annan
minna máli,“ segir Sigríður.
Kalt viðmót í upphafi
Í smærri bæjarfélögum skiptir nálægð milli
fólks miklu máli, með öllum sínum kostum og
göllum. Sigríður segist hafa fundið fyrir því að
vera „utanaðkomandi“ í byrjun og að vel hafi
verið fylgst með henni. „Ég fann líka fyrir því
að það andaði ekkert sérlega hlýju til mín úr
fjölmiðlunum í upphafi. Hins vegar fann ég
aldrei fyrir öðru en að vera velkomin af hálfu
starfsfólks. Ég var oft spurð að því hvort ég
ætlaði að flytja. Mér fannst kannski vera horft
fullmikið á það að ég byggi í Kópavogi, en að
sama skapi lítið talað um að stór hópur Suður-
nesjamanna sækir vinnu á höfuðborgarsvæð-
ið. Það má segja að ókostur fyrir lítið bæjarfé-
lag sé að þar er lítið framboð af sérhæfðu heil-
brigðisstarfsfólki. Kostirnir fyrir HSS núna eru
hins vegar þeir að suðvesturhornið er orðið eitt
atvinnusvæði og það gerir okkur kleift að
halda uppi góðri og jafnframt sérhæfðri þjón-
ustu. Ég sótti um starfið hér af því að mér
fannst það bjóða upp á spennandi framtíðar-
möguleika og sú skoðun mín er óbreytt.“
Tækifærin til staðar
En hvað hefur komið Sigríði á óvart eftir að
hún settist í framkvæmdastjórastólinn? „Ann-
ars vegar hvað starfsfólk hefur verið viljugt og
áhugasamt um að halda uppi mikilli og góðri
þjónustu og sjá hvað þjónustan hefur aukist
þrátt fyrir ýmsa erfiðleika sem við höfum tekist
á við. Það hefur líka verið mjög gaman að
finna fyrir faglegum metnaði starfsfólksins, en
án hans náum við skammt.Tækifærin eru til
staðar, hér er gott starfsfólk og án þess gerum
við ekkert. Húsnæðið býður upp á mörg tæki-
færi til að efla starfsemina. Íbúafjöldi á Suður-
nesjum býður upp á að það ætti að vera hægt
að veita næstum alla heilbrigðisþjónustu nema
þá sérhæfðustu á HSS,“ segir Sigríður og bæt-
ir við. „Það hefur komið á óvart að finna fyrir
gremju sumra íbúa á svæðinu og jafnvel
stjórnmálamanna í garð stofnunarinnar í
þrengingum hennar og hversu langt aftur má
rekja þessi óæskilegu samskipti. Það minnir
stundum á söguna af prestinum sem skamm-
aðist út í þær fáu hræður sem mættu til messu
fyrir lélega kirkjusókn. En sem betur fer finn-
um við almennt fyrst og fremst fyrir hlýhug og
þakklæti frá skjólstæðingum okkar. Stofnunin
verður aldrei öflugri en samfélagið gerir okkur
kleift að vera.“
Hvernig finnst þér að aka Reykjanesbraut-
ina á hverjum degi?
„Ég vissi um leið og ég sótti um starfið að í því
fælist akstur til og frá vinnu. Mér hefur alltaf
þótt gott að keyra, það er stund með sjálfri
mér. Ég hlusta á útvarp, ég nota símann, ég
velti fyrir mér ýmsum verkefnum sem bíða
mín á morgnana og ég skrúfa mig niður í lok
dagsins á heimleiðinni. Ég hef búið í 7 ár er-
lendis, 40 mínútna akstur þykir ekki tiltöku-
mál. Ég hitti fólk af Suðurnesjunum sem hefur
keyrt áratugum saman til Reykjavíkur og telur
það ekki eftir sér.“
Hefurðu þurft að gista á skrifstofunni?
„Nei, það hef ég ekki gert. En ég hef smápoka
með „lífsnauðsynjum“ inni í skáp hjá mér ef
sú staða kæmi upp. Ég hef aftur á móti einu
sinni snúið við í blindbyl, ég sá ekki út úr aug-
um og ákvað að vinna heima. Það vill til að
tölvutæknin gefur okkur ýmsa möguleika sem
ekki voru til staðar áður fyrr.“
Skrifstofan miðsvæðis
Þegar Sigríður er spurð hvernig venjulegur
vinnudagur sé hjá henni segir hún því
fljótsvarað - það sé enginn vinnudagur venju-
legur hjá henni. „Ég gerði þá kröfu þegar ég
tók við starfinu að fá skrifstofu miðsvæðis á
stofnuninni þannig að ég fengi góða tilfinningu
fyrir þeirri þjónustu sem okkur ber að veita.
Þannig næ ég líka miklu betra sambandi við
starfsfólkið. Það er afar mikilvægt að fram-
kvæmdastjóri sé í snertingu við sinn „busi-
ness“, þ.e. þjónustu við fólk. Ég get ekki
hugsað mér að sitja á skrifstofu í öðru húsi og
fylgjast með starfseminni eingöngu af pappír-
um, þá er svo auðvelt að gleyma hlutverki
sínu,“ segir Sigríður en á hverjum morgni byrj-
ar hún á að fara í gegnum póst og skilaboð
sem bíða hennar. „Á miðvikudagsmorgnum
eru alltaf framkvæmdastjórnarfundir. Ég fylgist
grannt með öllum verkefnum sem eru í gangi
á stofnuninni, breytingum á húsnæði og reyni
að fylgja eftir verkefnum sem ég hef úthlutað.
Ég reyni að vera aðgengileg fyrir starfsfólk og
ýmsa þá sem vilja koma skoðunum sínum á
framfæri við mig. Ég fer oft einu sinni til tvisvar
á dag í stuttar heimsóknir út á deildir og hitti
starfsfólk og reyni að setja mig inn það sem
helst hvílir á því. Ég fylgist með aðstöðu skjól-
stæðinga og sjúklinga og reyni að svara at-
hugasemdum sem til mín berast og útskýra
okkar sjónarmið.
Það er ljóst að sjónarmið skjólstæðinganna
vega þungt, við erum hér fyrir þá. Það eru oft
margir fundir á degi hverjum bæði innanhúss
og utan. Ég hef meðvitað tekið mikinn tíma í
þá núna fyrsta árið, það er gott að kynnast
fólki á fundum, hvernig það setur fram mál sitt
og hverjar hugmyndir þess eru. Fyrirhuguðum
fundum í Reykjavík reyni ég að stýra inn á
morgnana eða seinni part dags til að nýta
dagana sem best. Það kemur samt fyrir öðru
hvoru að ég keyri tvisvar á dag á milli. Auðvit-
að eru vinnudagar oft langir og verkefnum lýk-
ur ekki á ákveðnum tímum. Ennþá alla vega,
vinn ég oft á kvöldin og um helgar, það er eðli
stjórnunarstarfa. Stundum liggur mikið á að
ljúka verkefnum og þá er best að vinna ýmis
verkefni, áætlanir og greinargerðir í friði og ró
þegar um hægist seinni part dags, á kvöldin
og um helgar. Skilaboðum reyni ég að svara
áður en ég fer heim á kvöldin. En það má ekki
gleyma því að nauðsynlegt er að hafa ákveðið
jafnvægi á milli vinnu og frítíma, því það er
auðvelt að drekkja sér í vinnu.“
Fjörugar samræður við matarborðið
Eiginmaður Sigríðar er Sigurður Guð-
mundsson landlæknir. Fær hún stundum
góð ráð hjá honum?
„Ég held að í öllum góðum hjónaböndum, leiti
hjón ráða hvort hjá öðru. Það gerum við líka.
En ég held að fólk ofmeti þann tíma sem fer í
umræður um heilbrigðismál hjá okkur. Við
vinnum bæði langan vinnudag og við höfum
mjög margt annað áhugavert að tala um.
Vissulega ræðum við þau heilbrigðismál sem
efst eru á baugi hverju sinni og höfum gaman
af. Það er hins vegar af og frá að við séum
alltaf sammála og við tökumst gjarnan á í rök-
ræðum okkar. Það er hollt og gott.Við eigum
líka stóra og góða fjölskyldu sem hefur gaman
af því að ræða landsins gagn og nauðsynjar.
Það eru oft fjörugar umræður við matarborðið
hjá okkur og við fáum alls konar ráð um
hvernig sé best að takast á við þau verkefni
sem eru á borðum okkar hverju sinni.“
(FRAMHALD Á NÆSTU SÍÐU)
Framkvæmdastjórn HSS í sumarskapi: f.v. Hildur Helgadóttir, hjúkrunarforstjóri,
Konráð Lúðvíksson, lækningaforstjóri, Pálína Reynisdóttir, fjármálastjóri og Sigríður
Snæbjörnsdóttir framkvæmdastjóri
HSS posturinn PDF 25.5.2004 23:00 Page 3