Víkurfréttir


Víkurfréttir - 27.05.2004, Blaðsíða 23

Víkurfréttir - 27.05.2004, Blaðsíða 23
7 S É R B L A Ð U M H E I L B R I G Ð I S S T O F N U N S U Ð U R N E S J A anna eru reyndar hjúkrunarfræðing- ar líka. Þeir starfa við heilsugæslu og sjúkrahús hér í Reykjanesbæ, við heilsugæslu í Grindavík, á hjúkrun- ardeildinni Víðihlíð í Grindavík og í heilsugæsluseljunum í Garði og Sandgerði. Meðal verkefna þeirra eru ungbarnavernd, mæðravernd, skólaheilsugæsla, bráðaþjónusta, hjúkrun sjúkra á legudeild, öldrunar- hjúkrun, skurðhjúkrun og svæfinga- hjúkrun. Það vakti athygli mína þeg- ar ég hóf störf hér við HSS hversu einstaklega góður og faglega sterk- ur þessi hópur er. Sú staðreynd að hjúkrunarfræðingarnir eru samstilltir, duglegir, áræðnir og metnaðarfullir fyrir hönd stofnunarinnar hefur gert okkur kleift að fara hraðar í ýmsar breytingar hér innanhúss en ella hefði verið mögulegt. Þar er ég sér- staklega að vísa til uppbyggingar D- deildarinnar sem bráðalyflækninga- deildar. Slík starfsemi gerir miklar kröfur til hæfni og þekkingar hjúkr- unarfræðinga og undir þeim hafa þeir sannarlega staðið. Erfiðleikar þeir sem verið hafa í heilsugæslunni vegna læknaskorts hafa mætt mjög á hjúkrunarfræðingum þar. Þeir hafa staðið sig með eindæmum vel, end- urskoðað verkferla og vinnufyrir- komulag og lagt sig í líma við að mæta þörfum skjólstæðinganna. Er starf hjúkrunarfræðinga á HSS frábrugðið störfum þeirra á öðr- um sjúkrahúsum? HSS er heilbrigðisstofnun sem rekur bæði sjúkrahús og heilsugæslu. Tengslin milli þessara tveggja þátta heilbrigðisþjónustunnar eru sífellt að aukast og nokkuð er um að hjúkr- unarfræðingar og ljósmæður hér starfi á báðum stöðum. Ég þekki lítið til annarra sjúkrahúsa hérlendis en Landspítala-háskólasjúkrahúss og miðað við þann spítala er svarið við spurningunni bæði já og nei! Hjúkr- un er hjúkrun, sama hvar hún er veitt. Hins vegar eru aðstæður frá- brugðnar að því leyti að hér er t.d. ekki gjörgæsludeild sem gerir það að verkum að hjúkrunarfræðingar hér, sem eru með mjög veika ein- staklinga í sinni umsjá, þurfa að sjá fyrir þörfina fyrir slíka þjónustu og gera ráðstafanir til flutnings með nægum fyrirvara. Þá þurfa hjúkrun- arfræðingar á D-deild t.d. að vera því viðbúnir að svara kalli frá slysa- og bráðamóttökunni utan dagvinnu- tíma. Hvað er það sérstæðasta sem þú hefur upplifað í þínu starfi? Það er ákaflega margt og að sumu leyti erfitt að tína eitthvað eitt til. Ég hef upplifað ákaflega margt í mínu starfi, bæði sorg og gleði, litla sigra, stóra sigra, vonbrigði og áföll. Það er hins vegar óumdeilt að störf mín með breska hernum í friðargæsluliði NATO árið 1998 er mín alsérstæð- asta upplifun hingað til, bæði í lífi og starfi. Þar gæti ég nefnt margt en læt nægja að fara nokkrum orðum um lítinn bosnískan dreng sem ég sinnti í heimahúsi, ef heimahús skyldi kalla. Þessi litli drengur varð fyrir bíl og slasaðist illa á höfði og hné. Hann var sendur til Sarajevo þar sem eina sneiðmyndatæki landsins var staðsett og þaðan til Þýskalands þar sem hann lá í sex vikur á sjúkrahúsi. Foreldrar hans fengu ekki að fara með honum því Þjóðverjarnir óttuðust að þau reyndu að gerast flóttafólk. Eftir heimkom- una var drengurinn með ljótt sár á hnénu sem hafðist illa við og mér var falið að fara til hans og sinna sárinu. Þessi litla fjölskylda bjó í úti- húsi þar sem svínin og beljan voru á neðri hæðinni og fólkið hafðist við uppi í stækjunni af dýrunum. Íbúðar- húsið hafði verið sprengt í tætlur og eftir stóðu grindin og útveggir, nema framhliðin. Hún var á bak og burt. Í hvert skipti sem ég kom ásamt fylgdarmönnum mínum var mér fagnað innilega, gefnar gjafir og boðnar veitingar. Þær andstæður sem mættust í þessum sundurtætta garði, þ.e. litla allslausa fjölskyldan annars vegar og fulltrúar velmegun- arinnar hins vegar, standa mér enn- þá skýrt fyrir hugskotssjónum og munu vonandi alltaf gera. Hvernig sérðu starf hjúkrunar- fræðinga fyrir þér eftir 100 ár? Það er freistandi að svara þessari spurningu með einföldu „ég hef ekki hugmynd um það“. Það hafa orðið svo miklar breytingar á heim- inum, þekkingunni, tækninni, við- horfum, gildismati, kröfum, vænting- um og öllu öðru á tiltölulega stuttum tíma að mér finnst erfitt að spá nokkru, hvað þá heila öld fram í tím- ann. Hins vegar er ljóst að þjóðin er að eldast og þar með munu áherslur verða aðrar og veigameiri hvað varðar heilsueflingu, forvarnir og umönnun aldraðra en nú þekkist. Það hlýtur að vera verkefni næstu ára að hækka eftirlaunaaldur og nýta lengur þekkingu og reynslu þeirra sem eldri eru. Verðmætin munu felast í að virkja aldraða í þágu samfélagsins í stað þess að kippa þeim út úr atvinnulífinu á meðan þeir eru í fullu fjöri. Hjúkrun á sjúkrahúsum á eftir að breytast mik- ið. Tækninni fleygir svo hratt fram að einhvern tíma kemur að því að flest- ar skurðaðgerðir verða gerðar án þess að þurfa nokkuð að skera. Framfarir í erfðavísindum og líftækni gera það að verkum að ýmsa lang- vinna sjúkdóma verður hægt að lækna áður en þeir valda skaða og svo mætti lengi telja. Hjúkrunar- heimili verða aflögð í þeirri mynd sem við þekkjum þau. Samfélags- þjónustan verður aukin og styrkt þannig að allir geta verið heima hjá sér og fengið þjónustuna til sín. Kannski mætti gera sér í hugarlund að eftir 100 ár verði hjúkrunarfræð- ingar svífandi yfir byggðarlögunum í svifdiskum sem búa yfir tæknibún- aði til að nema merki frá þeim sem þarfnast hjúkrunar. Þá lendir svifdiskurinn í garði viðkomandi, hjúkrunarfræðingurinn fer inn og sinnir erindinu, sér jafnframt fyrir möguleg vandamál og fyrirbyggir þau og svífur síðan á braut. Ég hef engar væntingar um að eftir 100 ár verði engin heilsufarsvanda- mál. Náttúran mun ævinlega sjá okkur fyrir nýjum áskorunum og verkefnum, en við munum koma okkur upp sífellt fullkomnari aðferð- um til að leysa þau. „Eftir heimkomuna var drengurinn með ljótt sár á hnénu sem hafðist illa við og mér var falið að fara til hans og sinna sárinu. Þessi litla fjölskylda bjó í úti- húsi þar sem svínin og beljan voru á neðri hæðinni og fólkið hafðist við uppi í stækjunni af dýrunum. Íbúðarhúsið hafði verið sprengt í tætlur og eftir stóðu grindin og útveggir, nema framhliðin.“ á tré. Þeim finnst mjög gefandi að fá tækifæri til að vinna þessa handavinnu og segja að þetta brjóti daginn verulega upp. Í iðju- og sjúkraþjálfun koma sjúklingar af öllum deildum sjúkrahússins. Á hæðinni eru einnig rannsóknar- stofur Heilbrigðisstofnunar Suður- nesja og þar ráða fjórar hressar stelpur ríkjum. Allt er fullt af tækjum inn á rannsóknarstof- unni og smásjá á hverju borði. Stelpurnar eru allar meina- fræðingar og þær sjá um að rannsaka sýni sem tekin eru á stofnuninni. Inn á stofuna kemur einnig fólk til að láta taka úr sér blóðsýni og þar taka stelp- urnar vel á móti fólki. Þegar komið er upp á aðra hæðina í D-álmunni er starfsfólk á þönum, en þar er legudeild fyrir aldraða og sjúklinga Heilbrigðisstofnunar Suð- „Þessi litli drengur varð fyrir bíl og slasaðist illa á höfði og hné. Hann var sendur til Sarajevo þar sem eina sneiðmyndatæki landsins var staðsett og þaðan til Þýskalands þar sem hann lá í sex vikur á sjúkrahúsi“. Eldhús bosnísku fjölskyldunnar. HSS posturinn PDF 25.5.2004 23:04 Page 7

x

Víkurfréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víkurfréttir
https://timarit.is/publication/1102

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.