Fréttablaðið - 05.05.2018, Blaðsíða 29

MENNINGARNOTT.IS
Menningarnótt verður haldin þann 18. ágúst næstkomandi
og við auglýsum því eftir áhugasömum og frumlegum
hugmyndasmiðum til þess að fylla inn í viðburðalandslagið.

Styrkjum á bilinu 100.000–500.000 kr. verður úthlutað
til einstaklinga og hópa úr Menningarnæturpotti Lands-
bankans.
Hægt er að sækja um á menningarnott.is til 24. maí.
Menningarnótt er hátíð sem allir borgarbúar skapa og
upplifa saman, úti á torgum og götum miðborgarinnar,
í bakgörðum eða söfnum, kirkjum og kaffihúsum, versl-
unum og fyrirtækjum og ekki síst í húsunum í bænum.

Menningarnæturpottur er samstarfsverkefni Reykjavíkur-
borgar og Landsbankans, sem hefur verið máttarstólpi
hátíðarinnar frá upphafi. Allur fjárstuðningur bankans
rennur til verkefna sem unnin eru á Menningarnótt.
BJÓÐUM GÓÐA
MENNINGARNÓTT
LUMAR ÞÚ Á HUGMYND FYRIR MENNINGARNÓTT?
Nánari upplýsingar veita viðburðastjórar Reykjavíkurborgar
í síma 411 6010 og á menningarnott@reykjavik.is.
ég sagði það ekki inni í mynd­
inni, sturlaðist hann gjörsamlega.
Hann bjó með þremur öðrum leik­
mönnum úr liði ÍA og þegar hann
heyrði að þeir væru að koma inn
í íbúðina dró hann mig á hárinu
inn í herbergið sitt. Ég reyndi að
berjast á móti, en hann var ein­
faldlega sterkari. Hann henti mér
upp í rúm og byrjaði að berja mig.
Strákarnir heyrðu hrópin í mér, en
voru of hræddir til að koma inn. Ég
komst að því eftir á að þeir hringdu
í þjálfara liðsins frammi á gangi. Á
þeim fimm mínútum sem liðu þar
til þjálfarinn kom á staðinn náði
Mark næstum því að drepa mig.
Hann festi hendurnar á mér og var
kominn það langt í að kyrkja mig að
ég var öll orðin blá í framan og hár­
æðarnar á hálsinum slitnuðu niður
að brjóstum. Ég man að það sem ég
hugsaði var: ,,Ég trúi ekki að ég sé að
fara að deyja á þennan hátt!“
Ég fór að hugsa um foreldra mína
og fjölskyldu og hélt bara að ég væri
að deyja. Það síðasta sem ég man
áður en þjálfarinn kom loks á stað­
inn var að hann skallaði mig í and­
litið, þannig að báðar varir mínar
sprungu illa.“
Þjálfari ÍA kom þegar þarna var
komið sögu inn í herbergið og náði
að koma Guðrúnu Dögg út úr her­
berginu og koma henni við illan
leik heim til sín. Hún hafði þegar í
stað samband við lögreglu og kærði
í kjölfarið Mark Doninger fyrir tvær
alvarlegar líkamsárásir.
,,Ég kærði hann fyrir árásirnar sem
höfðu átt sér stað fyrir framan annað
fólk, en gat auðvitað ekki kært hann
fyrir öll skiptin sem hann réðst á mig
þegar við vorum tvö ein, þar sem
vitni skorti.“
Mark hafði þegar fengið annan
dóm fyrir alvarlega líkamsárás á
karlmann þegar þarna var komið
sögu. Samt tók átta mánuði að fá
dóm í málinu og þar sem Guðrún
gat ekki fengið nálgunarbann á
Mark átti hún þann kost einan að
flýja land.
„Hann hélt áfram að standa fyrir
utan íbúðina mína á kvöldin, aftur
og aftur, þannig að ég sá bara eina
lausn. Að flýja land. Ég flutti til Kan­
ada og þaðan til London og fékk sem
betur fer verkefni þar á meðan ég
beið eftir að dómurinn félli.“
Þegar dómur loksins féll þótti
hafið yfir allan vafa að Mark hefði
gerst sekur um umrædd brot, enda
fleiri en eitt vitni í báðum tilvikum.
Hann var dæmdur í 45 daga skil­
orðsbundið fangelsi í Héraðsdómi
Vesturlands, en ákvað engu að síður
að áfrýja dómnum. Hæstiréttur
þyngdi dóminn upp í átta mánuði,
en engu að síður var dómurinn enn
skilorðsbundinn og Mark gekk því
um sem frjáls maður. Í heil fjögur ár
eftir þetta hélt hann áfram að reyna
að ná til Guðrúnar.
Samkvæmt öruggum heimildum
höfundar reyndi Mark að komast á
reynslu hjá íslensku knattspyrnu­
félagi fyrr á þessu ári í gegnum
umboðsmann sinn. Félagið tók
ekki við honum, en Guðrún er enn
ekki laus við hræðsluna um að Mark
komi aftur til landsins.
Ósátt við knattspyrnudeild ÍA
Það sem situr enn í Guðrúnu er
hvernig knattspyrnudeild ÍA stóð
að málinu. Á meðan á málaferlunum
stóð studdi félagið við bakið á Mark
allan tímann, jafnvel þó að þjálfari
liðsins hafi komið að honum að
reyna að drepa hana.
„Ég skil enn þann dag í dag ekki
hvernig þeim tókst að taka svona á
þessu máli. Íþróttafélag sem borgar
manni laun fyrir að vera íþrótta­
maður og fyrirmynd getur ekki
látið eins og ekkert sé þegar vitað
er að hann er að berja kærustuna
sína í spað. Ég hafði samband við
félagið og grátbað þá um að segja
upp samningnum við hann þann­
ig að hann færi frá Akranesi eftir
að hann hafði reynt að drepa mig
og hélt áfram að mæta fyrir utan
heimilið mitt, en allt kom fyrir
ekki. Mér var tjáð að málið snerist
um peninga og væri auk þess einka­
mál leikmannsins. Það var ekki fyrr
en þremur árum síðar að ég loks
fékk bréf frá félaginu, þar sem ég
var beðin afsökunar á því hve illa
var staðið að málinu. Það var mjög
fallegt, en kom frá nýjum aðilum í
stjórn ÍA og ekki fyrr en einn helsti
styrktaraðili liðsins sagðist vera að
íhuga að hætta stuðningi við liðið
vegna málsins. Þeir sem voru við
stjórnvölinn á meðan á ofbeldinu
stóð hafa enn ekki beðist afsökun­
ar. Eftir að þetta hafði gerst tók svo
annað íslenskt félag, Stjarnan, við
Mark Doninger, þrátt fyrir að þeim
hlyti að hafa verið kunnugt um hvað
hann hafði gert. Ég á enn reglulega
erfitt með að skilja það líka.“
Það hefur tekið Guðrúnu sex löng
ár að komast aftur á beinu brautina,
hægt og rólega.
Bjart fram undan eftir
margra ára uppbyggingu
„Ég var í raun algjör brunarúst eftir
allt þetta ferli. Ég var komin með
alvarlegt þunglyndi, ofsakvíða,
félagsfælni og alvarlega áfallastreitu.
Þurfti að fara á lyf við kvíða og var
stanslaust hrædd. Hver einasti dagur
hjá mér í nokkur ár markaðist í raun
af mikilli hræðslu. En ég hef í sex ár
eftir þetta verið í stanslausri vinnu
með sjálfa mig. Ég hef gengið til sál­
fræðings, geðlæknis, farið í Kvenna­
athvarfið, EMDR­meðferð og fleira.
Þetta hefur verið langt og erfitt ferli,
en ég er fyrst núna að komast í gott
jafnvægi á nýjan leik. Ég get ekki lagt
næga áherslu á það hvað Kvenna­
athvarfið hjálpaði mér gríðarlega í
þeirri vinnu að átta mig á að ég ætti
ekki sök á því sem gerðist. Mér líður
í raun eins og ég hafi verið að berjast
við að halda lífi í fimm ár eftir þetta
og það er fyrst núna á sjötta árinu
sem ég er í alvöru að koma til baka
og finna sjálfa mig upp á nýtt.“
Þegar ég spyr Guðrúnu af hverju
hún hafi ákveðið að stíga fram og
segja frá þessu núna stendur ekki á
svörum.
„Mig hefur mjög lengi langað til
að segja frá þessu, en það er fyrst
núna sem ég treysti mér til þess.
Mér leið í mörg ár illa og fannst ég
óvelkomin, vegna þess að ég kom
alltaf að lokuðum dyrum hjá knatt­
spyrnufélaginu, þegar ég og fjöl­
skylda mín reyndum aftur og aftur
að fá aðstoð vegna síendurtekins
ofbeldis. Ég átti erfitt með að fara
út úr húsi á Akranesi í nærri sex ár
vegna þessa. Mér leið eins og sökin
væri mín en ekki hans, sem er í raun
það sem ofbeldissambönd ganga oft
út á. Ég man enn að ég fékk miklar
hamingjuóskir frá fjölskyldunni
þegar ég gat í fyrsta skipti farið
í Krónuna á Akranesi. Ég hef oft
keyrt alla leið til Reykjavíkur bara til
að fara í búð. Þannig að ég hef ein­
faldlega ekki verið í ástandi til að
treysta mér í viðtal eins og þetta fyrr
en núna. Maður getur átt von á alls
kyns hlutum þegar maður opnar sig
eins og ég er að gera í þessu viðtali
og þá verður maður að vera kominn
í gott jafnvægi.“
↣
H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 29L A U G A R D A G U R 5 . M A Í 2 0 1 8
0
5
-0
5
-2
0
1
8
0
4
:1
4
F
B
1
0
4
s
_
P
0
8
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
7
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
0
4
s
_
P
0
2
9
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
F
B
2
-5
3
F
8
1
F
B
2
-5
2
B
C
1
F
B
2
-5
1
8
0
1
F
B
2
-5
0
4
4
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
B

F
B
1
0
4
s
_
4
_
5
_
2
0
1
8
C
M
Y
K