Morgunblaðið - 23.01.2018, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 2018
✝ Helgi Oddssonfæddist í
Reykjavík 14. jan-
úar 1939. Hann lést
11. janúar 2018 á
Landspítalanum.
Foreldrar hans
voru Oddur H.
Helgason, forstjóri,
f. 10.4. 1912, d. 3.11.
1986, og Friðbjörg
Ingjaldsdóttir hús-
móðir, f. 8.10. 1918,
d. 14.5. 2012.
Helgi var næstelstur átta syst-
kina.
a) Viggó Alfreð (samfeðra), f.
2.12. 1932, d. 7.3. 1983. b) Sig-
rún, f 16.3. 1942, maki Bjarni
Ingvar Árnason, f. 17.6. 1942. c)
Þóra Rose, f. 12.2. 1944, maki
Arthur Rose, f. 19.5. 1934, d.
20.4. 1993. d) Sigurður Bertel, f.
20.9. 1945, maki Iðunn Lúðvíks-
dóttir, f. 7.6. 1947, d. 4.3. 2013. e)
Inga Björg Magnea. 3) Oddur
Ingvar, f. 19.3. 1975, d. 5.2. 1980.
Helgi kvæntist Jittawan
Khotkham árið 2009 en þau
skildu.
Helgi ólst upp í Þingholts-
strætinu og eftir Grænuborg og
Miðbæjarskóla útskrifaðist hann
með verslunarpróf frá Verzl-
unarskóla Íslands. Hann hélt svo
í frekara nám í verslunar- og
tryggingarfræðum til Pennsylv-
aníu, Englands og Þýskalands.
Eftir nám starfaði Helgi hjá
Tryggingu og hjá Verði trygg-
ingum sem stofnaðar voru af
föður hans Oddi. Síðar vann
Helgi í Brauðbæ, Þór og Friðriki
Bertelsen en síðustu 20 ár starfs-
ævinnar hjá Prentsmiðjunni
Odda.
Helgi var meðlimur í Frí-
múrarareglunni Mími ásamt því
að hafa verið virkur í Lions-
hreyfingunni Þór þar sem hann
gegndi formannshlutverki 1988.
Útför Helga fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 23. janúar
2018, klukkan 13.
Oddur Helgi, f.
10.2. 1950, maki El-
ínborg Jóhanns-
dóttir, f. 20.3. 1951.
f) Pétur Eggert, f
8.11. 1957, maki
Margrét Halldóra
Kjærnested, f. 17.4.
1960. f) Valgerður,
f. 15.12. 1960, maki
Friðrik Eysteins-
son, f. 12.1 1959, d.
28.12. 2015.
Fyrri eiginkona Helga var
Ásthildur Inga Haraldsdóttir, f. í
Reykjavík 9.7. 1943. Börn þeirra
eru 1) Haraldur Helgi, f. 22.3.
1964, maki Esther T. Halldórs-
dóttir, f. 17.2. 1969. Börn þeirra
eru Alexander, Ísarr Helgi og
Klara Valgerður Inga. 2) Katrín,
f. 12.12. 1968, maki Bjarni K.
Þorvarðarson, f. 22.12. 1966.
Börn þeirra eru Kristín Hulda,
Ingvar Þór, Þorvarður Helgi og
Sagður er á fæti frár
fyrirmönnum líkur.
Heimalningur hér í Bár
Helgi Reykvíkingur.
Þessa vísu orti Sigurður Daða-
son sláttumaður um pabba þegar
hann var í sveit í Grundarfirði.
Ferðin þangað tók 16 klukku-
stundir í þá daga. Þar sem mikill
vöruskortur var á landinu og
dekkin þunn eins og blöðrur
sprakk sjö sinnum á leiðinni og
einnig þurfti að bíða eftir að það
fjaraði út úr tveimur fjörðum svo
hægt væri að keyra yfir. Pabbi
hafði mikla unun af öllu sem við-
kom Grundarfirði og hélt alla tíð
góðu sambandi við fólkið sitt þar.
Þeir vinirnir, pabbi og Kjart-
an, rifjuðu stöðugt upp sögur úr
sveitinni eins og þegar annar
þeirra þurfti að halda á hinum í
land úr Leirklett rétt fyrir utan
þar sem hann var svo „heppinn“
að vera í stígvélum.
Það eru ótrúlegustu minninga-
brot sem koma upp í hugann þeg-
ar ég hugsa til þín, elsku pabbi,
en ein sterk minning er til á
mynd þar sem þú stóðst inni í
stofu í rauðköflóttum náttsloppi
með þau stærstu heyrnartól á
þér sem ég hef séð og með hend-
urnar upp í loft við söng. Þarna
varstu búinn að stilla græjurnar í
botn og tókst Hamraborgina þér
til mikillar ánægju.
Ófáar stundir áttum við í bíltúr
milli vina og ættingja um helgar
og var þá ávallt spiluð kassettan
með Himni og jörð og að sjálf-
sögðu sungið með, reyndar við
bæði í þau skiptin. Þetta var á
þeim tíma þegar Oddur Ingvar
var nýfarinn og þú nýfráskilinn
og ég á mínum unglingsárum svo
ég held bara að við höfum í raun
hjálpað hvort öðru í gegnum
mjög erfitt tímabil.
Eftir að ég stofnaði svo fjöl-
skyldu varstu ávallt áhugasamur
um hvernig allt gekk og hvað allir
voru að gera og ávallt reiðubúinn
að aðstoða ef þess var óskað.
Helgi hafði einstaklega gaman
af því að fara á milli og heyra
fréttir af fólki og segja góðar sög-
ur en þegar Facebook kom til
sögunnar var eins og kippt hefði
verið undan honum fótunum því
nú vissu allir allt um alla og hann
ekki inni í umræðunni á Face-
book þó við systkinin hefðum
gert þónokkrar tilraunir til þess
að koma pabba af stað með það.
Það hins vegar birti aftur í lífi
Helga þegar honum var boðið að
vera á daginn í Hlíðabæ og sagði
hann að þar hefði hann unnið
stærsta lottómiðann sem í boði
var. Ég vil þakka starfsfólki
Hlíðabæjar og skjólstæðingum
innilega fyrir þá hlýju og um-
hyggju sem þau sýndu Helga
ásamt heimaþjónustunni og
heimahjúkrun því án þeirra hefði
þetta fyrirkomulag aldrei gengið
upp. Það var einlæg ósk hans að
fá að búa heima og vera sinn eig-
in herra og það tókst honum til
dauðadags.
Elsku, elsku pabbi, takk fyrir
innilega samveru og samskipti og
knúsaðu nú Odd bróður frá mér í
kaf.
Þín
Katrín.
Leiðir okkar Helga lágu sam-
an fyrir 30 árum þegar ég fór að
gera hosur mínar grænar fyrir
Katrínu uppáhaldsdóttur hans
eins og hann orðaði það sjálfur og
fylgdi þá gjarnan smitandi hlát-
ur, enda eina dóttir hans. Þegar
að því kom að við Katrín stigum
hamingjuskrefið stóra hafði
Helgi lúmskt gaman af því þegar
stráklingurinn ég stakk upp á að
við tækjum okkur bíltúr saman
og bað hann upp á gamla mátinn
um hönd dóttur hans. Hvort sem
það var af því að púkinn kom upp
í honum eða að hann tæki hlut-
verkið alvarlega lét hann mig
svitna hressilega og veitti ekki
leyfið fyrr en eftir talsverða yf-
irheyrslu og hafði þá teygst á því
sem átti að verða örstuttur bíltúr.
Þá vann Helgi í Prentsmiðjunni
Odda sem hann síðan hélt tryggð
við allt þar til að starfslokum
kom.
Helgi hafði alltaf yndi af ferða-
lögum og þau tóku svo sannar-
lega kipp þegar vinnunni sleppti.
Meðan hann hafði heilsu til voru
ævintýrin gjarnan í snjó og á
skíðum en seinni árin heillaði sól-
in og hitinn meira og hikaði hann
ekki við að fljúga hringinn í
kringum hnöttinn til að sjá nýja
staði og sækja vini heim enda
voru vísiteringar hvort sem var
erlendis eða á Íslandi hans ær og
kýr. Helgi var alltaf á ferðinni en
stoppaði stutt á hverjum stað.
Rétt nóg til að fá kaffisopa, heyra
sögur, segja sögur og nokkra
brandara sem hlegið var dátt að.
Svo var staðið upp og haldið á
næsta stað. Helgi fylgdist vel
með öllu og öllum. Hafði einlæg-
an áhuga á að fylgjast með
hvernig gengi hjá okkur hjónun-
um og krökkunum öllum sem
hann vissi stundum meira um en
pabbinn. Og þegar lönd og höf
skildu að þá hringdi hann á sín-
um fasta tíma á hverjum degi,
svona til að tékka inn og fá og
segja nýjustu fréttir. Hann hélt
þannig alltaf einstöku sambandi
við vini sína nær og fjær þrátt
fyrir að kunna miklu betur við
símtólið en fésbókina og aðrar
ámóta nýjungar. Einkum átti
fólkið í Grundarfirði og gamla
sveitin hans á Bár sérstakan stað
í hjarta Helga en þangað fór
hann reglulega og lék þá á als
oddi. Síðustu ár sín naut Helgi
daglegrar þjónustu við leik og
lestur í Hlíðabæ. Helgi sjálfur
lýsti því sem vinningi í lotteríi
þegar hann komst þar að. Kunn-
um við fjölskyldan starfsfólki
Hlíðabæjar bestu þakkir fyrir
umönnunina og auðsýnda vænt-
umþykju. Ég er viss um að þar,
rétt eins og við eldhúsborðið
heima, mun minningin um Helga
lifa og gamansögur hans hljóma
um ókomna tíð. Hvíldu í friði,
elsku tengdapabbi.
Bjarni K. Þorvarðarson.
Í morgunljómanum lagði bróð-
ir minn Helgi af stað í sína dag-
legu dagskrá í Hlíðabæ en þar
átti hann góða daga síðustu árin.
Á hádegi kvaddi hann skyndi-
lega, sagði takk fyrir mig, sem
var í hans stíl enda sjálfstæður
og hugrakkur í lífsins ólgu sjó,
þannig endaði hans síðasti dagur.
Helgi hefði orðið sjötíu og níu
ára 14. janúar – og ættingjar
misstu af afmælinu en í staðinn
streyma fram minningar allt frá
bernskudögum í Þingholtsstræti.
Fyrri hluta starfsævinnar var
Helgi athafnamaður af nýja skól-
anum og kom víða við en um
miðjan aldur hóf hann störf í
Prentsmiðjunni Odda. Þar fann
hann „fjölina sína“ og fyrirtækið
naut góðs af jákvæðum viðhorf-
um og einlægri ósk hans um vel-
ferð fyrirtækisins.
Í frístundum má segja að
Helgi hafi stundaði mannræktar-
starf í samskiptum við samferða-
fólk, bæði með heimsóknum og
símhringingum sem hófust oft á
orðunum; „Sæll Oddi minn,
hvernig hefurðu það?“ Ég var
alltaf litli bróðir hans.
Helgi bróðir var gæfumaður.
Hann eignaðist yndislega fjöl-
skyldu, átti góða vini og var
ágætlega heilsuhraustur fram á
síðustu ár.
Sorgin gleymir engum og
hann fór ekki varhluta af áföllum
í lífinu. Tilvera hans mótaðist af
orðum skáldsins Jóns Blöndal:
„Unaður, kæti, angur, sorg og þrá,
skipta um sæti skuggabekkjum á.“
Fjölskyldan varð fyrir þeirri
miklu sorg að missa drenginn
sinn, Odd Ingvar, á fimmta ári,
hann drukknaði í Kópavogi
ásamt vini sínum Katli 1980.
Bróðir minn bar þessa sorg í
hljóði, þá var ekki áfallahjálp
komin til sögunnar heldur bara –
að standa sig.
Þrátt fyrir áföll í lífinu var
Helgi alltaf jákvæður og léttur í
lund sem lýsir sér vel þegar son-
ardóttir mín, Lea Karen, átta ára
gömul, frétti af andláti Helga
frænda, þá sagði hún: „Já, en
hann Helgi frændi var svo hress
og skemmtilegur í veislunni á
Þorláksmessu, krossaðu hann,
einn fyrir mig og annan fyrir fjöl-
skylduna.“ Það var einmitt á Þor-
láksmessu, hjá okkur Boggu, þar
sem mynd af okkur sjö systkin-
unum var tekin í hinsta sinn.
Minningin lifir.
Kæri bróðir, þú áttir hreint
hjarta en þar eru uppsprettur
lífsins.
Blessuð sé minning þín.
Oddur Helgi.
Elsku Helgi bróðir er dáinn.
Hann fór snöggt og hans verður
sárt saknað. Ég er svo ánægð
með að hann kom í afmæliskaffið
til mín í desember. Hann var ekki
viss hvort hann kæmist en svo
bara birtist hann svo glaður og
ánægður að koma og hitta fjöl-
skylduna. Helga þótti svo vænt
um fjölskylduna sína og leið vel í
fjölskylduboðum og var alltaf
duglegur að heimsækja vini og
ættingja.
Einu sinni fyrir nokkrum ár-
um var ég heima vegna þess að
yngsti sonur minn var veikur. Þá
kíkir Helgi inn í kaffi og mætir
með þessa stóru litabók og liti
handa litla frænda sínum. Það er
enn verið að minnast á hvað hon-
um fannst þetta meiriháttar flott
gjöf og byrjaði strax að lita og
líða betur auðvitað. Þetta lýsir
Helga vel, mæta á staðinn og
gera lukku. Síðustu ár mömmu
okkar var Helgi duglegur að að-
stoða hana með aðföng og útrétt-
ingar. Þetta var ekki síður fé-
lagslegt fyrir þau bæði að hittast
og fá sér kaffisopa saman hjá
mömmu. Það gat verið ansi
spaugilegt þegar mamma um ní-
rætt var að segja Helga að rétta
úr sér og labba ekki eins og gam-
almenni, ha ha, og hann sagði
bara: já, mamma mín.
Elsku Helgi minn, takk fyrir
greiðasemina og væntumþykj-
una, Guð blessi þig, þín systir,
Valgerður (Vala).
Helgi Oddsson frændi okkar
er fallinn frá tæplega 79 ára að
aldri. Hann var elstur sjö barna
Odds Helgasonar, föðurbróður
okkar, og Friðbjargar Ingjalds-
dóttur.
Helgi Oddsson var einstakt
ljúfmenni, glaðlegur, glæsilegur
og viðkunnanlegur í alla staði.
Helgi var frændrækinn með af-
brigðum og mikill fjölskyldu-
maður.
Alla tíð sinnti hann eldra fólki í
fjölskyldunni betur en aðrir af
okkar kynslóð, var þeim hjálpleg-
ur og okkur öllum til fyrirmynd-
ar í því efni.
Föðursystur okkar sem
bjuggu lengst af í Bankastræti 7
og svo á Miklubraut 50 í foreldra-
húsum nutu góðvildar hans og
hlýju. Helgi snerist í kringum
þær og heimilið árum saman og
reyndist þeim mikil og góður
frændi og vinur. Þær voru sann-
arlega ekki þær einu sem nutu
mannkosta hans.
Góð vinátta var alla tíð milli
foreldra okkar og Helga. Faðir
okkar, Magnús Helgason sem
lést árið 2000, og hann voru nán-
ir. Katrín Sigurðardóttir, móðir
okkar, fylgdist áfram vel með
Helga alla tíð og hitti hann meira
að segja rétt fyrir síðustu jól. Við
bræður eigum góðar minningar
frá liðnum árum sem tengjast
Helga Oddssyni og öllu hans fólki
og það var jafnan fagnaðarfund-
ur þegar hópurinn hittist. Þar fór
Helgi fremstur í flokki.
Helgi lauk prófi frá Verslunar-
skóla Íslands 1958 og var skrif-
stofumaður allan sinn starfsferil.
Síðasta aldarfjórðunginn á
vinnumarkaði starfaði hann hjá
Prentsmiðjunni Odda og undi
hag sínum þar vel í líflegu vinnu-
umhverfi með góðum félögum.
Við sendum börnum hans,
Haraldi Helga og Katrínu, syst-
kinum og öðrum ættingjum og
vinum Helga einlægar samúðar-
kveðjur allra í fjölskyldu okkar.
Blessuð sé minning Helga
Oddssonar.
Helgi Magnússon,
Sigurður Gylfi Magnússon.
Einn ágætan vormorgun árið
1945 leggur langferðabíll af stað
úr Reykjavík. Förinni er heitið í
Grafarnes, sem síðar fær heitið
Grundarfjörður, og fyrir höndum
er 16 tíma ferðalag. Í bílnum sit-
ur fallegur drengur, bjartur yf-
irlitum og glaðlegur. Mögulega
er gleði drengsins þó blandin
nokkrum kvíða þar sem hann
veifar til foreldra sinna á leið í
ókunna sveit aðeins sex ára gam-
all. Reyndar eru þeir miklir mát-
ar, Oddur Helgason, kaupmaður
og útgerðarmaður, faðir Helga
og Sigurjón Halldórsson, skip-
stjóri og útgerðarmaður frá
Norður-Bár. Leiðir þeirra höfðu
legið saman í gegnum útgerð, en
nokkrum árum áður höfðu þeir í
félagi keypt tvo báta sem Sigur-
jón stýrði í Bretavinnu í Hval-
firði, við að ferja „offísera“ sjó-
hersins.
Drengurinn Helgi, fæddur ár-
ið sem síðari heimsstyrjöldin
hófst, heldur á vit nýrra ævintýra
og embættisverka sem vinnu-
maður í Norður-Bár í þann mund
er erlendir stríðsmenn ákveða að
ljúka skelfilegum styrjaldar-
kafla. Eins og hjá hinu unga ís-
lenska lýðveldi, sem stofnað var
sumrinu áður, er nýr kafli að
hefjast hjá kaupamanninum
unga og mikilvæg mótunarár
framundan.
Á miðnætti er bíllinn kominn á
áfangastað og pilti er ekið fram í
sveit. Björg Hermannsdóttir
húsfreyja býður hann velkominn
og á borð er borið soðið selkjöt.
Það hefur Helgi aldrei smakkað
áður, en borðar af bestu lyst, að
eigin sögn síðar meir. Í sveitinni
kann Helgi strax vel við sig.
Sjálfur er hann hvers manns
hugljúfi og mesti dugnaðar-
drengur; rekur kýrnar, sækir
vatn og sinnir ýmsu bústangi.
Drýgst er þó vinnan í heyskapn-
um sem kallar á margar hendur,
enda lítið um vélar ennþá. Seinna
fjölgar kaupamönnunum; Kjart-
an Borg, jafnaldri og besti vinur
Helga, bætist í hópinn.
Annar verður ekki nefndur án
þess að minnast á hinn. Næstu
árin koma þeir félagar til Bjargar
í Bár á tilsettum tíma að vori, rétt
eins og krían sem býr í Bárar-
túninu. Sigurður, yngri bróðir
Helga, kemur síðar og er líka
sveitastrákur í Bár í mörg ár.
Í bréfum sem Helgi skrifar
heim og Friðbjörg móðir hans
varðveitti, segir hann fréttir af
ævintýrum þeirra félaga í sveit-
inni og aflabrögðum Farsæls.
Hann lætur fylgja að það sé voða
gaman og sér líði voða vel. Kjart-
an hefur síðar haft á orði að
Björgu í Bár hafi þótt jafn vænt
um þá félaga og hana Ljómalind
– og væri þá langt til jafnað. En
hvernig sem það var og þó að
strákarnir færu úr sveitinni, þá
fór sveitin ekki úr strákunum. Æ
síðan héldu þeir tryggð við sveit-
ina sína og okkur fjölskylduna
frá Norður-Bár.
Helgi Odds var einstakur ljúf-
lingur, lífsglaður húmoristi, sem
leiddist ekki að segja góða sögu.
Síðustu árin vorum við Hemmi
og börnin okkar svo lánsöm að
njóta ræktarsemi Helga og vin-
áttu. Hann hringdi reglulega í
mig og það var dýrmætt að heyra
sögur úr sveitinni hjá Björgu
ömmu og Sigurjóni afa og þeirra
fólki.
Fyrir hönd okkar frændsyst-
kinanna allra þakka ég Helga
samfylgdina, áratuga vináttu og
tryggð. Við Hemmi sendum
Katrínu, Haraldi og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Megi Helga kaupamanni í Bár
farnast vel í nýrri sveit.
Björg Ágústsdóttir.
Snemma á níunda áratug síð-
ustu aldar hóf Helgi Oddsson
störf í Prentsmiðjunni Odda. Var
ráðinn til þess að sjá um toll-
skýrslugerð og annað er tilheyrði
innflutningi á vörum til fram-
leiðslu prentgripa. Það var mikið
happ fyrir Odda. Helgi gjör-
þekkti þennan málaflokk og á
þessum tíma var einnig gott að
þekkja ákveðna menn ef á þyrfti
að halda til þess að koma vörum
fljótt í gegnum tollinn. Helgi
þekkti þá alla.
Helgi var náinn samstarfs-
maður minn í yfir tvo áratugi.
Einstaklega traustur og dugleg-
ur sómamaður, mjög þægilegur í
umgengni og var alltaf tilbúinn til
þess að ganga í önnur störf innan
prentsmiðjunnar ef á þurfti að
halda. Þrátt fyrir áföll sem hann
hafði orðið fyrir í lífinu var hann
einstaklega glaðvær, alltaf með
bros á vör og stutt í hláturinn.
Alltaf boðinn og búinn til þess að
aðstoða eða hjálpa til og orðatil-
tækið „ekkert mál“ mun alla tíð
minna mig á hann.
Eftir að við Helgi hættum
störfum fyrir Odda hélst mikill
og góður vinskapur okkar áfram.
Hann hringdi síðast í mig daginn
fyrir andlát sitt, hress og kátur
eins og ævinlega.
Þar sem við Kristín höfum
ekki tök á því að fylgja Helga síð-
asta spölinn viljum við senda
börnum hans, Katrínu og Har-
aldi, sem voru augasteinarnir
hans, og öðrum fjölskyldumeð-
limum okkar innilegustu samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning
Helga Oddssonar.
Knútur Signarsson.
Þegar við kveðjum Helga vin
okkar til margra ára er margs að
minnast. Fyrstu kynni okkar af
honum hófust þegar Haraldur
sonur hans kom sem kaupamað-
ur til okkar í Bakkakot vorið
Helgi Oddsson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
EYRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalsmynni, Flóahreppi,
sem lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Lundi miðvikudaginn 10. janúar, verður
jarðsungin frá Selfosskirkju föstudaginn
26. janúar klukkan 13.30.
Alda Einarsdóttir Magnús Gíslason
Ólafur Einarsson Kristín Stefánsdóttir
Jóhanna Júlía Einarsdóttir
Ingibjörg Einarsdóttir Hjálmar Ágústsson
Þuríður Einarsdóttir Steinþór Guðmundsson
Svava Einarsdóttir Halldór G. Halldórsson
Sigurður Ólafsson Kristrún Bjarnadóttir
og ömmubörnin öll
Elskulegur eiginmaður minn,
GEORG JÓN JÓNSSON
bóndi,
Kjörseyri, Hrútafirði,
lést í faðmi fjölskyldunnar föstudaginn
19. janúar á Landspítalanum við
Hringbraut.
Fyrir hönd aðstandenda,
Dagmar Brynjólfsdóttir