Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.02.2018, Síða 12

Ólýsanleg dýpt
„Nær öll tónlist Jóhanns byggist á
þemum um missi og brotthvarf sem
jafnvel þegar verkin eru einföld og
ljúf gefur þeim ólýsanlega dýpt sem
lætur hlustandanum finnast að þau
geti gleypt hann ef hann hlustar of
djúpt á þau.“
Blaðamaðurinn Joe Muggs um Jóhann
Jóhannsson tónskáld í The Guardian.
Jóhann lést um liðna helgi, 48 ára.
Konunglegur
villingur
Hinrik Danaprins lést líka í vik-
unni, 83 ára að aldri, eftir erfið
veikindi. Segja má að prinsinn
hafi verið konunglegur villingur,
eins og það var orðað í samantekt
danska ríkisútvarpsins um ævi
hans. Og þegar hann var kominn
fram á efri ár hélt hann áfram að
storka hefðum og siðum.
Fullkominn í hlutverkið
„Þegar við unnum að handritinu vissi
ég strax að Hörður yrði fullkominn í
hlutverkið. Hann er fallegur og róleg-
ur en það er líka mikill leikur í honum.
Hann stóð sig mjög vel og það var alltaf
eins og hann vissi hvað hann ætti að
gera.“
Stefanie Plattner, einn handrits-
höfunda og framleiðenda þýsku
kvikmyndarinnar Hörður –
Zwischen den Welten, en ís-
lenski hesturinn Hörður fer
með eitt aðalhlutverka.
Hver saknar ekki Karenar?
„Hver saknar ekki Karenar? Spurðu bara Bjarna
Ara!“
Stefán Arnarson, þjálfari kvennaliðs Fram í handbolta,
spurður hvort það skipti ekki máli fyrir liðið að Karen
Knútsdóttir sé farin að leika á ný eftir meiðsli.
Umsóknin ofan
í skúffu
„Að komast að því að
umsóknin hafi bara legið
ofan í skúffu undanfarna
tíu daga var sannkallað
reiðarslag.“
Sunna Elvira Þorkels-
dóttir, sem legið hefur
lömuð á háskólasjúkra-
húsi í Malaga undanfarinn
mánuð og bíður þess að
vera flutt á betri spítala.
VIKAN SEM LEIÐ
VETTVANGUR
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18.2. 2018
Ég var alveg rólegur þegar ég heyrði talað um 101-rottur í sjónvarpinu. Mér fannst það bara nota-legt. Ég man nefnilega þá tíð þegar það var al-
vörurígur á milli höfuðborgarsvæðisins og lands-
byggðarinnar. Maður er alveg hættur að heyra um sér-
fræðingana að sunnan, afæturnar í Reykjavík og svo
varð bara landsbyggðin allt í einu töff, á einhvern krútt-
legan hátt. Ég held að það hafi gerst þegar Prins Póló
flutti í Berufjörðinn.
Það er helst að Gísli Marteinn nái að æsa varginn að-
eins upp þegar hann hjólar í kringum flugvöllinn. Þá
stundum heyrum við eitthvað um kaffihúsasamfélags-
miðlalattélepjandi liðið í borginni.
En svo gerist það. Það byrjar að snjóa. Þá skal ekki
bregðast að einhver á landsbyggðinni þarf nauðsynlega
að koma því að, að við hér á suðvesturhorninu kunnum
ekki að keyra. Engu skiptir þótt allt sé svo lokað að
enginn komist yfir nema fuglinn fljúgandi og Ásmundur
Friðriksson. Þetta lið fyrir sunnan kann bara ekki að
keyra í snjó.
Já, og vel á minnst. Þetta er víst ekki snjór hjá okkur.
Það er alveg sama hvað það kyngir miklu niður. Hér
verður þetta aldrei meira en föl. Það er sko bara á
landsbyggðinni sem snjóar almennilega. Og þar virðast
ekki finnast nein dæmi um að nokkur hafi lent í óhappi
eða svo mikið sem fest sig í innkeyrslu.
Nú gæti ég sagt ýmislegt um þorp þar sem hægt er
að míga milli bæjarhluta og sitthvað fleira. En ég geri
það ekki. Ég er tengdasonur landsbyggðarinnar og vil
frekar útskýra þetta blíðlega fyrir vinum mínum í hin-
um dreifðu byggðum.
Fyrir það fyrsta erum við heldur fleiri hér. Og þið haf-
ið kannski heyrt af því að umferðin getur verið soldið
óstuð, jafnvel á fögrum sumardegi. Þannig að auðvitað
má búast við smáveseni þegar við þurfum að eiga við
fimmtán sentimetra jafnfallinn snjó sem verður reyndar
að viðurkenna að kemur okkur á óvart. Sem er kannski
hluti af vandamálinu. Við erum mögulega ekki alltaf
tilbúin, enda svo margt annað að gera hér í stórborginni
en hanga yfir veðurfréttum.
Svo hefur það nú varla farið framhjá neinum að hér er
mikið af ferðamönnum. Og þeir eru ekki alveg vanir
þessari veðráttu. Sem væri svo sem alveg í lagi ef þeim
fyndist þetta ekki svona svakalega spennandi. Þeir vilja
endilega fara út að keyra og reyna sig við íslenska snjó-
inn, eins og snævi þaktar göturnar séu borð í spennandi
tölvuleik. Hjá þeim er óveður bara eitt stórt ævintýri.
Þeim til varnar er rétt að taka fram að þeir eru alltaf af-
skaplega kurteisir og glaðir þegar maður ýtir þeim uppúr
sköflunum.
Svo höfum við þann skemmtilega sið hér að vera ekk-
ert að moka of mikið og þegar við gerum það þá reynum
við helst að gera það fyrir innkeyrslur. Það er óneitan-
lega hressandi að mæta hvítum vegg, vel á annan metra,
þegar maður ætlar að bakka út heiman frá sér.
Svo má ekki gleyma því að samkvæmt rannsóknum
telja 90 prósent ökumanna sig yfir meðallagi. Það þarf
ekki mörg ár í stærðfræði til að sjá að það er frekar ólík-
legt. En þessir sérfræðingar reikna út að þeir séu svo
góðir að þeir geti alveg náð þessu á dekkjum sem eru
sléttari en skallinn á Steingrími Joð.
En helst vil ég nefna frétt sem ég sá um daginn. Þar
var talað við einhvern björgunarsveitarmann sem sagði
að vandamálið væri hreint ekki fólkið á smábílunum, ekki
einu sinni útlendingarnir. Nei, það væri helst menn á
mjög stórum jeppum. Og það tengist náttúrlega ekki því
hvar við búum heldur miklu frekar tiltekinni útlimastærð.
(Ég vil bara taka það fram í þessu sambandi að sjálfur
ek ég á penum slyddujeppa.)
Ég kann víst að keyra
Logi Bergmann
logi@mbl.is
Á meðan ég man
’Nú gæti ég sagt ýmislegt um þorp þar sem hægt er að míga milli bæjarhluta ogsitthvað fleira. En ég geri það ekki. Ég er tengdasonur landsbyggðarinnar og vilfrekar útskýra þetta blíðlega fyrir vinum mínum í hinum dreifðu byggðum.
UMMÆLI VIKUNNAR
’Við höfum ekki séð neitt sak-næmt í þessu máli, ekki neitt. Sigríður Björk Guðjónsdóttir lögreglustjóri en
enginn starfsmaður verður látinn sæta ábyrgð
í kjölfarið á því að það dróst að hefja rannsókn
á meintum kynferðisbrotum karlmanns sem
starfaði hjá Barnavernd Reykjavíkur.
Skotárás í skóla
Að minnsta kosti sautján létust og fjölmargir særðust eft-
ir skotárás í framhaldsskóla í Flórídaríki í Bandaríkjunum
á miðvikudag. Ódæðismaðurinn, sem er nítján ára gamall
fyrrverandi nemandi við skólann, er í haldi lögreglu.
Atvinna