Morgunblaðið - 09.03.2018, Side 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. MARS 2018
✝ Erla Dürrfæddist í
Reykjavík 6. nóv-
ember 1935.
Hún lést á
hjúkrunar-
heimilinu Skjóli
27. febrúar 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Heinrich
Dürr, verkfræð-
ingur í Þýskalandi,
f. 1910, d. 1969, og
Sigrún Eiríksdóttir húsmóðir,
f. 1911, d. 1990. Systur Erlu
eru Hjördís, f. 1934, Hildegard
María, f. 1938, d. 2012, og
Anna Sigríður Pálsdóttir (sam-
mæðra), f. 1947.
Hinn 21. nóv. 1953 giftist
Erla Guðjóni Magnússyni, raf-
virkjameistara og bifreiða-
stjóra, f. 1931, d. 2009, þau
skildu. Synir þeirra eru: 1)
Magnús Hinrik, dýralæknir, f.
1954, maki Ása Einarsdóttir
framhaldsskólakennari, f.
1953. Barn Magnúsar af fyrra
hjónabandi með Ingibjörgu
Bragadóttur, f. 1954, d. 2017,
er Bragi Hinrik, f. 1973, sam-
1994. Dóttir Páls og Sigurlaug-
ar er Steinunn Bjargey, f.
2005. 3) Kristinn, verkfræð-
ingur, f. 1964, maki Marianne
Elisabeth Klinke hjúkrunar-
fræðingur, f. 1973. Börn Krist-
ins af fyrra hjónabandi með
Diep Ngoc Phan, f. 1963, eru
Stella Mai, f. 1992, sambýlis-
maður Jens Kristian Steinmetz
Beck, f. 1989, barn Alexander,
f. 2017. Sandra Linh, f. 1996,
sambýlismaður Christian Bang
Kristensen, f. 1994. Börn
Kristins og Marianne eru
Magnús, f. 2004, og Björn, f.
2007.
Hinn 8. ágúst 1987 giftist
Erla seinni eiginmanni sínum,
Þórhalli Halldórssyni
verkfræðingi, f. 1922, d. 2010.
Börn Þórhalls eru Helgi efna-
verkfræðingur, f. 1949, Rósa
sjúkraliði, f. 1951, Halldór
matreiðslumaður, f. 1957, og
Guðmundur Þór framkvæmda-
stjóri, f. 1963.
Erla vann við verslunarstörf
alla sína starfsævi, lengst af
sem verslunarstjóri hjá Bræðr-
unum Ormsson hf.
Útför Erlu fer fram frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag, 9. mars 2018, klukkan 13.
Meira: mbl.is/minningar
býliskona Svandís
Magnúsdóttir, f.
1973, börn: Fannar
Logi, f. 1998,
Magnús Hinrik, f.
2004, og Sigurður
Ingi, f. 2011. Börn
Magnúsar og Ásu
eru Erla Dürr, f.
1986, Hulda, f.
1991, og Einar
Þorgeirsson, f.
1981 (sonur Ásu).
2) Páll Rúnar, f. 1960, fast-
eignasali, maki Sigurlaug Ásta
Val Sigvaldadóttir táknmáls-
fræðingur, f. 1968. Börn Páls
af fyrra hjónabandi með Krist-
ínu Elínborgu Sigurðardóttur,
f. 1961, eru Sigurður Rúnar, f.
1980, börn: Hekla Kristín, f.
2001, Kristján Egill, f. 2012, og
Jóel Þeyr, f. 2017. Guðjón, f.
1986, maki Ida Marianne
Smáradóttir, f. 1986, börn:
Viktor Páll, f. 2008, og Emilía
Isabel, f. 2012. Egill, f. 1988,
unnusta Andrea Ósk Gunn-
arsdóttir, f. 1990. Páll Krist-
inn, f. 1990, sambýliskona
Guðný Eik Arnarsdóttir, f.
Elskulega tengdamóðir mín
kvaddi okkur í vikunni sem leið.
Erla Dürr var einstök kona sem
umvafði sína nánustu ættingja
og vini skilyrðislausri ást.
Ég minnist þess hversu kvíð-
in ég var að hitta Erlu, áhrifa-
mestu konuna í lífi mannsins
míns, í fyrsta skipti. Ekki
minnkaði sú tilfinning eftir að
við hringdum á dyrabjöllunni og
konan sem opnaði leit út eins og
kvikmyndastjarna. Hún tengda-
móðir mín var nefnilega gullfal-
leg og hafði mikla og fallega út-
geislun. Hún var lítil og nett,
hárið alltaf óaðfinnanlegt sem
og andlitsfarðinn sem var mátu-
lega mikill til þess að draga
fram það líf, bros og gleði, sem
ávallt skein úr augum hennar.
Ég fann fyrir minnimáttar-
kennd gagnvart Erlu á þessum
tímapunkti og í gegnum huga
minn flaug hugsunin „hvernig
tekst mér að tengjast þessari
glæsilegu konu?“ Það er skrýtið
að ég skuli enn muna eftir þessu
óöryggi vegna þess að það liðu
ekki meira en 10 mínútur þar til
mér leið eins og heima hjá mér.
Á þessum stutta tíma var ég bú-
in að fá risastórt knús með kossi
á kinnina þar sem varalitur
hennar hafði fest, hún var búin
að sækja þvottapoka og hreinsa
„óhreinindin“, segja brandara
og ég sest inn í eldhús og við
farnar að tala um heima og
geima.
Heimili tengdaforeldra minna
var staður þar sem allir komu
saman. Þegar við komum til
Erlu með ömmustelpurnar, þær
Stellu og Söndru, fannst þeim
notalegt að máta fötin hennar og
skartgripi. Þar var ekki neitt
sem var of „fínt“ til þess að leika
sér með. Sandra átti sérstakan
skáp þar sem „gullskórnir“ voru
geymdir og Stella átti oft leyni-
samræður við ömmu sína. Stelp-
urnar eyddu mörgum klukku-
stundum í sjónvarpsherberginu
þar sem amma sat á milli þeirra
og klóraði þeim á bakinu meðan
þær horfðu á sjónvarpið. Mann-
inum mínum var alltaf ætlað
súkkulaði sem var geymt sér-
staklega fyrir hann í ákveðnum
skáp í eldhúsinu. Ömmustrák-
arnir Magnús og Björn áttu sín
leynileikföng og aðrir í fjöl-
skyldunni áttu álegg, nammi eða
„knúsa-rútínu“ sem var ein-
göngu ætluð þeim.
Erla var elskuleg og mér leið
alltaf vel í návist hennar. Hún
var ótrúlega skemmtileg. Hún
þuldi upp ótrúlegt magn af ljóð-
um og tjáði sig á myndrænan,
fallegan hátt.
Síðustu árin hennar voru lituð
af alzheimersjúkdómi og færni
hennar til samskipta því mjög
takmörkuð. Þrátt fyrir það
skein persónuleiki hennar alltaf
í gegnum sjúkdóminn. Þegar við
komum í heimsókn var knúsið
alltaf í boði. Undir lokin, þegar
hún einstöku sinnum tjáði sig,
var það á jákvæðum nótum eins
og: „yndisleg“ og „elsku hjartað
mitt“. Jafnvel síðustu vikurnar
áður en hún lést sást vottur af
sérstaka prakkarasvipum sem
áður einkenndi hana.
Erla fann ávallt góða ástæðu
til þess að kveikja á kerti; til
þess að fagna því að gestir væru
í heimsókn eða annað þvíumlíkt.
Hún kveikti einnig á kerti fyrir
fjölskyldumeðlimi sem voru á
ferðalagi. Tengdamóðir mín er
látin en við sem vorum svo
heppin að kynnast henni eigum
fjársjóð af minningum sem
munu ylja okkur. Við munum
láta kertaljós loga í minningu
hennar og til þess að verma síð-
asta ferðalagið hennar.
Marianne.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að kynnast Erlu sem ungt
stelpuskott 14 ára gömul. Erla
hafði útlit gyðju, svo fögur og
glæsileg var hún, en Erla hafði
svo miklu meira en fagurt útlit
og glæsileika því hún var mikill
húmoristi og alltaf var gaman að
hlæja með henni.
Erla var ákveðin, hjartahlý
og einlæg. Einn af mörgum
aðdáendum hennar kallaði hana
black beauty. Erlu kynntist ég
vel, fluttist inn á heimili hennar
og Guðjóns, fyrrverandi eigin-
manns hennar, þegar ég var 16
ára 1977, þá nýbúin að missa
föður minn. Ég vann með Erlu
og fleiri fjölskyldumeðlimum í
Bræðrunum Ormsson um tíma
og hún var amma strákanna
minna fjögurra. Aldrei fékk ég
neitt annað en ást og hlýju frá
Erlu. Alzheimer tók Erlu allt of
fljótt frá daglegu amstri.
Takk elsku Erla verndareng-
ill, vinur og fyrrverandi tengda-
mamma mín. Kveðja
Kristín (Stína).
Í dag er kvödd hinstu kveðju
elskuleg vinkona okkar Erla
Dürr. Vinátta okkar hófst er við
unnum saman í kvenfataversl-
unum í „den“.
Erla var einstök á svo marg-
an hátt; falleg kona, dökk á brún
og brá og augu hennar geisluðu.
Hún hafði einstaklega fágaðan
fatasmekk, alltaf vel tilhöfð og
mikil „lady“.
Vinafundir með Erlu voru svo
sannarlega dýrmætar gæða- og
gleðistundir þar sem slegið var
á létta strengi og hláturinn aldr-
ei langt undan.
Frásagnargleðin gerði allar
sögur svo miklu skemmtilegri
og gullkornin hennar eru
ógleymanleg. Þau verða rifjuð
upp á góðum stundum í framtíð-
inni.
Eftir erfið veikindi hefur Erla
kvatt þessa jarðvist og haldið til
nýrra heimkynna. Við þökkum
henni samfylgdina og einstak-
lega fallega vináttu og biðjum
henni Guðs blessunar.
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við ástvinum hennar öll-
um.
Fjóla Emilsdóttir og
Sigurrós Guðmundsdóttir.
Erla Dürr
✝ Auður fæddist íReykjavík 1.
júní 1937. Hún lést
á Landspítalanum
1. mars 2018.
Foreldrar Auðar
voru Guðjón Sig-
urðsson múrara-
meistari, f. 16. febr-
úar 1910, og
Margrét Theodóra
Gunnarsdóttir hús-
móðir, f. 1. nóvem-
ber 1911.
Börn þeirra eru auk Auðar:
Unnur, f. 10. ágúst 1940, Berg-
ljót, f. 5. desember 1941, og
Bragi, f. 26. desember 1944.
Auður giftist séra Kristjáni
Róbertssyni, f. 29. apríl 1925.
Fyrstu hjúskaparár sín
bjuggu þau í Kanada og eign-
uðust þar börn sín þrjú en þau
eru: Kristín, f. 29. desember
1962, Helga, f. 7. október 1964,
og Marteinn, f. 10. nóvember
1967. Eiginmaður Helgu er Óm-
ar Birgisson Aspar, f. 2. nóv-
ember 1962. Eiginkona Mar-
teins er Jóhanna Ásgeirsdóttir,
f. 15. október 1970. Börn Krist-
ínar eru Árdís Ágústsdóttir, f.
13. apríl 1981, Auð-
ur Robertson, f. 17.
september 1992, og
Apríl Robertson, f.
14. janúar 1994.
Börn Helgu eru
Kristjana Stefáns-
dóttir, f. 5. maí
1988, og Örn Stef-
ánsson, f. 16. júlí
1989. Börn Mar-
teins eru Ásgeir, f.
7. júlí 1994, Krist-
ján Atli, f. 14. maí 1996, og Ró-
bert, f. 14. júlí 2009. Afkom-
endur Auðar eru samtals 20.
Auður lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík
1957 og prófi frá Kennaraskóla
Íslands 1958. Lengst af starfs-
ævinnar starfaði Auður við
kennslu.
Auður var virk í félagsstarfi,
meðal annars tók hún þátt í að
stofna Kvenfélag Siglufjarðar-
kirkju og var formaður þess við
stofnun. Þá var hún formaður
Kvenfélags Fríkirkjunnar í
Reykjavík um tíma.
Útför Auðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 9. mars
2018, klukkan 15.
Nú hrynur mér hagl úr auga
er ég minnist vinkonu minnar
og nágranna, Auðar í kjallaran-
um. Ég kynntist henni er við
vorum bæði kennarar við Vals-
árskóla á Svalbarðseyri um og
upp úr 2000. Hún var þá vel
fullorðin en fljótt kom í ljós að
hún var afburðakennari sem
náði strax góðu sambandi við
yngri nemendur sína, sem hún
kenndi meðan hún starfaði við
skólann. Ég fullyrði að börn-
unum þótti afar vænt um þenn-
an „nýja“ kennara og svo var
uns hún hætti kennslustörfum
við skólann. Hún sagði þeim
sögur og miðlaði þeim af
reynslu sinn úr lífinu og vit-
anlega kenndi þeim að lesa,
skrifa og allt það sem börn
þurfa að læra á þessum aldri.
Hún var mikill fræðari.
Örlögin urðu þau að Auður
flutti í kjallaraíbúð hér í
Strandgötu 41 í lok kennslufer-
ils síns. Það kom fyrir að ég ók
henni heim úr skólanum, en þá
bjuggum við Gunnur, kona mín,
á Svalbarðsströnd. Við fluttum
til Akureyrar vorið 2005, keypt-
um íbúð, miðhæðina í Strand-
götu 41, og vorum þar með
orðnir nágrannar Auðar. Tilvilj-
un, eða hvað?
Hér höfum við átt afskaplega
góða samveru, vináttan efldist
og umhyggjan gagnvart 117 ára
húsinu okkar var okkur öllum
mikilvæg. Auður sat löngum
stundum með okkur og málaði
grindverkið sumarlangt minnst
annað hvert ár. Aðrir eigendur
sinntu lítt viðhaldi þessa hálf-
friðaða húss. Hún gerði sitt
meðan kraftar entust.
Auður var góður nágranni,
greiðvikin og viðræðugóð.
Minnisstæð eru ljóðakvöldin
sem við héldum ýmist niðri eða
uppi. Þá lásum við ljóð til skipt-
is og ræddum þau og skáldin.
Stundum fylgdi matarboð með.
Þá voru þónokkur spilakvöld
þar sem spiluð voru ýmis orða-
spil sem hún hafði mikið yndi
af.
Á milli okkar hjóna og henn-
ar var virk nágrannavarsla.
Gagnkvæmt var að láta vita ef
skroppið var að heiman og lykl-
ar geymdir og litið eftir íbúð
þess sem í burtu var.
Auður var mikil sögukona,
sagði skemmtilega frá og hafði
frá mörgu að segja. Hún var
mjög dugleg að ferðast til ann-
arra landa og þá ekki síst til
hinna fjarlægu, Kína, Afríku
o.fl.
Auður var heimsborgari, það
er alveg víst. Hún bjó í Kanada
með manni sínum, sr. Kristjáni
Róbertssyni, um skeið, einnig á
Seyðisfirði og síðast hér. Hún
var fjölfróð, talaði tungumál
annarra þjóða og fór vítt um
lönd. Hún átti vini víða erlendis
og hafði gjarnan samband við
þá.
Á sl. sumri bauð hún börnum
sínum með til Spánar og Mar-
okkó, sat þar á úlfalda og hafði
apakött á höfðinu. Hún var stolt
af þessari ferð og sýndi okkur
myndir.
Auður var vel hagmælt og lét
frá sér gamanmál og fleira í
vísuformi. Hún var hrókur alls
fagnaðar í dagþjónustu aldraðra
á Hlíð, þar sem hún svo hneig
niður að lokum. Auður átti við
erfiðleika að stríða vegna
mjaðmaliða sinna, einnig hafði
hún síðustu árin tapað bragð-
skyninu. Hún lét aldrei deigan
síga þó að eitthvað bjátaði á.
Við Gunnur söknum góðs vinar í
stað og biðjum henni fararheilla
á Guðs vegum. Aðstandendum
hennar sendum við samúðar-
kveðjur og munum sakna vinar í
stað. Hún var yndisleg.
Heimir og Gunnur.
Auður
Guðjónsdóttir
✝ GuðmundurMagnússon
fæddist á Kirkju-
bóli í Staðardal við
Steingrímsfjörð 9.
júní 1925. Hann
lést á heimili sínu
Hlíðarhúsum 3 í
Grafarvogi 28.
febrúar 2018.
Foreldrar hans
voru Magnús
Sveinsson og Þor-
björg Árnadóttir. Systkini hans
eru: Lýður, f. 1924, látinn, Guð-
laug, f. 1926, látin, Ólafur, f.
1928, og Katrín, f. 1932.
Guðmundur kvæntist Mar-
gréti Jónfríði Björnsdóttur frá
Kringlu í Austur-Húnavatns-
sýslu árið 1952. Þeirra synir
eru: 1) Magnús Már, f. 1954.
Hann býr á Fellsenda í Dala-
sýslu, ókvæntur og barnlaus. 2)
Vignir, f. 1956, býr á Bitru í
Flóahreppi. Kona hans er Sig-
urbjörg Þráinsdóttir og dætur
þeirra eru Margr-
et, f. 1973, sam-
býlismaður Magnús
Viðar Árnason,
börn þeirra eru Ró-
bert, f. 2001, og
Karitas Milla, f.
2017. Kristjana, f.
1980. Börn hennar
og fyrrverandi
eiginmanns, Gísla
Péturs Hinriksson-
ar, eru Ari Eðvald,
f. 2007, og Amelía, f. 2010. 3)
Björn Steinar, býr í Danmörku.
Synir hans og fyrrverandi eig-
inkonu hans, Laufeyjar
Ásmundsdóttur, eru Guðmund-
ur Arnar, f. 1987, sambýliskona
hans er Steffie Bogesen og son-
ur þeirra Viktor Nord, f. 2017,
Brynjar Örn, f. 1989, ókvæntur
og barnlaus, og Kristófer Aron,
f. 2001.
Guðmundur verður jarðsung-
inn frá Bústaðakirkju í dag, 9.
mars 2018, klukkan 13.
Genginn er til feðra sinna kær
frændi, Guðmundur Magnússon.
Hann var föðurbróðir minn og úr
æsku minni geymi ég margar
góðar minningar um þennan
frænda minn. Hann var eitt fimm
systkina sem kennd eru við
Kirkjuból í Staðardal, börn Þor-
bjargar Árnadóttur og Magnúsar
G. Sveinssonar.
Guðmundur var reyndar flutt-
ur til Reykjavíkur þegar ég man
fyrst eftir honum en átti ófá spor-
in á æskustöðvarnar. Þeir bræð-
ur, faðir minn og hann, voru mjög
samrýndir og ekki veit ég til þess
að nokkru sinni hafi fallið styggð-
arorð milli þeirra. Þeir voru aldir
upp í íslenskri sveit með fjöllin,
dalinn, ána og heiðarnar allt um-
lykjandi. „Römm er sú taug er
rekka dregur föðurtúna til“ og
það átti svo sannarlega við, þang-
að sótti hann mikið, ekki síst til
laxveiða enda snjall veiðimaður.
Mér er t.d. minnisstætt þegar
hann sótti af öryggi „fiskinn
sinn“ í uppáhaldsveiðistaðinn
eins og ekkert væri sjálfsagðara
og öðrum vandasamt að leika eft-
ir.
Akstur varð ævistarf Guð-
mundar og stærstan hluta starfs-
ævinnar ók hann leigubifreið 26 á
Bifreiðastöð Reykjavíkur, BSR.
Bílnúmerið R 7720 átti hann
lengi og oft mátti hann finna á
„staurnum“ á horni Gnoðarvogs
og Álfheima þar sem hann beið
eftir næsta túr. Bílarnir hans allt-
af gljábónaðir og hreinir að utan
sem innan. Hann var farsæll og
góður ökumaður og varð mér fyr-
irmynd í þeim efnum.
Eitt helsta áhugamálið voru
hestarnir sem hann hélt lengst af
á svæði hestamannafélagsins
Gusts í Kópavogi og ófáar voru
þær hestaferðirnar sem hann
stóð fyrir vítt og breitt um landið
með góðum félögum. Glæsir, Gosi
og hvað þeir hétu gæðingarnir
sem voru honum svo mikið yndi
alla tíð og eftir að hann var heim-
ilismaður á Eir hýrnaði heldur
betur yfir honum þegar minnst
var á blessaða hestana og ferða-
lögin. Á Eir undi hann hag sínum
vel og þangað heimsótti ég hann
stundum og alltaf spurði hann
frétta af búskap og tíðarfari á
Ströndum og hvernig Matta
bróður gengi nú með búskapinn í
Húsavík. Hugurinn leitaði í sveit-
ina og allt fram til hins síðasta
hafði hann uppi áætlanir um
næstu ferð þangað, mála bústað-
inn, tína ber og renna fyrir lax.
Eftir að ég kom til Reykjavík-
ur stóð heimili hans og Mar-
grétar konu hans mér ætíð opið
enda vorum við Vignir sonur
hans æskuvinir. Margréti missti
hann fyrir þrettán árum.
Milli Kirkjubólssystkina var
gott samband og saman byggðu
þau bústaðinn á Selhólnum hand-
an Staðarár, við Selgilið sem hjal-
aði, fossinn sem söng og þar sem
sást svo glatt um dalinn út og inn.
Handan ár blöstu æskustöðvarn-
ar við undir brattri hlíðinni með
túngörðunum og iðjagrænum
bæjarhólnum sem geymir ósagð-
ar sögur genginna kynslóða.
Nú að leiðarlokum minnist ég
með þakklæti og virðingu Guð-
mundar frænda míns. Með hon-
um er genginn góður maður, vel-
viljaður, hrifnæmur og sköru-
legur hvar hann um gekk. Hans
nánustu vottum við Dísa samúð
okkar. Efir lifir minningin.
Sveinn Ingi Lýðsson.
Guðmundur
Magnússon
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson