Morgunblaðið - 22.05.2018, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. MAÍ 2018
✝ Sigurlína Jór-unn Gunnars-
dóttir fæddist í
Reykjavík 8. ágúst
1958. Hún andaðist
á Landspítalanum
12. maí 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Kristján Mark-
ússon, f. 1. október
1911, d. 13. maí
1983, og Jórunn Ól-
ína Hinriksdóttir, f. 6. júní 1927,
d. 16. maí 2014. Systkini hennar
eru Lára Guðrún, f. 1961, Vig-
dís, f. 1963, og Markús, f. 1964.
Sigurlína átti eina dóttur,
Vigdísi Gunnarsdóttur f. 11.
inmaður hennar er Sveinn
Helgason, dætur þeirra eru
Þórkatla og Dýrleif Birna,
Sveinn átti fyrir Ívar Elí. Klara,
f. 1976, eiginmaður hennar er
Lingþór Jósepsson, börn þeirra
eru Íshildur Agla, Guðbrandur
Nói, Natan Elí og Lingný Lára.
Sigurður, f. 1983, sambýliskona
hans er Emilie Marine Pasquet,
börn hans eru Ívar og Heiðdís
Erla. Ómar, f. 1989, sambýlis-
kona hans er Anika Mai.
Sigurlína ólst upp í Reykjavík
og var í Húsmæðraskólanum á
Laugarvatni 1976-1977. Hún bjó
lengi í Noregi og vann ýmis
umönnunarstörf, lengst af í Hel-
geseter í Bergen. Síðastliðið ár
vann hún sem matselja við
dagdvölina Árblik á Selfossi.
Sigurlína var til heimilis að Ber-
hólum 19 á Selfossi.
Útför hennar fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 22. maí
2018, klukkan 14.
júní 1983. Synir
hennar eru Nicho-
las Åserud Skyl-
stad, f. 31. janúar
2000, og Viktor
Árni Guðbjarn-
arson, f. 18. júlí
2007.
Eftirlifandi eig-
inmaður Sigurlínu
er Guðbrandur
Einarsson, f. 17.
nóvember 1953,
þau gengu í hjónaband 5. des-
ember 2017. Foreldrar Guð-
brandar eru Klara Guðbrands-
dóttir og Einar Einarsson. Börn
Guðbrandar frá fyrra hjóna-
bandi eru: Kristín, f. 1974, eig-
Elsku mamma mín, ég hef
reynt að skrifa þessi orð í fleiri
daga. Ég finn ekki orð til þess að
lýsa þér, til þess að segja þér
hvað ég elska þig og sakna þín
mikið. Þessi sorg er svo ólýsan-
lega sár, ég hef aldrei verið án
þín og ég veit ekki hvernig ég á
að gera þetta allt án þín. Það
eina sem ég þekki er lífið með
þér, ég og þú, það var bara alltaf
þannig.
Ég og þú í 35 ár, ég og þú
sama hvað, þú hefur alltaf verið
tilbúin að taka á móti mér, sama
hvað hefur gengið á. Þegar ég
ældi endalaust sem ungbarn,
ekki svaf ég, öskraði stanslaust
og var alltaf veik, þú gafst aldrei
upp, þegar ég var svo erfiður
unglingur að enginn skildi
hvernig þú gætir þetta allt sam-
an alveg ein, þegar ég eignaðist
barn 16 ára varst þú tilbúin að
vera til staðar fyrir mig og
Nicholas, litla ömmustrákinn
þinn, þegar ég var týnd og vissi
ekki hvað ég ætti að gera þá
varst þú alltaf tilbúin að standa
mér við hlið og styðja mig í að
finna mína leið út úr öllu, og þeg-
ar ég ekki gat það, þá gerðir þú
það. Elsku mamma, ég vildi að
allir ættu svona mömmu eins og
þig.
Stundum gleymi ég að þú sért
farin og hugsa að ég verði að
hringja í þig, það er svo sárt að
geta ekki hringt og heyrt þig
spjalla við mig um allt og ekkert.
Þú vissir alltaf svarið við öllu, ef
ekki þá fundum við einhverja
lausn saman. Ég vakna á morgn-
ana og græt, því þá man ég að þú
ert ekki lengur hérna hjá okkur,
ég skil ekki hvernig þetta getur
verið satt. Fólk segir að ég læri
að lifa með sorginni, ég skil ekki
hvernig, en ég ætla treysta því
að það sé satt. Þú sagðir líka við
mig að ég gæti allt, ég ætla að
trúa því líka.
Það er svo margt sem ég mun
sakna og sérstaklega að heyra
þig og Viggu hlæja saman að
hlutum sem enginn skilur. Hún
saknar þín líka svo mikið og hún
passar mig svo vel. Ég ætla líka
að passa hana, ég veit þú hefðir
viljað það. Systkinin þín öll
sakna þín svo mikið, enda veit ég
hvað þú varst þeim yndisleg
stóra systir.
Ömmustrákarnir þínir, Nicho-
las og Viktor Árni, sakna þín,
þeim finnst þetta svo óraunveru-
legt. Að amma þeirra sem alltaf
var svo sterk, hraust og gat allt,
sé ekki lengur hér. Þeir reyna að
hugga mig og ég þá, við ætlum
að gera þetta saman og við ætl-
um að tala um þig og halda nafni
þínu á lofti, þó það sé svo enda-
laust sárt akkúrat núna þá ætl-
um við að halda minningunni um
þig lifandi hjá okkur, alltaf. Þú
varst án efa besta amma sem
nokkurt barn getur átt.
Elsku mamma, einn daginn
mun ég geta skrifað allt sem ég
vil segja, þegar ég læri að draga
andann án þess að finna fyrir
sársauka af söknuði til þín, þegar
ég ekki græt endalaust við þá til-
hugsunin um að ég sé hér án þín,
þegar ég get sest niður og hugs-
að um tímann sem við áttum
saman án þess að verkja í hjart-
að og langa að öskra. Í dag ætla
ég að reyna að kveðja þig, ég veit
við sjáumst seinna og að þú bíður
eftir mér. Ég og þú, elsku
mamma, ég og þú.
Þú varst og ert ennþá engill-
inn minn, en núna ertu engill
sem ég ekki sé.
Hugsandi um engla ég hugsa til þín.
Með hárið þitt eldrautt og heilbrigða
sýn.
Er lát þitt ég frétti brást lífstrúin mín.
Hugsandi um engla ég hugsa til þín.
Guð fylgi þér engill þá ferð sem þér
ber.
Þótt farin þú sért, þá veistu sem er.
Að sorg okkar hjörtu nístir og sker.
Við sjáumst á ný þegar kemur að mér.
(KK, þýð. ÓGK)
Ekki hafa áhyggjur, elsku
mamma, þó svo að lífið verði
aldrei eins án þín, þá er okkar
fólk að leiða mig í gegnum þessa
erfiðu tíma, eins og ég veit að þú
hefðir viljað.
Elska þig, mamma mín, hetj-
an mín og besta vinkona mín.
Þín dóttir,
Vigdís.
Elsku Lína amma.
Það er erfitt að setja nákvæm-
lega í orð hversu mikið við elsk-
um þig og hversu þakklátar við
erum að hafa fengið að kynnast
þér. Við vorum litlar skottur
þegar þú komst inní líf okkar og
þú varst strax amma okkar. Þú
varst alltaf svo góð við okkur og
gafst okkur svo hlý og góð knús
sem við munum aldrei gleyma.
Þú varst fyndin og gast hlegið að
lífinu og notið þess að vera til.
Við áttum margar góðar stundir
saman þegar þú og afi komuð til
Bandaríkjanna í heimsókn til
okkar. Hver stund með þér var
skemmtileg, hvort sem það var
að prjóna í sumarbústað, að
borða góða matinn sem þú eld-
aðir eða þegar við tókum keppn-
ismikið rommíspil.
Við elskum þig af öllu hjarta
og söknum þín. Þú verður alltaf
hluti af okkur.
Þórkatla og Dýrleif Birna.
Það sem við vorum heppin að
fá þig inn í lífið okkar, elsku
Lína, sú allra besta stjúpa og
amma sem hægt er að hugsa sér.
Nú ert þú fallin frá alltof
snemma og við þurfum að læra
að lifa með því. Það sem þið
pabbi voruð ástfangin og ham-
ingjusöm og áttuð svo flotta og
fallega framtíð sem ekki verður
að sinni. Þú áttir til svo mikla ást
og við fengum svo sannarlega að
kynnast henni. Þú átt alltaf eftir
að fylgja okkur og við vitum að
þú munt alltaf fylgja elsku
pabba/afa. Við eigum svo margar
góðar minningar með þér. Allar
verslunarmannahelgarnar, veiði-
ferðirnar og samverustundirnar
okkar í Berghólunum og úti í bú-
stað. Þú hefur kennt okkur svo
margt sem gerir okkur bara að
betri manneskjum.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við elskum þig að eilífu.
Klara, Lingþór og börn.
Elsku systir.
Með tár í augum sit ég hér að
rifja upp okkar yndislega systra-
samband. Ég trúi því ekki að þú
sért búin að kveðja, stóra systir
mín sem alltaf hefur verið til
staðar, kletturinn í lífi okkar
allra, besta vinkona mín. Það er
margt sem við erum búnar að
gera saman. Ég man þegar við
vorum litlar að selja merki á
sunnudagsmorgnum og svo verð-
launuðum við okkur með ís þegar
vel gekk. Þegar ég var unglingur
mátti ég alltaf vera með, þótt ég
væri litla systir. Alltaf hjálpaðir
þú og varðir ef einhver prakk-
arastrik voru í gangi. Þú varst
stóra Systirin með stóru S. Ég á
eftir að sakna þín óskaplega, en
ég er líka þakklát fyrir að hafa
átt þig.
Þú fluttir til Noregs en okkar
samband var alltaf eins. Við töl-
uðum mikið saman og fylgdumst
með öllu sem var í gangi hvor hjá
annarri.
Allt þitt lífsstarf var að vinna
með fólki. Þar varst þú á heima-
velli, þar naust þú þín, hlý og
góð. Engin mál voru neitt vanda-
mál, bara til lausnir hjá þér. Það
var bara ekkert verkefni of erfitt
fyrir þig. Þannig varst þú.
Þegar Vigdís þín fæddist 1983
komstu stolt með hana heim
nokkurra vikna, sólargeislann í
lífi þínu. Þið alltaf tvær saman í
Noregi, en þú passaðir vel að
hún yrði með okkur á Íslandi líka
og að hún talaði íslensku og vissi
allt um Ísland. Það sama má
segja þegar hún átti svo sín
börn, Nikka og Viktor. Þú sást til
þess að Nikki fékk sérstakan
sess í okkar lífi hér á Íslandi og
alltaf kölluðum við hann Lukk-
ann okkar.
Börnunum mínum varstu eins
og mamma, og þau nutu þess að
eiga þig að og allur barnahóp-
urinn okkar. Þau skildu nú ekki
alltaf að hverju við gátum verið
að hlæja og fannst hlátrasköllin
oft ansi mikil. Svona var bara
okkar samband, við gátum hlegið
svo mikið saman. Það var stund-
um nóg að líta bara hvor á aðra.
Stundum þegar við vorum að
fara að sofa á kvöldin gátum við
ekki sofnað fyrir hlátri. Þannig
var það alltaf, ekki bara þegar
við vorum börn, nei, bara núna á
síðasta ferðalaginu okkar í
Washington og öllum okkar
ferðalögum út um allt, með og án
barna, til útlanda og ferðirnar
upp í sumarbústað.
Gjafmildi þín var engum tak-
mörkum háð. Þú varst örlát
hvort sem um var að ræða hluti,
peninga, væntumþykju eða ást.
Það voru ófá símtölin við þig sem
þú spurðir; hvernig hefur Ásdís
það, en Arnar og Jórunn Ósk,
hvernig gekk með útskriftina eða
hvað sem er.
Þú kynntir okkur fyrir ástinni
þinni, honum Bubba, fyrir 10 ár-
um. Börnin hans fjögur og
barnabörnin urðu strax stór hluti
af þínu lífi. Þú varst alltaf til
staðar, fylgdist með af áhuga
hvað væri í gangi hjá öllum. Mat-
arboðin á Selfossi, ferðirnar upp
í sumarbústað til ykkar og ferð-
irnar til Þýskalands. Svona get
ég lengi talið. Það var alltaf svo
gaman hjá okkur.
Reiðarslagið kom í janúar
2018. Þú hringdir í mig og sagð-
ist hafa greinst með krabbamein.
Við vildum báðar trúa því að það
verkefni myndir þú leysa og við
fengjum lengri tíma saman.
Þrátt fyrir hetjulega baráttu
þína lagði krabbinn þig að velli
og þú kvaddir okkur 12. maí síð-
astliðinn. Ég trúi því að þú hafir
valið þennan dag af því að ég litla
systir þín á afmæli þennan dag.
Ég kveð þig, elsku systir, ylja
mér á góðum minningum og trúi
því að við hittumst aftur og höld-
um áfram að hlæja og skemmta
okkur saman.
Þín Vigga,
Vigdís Gunnarsdóttir.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Með kærleik og þakklæti í
huga kveðjum við í dag hana
Línu, stóru systur okkar, sem
var ein af okkar kærustu mann-
eskjum.
Lára Guðrún Gunnarsdóttir
og fjölskylda,
Markús Gunnarsson
og fjölskylda.
Í dag kveðjum við dásamlegu
Línu, sem ég var svo lánsöm að
fá að vera samferða í lífinu í tæp-
an áratug. Það var mikil gæfa
fyrir pabba, okkur systkinin og
fjölskyldur okkar að fá Línu í líf
okkar. Hún hafði einstaka og
notalega nærveru, það var
áreynslulaust að vera í kringum
hana. Lína var falleg að utan
sem innan. Hún var skemmtileg,
ástrík, örlát, smekkleg og þol-
inmóð. Svo var hún líka stórkost-
legur kokkur. Þó að við fylgdum
sömu uppskriftinni varð matur-
inn hennar Línu alltaf betri. Ég
held að leyndarmálið hennar hafi
verið ástin sem hún setti í mat-
inn.
Þegar Lína og pabbi fóru að
vera saman tók Lína okkur öll-
um opnum örmum. Við systkinin
fengum bónus systur og systk-
inabörn, barnabörnin hans
pabba fengu ný frændsystkin og
nýja ömmu sem hafði endalausa
þolinmæði til að spila og tala við
þau. Það hefur sjálfsagt reynt á
að fá tæplega tuttugu manns á
einu bretti í innsta fjölskyldu-
kjarna en það var ekki á Línu að
sjá. Það fengu allir að vera þeir
sjálfir í návist hennar, börn og
fullorðnir – og öll sóttumst við
eftir að vera í kringum hana.
Það á eftir að taka okkur öll
tíma að aðlagast því að Lína er
farin á vit nýrra ævintýra en ég
ylja mér við minningarnar og allt
það góða sem við fengum með
henni. Elsku pabbi minn, Vigdís,
Nikki, Viktor, Vigga, Lára,
Markús og Lína frænka. Ég
votta ykkur mína dýpstu samúð.
Elsku Lína.
Þakka þér fyrir að koma til
okkar og leyfa okkur að vera
samferða þér í þessi ár. Ég er
svo glöð og þakklát fyrir að þið
pabbi fellduð hugi saman – við
erum öll miklu ríkari fyrir vikið.
Ég á eftir að hugsa til þín í hvert
sinn sem ég finn eitthvað nýtt og
sniðugt í eldhúsið – þó að ég
verði að bíða með að deila því
með þér þar til við hittumst
næst. Takk fyrir allar góðu
stundirnar. Ég elska þig.
Kristín Guðbrandsdóttir.
Lína er farin frá okkur svo allt
of snemma og hennar er sárt
saknað. Hún hafði einstakt lag á
að vera hrókur alls fagnaðar,
miðpunkturinn í veislunni án
þess að láta nokkurn tíma á sér
bera. Það hjálpaði reyndar að við
höfðum öll matarást á Línu, hún
var listakokkur, en það var hlýj-
an í fasi hennar sem vann hug og
hjörtu þeirra sem kynntust þess-
ari góðu konu. Hún og Bubbi,
tengdafaðir minn, voru gestrisið
fólk og Lína var í essinu sínu
þegar stórfjölskyldan kom sam-
an, hvort sem það var um áramót
eða um verslunarmannahelgar í
sumarbústaðnum á Rangárbökk-
um. Börn löðuðust að Línu og
hún gaf sér líka tíma til að sinna
þeim og tala við þau. Krakkar
finna það strax þegar þeir njóta
athygli og ástúðar og af henni
hafði Lína nóg. Fyrir henni voru
fjölskyldan og vinir fjársjóður.
Góð samvera fólst í að grilla syk-
urpúða með mannskapnum yfir
eldi, spila á spil eða bara spjalla
yfir kaffibolla um lífið og til-
veruna. Lína átti margvísleg
áhugamál og í þeim störfum sem
hún sinnti um ævina komu hinir
eðlislægu eiginleikar hennar vel í
ljós.
Lína og Bubbi geisluðu af
hamingju þegar þau tilkynntu
fjölskyldunni um síðustu áramót
að þau hefðu laumast til sýslu-
mannsins nokkrum vikum áður
og látið pússa sig saman. Allir
samglöddust þeim innilega og á
nýju ári ætluðu þau m.a. að
leggja land undir fót, hvort sem
það væri innanlands eða utan.
Einfaldlega njóta lífsins saman
eins og þau höfðu gert undanfar-
in ár. Þá tók illvígur sjúkdómur
hins vegar í taumana. Lína tókst
á við veikindi sín af æðruleysi og
Bubbi var henni við hlið ásamt
öðrum ástvinum allt þar til yfir
lauk. Hann horfir á eftir konunni
sem hann elskaði og missir Vig-
dísar, dóttur Línu, ömmustrák-
anna tveggja og annarra ætt-
ingja er mikill. Eftir stöndum við
öll með spurningar sem engin
svör eru við. Sorgin og eftirsjáin
er þungbær en við eigum líka
minningar um konu sem gaf svo
mikið af sér, var einlæg og sann-
kölluð hetja. Ég er þakklátur
fyrir að hafa kynnst Línu og ég
veit að svo er um alla þá sem
kveðja hana nú hinstu kveðju.
Blessuð sé minning Línu okkar.
Sveinn Helgason.
Elsku Lína okkar, það er erf-
itt að horfast í augu við það að þú
sért farin frá okkur. Við getum
ekki lýst því hversu mikið við
eigum eftir að sakna þín og hlát-
urs þíns sem var alltaf svo inni-
legur. Það er erfitt að kveðja þig
og við munum alltaf geyma allar
góðu minningarnar með þér og
rifja þær upp saman þegar við
söknum þín sem mest. Takk fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir
okkur.
Brosi þú færðir í marga,
hlýju í hjarta allra.
Góðhjarta við allt og alla.
Nú á góðum stað þú fórst
og alltaf á báðum fótum stóðst.
Minning þín mun alltaf vera í okkar
hjarta.
Elsku frænka, góða ferð til þíns heima
guð og englar munu þig geyma
(Davíð)
Ásdís, Arnar og Jórunn Ósk.
Í dag kveð ég Línu, bestu vin-
konu mína, sem ég hef þekkt í 56
ár. Við ólumst upp í sömu blokk
frá fjögurra ára aldri vorum í
sama bekk í Ísaksskóla, saman í
Hlíðaskóla og sama bekk í Ár-
múlaskóla. Eyddum nánast öll-
um stundum saman. Við tvær
fermdumst í Neskirkju þegar
skólafélagar okkar fermdust í
Háteigskirkju og fannst okkur
það mjög sniðugt. Við vorum
ágætis unglingar og gerðum
ekkert nema gera það saman.
Þegar við fórum út eitt kvöldið,
báðar í nýjum tvídbuxum og þú í
leðurjakka og ég í kanínupels
sem við keyptum okkur á Spáni,
og ætluðum í Tónabæ fengum
við ekki að fara þangað inn. Við
gengum áfram og sögðum: „Eig-
um við að láta henda okkur úr
röðinni á Röðli,“ en við sluppum
inn þar og vissum ekki hvað við
áttum að gera þar inni, en fórum
svo oft þangað ef við ætluðum að
skemmta okkur. Unnum svo
saman á Kirkjusandi í fisk-
vinnslu eftir að við urðum ung-
lingar og iðulega þegar ég var að
passa fyrir eldri systkini mín
varst þú með mér. Við heimsótt-
um föður þinn stundum í vinn-
una. Við höfum bæði grátið og
hlegið mikið í gegnum tíðina. Við
höfum alltaf haldið sambandi og
þótt við hittumst ekki í einhver
ár sagðir þú við mig að það skipti
ekki máli því við smellum alltaf
saman þegar við hittumst aftur.
Það elskuðu þig allir, Lína mín,
þú varst svo góð við alla og með
svo stórt hjarta . Eins og Vigdís
dóttir þín sagði alltaf „besta
mamma í heimi“. Ég var svo glöð
þegar þú fluttir aftur til Íslands
og ennþá glaðari þegar þú fluttir
á Selfoss til hans Bubba því þá
vorum við báðar á Selfossi.
Framtíðin blasti við þér og
Bubba þegar þið giftuð ykkur í
desember, en svo veiktist þú í
janúar og allir voru í sárum. Af
hverju þú sem áttir þetta svo
innilega ekki skilið. Já, það verð-
ur erfitt að hafa þig ekki lengur í
lífi mínu en ég er svo heppin að
hafa átt þig sem vinkonu og þín
verður sárt saknað. Minningarn-
ar lifa áfram, sem ég met og
varðveiti. Þú verður með okkur
áfram í anda, Lína mín.
Votta ég Bubba, Vigdísi og
allri fjölskyldu þinni og vinum
innilegar samúðarkveðjur.
Kristín Anný Jónsdóttir.
Sigurlína Jórunn
Gunnarsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann