Morgunblaðið - 26.07.2018, Blaðsíða 65

MENNING 65
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 2018
Söngleikurinn Mamma Mia,sem byggir á lögumsænsku slagaramask-ínunnar ABBA, var frum-
sýndur á West End árið 1999. Sag-
an fjallar um hóteleigandann Donnu
og dóttur hennar Sophie. Sophie er
að fara að gifta sig og vill ólm bjóða
föður sínum, sem hún hefur aldrei
hitt, í brúðkaupið. Málin vandast
þegar hún kemst að því að það eru
þrír menn sem koma til greina. Hún
afræður loks að bjóða þeim öllum.
Söngleikurinn sló samstundis í gegn
og var settur upp um víða veröld.
Árið 2008 kom söngleikurinn svo út
á kvikmyndaformi. Myndin fékk
misjafna dóma en varð vinsæl meðal
áhorfenda og halaði vel inn í miða-
sölu.
Það má þó halda því fram að vin-
sældir myndarinnar hafi hvergi ver-
ið jafnæðisgengnar og hér á landi.
Mamma Mia var langaðsóknar-
mesta mynd ársins og fóru í kring-
um 100 þúsund manns í bíó að sjá
hana, sem gæti verið eitt af okkar
alkunnu heimsmetum „miðað við
höfðatölu“. Mamma Mia er ein vin-
sælasta mynd Íslandssögunnar,
ásamt myndum á borð við Grease
(1978) og Með allt á hreinu (1982)
og hlýtur þar með að vera sýnt og
sannað að Íslendingar eru söng-
leikjaóð þjóð.
Mamma Mia var sýnd mörgum
sinnum á dag mánuðum saman og
haldnar voru svo kallaðar „syngdu
með“ sýningar, sem saumaklúbbar
landsins fjölmenntu á, jafnvel oft og
mörgum sinnum. Mamma Mia-
þorsta þjóðarinnar var þó ekki sval-
að því að í mars 2016 var söngleik-
urinn frumsýndur í Borgarleikhús-
inu. Sýningin sló öll aðsóknarmet í
íslensku leikhúsi, sýndar voru 190
sýningar og gestir voru yfir 100
þúsund.
Miðað við fjölda gesta á sýning-
unni sem ég sótti á nýju framhalds-
myndinni, Mamma Mia! Here We
Go Again hefur landinn langt því
frá fengið sig fullsaddan af ABBA-
ævintýrum. Salurinn var fullsetinn
og mikil eftirvænting ríkti.
Nýja myndin gerist eftir andlát
Donnu. Dóttir hennar Sophie er bú-
in að endurnýja hótelið á Grikklandi
og ætlar að blása til svakalegrar
opnunarveislu. Á meðan við fylgj-
umst með veisluundirbúningnum,
sem gengur alls ekki samkvæmt
áætlun, fáum við reglulegt innlit í líf
Donnu á hennar yngri árum þegar
hún kynntist feðrunum þremur.
Sagan gerist sem sagt á tveimur
tímaplönum.
Leikhópurinn úr fyrri myndinni
mætir hér aftur til leiks, með
nokkrum viðbótum. Í kynningarefni
myndarinnar hefur mest farið fyrir
því að Cher taki þátt en hún birtist
hér í hlutverki ömmu Sophie. Cher
veldur ekki vonbrigðum, hún er
glæsileg að vanda. Leikkonan Lily
James leikur yngri útgáfuna af
Donnu. Hún stendur sig prýðilega
og er afar lagvís. Þá birtast einnig
yngri útgáfur feðranna þriggja,
Harry, Bill og Sam, sem og yngri
útgáfur vinkvenna Donnu, þeirra
Rosie og Tönyu. Ungu leikararnir
eru tiltölulega óþekktir en eiga það
allir sameiginlegt (að Lily James
undanskilinni) að vera sláandi líkir
fyrirmyndum sínum. Leikhópurinn
hefur líka greinilega lagt allt í söl-
urnar til þess að tileinka sér talanda
og háttalag fyrirmyndanna, þannig
aðþau eru mjög sannfærandi eft-
irhermur. Sérstaklega Jessica
Keenan Wynn, sem leikur hina ver-
gjörnu Tönyu, líkindin eru hreint út
sagt ótrúleg.
Það er best að ég komi hreint
fram: Ég er ABBA-hólisti. Mér
finnst eitthvað alveg dásamlegt við
þessa sænsku gleðispengju-
hljómsveit, með öllum sínum
skrítnu búningum, tónlistar-
myndböndum og ávanabindandi
melódíum. Þannig að tónlistin dug-
ar alveg til að skemmta mér. Í
myndinni birtast nokkur af þeim
lögum sem hljómuðu í fyrri mynd-
inni til viðbótar við ný lög. Við fáum
að hlýða á þekkta slagara eins og
„Fernando“, „Knowing Me, Know-
ing You“ og „Waterloo“ en einnig
lög sem heyrast sjaldnar eins og
„Andante, Andante“ og „When I
Kissed the Teacher“. Lögin fléttast
misvel saman við framvinduna,
stundum passa þau vel við en stund-
um þarf leggja talverða vinnu í láta
lögin vera viðeigandi. Talsvert af
samtölunum í myndinni fer beinlínis
í það að umorða það sem segir í
texta tiltekins lags og svo er talið í
lagið. Fyndnasta dæmið um þegar
reynt er að láta lagið virka í sögunni
er líklega þegar yngri Donna og
yngri Harry taka „Waterloo“ á
frönskum veitingastað þar sem allir
þjónarnir eru klæddir eins og
Napóleon.
Sagan í fyrri myndinni var meira
krassandi en í þessari, hér er fléttan
nokkuð borðleggjandi og það gerist
svo sem ekkert voðalega mikið.
Handritið er samt sem áður þétt,
spennuatriðum og grínatriðum er
snyrtilega raðað í kringum söng-
atriðin til þess að sjá til þess að
manni leiðist ekki í eina sekúndu.
Þessi nýja mynd er að mörgu leyti
betri en sú fyrri. Það er til dæmis
mjög gaman hvað þessi mynd er
meðvituð um ABBA sem fyrirbæri,
sem birtist einna helst í skraut-
legum búningunum sem skjóta upp
kollinum trekk í trekk. Benny And-
erson á líka laumuhlutverk í mynd-
inni, áhorfendur geta skemmt sér
við að finna hann. Þá er myndin líka
fyndnari en sú fyrri og fyndustu at-
riðin innihalda þær Tönyu og Rosie
sem eru ógurlega skemmtilegar.
Söngleikurinn er einstakt list- og
skemmtanaform sem fólk ýmist
elskar eða hatar. Það sama má
segja um ABBA, það er hljómsveit
sem fólk elskar eða hatar. Upp-
skriftin af vel lukkuðum söngleik er
að sjálfsögðu góð tónlist og
skemmtileg saga en ekki síst að
hann taki sig ekki of alvarl0ega,
sem Mamma Mia! Here We Go
Again gerir svo sannarlega ekki.
Það sem fólk vill fá út úr söng-
leiknum er taumlaus gleði og þess
vegna gengur Mamma Mia upp,
þarna er sköpuð einkar aðlaðandi
og ánægjuleg fantasía. Fólk tengir
líka við myndina af því í henni birt-
ist fullorðið, „venjulegt“ fólk sem
hagar sér eins og vitleysingar,
syngur og dansar á litríkri sólar-
strönd. Algjör draumur.
Íslendingar hafa gengist fant-
asíunni í Mamma Mia á band og ég
þykist viss um að fólk muni flykkj-
ast í bíó á nýju myndina. Þetta er
auðvitað fremur kjánaleg mynd,
væmin og sykursæt, en hún er
skemmtileg, hvort sem manni líkar
betur eða verr. Í Mamma Mia! Here
We Go Again er ABBA-aðdáendum
boðið upp á ómótstæðilega skemmt-
un, svo ég vitni í söngvaskáldin
knáu: „My, my, how can I resist
you?“
Ómótstæðileg Mamma Mia! Here We Go Again er ómótstæðileg skemmtun fyrir aðdáendur ABBA.
Smárabíó, Sambíóin Kringlunni,
Egilshöll, Háskólabíó og Laug-
arásbíó
Mamma Mia! Here We Go Again
bbbbn
Leikstjórn og handrit: Ol Parker. Kvik-
myndataka: Robert Yeoman. Klipping:
Peter Lambert. Aðalhlutverk: Amanda
Seyfried, Lily James, Cher, Julie Wal-
ters, Jeremy Irvine, Josh Dylan, Hugh
Skinner, Jessica Keenan Wynn, Alexa
Davies, Christine Baranski, Pierce
Brosnan, Colin Firth, Stellan Skarsgård.
114 mín. Bandaríkin, 2018.
BRYNJA
HJÁLMSDÓTTIR
KVIKMYNDIR
Móðursjúk þjóð!
Hljómsveitin Umbra Ensemble
kemur fram á KÍTÓN-tónleikum í
Hannesarholti í kvöld kl. 20 og bera
þeir yfirskriftina Úr myrkrinu /
from darkness.
Umbra Ensemble flytur á tón-
leikunum nýja og forna tónlist í eig-
in útsetningum og „leiðir áheyr-
endur inn í dulúð fornrar tónlistar
frá ýmsum löndum, Íslandi, Finn-
landi, Englandi, Þýskalandi, Spáni
og Katalóníu“, eins og því er lýst í
tilkynningu. Þar segir að draugar,
vosbúð, kuldi og myrkur hafi verið
vinsælt yrkisefni íslenskra þjóðlaga
en það er e.t.v. í stíl við þjóðarsálina
og dvöl á einangraðri eyju. „Myrkr-
ið í evrópskri miðaldatónlist birtist
fremur í ofuráherslu á mannlega
þjáningu, syndina og breyskleika
mannsins. Í allri þessari tónlist er
samt heillandi fegurð og frumleiki
sem á erindi við nútímann,“ segir
þar og að allar útsetningar á tón-
leikunum séu eftir Umbru.
Umbra Ensemble var stofnuð
haustið 2014 og er skipuð fjórum
atvinnutónlistarkonum; Alexöndru
Kjeld, Arngerði Maríu Árnadóttur,
Guðbjörgu Hlín Guðmundsdóttur
og Lilju Dögg Gunnarsdóttur.
Miðasala fer fram á tix.is.
Draugar, vosbúð, kuldi og myrkur
Umbra Ensemble Var stofnuð 2014 af fjórum atvinnutónlistarkonum.
S i g n · Fo r n u b ú ð i r 1 2 · H a f n a r f i r ð i · s i g n @ s i g n . i s · S : 5 5 5 0 8 0 0
W W W. S I G N . I S
ICQC 2018-20