Skírnir - 01.04.2012, Side 189

SKÍRNIR HVER FJARLÆGÐI LÍK STAÐARBRÆÐRA? 187
atganginum eða hugsanlega fyrr. Er þar kominn hesturinn sem
skilaði sér í Staðarrétt um vorið. Hann hefur eflaust einnig verið
búinn að missa frá sér hundinn í sortanum og leggur af stað fót-
gangandi. Er hann kemur að Blöndu fellur hann sjálfur í vök og
ferst.
Er mennirnir koma ekki fram tekur fólk á Reynistað að óttast um
afdrif þeirra. Sá reyndi Jón í Stóru Gröf og hinn knái vinnumaður
Björn Illugason eru sendir af stað á jólaföstu til að grennslast fyrir
um þá. Veður er gott, harðfenni og leiðin suður greið. Þegar þeir
koma að Hveravöllum er um tvær leiðir að velja, beint yfir hraunið
að Vestri Svartárbotnum og einnig austur fyrir hraun. Nú hafa þeir
leitarmenn ekki vitneskju um hvora leiðina Staðarmenn hafi farið,
beint yfir hraunið hina vörðuðu leið að Vestri Svartárbotnum eða
fylgt hraunjaðrinum að Eystri botnum. Ekki er ólíklegt að þeir hafi
skipt liði og annar farið austur með hrauninu en hinn vörðuðu
leiðina að Svartárbotnum. Þegar suður fyrir hraun er komið gætu
þeir hæglegast hafa mælt sér mót þar sem Eystri og Vestri Svartár-
kvíslar sameinast í Gránunesi.
Líklegast er að Grafar-Jón hafi tekið það að sér að fara austur
fyrir hraun enda er sú leið lengri. Einnig er líklegt að ekki hafi enn
kyngt niður svo miklum snjó að öll ummerki um tjaldið og féð hafi
verið horfin sjónum. Að því gefnu eru miklar líkur á að Björn hafi
fundið tjaldið. Hann hefur lyft tjaldskörinni og séð líkin sem hafa
verið frosin og eflaust nánast órotin enn. Hann rekur augun í pen-
ingabuddurnar og grípur þær með sér. Fyrir ungan og metnaðar-
gjarnan vinnupilt og illa launaðan eru þetta mikil verðmæti —
kannski nóg til að koma undir sig fótunum. Hann ríður suður og
hittir Grafar-Jón í Svartárbotnun en heldur fundi sínum leyndum.
I bráðræði ungs manns hefur hann þó ekki hugsað dæmið til enda.
Eflaust hefur hann haft á orði að færið hafi verið slæmt og betra
væri að fara austur fyrir hraun — til að tryggja að þeir myndu fara
þá leiðina norður aftur — sem þeir gera eftir jól eins og áður var
getið.
En nú er Björn í vanda staddur. Hvatvísi hans hefur leitt hann í
ógöngur sem erfitt er að rata úr. Ljóst er að þegar líkin loks finnast
munu menn sakna peninganna sem Staðarmenn hafa haft með sér.