Dagblaðið Vísir - DV - 15.02.2019, Blaðsíða 39

FÓKUS - VIÐTAL 3915. feb 2019
„Ég held að það hafi verið af því
að ég var orðinn átján ára. Mögu­
lega hafði pabba alltaf grunað
þetta, en viljað klára sitt og ekki
hlaupa frá. Það fannst mér svolítið
sárt að hugsa um, að baklandið
segði manni ekki allt.“
Kom þá í ljós að faðir Arons var
Rúnar Þór Pétursson tónlistar­
maður og líkindi þeirra leyndu
sér ekki. Aron vissi þá ekki hver
hann var en þekkti sum lögin
þegar hann fór að kynna sér nýja
pabbann.
„Þetta sagði mér á einhvern
hátt að mamma hefði alltaf vit­
að þetta og það voru auðvitað
blendnar tilfinningar í spilinu.
Auðvitað voru þetta mikil við­
brigði. Rúnar á sjö börn með sjö
konum og ég eignaðist þarna sex
ný systkini á einu bretti. En það
var mjög gaman að hitta og kynn­
ast öllu þessu fólki.“
Kynntist fjölskyldunni í
jarðarför ömmu
Þegar Aron hringdi í Rúnar fékk
hann að vita að amma hans væri
nýlátin og jarðarförin yrði haldin
brátt. Niðurstöðurnar úr þeirra
faðernisprófi voru hins vegar ekki
komnar.
„Hann sagði að ég þyrfti ekki að
mæta. Kannski kæmi neikvætt út
úr prófinu og ég yrði þarna stadd­
ur í jarðarför ókunnugra á mjög
skrýtnum forsendum,“ segir Aron
kíminn. „En ég sagði honum að
ég myndi mæta. Ef prófið yrði já­
kvætt myndi ég ekki vilja missa af
jarðarför ömmu minnar. Ég sé svo
sannarlega ekki eftir því að hafa
mætt.“
Hvernig leið þér í jarðarför-
inni?
„Þetta var svolítið skrýtið. Ég
var þarna að hitta pabba, systkini
mín og alla þessa ætt í fyrsta skipti.
Ég hafði reyndar áður talað við
eina systur mína sem er jafn göm­
ul og ég og var því mestmegnis
með henni í athöfninni. Allir vissu
að ég myndi mæta og í erfidrykkj­
unni talaði ég við fólkið.“
Finnst þér leitt að hafa ekki
kynnst henni?
„Já, en mér finnst verra að hafa
ekki vitað af systkinum mínum,
sem eru mörg nálægt mér í aldri.
Að sama skapi ef ég hefði alltaf
vitað þetta hefði ég aldrei kynnst
hinum hálfbræðrum mínum. Það
eru flóknar tilfinningar í spilinu og
snýst ekki einungis um mig. Þegar
ég var lítill fannst mér pabbi alltaf
sterkastur og bestur og litlu bræð­
ur mínir litu upp til mín.“
Hefur samband ykkar breyst?
„Já. Þegar þetta kom upp hétum
við pabbi því að þetta myndi ekki
hafa áhrif á okkar samband. En
þetta hefur áhrif, bæði á mig og
hálfbræður mína. Ég finn samt
ekkert nema ást og hlýju gagnvart
þeim.“
Aron á einnig systkini sam­
mæðra og önnur uppeldissystkini.
Hann stóð því uppi með þrjá feður
og systkinafjölda sem hann hefur
varla tölu á. „Þau eru eitthvað um
tíu,“ segir hann og brosir.
Gengur alltaf vel að útskýra
þetta?
„Ekki alltaf. Það tekur alltaf
tíma og fer eftir því hversu mót­
tækilegur viðmælandinn er.“
Hvað varðar nýju fjölskylduna
þá segir Aron að honum hafi verið
tekið opnum örmum.
„Þau ólust öll upp hvert á sín­
um staðnum. Þar af leiðandi var
þetta ekki eins og ég væri að koma
inn í einhverja kjarnafjölskyldu.“
Ástin og nýtt hlutverk
Aron er í sambúð með söngkon­
unni Karitas Hörpu Davíðsdóttur.
Hún skaust upp á stjörnuhimininn
þegar hún sigraði í keppninni The
Voice á Stöð 2, hún hefur síðan tek­
ið þátt í Söngvakeppni Sjónvarps­
ins með Fókushópnum og stýrir nú
Popplandi á Rás 2. Þau eiga nú von
á barni saman en fyrir á hún son.
„Við kynntumst á Tinder fyrir
nokkrum árum en þá bjó hún á
Selfossi. Ég var einnig að stíga mín
fyrstu skref í pólitík á þeim tíma,
dagskráin var þétt og ég ekki með
hugann við þetta. Síðan þá höf­
um við alltaf vitað af hvort öðru og
verið vinir. Síðar meir fórum við
að hittast meir og meir og þá small
þetta.“
Þannig að ástin þróaðist frekar
en að þetta væri ást við fyrstu sýn?
„Eiginlega, en ég var samt mjög
skotinn í henni,“ segir Aron og
brosir. „Við höfum bæði áhuga á
tónlist og viljum skapa. Við erum
bæði með okkar tímafreku hobbí,
ef svo má segja, sem er tónlistin
hjá henni og pólitíkin hjá mér. Við
erum bæði auk þess í dagvinnu en
styðjum hvort annað í því sem við
viljum gera.“
Hvernig gekk að ganga inn í
stjúpföðurhlutverkið?
„Þetta var örlítið erfitt til að byrja
með fyrir okkur þrjú og við þurft­
um tíma til að aðlagast. Ég hafði
ekki verið föðurhlutverki áður og
fyrir hann var skrýtið að sjá allt í
einu einhvern karl kominn inn á
heimilið. En þetta hefur gengið
mjög vel, við erum góðir vinir og
mér þykir rosalega vænt um hann.
Hann á mjög góðan pabba sem
hann er í góðum samskiptum við.“
Fyrir áramót var greint frá því
að nýtt barn væri á leiðinni í vor
hjá Aroni og Karitas. Karlaveldið
mun þá vaxa enn frekar hjá fjöl­
skyldunni.
„Við hlökkum auðvitað til en
erum að sama skapi róleg yfir
þessu. Karitas hefur gert þetta
áður og allt gengið vel. Það getur
verið að maður fari allur í keng og
panikk þegar á hólminn er komið.“
Framtíð í stjórnmálum
Aron er formaður Ungra jafnaðar­
manna í Reykjavík og var kjör­
inn varaborgarfulltrúi í sveitar­
stjórnarkosningunum í fyrravor.
Hann segir að áhuginn á stjórn­
málum hafi kviknað á háskóla­
árunum og út frá bygginga­ og
skipulagsfræðunum.
„Ég hef alltaf borið jafnaðar­
mennskuna fyrir brjósti en varð
ekki yfirlýstur jafnaðarmaður fyrr
en seint. Ég trúi því að saman
byggjum við gott samfélag og að
allir eigi að fá sömu tækifærin.
Umburðarlyndi gagnvart öllum
skiptir mig miklu máli.“
Aron er í fullu starfi sem
byggingafræðingur hjá arki­
tektastofu en auk þess starfar hann
í ráðum og nefndum hjá borginni.
Innan borgarkerfisins hefur hann
aðallega fengist við skipulagsmál
og menningarmál. Einnig aðgeng­
ismál fatlaðra.
Stefnir þú á að gera stjórnmál-
in að langtímastarfi?
„Ekki spurning,“ segir Aron án
þess að hika. „Að sama skapi hef
ég ástríðu fyrir því sem ég er að
gera í vinnunni líka og er því ekk­
ert að drífa mig. Það er draumur­
inn að gera stjórnmálin að fullu
starfi en ég hef ástríðu fyrir
minni faggrein svo ég nýt þess að
geta tvinnað þetta saman núna.“
Skipulagsmálin brenna
hvað heitast á Aroni en einnig
almenningssamgöngur.
Þetta eru mjög mikil hitamál
þessa dagana og meirihlutinn
verið gagnrýndur harkalega. Til
dæmis vegna braggamálsins og
útilistaverksins Pálmatré.
„Þetta getur tekið á. En að
sama skapi hef ég mikla trú á
þeim málum sem ég stend fyrir.
Maður er aldrei sammála öllum
ákvörðunum sem teknar eru, en
stóra myndin er mjög skýr. Það
er mikil samstaða í meirihlut­
anum og almennt lítið af stórum
ágreiningsmálum.“
Hefur almannafé verið notað
á skynsamlegan hátt?
„Já, en mál eru oft blásin upp.
Til dæmis hvað varðar braggann,
því fer fjarri að hann sé fyrsta
verk efnið sem fer fram úr áætlun
á Íslandi. Mér finnst oft að minni­
hlutinn, sem hefur hvað hæst,
hafi engan áhuga á borgarmálun­
um sjálfum. Þau hugsi aðeins um
að sprengja meirihlutann upp
og komast sjálf að. Í stað þess að
koma málefnalega fram og ræða
saman. Þetta getur verið lýjandi
og tafið verkefni.“
Reykjavík hefur verið að
byggjast mjög hratt upp eins og
við sjáum hér í miðborginni. Er
þetta að gerast of hratt?
„Nei, ég tel ekki svo vera.
Breytingin núna er að við erum
að byggja inn á við en ekki alltaf
ný og ný úthverfi. Þetta gerir það
að verkum að þjónustan verður
betri og hagkvæmari. Í dreifðri
byggð er til dæmis ómögulegt
að halda uppi almennilegu sam­
göngukerfi þar sem þéttleikinn er
svo lítill. Strætisvagnar þurfa að
keyra langt og það þarf að mal­
bika allar göturnar. Við þéttingu
byggðar er auðveldara að halda
öllum innviðum í lagi. Það er
ennþá margt eftir óunnið og
það þarf að þétta byggðina enn
frekar í úthverfunum. Til dæmis
í Grafarvogi sem hefur ekki verið
að endurnýja sig. Þar þurfti til
dæmis að loka unglingadeildinni
í Hamraskóla og færa krakkana
yfir í Foldaskóla af því að þeir
voru svo fáir.“ n
BORÐPLÖTUR
OG SÓLBEKKIR
Sérsmíðum eftir
óskum hvers og eins
Gylfaflöt 6-8 / S. 587 6688 / fanntofell.is
„Ég spurði mömmu
þá hvort hún vissi
hver væri hinn rétti og hún
sagðist hafa einn í huga
„Þegar þetta kom upp hétum
við pabbi því að þetta myndi
ekki hafa áhrif á okkar samband
Rúnar Þór Tónlistarmaður um
áratuga skeið.
Barn á leiðinni Ómar Elí,
Aron og Karitas fagna.