Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.2019, Side 35

FÓKUS - VIÐTAL 358. febrúar 2019
vandamál í lífi Jónu á unglings-
aldri. „Ég var með lélega sjálfs-
mynd og var ósátt við líkamann.
Upp úr því byrjaði megrunarfíkn-
in, mér fannst ég vera feit þó að ég
væri mjög grönn.“
Jóna hefur upplifað mörg áföll
á lífsleiðinni sem hafa reynt mik-
ið á hana en þegar horft er til baka
kemur í ljós að þau hafa styrkt
hana og þroskað.
„Árið 1996 svipti bróðir minn
sig lífi. Við vorum mjög náin og
þetta var mér afskaplega erfitt og
er það enn þann dag í dag. Á svona
áföllum jafnar maður sig aldrei til
fulls þó að maður læri að lifa með
missinum. Sjálfsvígið var mikið
reiðarslag fyrir alla og engan grun-
aði að hann væri í erfiðleikum,
hann átti til dæmis ekki við áfengis-
eða vímuefnavanda að etja. Mig
grunar að orsökin hafi verið þung-
lyndi og ég tel að það sé sjúkdómur
sem eigi að taka grafalvarlega.“
Jóna á óskaplega gott og fal-
legt samband við syni sína tvo, en
þeir hafa þó ekki farið varhluta af
erfið leikum í lífinu. „Þegar eldri
sonur minn var 17 ára reyndi hann
að svipta sig lífi og vinur hans
bjargaði honum á síðustu stundu.“
Þessi sonur Jónu er með Asperger-
heilkennið, sem er afbrigði ein-
hverfu, en hefur þrátt fyrir það náð
miklum árangri í lífinu.
Árið 2009 var Jónu mjög þungt
í skauti en þá riðu mörg áföll
yfir sem reyndu mjög á hana.
„Mamma dó þetta ár í fanginu á
pabba heima. Hann langaði ekki
til að lifa eftir það og svipti sig lífi
ellefu vikum síðar.“
Sama ár lenti Jóna í alvarlegu
bílslysi: „Ég var að koma að ein-
breiðri brú og hægði á mér og vék
fyrir bíl sem kom af brúnni en sá
vék ekkert og keyrði á miðjum vegi
svo ég þurfti að fara of langt út í
hægri kantinn til að forða árekstri.
Malbikið brotnaði undan hægri
hliðinni og ég missti alla stjórn og
fór þvert yfir veginn og niður bratt-
an vegarkant hinum megin; enda-
stakk bílnum á hvolf ofan í vatn.“
Þrátt fyrir þessa óhugnanlegu at-
burðarás slapp Jóna lítið meidd frá
óhappinu.
Sama ár veiktist eldri sonur
hennar lífshættulega, en jafnaði
sig sem betur fer. Við þetta má síð-
an bæta að uppeldisbróðir eigin-
manns Jónu lést í hörmulegu
vinnuslysi fyrir nokkrum árum.
Næst víkjum við að sigrum Jónu
í baráttu við fíknina og þá fyrst
þegar hún kvaddi áfengi fyrir fullt
og allt.
Þegar hún skildi allt sem Megas
söng varð henni ljóst að hún varð
að hætta að drekka
Eftir tólf ára hlé byrjaði Jóna
aftur að drekka. „Fyrst var þetta
áhrifagirni, maður fékk sér bjór
með hinum til að vera með. En
bjórinn er eins og sykurinn, þetta
eru efni sem henta mér ekki og ég
missi algjörlega tökin. Rétt eins og
gerðist með matinn og sykurinn
seinna.“
Margir hafa sokkið miklu dýpra
í drykkju en Jóna gerði nokkurn
tíma og hún hætti löngu áður
vandamál í einkalífi og starfi tóku
að hljótast af drykkju hennar.
Hins vegar olli drykkjan henni
mikilli andlegri vanlíðan. Atvikið
sem varð til þess að hún ákvað að
kveðja áfengi fyrir fullt og allt er
nokkuð spaugilegt:
„Hér er árlega haldin tónlistar-
hátíð sem ber heitið Hammond-
hátíðin og er tileinkuð Hammond-
orgelinu. Meðal þeirra sem komu
fram var Megas og þegar ég stóð
mig að því að skilja hvert einasta
orð sem Megas sagði og söng á
sviðinu áttaði ég mig á því að ég
hafði misst raunveruleikaskynið.“
Lykilatriðið var að hætta í
megrun og snúa baki við sykri
Þetta var fyrir um átta árum og
Jóna hefur ekki snert áfengi síðan.
Baráttan við matarfíknina hefur
verið miklu erfiðari, en Jóna náði
tímamótaárangri í þeirri baráttu
haustið 2015.
Jóna nefnir til sögunnar konu
að nafni Sólveig Sigurðardóttir
sem náð hefur miklum árangri í
baráttu við ofþyngd og hefur haft
áhrif á margra. „Árið 2015 rak ég
augun í pistla Sólveigar á Facebook
og hún varð mér mikill áhrifavald-
ur – umfram allt varðandi það að
hætta í megrun. Eins og margir
aðrir feitir þá var ég alltaf í megr-
un og sú megrunaraðferð er varla
til sem ég hef ekki prófað.“
Þarna urðu þau straumhvörf að
Jóna hætti í megrun og tileinkaði
sér lífsstíl sem hún heldur ávallt
síðan. Hann felur í sér að taka út
öll sætindi, takmarka mjög unna
matvöru, vera mjög meðvituð
varðandi magn og innihald og leit-
ast við að minnka matarskammta.
Afar mikil og markviss hreyfing er
síðan hluti af prógramminu.
„Hér á Djúpavogi starfa engir
einkaþjálfarar en ég komst í sam-
band við manneskju sem var
reiðubúin að hjálpa mér í gengum
fjarþjálfun. Þarna skipti sköpum
að fara að lyfta lóðum í stað þess
að fara bara á hlaupabretti eða
út að hlaupa. Stærri vöðvar auka
brennslu og þetta skiptir miklu
máli. Ég æfi eftir plani og allur lík-
aminn er þjálfaður.“
Jóna fer í ræktina sex sinnum
í viku og stundar þar fjölbreyttar
æfingar. Hún segir að ástundun
líkamsræktar geti ekki gengið upp
nema fólk hafi gaman af henni.
„Þetta er aldrei kvöð hjá mér held-
ur nýt ég þess að gera þetta. Og
þetta hefur gengið upp.“
Jóna nefnir einnig til sögunnar
dáleiðslu sem hafi hjálpað henni
að halda fíkninni niðri. Dáleiðsla
geti verið mjög hjálpleg ef leitað
er til hæfra aðila. „Hólmfríður Jó-
hannesdóttir, dáleiðari og heilari
hjá Andlega setrinu, hefur reynst
mér mjög hjálpleg og er stórkost-
leg í sínu starfi.“
Jóna missti 30 kíló á einu ári
og hefur viðhaldið þyngdartapinu
síðan. Í fyrsta skipti upplifði hún,
síðastliðið haust, að þungbært
áfall í fjölskyldunni ýtti henni ekki
út í ofát – hún fór í gegnum sorgina
með sínum nánustu án þess að
deyfa sig með sykri og mat.
Litli drengurinn sem sá aldrei
dagsins ljós
Eldri sonur Jónu á þrjá syni og í
fyrra gekk konan hans með þann
fjórða. Það var á mánudegi að fjöl-
skyldunni bárust þær alvarlegu
niðurstöður að hjarta barnsins
sló ekki lengur í móðurkviði. „Það
kom hnútur á naflastrenginn sem
olli því að honum barst ekki súr-
efni og hann kafnaði.“
Fæðing var sett af stað á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri og
tók hún fjóra daga. Þetta reyndi
óskaplega mikið á fjölskylduna.
„Hann átti að fæðast fjórum vikum
síðar og þetta var fullburða barn,
11 merkur og 49 sentimetrar.“ Jóna
segir að aldrei hafi komið annað til
greina en að líta drenginn augum.
Maðurinn hennar hafði þó miklar
efasemdir um það og ætlaði ekki
að sjá hann. Hann skipti hins vegar
um skoðun á síðustu stundu. Bæði
Jóna og eiginmaður hennar telja
brýnt að fólk sem lendir í þessum
sporum sjái og kveðji látna barnið.
„Það var mér ómetanlegt að
fá að sjá hann og halda á honum
góða stund og mynda þannig
einstök tengsl við hann sem munu
fylgja mér ævilangt. Hann var
skírður Grétar Jónþór og er eina
barnabarnið mitt sem ber mitt
nafn,“ segir Jóna. Sem fyrr segir
varð þetta áfall ekki til þess að
sykurlöngunin vaknaði aftur, hvað
þá áfengislöngunin. Jóna þakkar
það meðal annars dáleiðslunni
sem áður var minnst á og einnig
telur hún að það skipti máli að
hún hóf að iðka jóga í haust, sem
stuðlar mjög að innri ró.
Bjartir tímar framundan eftir
áföll og fíkn
Jónu líður vel í dag og horfir björt-
um augum til framtíðar. „Ég er
umfram allt þakklát fyrir að vera á
lífi og veit að það er ekki sjálfgef-
ið eftir allt það sem ég hef upplif-
að á ævinni, þar á meðal andlát
annarra,“ segir hún.
Hún hefur aldrei verið í betra
formi en í dag og nýtur þess að
rækta líkamlega og andlega heilsu.
Fjölskyldan stendur sterk eftir að
hafa farið saman í gegnum erfið
áföll. Erfið reynsla hefur þroskað
og eflt Jónu. Hún vill þroskast
meira og verða betri manneskja.
Hún segist sneiða hjá neikvæðu
fólki, bæði í sínu daglega umhverfi
og í netheimum þar sem hún er
töluvert virk, sérstaklega á Face-
book.
Mikilvægur hluti af hamingju
og lífsfyllingu Jónu í dag er vinnu-
staðurinn Búlandstindur þar sem
hún segir að ríki ákaflega jákvæð-
ur andi. „Fólk fær fallegt hrós
fyrir vel unnin störf og er metið
að verðleikum. Ég gæti ekki verið
heppnari með vinnustað.
Það besta sem mér hefur hlotn-
ast er að verða mamma og ekki síð-
ur amma, ég elska þessi hlutverk.
Það sem hjálpaði mér mest við
að komast aftur á rétta braut var
að hætta að nota sykur og áfengi,
stunda reglulega hreyfingu, fara í
dáleiðslu og heilun og þora að tala
um mín fíknivandamál og mitt líf
almennt opinberlega.“ n
aðrir útsölustaðir
Epal - Laugavegi 70
EPAL - Harpa
Airport fashion - Leifsstöð
Reykjavik Raincoats
HVERFISGATA 82, vitastígsmegiNn
www.reykjavikraincoats.com
Sími: 5711177 - info@reykjavikraincoats.com
„ Ég er um-
fram allt
þakklát fyrir að
vera á lífi og veit
að það er ekki
sjálfgefið eftir
allt það sem ég
hef upplifað á
ævinni, þar á
meðal dauðsföll
annarra