Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.11.2018, Blaðsíða 15

heppnuð móðir. Upphaflega átti þetta að vera
ferðahandbók um Kópavog, bömmer um lífið.“
Verandi úr Hlíðunum, af hverju Kópavogur?
Kamilla: „Sko, Kópavogur er náttúrlega
rosalega sérstakur bær, fjölskylda mömmu er
úr Kópavogi þannig að Júlía var þar í leikskóla
og við vorum í tónlistarskóla þar, okkur þótti
þetta mjög leiðinlegur bær.“
Júlía: „Og af einhverjum ástæðum vorum við
alltaf þarna 17. júní.“
Kamilla: „Á Rútstúni, hræðilegt. Það var
ákaflega sorgleg augnablik að kvöldi 17. júní
þegar við komum heim og sáum sýnt frá hátíð-
arhöldunum í Reykjavík í sjónvarpinu, þar
sem fólk var glatt, með gasblöðru og gott veð-
ur. En við höfðum eytt deginum á Rútstúni þar
sem var lítil stemning fyrir að reyna einu sinni
að hafa þetta gleðilegt.“
Júlía: „Þetta varð einu sinni skemmtilegt,
þegar það kom jarðskjálfti og sviðið hrundi
þar sem karlakórinn var að syngja.“
Kamilla: „Já, þú heldur að það hafi verið
þess vegna sem það hrundi, ekki vegna þess að
meðlimir voru svo … (Kamilla býr til loft-
bumbu með handahreyfingu). Einu sinni ætl-
aði bæjarstjórinn að hoppa í fallhlíf og lenda á
Rútstúni en hann datt út í sjó. Einhvern tím-
ann átti líka að henda karamellum á Rútstúni
sem lentu þess í stað allar í verðlaunagörðum
einbýlishúsa allt í kring og það var svo fallegt
augnablikið þegar mörg hundruð börn hlupu
niður fínu garðana sem var búið að gera svo
fína fyrir 17. júní. Kópavogur passaði mjög vel
sem bakgrunnur fyrir söguna. En það er svo
margt skrýtið þarna, þú ert að ganga eftir
gangstétt og svo allt í einu er hún bara búin
upp úr þurru. Svo vilja fæstir búa nálægt
bensínstöðvum en í Kópavogi er ein sem er
nánast inni í fjölbýlishúsi.“
Júlía: „Já, þarna í bílakjallaranum í Hamra-
borginni, hún er bara enn opin og hress. Ég fór
og keypti mér Twix þarna um daginn og spjall-
aði við mann sem sagði mér að einhvern tímann
hefði líka verið flugeldasala þarna á bílastæð-
inu, sem er auðvitað versta kombó í heimi.“
Það sem gerist í Laugardalnum
Hvað lesið þið sjálfar?
Kamilla: „Margir í kringum okkur eru að
skrifa, efni sem við erum mjög spenntar fyrir.
Ég byrjaði að fylgjast betur með skrifandi
ungu fólki þegar Júlía var í ritlistinni og ljóða-
senan í Reykjavík er mjög frjó og gaman hvað
stelpur að duglegar að taka sér pláss. Eitt það
skemmtilegasta sem ég geri er að fara á svona
upplestrarkvöld. Svo fæ ég einhverjar dellur
og les bara bækur um einhver ákveðin við-
fangsefni. Ég hef líka mjög gaman af sagn-
fræðitengdum bókum.“
Júlía: „Ég er sammála því að það er mjög
spennandi að fylgjast með því sem er að gerast
hjá fólki í kringum okkur og það er orðin mikil
samstaða meðal ungra kvenna sem skrifa. Ég
les mikið bækur eftir konur, kannski er það
bara að nálgun kvenna í bókmenntum höfðar
mikið til mín, Steinunn Sigurðar, Kristín Óm-
ars og Elísabet Jökuls tala sterkt til mín. En
ég var reyndar að lesa Sögu Ástu eftir Jón
Kalman nýlega og mér finnst hann skrifa svo-
lítið eins og kona, sem er mikið hrós.“
Að lokum. Önnur hugðarefni ykkar?
Júlía: „Bjór, pitsur og kettir. Ef við erum
ekki á sama stað að drekka bjór erum við að
senda hvor annarri fyndin kettlingavídeó.“
Kamilla: „Svo höfum við mjög gaman af því
að fara á hipphopptónleika nema að nú erum
við orðnar mjög áberandi elstu manneskjurnar
á svæðinu. En við erum farnar að njóta ákveð-
inna fríðinda út á það. Það halda svo margir að
við séum mæður einhverra á sviðinu og fólk er
svona að bjóða okkur að vera fremst í ljósi
þess að við séum pottþétt að koma að horfa á
börnin okkar spila.“
Júlía: „Við höfum báðar verið mikið í fé-
lagsstörfum og báðar starfað mikið að alls kon-
ar hinsegin-málum.“
Kamilla: „Báðar verið virkar í samtökunum
’78.“
Þú Kamilla skrifar um þig á Twitter að þú
sért Pan-kynhneigð, hefur þú alltaf verið opin
með þetta?
Kamilla: „Já, og það hefur verið gott fyrir
okkur systur að geta leitað til hvor annarrar,
einhvers sem skilur mann ef maður lendir í
einhverjum asnalegum fordómum.“
Er það ennþá þannig?
Kamilla: „Já, það er alveg grunnt á því.
Fólk talar oft um að þetta sé bara komið og svo
kemur ýmislegt upp. Í augnablikinu eigum við
Júlía báðar kærasta og það veldur oft ruglingi
hjá fólki: Nú, ertu þá hætt að vera pan?
Júlía: „Já, og svona spurningar eins og ég
hef fengið: Hvernig líður kærastanum þínum
með að þú sért tvíkynhneigð? Er hann ekki í
rusli?“
Kamilla: „Ég er ennþá spurð hvort ég haldi
rosalega mikið framhjá, það er eitthvert atriði.
Þetta er alveg merkilegt og mjög grunnt á
þessum fordómum. Fólk vill svolítið setja
mann í kassa; hommi eða lesbía en að annað sé
til, fólk er ekki eins tilbúið í það. En þetta hef-
ur breyst rosalega og það er allt annað uppi á
teningnum hjá til dæmis kynslóð dóttur minn-
ar, það er frábært að sjá hvað unga fólkið er að
breyta tilverunni og gera hana betri og um-
burðarlyndari.“
Júlía: „Þegar ég var í MR vissi ég um ein-
hvern einn sem var hinsegin, og stuðningslag
MR í Gettu betur var: „Það eru hommar í
Versló“. Það fréttist af strák sem hafði verið
með öðrum strák og það þótti hneyksli, það var
ekki pláss á þeim tíma til annars en að vera
gagnkynhneigður og það er ekkert svo ýkja
langt síðan svo það er ótrúleg breyting á stutt-
um tíma. En ég heyri núna, hjá minni kynslóð
vel að merkja, að fyrst ég er komin með kærasta
hljóti ég að „vera hætt þessu hinsegin rugli“.
Að lokum. Hvað er það flippaðasta sem þið
hafið gert saman?
Kamilla: „Okkur finnst náttúrlega allt sem
við gerum mjög eðlilegt og finnst það þar af
leiðandi ekkert mjög flippað. Það eina sem ég
man eftir að við höfum gert sem okkur fannst
báðum eftir á skrýtið var þegar Júlía útskrif-
aðist úr ritlistinni og við ætluðum á Secret Sol-
stice, er þetta kannski ekkert mjög góð saga
Júlía? En okkur fannst við þurfa að fagna út-
skriftinni sérstaklega, fórum í Laugardalinn,
drukkum og fórum tíu ferðir í fallturninn og
svo bara heim. Pabbi hélt að eitthvað hefði
komið fyrir því við vorum svo eftir okkur eftir
fallturninn. Og svo hittum við frænda okkar
og … ég á kannski ekkert að vera að segja frá
þessu, Júlía?“
Júlía: „Hmm, já. Ég var sem sagt búin að
vera grænmetisæta þarna í tíu ár og ekki búin
að smakka neitt kjöt í áratug. Kamilla sagði
við mig nokkrum dögum seinna: „Heyrðu, við
hittum víst Styrmi frænda okkar og hann
sagði okkur að við hefðum verið að borða ham-
borgara á Prikbílnum.“ Þá allt í einu mundi ég
eftir því og mundi eftir Kamillu horfa á mig
meðan ég graðgaði í mig nautakjötið og segja
við mig þessa línu: „What happens in Laug-
ardalur, stays in Laugardalur.“ Við sáum ekk-
ert á Solstice heldur breyttist fagnaðurinn
sem sagt 10 ferðir í fallturn og kjötát.“
Kamilla: „Hver fer ekki að borða kjöt eftir
tíu ferðir í fallturn? Maður verður svo rugl-
aður, snýr baki við öllum sínum gildum.“
„Þá allt í einu mundi ég eftir því og
mundi eftir Kamillu horfa á mig meðan
ég graðgaði í mig nautakjötið og segja
við mig þessa línu: „What happens in
Laugardalur, stays in Laugardalur.““
Morgunblaðið/Eggert
18.11. 2018 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15