Morgunblaðið - 11.12.2018, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. DESEMBER 2018
✝ BjarnheiðurStefanía Þórar-
insdóttir fæddist á
Grund í Stöðvar-
firði 11. október
1923. Hún andaðist
á Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði 15. nóvember
2018.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Dag-
björt Sveinsdóttir, f. 7. október
1896, d. 13. mars 1990, og Þór-
arinn Bjarnason, f. 23. desember
1894, d. 12. júní 1995.
Systkini hennar: Kristín, f.
13. janúar 1925, og Stefanía
(Stella), f. 16. september 1927,
fósturbróðir Þorsteinn Þor-
steinsson, f. 15. febrúar 1923, d.
2. september 1934.
Eiginmaður Bjarnheiðar
Stefaníu var Oddur Sigurðsson,
f. í Hvammi í Fáskrúðsfirði 23.
maí 1922, d. 25. jan-
úar 1991. Þau giftu
sig 29. desember
1944 og bjuggu all-
an sinn búskap í
Hvammi í Fá-
skrúðsfirði. Þau
eignuðust níu börn.
Elstar voru tví-
burasystur sem lét-
ust í fæðingu 1944,
Þráinn, f. 1946, Sig-
þóra, f. 1948, gift
Páli Óskarssyni, Erlingur Bjart-
ur, f. 1951, Sigurður, f. 1954,
kvæntur Vilborgu Halldóru
Óskarsdóttur, Erla, f. 1955,
Oddur Stefnir, f. 1962, kvæntur
Sigríði Berglindi Sigurðar-
dóttur, Dagbjört Þuríður, f.
1963, gift Anders Kjartanssyni.
Barnabörnin eru 21, langömmu-
börnin 34 og langalang-
ömmubörnin 7.
Útför Bjarnheiðar Stefaníu
fór fram 28. nóvember 2018.
Elsku mamma mín. Það er
margt sem kemur upp í hugann
er ég hugsa til þín og allt sem við
höfum upplifað saman en fyrst og
fremst er það þakklæti. Þakklæti
fyrir allar samverustundirnar,
handleiðsluna, umburðarlyndið
og þolinmæðina sem virtist
óþrjótandi. Ég gæti skrifað heila
bók um þig en ljóðið hans Lýðs
Ægissonar segir allt sem segja
þarf og er einna líkast því að það
hafi verið samið fyrir mig um þig.
Oft ég leiði hugann heim til þín
og horfi oní æskusporin mín.
Ég minnist þess hve mild þú varst og
góð.
Mamma, ég þér helga þetta ljóð.
Um hugann líða æskuárin mín,
svo ótalmargt þá beygði litla sál.
En ætíð man ég mildu orðin þín
og þá miklu ást, sem sérhvert slökkti
bál.
Bernskumyndir birtist ljúf og kær,
birta skín um hugarheiminn minn.
Ég man það eins og hafi gerst í gær
hve gott var þá að leita í faðminn þinn.
Ef allir hefðu einhvern vin sem þig,
einhvern sem að stæði slíkan vörð
og hefði öðlast heppni á við mig,
þá himneskt væri lífið hér á jörð.
Ég gefa vil þér indælt ævikvöld,
þar sem einlægni og gleði hafa völd,
því ætla ég, ó elsku mamma mín,
í ellinni að fá að gæta þín.
(LÆ)
Það var ómetanlegt að fá að
eiga með þér síðustu fimm ár ævi
þinnar, elsku mamma. Fá að ann-
ast þig og vera með þér nánast á
hverjum degi, geta boðið þér góð-
an dag og kysst þig góða nótt.
Skreppa í bíltúr, fara út að ganga
eða sitja úti í góðu veðri. Sitja
saman með prjónana, fá okkur
kaffisopa og konfekt, spjalla og
bara að vera saman. Síðustu dag-
arnir voru erfiðir en þú varst um-
vafin okkur afkomendum þínum
sem viku ekki frá þér. Þessi tími
var mér dýrmætur og gaf mér
svo mikið en að sama skapi verð-
ur erfitt að koma aftur til vinnu
að Uppsölum. Vertu Guði falin,
elsku mamma mín, og takk fyrir
allt.
Dagbjört Þuríður.
Ömmur eru misjafnar, það veit
ég vel, en amma mín, hún kjóla-
amma, var einstök og það var
bara þannig. Hún var alltaf til
staðar fyrir okkur öll og við erum
nú ekki fá, hún gladdist með okk-
ur, hlustaði á okkur, huggaði okk-
ur og já hún var amma sem sat
með mig heilu næturnar og hugg-
aði mig og þerraði tárin mín þeg-
ar ég átti að vera í pössun yfir
nótt og ég með mitt svefnvanda-
mál, hún var semsagt ótrúlega
þolinmóð kona.
Við amma höfum átt margar
stundir saman um ævina enda
var hún ekki bara amma mín
heldur líka nágranni minn fram
yfir aldarmótin svo það liðu nú
ekki margir dagar í Hvamminum
sem við hittumst ekki. Það var
alltaf gaman að hitta ömmu hvað
sem við brölluðum, hvort sem við
vorum að þrífa, fórum út í göngu,
versluðum saman, fórum í heim-
sóknir saman eða fengum okkur
kaffisopa með tilheyrandi hlað-
borði eins og það var vanalega
hjá ömmu.
Það var aldrei neitt vesen eða
vandamál hjá henni ömmu minni,
hún sigldi í gegnum lífið með sínu
jafnaðargeði. Þegar maður
spurði:
„Hvað segir þú amma mín?“
var svarið alltaf það sama, alveg
fram að hennar síðustu dögum
svaraði hún með sitt fallega bros
á vör:
„Ég segi bara allt gott“ og það
gerði hún svo sannarlega, hún
sagði alltaf allt gott og var alltaf
kát.
Síðustu dagarnir hennar
ömmu voru erfiðir, mikið fannst
mér erfitt að horfa upp á hana
svona lasna en nú hefur hún feng-
ið hvíldina, komin til Ossa afa,
Snæþórs frænda míns og litlu
dætra sinna.
Mikið sakna ég þín, elsku
amma mín, en veit að þér líður vel
núna og það gleður mitt hjarta.
Elsku Bjartur, sem alltaf var
ömmu svo góður og gerði henni
kleift að búa í Hvammi svona
lengi, takk fyrir og innilegar
samúðarkveðjur til þín, pabba og
allra hinna systkinanna frá
Hvammi og afkomenda þeirra.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Þín
Eva María.
Bjarnheiður Stef-
anía Þórarinsdóttir
Ósjaldan les mað-
ur viðtöl við fólk sem
hefur farið í gegnum
veikindi eða aðra
erfiðleika í lífinu. Þar tala margir
um mikilvægi þess að lifa í núinu
og njóta hvers dags eins og hann
væri sá síðasti. Þessi orð sitja nú
föst í huga mér, þegar ég hugsa
um síðustu daga. Ekki hefði ég
getað ímyndað mér að faðmlagið
sem ég fékk frá Maddý og einlæg
hughreysting hennar til mín
vegna fráfalls Siggu minnar yrði
það síðasta. Ég hitti hana í bíla-
kjallaranum í Mörkinni, hún var
uppáklædd, í háum hælum og
hafði sett á sig varalit. Hún var á
leiðinni í kaffi til vinkonu sinnar.
Ég dáðist að því hversu glæsileg
hún var og hversu uppörvandi
nærveru hún skildi eftir sig þegar
hún kvaddi mig, með sinni ein-
stöku glaðværð og þennan smit-
andi hása hlátur. Hún Maddý var
ekkert að stoppa við í sorginni eða
depurðinni, heldur varði hún tím-
anum í það að rifja snögglega upp
skemmtilega tíma þegar þær
Sigga höfðu hist í gegnum tíðina
og nefndi hún sem dæmi þegar
þær sátu saman og báru saman
bréfin frá skiptinemaárinu okkar
Drífu þar sem þær hlógu og grétu.
Hvernig hún sagði frá þessu fékk
mig til að hlæja og þannig skildi ég
við hana og þannig mun ég alltaf
muna hana. Þetta stutta spjall og
faðmlag er sem greypt í huga mér
en daginn eftir hringir Drífa í mig
og tilkynnir mér að Maddý sé dá-
in.
Elsku Maddý mín, þú varst svo
stór og svo notalegur partur af til-
veru minni. Flestar minningarnar
Margrét
Sveinbjörnsdóttir
✝ Margrét Svein-björnsdóttir
fæddist 29. maí
1931. Hún lést 23.
nóvember 2018.
Margrét var jarð-
sungin 7. desember
2018.
tengi ég við Búðar-
gerðið og þar sem
við Drífa vorum
órjúfandi heild þá
varstu stór þátttak-
andi í okkar lífi,
gleði, vonum og
væntingum. Ég man
eftir svo mörgum
skemmtilegum sam-
verustundum í eld-
húsinu og þá sér-
staklega á
menntaskólaárunum þegar við
stöllur vorum á leiðinni út á lífið.
Þá áttir þú það til að hella upp á
sterkt kaffi, lagðir spil og spáðir
gjarnan fyrir kvöldinu sem var
framundan. Við horfðum einbeitt-
ar á spilin leggjast hvert ofan á
annað og náði spennan hámarki
þegar þú settir hönd undir kinn,
horfðir í augun á manni, blikkaðir
og brostir glettnislega, en þá
höfðu spilin talað. Kvöldið fram-
undan yrði sko eftirminnilegt. Þú
varst svo skemmtileg og það var
bara alltaf svo gaman að vera í
kringum þig og mikil orka sem þú
gafst af þér. Þú veittir okkur vin-
konum mörg og góð ráð um lífið.
Mesta áherslu lagðir þú á það að
þykjast aldrei vera neitt annað en
maður sjálfur og mikilvægi þess
að standa með sjálfum sér. Við
ættum alls ekki að festa ráð okkur
of snemma og alls ekki giftast
fýlupúka. Við ættum að njóta lífs-
ins, hlæja mikið og reyna að hafa
alltaf gaman.
Elsku Maddý mín, af virðingu
við þig mun ég ekki dvelja í sorg-
inni heldur halda í góðar og
skemmtilegar minningar og vera
þakklát fyrir að hafa fengið að
njóta þess að vera partur af þínu
lífsskeiði.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til elsku Drífu minnar og
fjölskyldu. Skarðið er stórt og sál-
in er tóm en minnist hennar með
bros á vör og gleði í hjarta, rétt
eins og hún hefði viljað hafa það.
Erna.
Við fæðingu var bróðir minn
gefinn foreldrum okkar og fengu
þau barnið sem þau svo mjög
þráðu.
Mamma sagði að hann hefði
orðið svo feitur sem ungbarn að
nefið hefði ekki sést frá hlið.
Hann var uppátækjasamur og
fullur af orku, tók allt í sundur,
reglur voru ekki alveg fyrir hann.
Alla túlípanana og allan rabar-
barann reif hann upp frá næstu
nágrönnum og færði mömmu, af-
ar hróðugur. Mamma og pabbi
reyndu hvað þau gátu en í dag
væri hann sennilega búinn að fá
greiningu, en þau úrræði sem til
eru í dag voru ekki þá. Hann var
mjög vel gefinn og var fljótur að
læra, það þýddi ekkert fyrir
mömmu að reyna að syngja hann
í svefn því pínulítill kunni hann
allar vísur og söng hástöfum með.
Jón Þór var mér góður stóri
bróðir, dró mig á snjóþotu, keyrði
mig í hjólbörum og las fyrir mig,
þá aðallega dönsk Andrésar And-
arblöð sem hann þýddi jafnóðum.
Þegar ég var lítil gat ég með engu
móti sagt Jón Þór svo ég kallaði
hann Bóa og þannig var það alla
tíð, ég og svo börnin mín kölluð-
um hann alltaf Bóa. Hann var
mjög stríðinn og margoft gat
hann sagt mér að á morgun væru
Jón Þór Grímsson
Jón Þór
Grímsson
fæddist 10. janúar
1965. Hann lést 23.
september 2018.
Jón Þór fæddist í
Reykjavík, blóð-
móðir hans var
Fanney Halldórs-
dóttir sem lést
2016.
Foreldrar Jóns
Þórs eru hjónin
Rósa Jónsdóttir, fædd 13. októ-
ber 1942, dáin 9. nóvember
2015, og Grímur Marinó Stein-
dórsson, fæddur 25. maí 1933.
Útför Jóns Þórs fór fram frá
Kópavogskirkju 5. október 2018
í kyrrþey.
Meira: mbl.is/minningar
jól, alltaf trúði ég
honum. Hann fékk
það svo sem borgað
til baka, til dæmis
einn daginn þegar
hann steinsofnaði
og ég dundaði mér
við að mála lappirn-
ar á honum svartar
með skósvertu upp
að hnjám svo hann
héldi nú að hann
væri svertingi þegar
hann vaknaði. Hann náði öllum
samræmdu prófunum þrátt fyrir
erfið unglingsár og seinna þegar
hann fór í Stýrimannaskólann
fékk hann skipstjórnarréttindi á
skip að 24 metrum og stýri-
mannaréttindi á skip að 45 metr-
um. Einnig lauk hann prófi til
þess að gera við tölvur og var
lunkinn við það. Hann var mjög
spenntur þegar ég átti börnin
mín, meðal annars smyglaði hann
sér inn á fæðingardeild til að sjá
þau og fylgdist með uppvexti
þeirra. Öll jól gaf hann þeim jóla-
gjafir og var góður frændi.
Hann var ekki hár í loftinu
þegar hann fór að fara á sjóinn á
trillu með pabba. Hann var mjög
duglegur að vinna og vann um
allt land, mest til sjós, enda góður
sjómaður og sérstaklega var
hann snöggur að beita. Mamma
og hann voru miklir vinir og þeg-
ar allt var í lagi fóru þau oft í
sund og í góðu veðri höfðu þau
með sér nesti og voru í marga
klukkutíma. Hann var góður
kokkur og engin kjötsúpa var
eins góð og sú sem Bói gerði.
Ungur kynntist hann vímuefn-
um og reyndi margar meðferðir
en alltaf náði fíknin að fella hann
aftur. Óhjákvæmilega setti
margra áratuga óregla sitt mark
á Bóa en eftir að mamma veiktist
og dó fyrir þremur árum var eins
og hluti af honum færi með henni
og hann varð aðeins skugginn af
sjálfum sér. Stirt var á milli okk-
ar síðustu árin en ég ætla að
minnast hans eins og hann var
þegar við vorum yngri.
Gríma Sóley Grímsdóttir.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýju við andlát og útför
ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR MARÍU JÓHANNSDÓTTUR
frá Þórshöfn.
Jóhann A. Jónsson Rósa Daníelsdóttir
Rafn Jónsson Kristín Alda Kjartansdóttir
Hreggviður Jónsson Hlín Sverrisdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Hugheilar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát móður
okkar og systur,
JÓNÍNU KRISTÍNAR
KRISTJÁNSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hlévangs.
Hilmar Bragi Jónsson
Magnús Brimar Jóhannsson Sigurlína Magnúsdóttir
Hanna Rannveig Sigfúsdóttir Ágúst Pétursson
Drífa Jóna Sigfúsdóttir Óskar Karlsson
Sjöfn Eydís Sigfúsdóttir Jóhann Ólafur Hauksson
Snorri Már Sigfússon
Rebekka Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
PÁLMI FINNBOGASON,
Espigrund 6, Akranesi,
lést þriðjudaginn 27. nóvember.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
miðvikudaginn 12. desember klukkan 13.
Fjóla Lind Gunnlaugsdóttir
Gunnlaugur Pálmason Rut Karol Hinriksdóttir
Víðir Pálmason Helga Jónsdóttir
Þuríður Ósk Pálmadóttir Tryggvi Guðbrandsson
og barnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
BRYNDÍS SIGURÐARDÓTTIR,
Vestmannaeyjum,
lést laugardaginn 8. desember á
heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja.
Kristinn Karlsson
Harpa Kristinsdóttir Erlendur Þórisson
Sigurður Kristinsson Ting Zhou
Arna Dís kristinsdóttir Tómas Bjarki Kristinsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT JÓHANNSDÓTTIR
frá Brautarhóli, Svalbarðsströnd,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
22. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Skógarhlíðar fyrir góða umönnun
og hlýtt viðmót.
Jóhann, Sigríður, Sigurlína, Hrefna og Reimar,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamamma,
amma, langamma og langalangamma,
FJÓLA EGGERTSDÓTTIR,
Ásbraut 2, Hvammstanga,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands,
Hvammstanga, laugardaginn 1. desember,
verður jarðsett frá Hvammstangakirkju
föstudaginn 14. desember klukkan 14.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á að láta Krabbameinsfélag
Hvammstangalæknishéraðs njóta þess.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigga, Bára, Hanna og Dísa