Morgunblaðið - 24.12.2018, Page 14

14 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. DESEMBER 2018
hugsaði með mér: hver skrambinn,
nú verð ég að leggja mótorhjólinu og
breyta um stefnu því þarna er kom-
inn faðir barnanna minna.“
Merkilegt nokk þá hitti Ína
tengdaföður sinn áður en hún hitti
framtíðareiginmanninn: „Ég hitti
tengdó tveimur vikum fyrr; hann
kynnti sig, sagðist eiga son sem kæmi
stundum til Mósambík og ynni þar
með honum, og spurði hver ég væri:
einhvern veginn datt mér í hug að
svara honum sem svo að ég væri kon-
an sem ætti eftir að giftast syni
hans.“
Ína sá eiginmann sinn fyrst
álengdar á matsölustað þar sem hún
vandi komur sínar. „Ég hafði frétt af
því að það væru nokkrir Ísraelar
starfandi á svæðinu og þar sem ég
hafði verið virk í starfi stuðnings-
manna Palestínu þegar ég bjó í Dan-
mörku langaði mig að kynnast a.m.k.
einum Ísraela líka og þótti asnalegt
að hafa verið í Mósambik allan þenn-
an tíma án þess að vingast við þetta
fólk.“
Lét Ína verkin tala og hikaði ekki
við að trufla Naor Zinger þar sem
hann sat í mestu makindum og skoð-
aði Facebook. „Ég færði til mín tölv-
una hans, bætti mér á vinalistann
hans á Facebook, og til að gera langa
sögu stutta var ég fljótlega flutt inn
til hans.“
Komust að samkomulagi
í byrjun sambandsins
Síðan þá eru liðin sjö ár og fæddist
Ínu og Naor stúlkan Míla, fyrir fjór-
um árum, svo Líf, nú tveggja ára, og
loks Emma sem er eins árs. „Þegar
þriðja barnið kom fengum við vin-
samleg tilmæli um að fjárfesta í sjón-
varpi, svo við hefðum eitthvað annað
að gera til að stytta okkur stundir.“
En hvernig heldur íslensk-ísraelsk
fjölskylda með þrjár litlar stelpur í
hefðirnar í múslimahluta Mósambík?
Ína segir að hún og Naor hafi rætt
málin vel og vandlega strax í upphafi,
og sammælst um hvers konar heimili
þau myndu vilja reka. „Við ákváðum
að börnin okkar myndu fá hlutlaust
uppeldi en læra bæði um íslenskar og
ísraelskar hefðir og fræðast um öll
trúarbrögð,“ segir Ína og bætir við
að eins og flestir Ísraelar sé Naor
mjög frjálslegur nútímamaður og er
hann t.d. duglegri en hún í eldhúsinu
ef eitthvað er, og fjarri því íhalds-
samur í sýn sinni á heiminn og hlut-
verk kynjanna, eða í trúarbragða-
iðkun sinni. „Ég vildi reyndar óska
að við myndum halda hvíldardaginn
heilagan, en það er einfaldlega of
mikið að gera,“ segir Ína.
Veisla fyrir börnin
Vöruskortur þýðir að gera þarf
það besta úr aðstæðum hverju sinni á
hátíðisdögum og segir Ína algengt að
hvort heldur á hátíðum gyðinga,
kristinna eða múslima haldi fjöl-
skyldan veislu og bjóði börnunum á
svæðinu. „Við skipuleggjum þá leiki
eins og fjársjóðsleit og krakkarnir fá
að hoppa á trampolíni. Á jólunum fá
síðan öll börnin litla gjöf með nýjum
fötum og einhverju skemmtilegu.“
Á ljósahátíð iðka stelpurnar á
heimilinu hefir gyðinga og á Ína það
jafnvel til að elda ísraelskan mat ef
hráefnið er fáanlegt til að gera t.d.
pítubrauð og hummus. „Þá kalla ég
mig gyðingamömmuna og er agalega
stolt,“ gantast hún. „Stelpurnar taka
virkan þátt og ræða við ömmu sína í
Ísrael yfir Skype á meðan þær
kveikja saman á menora-kertunum.“
Og eins og allir aðrir íbúar Norð-
ur-Mósambík taka Ína og fjölskylda
þátt í ramadan-hátíðahöldunum.
„Það gerum við með nokkrum Pal-
estínumönnum sem búa hér einnig –
það er svo ótrúlegt að þegar Ísraelar
og Palestínumenn eru í öðru landi þá
eiga þeir það til að verða perluvinir.
Þegar kemur að Eid al-Fitr er öllu
tjaldað til, allir fá pakka og hátíðar-
stemning um allan bæ.“
En Ína segist gera sér grein fyrir
að jólaupplifun barnanna í Mósambík
kann að vera svolítið takmörkuð.
„Það er einfaldlega núll-jólalegt
hérna,“ segir hún. „Þess vegna göng-
um við alveg extra langt ef við erum á
Íslandi um jólin eða í Ísrael þegar
þar er haldin hátíð. Við vorum t.d. á
Íslandi um síðustu jól og lætur nærri
að við höfum ofgert með öllu jóla-
skrautinu og -gleðinni.“
Mósambík er límið
Það er ekkert fararsnið á Ínu og
fjölskyldu, og daglegt líf þeirra alveg
ágætt. „Olían og gasið þýddu að pen-
ingarnir tóku að streyma inn í sam-
félagið og um leið er Pemba að nú-
tímavæðast hratt. Við sjáum t.d. æ
oftar konur á ferð í buxum, frekar en
í hefðbundnum klæðnaði, og það
fjölgar hratt í skólunum enda borgar
sig greinilega að kunna að lesa og
skrifa þegar olía er komin í spilið.“
Ína bendir þó á að Mósambík sé
ekki fyrir alla og margir Vestur-
landabúar sem reyni að setjast þar
að gefist fljótlega upp. „En fyrir okk-
ur er ekki laust við að Mósambík sé
límið í fjölskyldunni, og kannski væri
það að storka örlögunum að ætla að
setjast að í Reykjavík eða Tel Aviv
þegar við unum okkur ágætlega
hér.“
Að halda í hefðirnar í Mósambík
 Ína Steinke fann sér ísraelskan eiginmann á matsölustað í Mósambík  Í dag eiga þau þrjár
dætur og halda veislur fyrir sín börn og annarra á hátíðisdögum kristinna, gyðinga og múslima
Samfélag Ína er vön að sauma föt á börn sín og annarra á tyllidögum. Hér strunsar Líf í burtu, ekki á þeim buxunum að láta mynda sig. Míla og Emma sitja
hins vegar prúðar fyrir með hinum börnunum. Sennilega verður elduð afrísk villibráð á aðfangadag, og ræðst matseðillin af því hvað veiðist þann daginn.
Strandlíf Ína með manni sínum Naor og dætrunum þremur. Míla er elst, þá
Líf og loks Emma. Norðurhluti Mósambík hefur þróast hratt að undanföru.
Trú Þessa kirkju er að finna í höfuð-
borginni Maputo í suðrinu.
Ljósmynd / Thinkstock.
VIÐTAL
Ásgeir Ingvarsson
ai@mbl.is
Suður í Mósambík, í borginni Pemba
í nyrsta hluta landsins, býr hálf-
íslensk fjölskylda sig undir að halda
sérdeilis fjölmenningarleg jól. Krist-
ína Steinke, kölluð Ína, reiknar þó
ekki með að verja löngum stundum í
eldhúsinu – frekar en venjulega –
heldur á hún von á að fjölskyldan ým-
ist fari út að borða og panti kjúkling á
veitingastað, ellegar slái upp grill-
veislu. „Það veltur svolítið á því hvað
veiðist þann daginn hvaða kjöt er í
boði, en það verður einhver afrísk
villibráð,“ segir hún og virðist greini-
lega ekki kippa sér upp við vöntun á
hangikjöti, laufabrauði og maltöli þar
sem hún býr, ekki svo langt frá landa-
mærunum að Tansaníu.
Ína hefur búið á þessum slóðum í
ellefu ár en á samt ekki auðvelt með
að finna gott svar þegar hún er spurð
hvað það er sem heldur í hana. Fólkið
á svæðinu búi við töluverðan skort og
fjarri því hægt að finna allt til alls í
Pemba en Ínu hefur tekist að koma
sér ágætlega fyrir með fjölskyldu
sinni og reynir að hafa jákvæð áhrif.
„Það er bæði ánægjulegt og gefandi
að fá að vera hluti af þeirri uppbygg-
ingu sem hefur verið að eiga sér stað
hérna. Er óhætt að segja að Mósam-
bík sé rosalega „raunverulegur“ stað-
ur til að búa á: hér leyfist ekkert rugl
því lífsbaráttan er hörð en sjá má
hvernig er smám saman að takast að
búa til land sem virkar.“
„Nú verð ég að
leggja mótorhjólinu“
Ína hefur einkum unnið fyrir sér
sem kennari við einkaskóla í Pemba.
Olía fannst á svæðinu og síðan þá hef-
ur átt sér stað hröð uppbygging. Hún
hafði verið á svæðinu um nokkurt
skeið þegar örlögin ákváðu loksins að
finna handa henni mann. „Það má
lýsa því þannig að ég hafi alls ekki
verið á þeim buxunum að skjóta rót-
um og ekki hafði hvarflað að mér að
eignast börn. En svo sá ég hann og
ÓÐINSGÖTU 4, SÍMI 570 4500, OPIÐ VIRKA DAGA KL. 9-17.
Netfang: fastmark@fastmark.is - www.fastmark.is
Jón Guðmundsson, lögg. fasteignasali.
Guðmundur Th. Jónsson, lögg. fasteignasali.
FASTEIGNA
MARKAÐURINN ehf.
Gleðin kemur innanfrá
Óskum viðskiptavinum okkar nær
og fjær og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla