Eiðakveðja - 01.09.1921, Qupperneq 23

19
Var kirkjan skrýdd blómum og birkilimi bæði þennan dag
og eins mótskvöldin tvö undanförnu.
Að lokinni guðsþjónustunni tók fólk að búast til brott-
ferðar. Skildust menn að áliðnum degi og var þá lokið
fyrsta móti Eiðasambandsins. — Eiðum, 4. juií 1921.
Guðgeir Jóhannsson.
Henry George.
[Brot úr erindi, fluttu á Eiðamótinu 1. júlí 1921.
Ritað upp eftir minni.]
-----r Jeg hefi hjer að framan bent á meginþættina í at-
vinnulífinu, jeg hefi líka rakið helztu atriöin í æfi Henry
George’s, þannig að sjeð verður, hvað hann áleit óheilbrigt
í atvinnulífi samtíðarmanna sinna og' hvernjg hann vildi ráða
bót á því. En sagan er þó eigi nema hálf sögð. Það er
þrent eftir, sem ber að athuga. Fyrst, hvernig smávægileg
atvik geta valdið miklum hreyfingum, þegar þau henda
menn, sem ganga ekki alveg hugsunarlaust í gegnum lífið,
eins og fjöldinn gjörir. Fæstir lifa stórvægilega atburðl,
en margur smáatburöurinn, sem ber að dyrum hjá hverjum
einum, getur þó aukið lífsgildi hverrar mannsæfi, ef hann
er rjett notaður. í öðru lagi vildi jeg sýna, hverjar freist-
ingar bíða oft góðra manna í lífinu vegna þess, að lífskjör-
in bjóða þeim steina í staðinn fyrir brauð. Og loks vildi
jeg benda á nokkur orð og atvik, er sýna betur en langt
mál skapgerð Henry George’s og konu hans.
Hin mikla lífsspurning Henry George’s vaknaði fyrst, þeg-
ar hann var 18 ára gamall. Um það leyti var hann prent-
ari í Fíladelfíu. í sömu prentsmiðju vann gamall prentari,
sem sagði honum, að sig hefði oft undrað, að kaupgjaldið