Morgunblaðið - 10.01.2019, Blaðsíða 60

60 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2019
Elsku mamma mín.
Ég sendi þé kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikindum viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Fríða.
Lítill himnagluggi opnast milli
skýjanna og stækkar smám
saman þar til glittir í bláan him-
in, birtu sólar og eilíft ljós. Hlið
himins ljúkast upp og Drottinn
tekur þreytt Guðsbarn í faðm
sinn.
Það ætlaði aldrei að birta
þennan dag í desember þótt
jólaljósin væru nánast alls stað-
ar. Himinninn var þungbúinn og
jörðin alauð þegar kveðjustund-
in rann upp. Á náttborðinu lá
Bæn Gísla á Uppsölum.
Ásgerður tengdamóðir mín
kvaddi södd lífdaga rúmlega 97
Ásgerður
Leifsdóttir
✝ ÁsgerðurLeifsdóttir
fæddist að Kjar-
laksstöðum á Fells-
strönd í Dalasýslu
10. október 1921.
Hún lést á Drop-
laugarstöðum 19.
desember 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Leifur
Grímsson, f. 1896,
d. 1983, og Hólm-
fríður Sigurðardóttir, f. 1892, d.
1968. Ásgerður var næstelst sjö
systkina.
Árið 1946 giftist hún Eben-
ezer Guðjónssyni, f. 16. desem-
ber 1915, d. 19. apríl 1989. Eign-
uðust þau þrjú börn: Leif Jóel,
Hólmfríði Elínu og Grétu
Hrönn.
Útför Ásgerðar hefur farið
fram í kyrrþey.
ára gömul. Hún
lifði tíma mikilla
breytinga og í
hennar ungdæmi
voru möguleikar til
náms og starfs-
frama fáir, ekki síst
fyrir ungar stúlkur
sem fæddar voru
fyrir tæpri öld. Hún
talaði þó sjaldan
um draumana sem
ekki rættust.
Ása hafði góða menntun úr
skóla lífsins sem nýttist vel
hvort sem það tengdist heimili
og fjölskyldu eða þeim störfum
sem hún tók að sér og sinnti
bæði af trúmennsku og kær-
leika. Einnig kom sér áreiðan-
lega oft vel að kunna þá list að
gera mikið úr litlu.
Hún prjónaði mikið og saum-
aði og stóð fyrir mörgum
veislum bæði stórum og smáum
sem bæði ég og aðrir nutu góðs
af. Hlutirnir virtust oft gerast
sjálfkrafa og hún hafði alltaf
tíma til að hlusta og vera til
staðar fyrir fólkið sitt.
Ása var ekkja í tæp 30 ár og
fór því á mis við góðu árin sem
hún ætlaði líka að eyða með
elskunni sinni þegar bæði væru
hætt að vinna. Það reyndi veru-
lega á að endurheimta lífsviljann
aftur þegar Ebenezer tengda-
faðir minn féll frá og hún talaði
stundum um nálægð hans þrátt
fyrir langan aðskilnað.
Veri þau bæði Guði falin og
þökk fyrir kærleika og um-
hyggju í minn garð og minna
alla tíð.
Sigríður Ísleifsdóttir.
Við stöndum á þeim tímamót-
um að nú kveðjum við elskulega
ömmu okkar Ásgerði, Ásu
ömmu. Jólin eru nýliðin og við
systkinin eigum margar yndis-
legar minningar um öll jólin sem
við fögnuðum með ömmu á
hennar heimili í Heiðargerðinu.
Eins voru amma og Heiðargerð-
ið fastur punktur á okkar upp-
vaxtarárum í útlöndum og var
upplifunin alltaf að vera komin
heim þegar við vorum hjá henni
yfir sumarfrí eða jól. Amma
veitti okkur mikla ást og hlýju,
eins gaf hún vel í skyn að hún
vildi fá okkur í heimsókn jafn
mikið og unnt væri.
Þegar við ræðum minningar
um ömmu verður okkur hugsað
til litla klinkveskisins, sem hún
fór alltaf í eða leyfði okkur að
skrapa saman úr, til að fara út í
bakarí til að kaupa snúð og
svala. Það var mjög spennandi
fyrir ung börn. Eins leitar hug-
urinn að fallega garðinum henn-
ar sem hún unni mikið. Mörgum
góðum stundum höfum við eytt
með henni í garðinum og að sitja
við stofugluggann með henni og
dást að fallegu blómunum á
sumrin og fuglunum á veturna.
Margar eru minningarnar sem
við eigum um hana og stendur
ástin og hlýjan sem nærvera
hennar veitti okkur upp úr.
Eva, Bjarni, Alvin og
Andri Freyr.
Ég kveð þig með sorg og
söknuði í hjarta, elsku amma
mín.
Ég á svo margar dýrmætar
og góðar minningar um þig og
þær ætla ég að varðveita eins og
fjársjóð. En ég veit að þú fékkst
loks þína langþráðu hvíld.
Ég vona svo heitt og innilega
að þið afi séuð loksins sameinuð
á ný.
Hve indælt það verður ykkur
aftur að sjá
í alsælu og fögnuði
himninum á.
Bless, elsku amma mín, minn-
ing þín verður ljós í lífi okkar.
Þín
Elín.
Elsku amma.
Það er erfitt að kveðja,
Loksins eruð þið afi saman
eftir öll þessi ár.
Mig dreymdi þig um daginn
og þú varst svo ánægð og ham-
ingjusöm, þú hafðir hitt Ebba
afa og sagðir að það lægi svo vel
á honum, þú varst svo ungleg og
hress.
Þannig mun ég hugsa til þín,
hamingjusama með afa.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Þín
Thelma.
Á fyrstu árum ævi minnar
dvaldi ég mikið hjá ömmu sem
bjó í sama húsi og foreldrar
mínir að Álfheimum 13. Við
bjuggum í lítilli íbúð í kjallara. Á
fyrstu hæð bjó Jói bróðir ömmu
og fjölskylda hans. Á annarri
hæð bjuggu afi og amma, og efst
uppi bjó Leifur langafi. Á
morgnana þegar mamma og
pabbi fóru í vinnuna var ég
sendur upp til ömmu í pössun.
Við fórum saman út í búð, í
strætó niður í bæ, út um allt. Að
halda í hönd ömmu þegar við
vorum úti að labba er ein af mín-
um fyrstu bernskuminningum.
Það var ávallt gott að vera hjá
afa og ömmu og njóta þeirra
væntumþykju, hlýju og tíma
sem þau gáfu mér sem barni.
Eftir að afi féll skyndilega frá
flutti ég til ömmu sem þá var ein
í húsinu þeirra að Heiðargerði
61. Ég var þá námsmaður og
dvaldi með henni í rúm tvö ár
þar til ég fór utan í framhalds-
nám. Við áttum ótal góðar
stundir. Sátum oft saman á
kvöldin, ræddum um daginn og
veginn og atburði líðandi stund-
ar. Ég naut mikið þess tíma.
Amma bar alltaf velsæld fjöl-
skyldunnar meira fyrir brjósti
en sína eigin og vildi aldrei að
neinn hefði áhyggjur af sér. Sér-
staklega vildi hún að fólk fengi
nóg að borða. Hún eldaði í þá
daga kvöldmat fyrir okkur á
hverju kvöldi og ég átti alltaf í
erfiðleikum með að klára mat-
inn, því skammtarnir voru svo
stórir. Síðustu ár bjó amma ein,
en sá alltaf til þess að hafa nóg
til í ísskápnum ef von var á
heimsókn.
Þrátt fyrir að vera ekki örugg
með gang lét hún sig ekki vanta
í skírn yngsta sonar míns, Ara, í
júlí síðastliðnum. Ég er mjög
þakklátur fyrir það. Það var
einnig gaman fyrir börnin mín
að geta heimsótt langömmu sína
nokkrum sinnum meðan dvöl
okkar á Íslandi stóð yfir. Ömmu
þótti alltaf afskaplega gaman að
fá okkur í heimsókn og vildi hafa
okkur sem lengst. Það var erfitt
að kveðja þegar sumarfríið var á
enda og við þurftum að fara aft-
ur utan. Ég fann það á henni,
hvernig hún faðmaði okkur,
hvernig hún tók innilega fast í
hendurnar á mér, að hana grun-
aði að þetta væri í síðasta sinn.
Elsku amma, ég kveð þig með
söknuði. Takk fyrir alla þá ást
og umhyggju sem þú gafst mér,
takk fyrir að hafa verið svona
yndisleg amma.
Þinn
Arnar.
✝ Ólafur Thor-arensen
Bjarnason fæddist
í Reykjavík 18.
apríl 1950. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Blönduóss
13. nóvember
2018.
Foreldrar hans
voru Ólafur Bjarni
Thorarensen Páls-
son sjómaður, f. 6.
maí 1920, d. 17. desember
2015, og Jóhanna Áslaug Berg-
land, f. 20. janúar 1919, d, 12.
febrúar 1995.
Systkini Ólafs eru Davíð
Ragnar, f. 1954, og sammæðra
er Guðmundur Hannes Ólafs-
son, f. 1942.
Ólafur kvæntist Helgu Hin-
riksdóttur, f. 12. ágúst 1946 frá
Ármótum, geðhjúkrunarfræð-
ingi og ljósmóður. Þau slitu
samvistum. Dóttir þeirra er El-
ísabet, f. 5. nóvember 1977, gift
Hilmari Haukssyni. Synir
þeirra eru Hilmar
Máni og Bjarki
Þór. Fyrir átti
Helga dótturina
Vilborgu Sveins-
dóttur, f. 16. maí
1965, gift Kristni
Þór Runólfssyni.
Börn þeirra eru
Emil Þór, Helga
Björk og Selma
Lind.
Sambýliskona
Ólafs er Guðbjörg Haralds-
dóttir, f. 27. nóvember 1971.
Foreldrar hennar eru Har-
aldur Ellert Magnússon raf-
virkjameistari og Þóra Mín-
erva Hreiðarsdóttir símadama
hjá Eimskip. Dóttir Guð-
bjargar er Alexandra Ósk, f.
29. október 1990. Dætur henn-
ar eru Ylfa Fanndís og Arney
Nadía.
Útför Ólafs Thorarensen
Bjarnasonar fór fram frá Hóla-
neskirkju 27. nóvember 2018 í
kyrrþey að hans ósk.
Nú er hann Óli, vinur minn,
Th. Bjarnason kominn til heim-
kynna sinna í ljósinu eilífa, eftir
snarpa baráttu við krabbamein.
Við Óli kynntumst einhvern
tíma í kringum árið 1993 þegar
hann gekk í stúkuna mína í
Samfrímúrarareglunni, sem nú
heitir Alþjóðleg frímúrararegla
karla og kvenna, Le Droit
Humain. Þar fann hann sig vel
og starfaði þar ötullega. Í
gegnum samstarf okkar þar og
setu okkar saman í bænahring
myndaðist sterk og náin vinátta
sem hefur alla tíð haldið. Lífið
hagaði því þó þannig að Óli
hætti í reglunni, flutti í annað
byggðarlag og samband okkar
á milli var lítið sem ekkert til
margra ára. Vináttan hvarf
samt aldrei og með tilkomu
Fésbókarinnar áttum við góð
samskipti í nokkur ár, sérstak-
lega í tengslum við fyrirbænir
hans.
Óli var bænheitur maður og
sterkur heilari sem helgaði sig
fyrirbænum og andlegri miðlun
stóran hluta lífs síns. Hann sá
og skildi hlutina andlegum
augum og gerði allt sem hann
gat til að aðstoða þá sem áttu
við veikindi og erfiðleika að
stríða. Mér persónulega hjálp-
aði hann oftsinnis á margvís-
legan hátt og alltaf var gott að
leita til hans ef á bjátaði. Fyrir
það er ég honum þakklát. Óli
gerði alltaf lítið úr sinni hjálp
en ég er nokkuð viss um að
bænalíf hans og aðstoð við aðra
skipti hann meginmáli í lífinu.
Ég gleðst í hjarta mínu yfir
að við Óli skyldum hittast í
apríl síðastliðnum og eiga sam-
an góða stund í nýju íbúðinni
minni, sem ég veit að hann
fyllti af ljósi og kærleika. Það
var líka gott að finna að vin-
áttan var á sínum stað og
tengsl okkar náin þrátt fyrir að
við hefðum ekki hist í mörg ár.
Hann var um það bil að ljúka
dvöl sinni á Reykjalundi og var
nokkuð sáttur við líðan sína og
heilsufar og hlakkaði til að fara
heim á Skagaströnd til Guggu
sinnar og hundanna. Um mán-
uði síðar kom í ljós að meira
mein var í líkama hans en vitað
var. Aldrei varð af því að við
hittumst í haust eins og hann
hafði ráðgert þegar hann átti
aftur að fá pláss aftur á
Reykjalundi. Í staðinn fór hann
á sína síðustu för til ljóssins
föður – ferðina sem við munum
öll fara við ævilok.
Dýrmætur vinur er horfinn
af þessu sviði en fyrirbænir
hans halda áfram þegar við
sendum honum hljóð skilaboð
og beiðni um hjálp. Hafðu
hjartans þökk fyrir allar gjafir
þínar og óeigingjarna þjónustu
í þágu ljóssins. Minning þín lif-
ir í hjarta mér.
Jóhanna E.
Sveinsdóttir.
Ólafur Thoraren-
sen Bjarnason
Elsku amma mín.
Mig langar að
þakka þér fyrir allt.
Við höfum alltaf
verið stór hluti af lífi hvor ann-
arrar, þá sérstaklega síðustu ár,
og ég mun sakna þín mikið.
Upp í hugann koma margar
sögur og minningar sem ég gæti
rifjað upp hér, en það sem ein-
kennir þær allar er góðmennsk-
an, þolinmæðin, jákvæðnin og
hlýjan sem alltaf stafaði frá þér.
Þú varst einfaldlega best og
studdir alltaf við bakið á mér. Við
tvær gátum eytt ómældum tíma
saman án þess að láta okkur leið-
Hrefna Svava Guð-
mundsdóttir
✝ Hrefna SvavaGuðmunds-
dóttir fæddist 27.
maí 1925. Hún lést
17. desember 2018.
Útför Hrefnu fór
fram 3. janúar
2019.
ast. Það var alltaf
einhver sérstök
tenging á milli okk-
ar.
Ég mun aldrei
gleyma okkar síð-
asta fundi hinn 12.
desember. Þá sat ég
lengi hjá þér, það lá
vel á þér. Við hlust-
uðum á jólatónlist,
töluðum, borðuðum
súkkulaði og hlóg-
um.
Það var aldrei langt í húmor-
inn hjá þér, sama hvað gekk á.
Ég vissi ekki að þetta væri okkar
síðasta stund saman en ég hefði
ekki viljað hafa hana öðruvísi því
hún endurspeglaði okkar sam-
band vel.
Ég veit að nú líður þér vel,
elsku amma, og ert með frið í
hjarta.
Þín
Freyja.
Stella, eins og við
kölluðum hana allt-
af, giftist föður mín-
um þegar ég var 12
ára gömul að fengnu samþykki
okkar systkina. Við vorum fjögur
systkinin, ég langyngst og var
einungis 10 ára þegar móðir okk-
ar dó. Það hefur án efa verið
mjög erfitt fyrir Stellu að taka þá
ákvörðun að giftast ekkjumanni
með þetta mörg börn og tvö af
þeim inni á heimilinu, 12 og 17
ára. Hún tók að sér þetta stóra
verkefni og gerði það með ágæt-
um. Hún og pabbi áttu kveðskap-
inn sameiginlegan en þau ortu
bæði ljóð og samdi hún nokkur
ljóð sem Öldutúnsskólakórinn
söng en hún var kennari við skól-
ann og var alla tíð mjög vel liðin
bæði af nemendum og starfsfólki.
Alltaf var hægt að leita til
hennar varðandi aðstoð við námið
og var alltaf kallað í Stellu þegar
samræmd próf voru á næsta leiti
hjá börnum okkar hjóna. Hún
Sigríður Ingibjörg
Þorgeirsdóttir
✝ Sigríður Ingi-björg Þorgeirs-
dóttir fæddist 29.
júlí 1937. Hún lést
28. desember 2018.
Útför Sigríðar
fór fram 8. janúar
2019.
tengdist alltaf sveit-
inni sinni og fór
þangað um helgar á
vetrum og var þar
mestallt sumarið að
aðstoða við sveita-
störfin en þau systk-
inin, Bjarni Kiddi,
Stella og Sólveig,
sáu um búskapinn á
Hæringsstöðum eft-
ir að faðir þeirra dó.
Börnunum þótti
mjög gaman að fara austur og að-
stoða við smölun og heyskap og
þótti ekki slæmt þegar Stella
kom með kveðju frá Bjarna
Kidda eftir slíkar ferðir þar sem
hann hrósaði börnunum fyrir
dugnað og prúðmennsku, hans
skoðun var mikils metin hvað
þetta varðaði.
Ég veit að Stella var ekki tilbú-
in að fara svona fljótt og hún
stefndi alltaf á að verða nógu
hress aftur til þess að komast á
Hæringsstaði og eyða síðustu
æviárunum sínum þar en það
varð því miður ekki.
Ég og mín fjölskylda viljum
þakka Stellu fyrir allt því hún var
okkur alla tíð mjög góð og eigum
við eftir að sakna hennar.
Elsku Stella, hafðu þökk fyrir
allt. Þín
Elísabet, Hörður og börn.
Allar minningar
á einum stað
MINNINGAR er fallega innbundin bók sem hefur að
geyma æviágrip og allar minningargreinar sem birst
hafa um viðkomandi í Morgunblaðinu eða á mbl.is.
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni
mbl.is/minningar.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa
frá árinu 2000 til dagsins í dag.