Morgunblaðið - 15.03.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MARS 2019
✝ Davíð Sigurðs-son fæddist í
Reykjavík 16. mars
1962. Hann lést af
slysförum 6. mars
2019.
Foreldrar hans
eru Sigurður Hall-
dór Ólafsson, f. 6.
febrúar 1939, d. 16.
mars 2007, og
Kristín María Þor-
valdsdóttir, f. 10.
júní 1940. Systkini Davíðs eru
Kolbeinn Sigurðsson, f. 20. sept-
ember 1959, Jón Ragnar Sig-
urðsson, f. 11. mars 1961, Anton
Sigurðsson, f. 10. mars 1964, d.
31. desember 1981, Margrét Sig-
urðardóttir, f. 6. maí 1966, og
Thelma Björk Sigurðardóttir, f.
11. desember 1977. Davíð var
giftur Sesselju Guðrúnu Guð-
jónsdóttur, f. 22. mars 1965, og
eiga þau saman fimm börn; Eva
Dögg Davíðsdóttir, f. 4. desem-
ber 1988, Þorleifur Gaukur Dav-
íðsson, f. 21. september 1991,
Aníta Ingibjörg Davíðsdóttir, f.
20. maí 1994, Nói Guðjón
Davíðsson, f. 12.
mars 1997 og Jósúa
Gabríel Davíðsson,
f. 3. nóvember
2001.
Davíð ólst upp í
Reykjavík, en flutti
á fullorðinsárum
víðs vegar um
landsbyggðina
ásamt fjölskyldu
sinni, og bjó meðal
annars í Vík í Mýr-
dal, Vestmannaeyjum, Borgar-
firði og Akranesi. Fyrir tíu ár-
um fluttist fjölskyldan búferlum
til Stafangurs í Noregi. Hans
fyrstu skref í atvinnulífinu voru
við sjómennsku en síðar starfaði
hann við ýmis störf tengd sölu-
mennsku, lengst af sem fast-
eignasali. Síðustu árin í Noregi
starfaði hann á leikskóla. Hann
dvaldi á Íslandi nokkra mánuði
á ári, nú síðast í vetur þar sem
hann vann á leikskólanum Litlu-
Ásum og við tamningar.
Útför Davíðs fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 15.
mars 2019, klukkan 15.
Það er sunnudagur 13. júlí
1986. Ég geng upp tröppurnar á
gömlu húsi í miðbæ Reykjavíkur.
Þar situr hann sem varð svo sálu-
félagi minn og lífsförunautur,
Davíð Sigurðsson. Hann situr og
teflir við félaga sinn. Ég horfði á
hann og hugsaði: „Ég þekki þig,
hvar hefurðu verið,“ og hjarta
mitt tók kipp.
Frá þessari stundu varð ekki
aftur snúið. Við vorum sálufélag-
ar frá fyrsta degi. Mánuði síðar
fluttum við saman í sjöunda
himni á Bjargarstíginn í litlu loft-
íbúðina hans, þar sem við byrj-
uðum okkar lífsins siglingu.
Þó að ferðalag okkar hafi farið
hinar ýmsu götur, þröngar, hol-
óttar, brattar, hálar og greiðar,
þá hefur rauði þráðurinn ávallt
verið ást, kærleikur og þakklæti.
Saman eigum við dýrmætasta
fjársjóð sem nokkur getur átt,
fimm falleg, hæfileikarík og
dásamleg börn. Ekkert skipti
okkur meira máli en að koma
þeim áfram í lífinu. Davíð elskaði
þau meira en nokkuð annað og
notaði hvert tækifæri til að deila
því með alheiminum. Hann var
óspar á hrósið, hvatninguna og
kærleikann. Sama hver varð á
vegi hans, þá fékk viðkomandi að
vita hvað hann átti stórkostleg
börn og yndislega konu.
Nú sitjum við hér í myrkri
sorgarinnar með hjartað upplýst
af þakklæti og ást. Söknuðurinn
er mikill og stórt skarð hefur
myndast en kærleikur þinn mun
áfram lýsa í gegnum yndislegu
börnin okkar.
Elsku yndislegi Davíð minn,
sálufélagi minn og besti vinur. Ég
kveð þig með þakklæti og ást í
hjarta. Takk fyrir dásamlega
vegferð. Ég er þakklát fyrir allar
hindranirnar sem urðu á vegi
okkar sem og allar gleðistundirn-
ar, saman fórum við í gegnum allt
því það var ástin sem tengdi okk-
ur órjúfanlegum böndum. Og
eins og alltaf þegar við kvödd-
umst, hvort sem þú varst að
skreppa út með hundinn eða til
útlanda, þá sagði ég: Ég elska
þig, ástin mín.
Þín að eilífu,
Stella,
Sesselja Guðrún
Guðjónsdóttir.
Ég trúi því ekki að þú sért far-
inn frá okkur, elsku pabbi. Þú
sem varst svo lífsglaður og orku-
mikill, fullur eftirvæntingar fyrir
framtíðinni – eilíft unglamb. Það
að vera í annarri heimsálfu, svo
fjarri öllum og heyra að pabbinn
minn, maðurinn sem ól mig, mað-
urinn sem ég sé í mínum eigin
andlitsdráttum þegar ég lít í
spegil, maðurinn sem elskaði mig
skilyrðislaust og hvatti mig
áfram í öllu sem ég gerði, væri
farinn var tilfinning sem ekki er
hægt að setja orð á. Heimurinn
hrundi á örstundu og ég sit hér
enn í fullkominni vantrú um að
þetta geti staðist.
Það hefur aldrei neinn verið
jafn stoltur af mér og þú. Sögur
herma að það hafi þurft að reka
þig ítrekað af fæðingardeildinni,
þar sem þú sast og dáðist að
frumburðinum þínum langt fram
yfir heimsóknartíma. Stoltið
minnkaði aldeilis ekki eftir því
sem árin liðu og börnunum fjölg-
aði, heldur þvert á móti. Í þínum
augum vorum við einfaldlega
„bestust“, frábærust, klárust og
fallegust. Við fimm vorum stoltið
þitt, gullmolarnir þínir.
Margir sem lenda í slíkum
óvæntum missi sitja eftir með
ósögð orð og efasemdir. En ég
veit með vissu að þú elskaðir okk-
ur af öllu hjarta. Þú varst aldrei
sparsamur á stóru orðin, né á að
sýna ást þína í verki og ég mun
minnast þess þegar ég kvaddi þig
í hinsta sinn fram að mínum síð-
asta degi. Ekki grunaði mig að ég
myndi aldrei sjá þig aftur á lífi
þegar þú skutlaðir mér á flug-
völlinn, eldsnemma morguns fyr-
ir rúmum tveimur vikum. Ég
ætlaði ekki að leyfa þér að skutla
mér, en þú sagðir á þinn ein-
staka, ljúfa hátt „jú láttu ekki
svona, leyfðu mér að gera það
fyrir þig“. Við áttum svo einlægt
samtal þar sem framtíðarplönin
voru rædd, þú sagðir mér að þú
værir svo hamingjusamur í því
sem þú værir að gera á Íslandi,
og vildir að við ættum öll hlut-
deild í því að byggja upp líf að
nýju hér eftir áratug í Noregi.
Við vorum bæði jafnspennt fyrir
sumarplönunum, sem fólu í sér
langa hestaferð upp á hálendi og
gönguferð með systkinunum. Að
skilnaði fórstu út úr bílnum og
knúsaðir mig þéttingsfast að þér
og sagðir af einlægni, eins og allt-
af, „ég elska þig, Döggin mín“.
Síðustu árin talaðirðu oft um
að „við værum að skapa minn-
ingar“. Mikið af mínum minning-
um um þig tengjast hesta-
mennskunni. Bestu
minningarnar eru reiðtúrar í
stórbrotnu landslagi víðs vegar
um landið okkar. Það að fá að
upplifa íslenska náttúru frá
hestshryggnum er einstök upp-
lifun sem við tvö deildum.
Þótt þú sért farinn frá okkur
allt of snemma muntu fylgja okk-
ur á lífsleiðinni. Þegar stórir við-
burði verða, gleði og sorg bankar
upp á, þá munum við minnast
þín. Ég mun heyra rödd þína
segja „ég er svo stoltur af þér,
Döggin mín“.
Þú lifir áfram í okkur, gullmol-
unum þínum. Kærleikurinn sem
þú gafst okkur streymir um æðar
okkar. Við munum halda minn-
ingu þinni lifandi um ókomin ár,
og yndisleg nærvera þín fylgir
okkur.
Ég elska þig, pabbi minn, takk
fyrir allt sem þú kenndir mér og
gafst.
Eva Dögg Davíðsdóttir.
Elsku bróðir. Ég er svo slegin
og hrygg yfir fráfalli þínu. Þú
varst tekinn svo snöggt frá okkur
og mér finnst svo erfitt og sárt að
kveðja þig. Ég veit að pabbi og
Toni hafa tekið vel á móti þér og
að endurfundirnir hafa verið
góðir. Hvíl í friði, elskan. Sjáumst
seinna.
Elsku mamma, Stella, börn,
systkini og aðrir ástvinir, ég bið
góðan Guð að styrkja okkur öll í
sorginni um ókomna tíð.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Þín systir
Margrét (Magga).
Í dag kveð ég hinstu kveðju
kæran mág minn og vin, Davíð
sem lést af slysförum í síðustu
viku. Það er ömurleg staðreynd
að þessi dagfarsprúði og mikli
mannvinur sé hrifinn á brott frá
ástvinum sínum á einu auga-
bragði. Elskuleg Stella systir mín
og börnin þeirra fimm eiga um
sárt að binda. Allt breytir um
svip, margt verður óljóst og jafn-
vel litbrigði lífsins verða með öðr-
um blæ.
Davíð var ljúfmenni og mikill
barnavinur. Hann var hreystin
uppmáluð og ræktaði líkama og
sál af krafti. Stundaði útiveru,
hlaup, skokk, hjólreiðar, hesta-
mennsku og jóga, lífsmátinn heil-
brigður og sannur.
Hann var óspar á hrós og fal-
leg orð til samferðafólksins.
Hann var stoltur pabbi sem
fylgdist vel með ungunum sínum
í námi og starfi.
Við fyrstu kynni okkar Davíðs
tók hann mér opnum örmum og
fyrir það verð ég ævinlega þakk-
lát. Samverustundirnar á liðnum
árum eru dýrmætur fjársjóður
sem gott er að eiga. Við hjónin
áttum yndislega daga í Noregi
síðastliðið sumar með þeim
Davíð, Stellu og fjölskyldu. Gest-
risni og glaðværð í fyrirrúmi, allt
svo fölskvalaust og jákvætt.
Eftirlætisiðjan var hesta-
mennskan með öllu því sem
henni tilheyrir. Þar var Davíð í
essinu sínu og sagði okkur hinum
sögur af hestaferðum um landið
og tamningum sem voru honum
hugleiknar. Það var við þær að-
stæður sem Davíð varð fyrir al-
varlegu slysi og lét lífið og lífs-
göngunni lokið.
Kært ertu kvaddur, elsku vin-
ur.
Elsku Stella systir mín og
börn, móðir Davíðs, systkini og
aðrir ástvinir. Megi kærleikurinn
umvefja ykkur öll á erfiðum
tímum.
Ásta Guðjónsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Davíð.
Þú lifðir góðu og heilsusam-
legu lífi og varst alltaf svo ákveð-
inn og hvetjandi. Þú varst góður
við alla og yndislegur frændi. Þú
elskaðir tveggja ára börnin sem
þú varst að hugsa um á leikskól-
anum. Það var gaman þegar við
mamma og bróðir minn vorum að
kíkja til ömmu og þú varst með
henni. Þá spjölluðum við öll
saman.
Svo komstu að sjá mig syngja í
söngskólanum og ég var mjög
ánægð með það. Gott að þú varst
að gera eitthvað sem þú elskaðir.
Ég mun alltaf muna eftir þér. Þú
munt alltaf vera í hjartanu mínu.
Þín frænka,
Marta Manuela.
Davíð Sigurðsson HINSTA KVEÐJA
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elsku Kidda mín, Stella,
börn, systkini og aðrir að-
standendur,
Guð gefi ykkur styrk á
þessum erfiða tíma.
Megi minning góðs
manns lifa.
Hvíl í friði, elsku Dabbi
minn.
Ríkey Garðarsdóttir.
✝ Marta Krist-jánsdóttir
fæddist 6. nóvem-
ber 1929 á Selja-
landi undir
Vestur-Eyjafjöll-
um. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 1. mars
2019.
Foreldrar Mörtu
voru Arnlaug
Samúelsdóttir, f.
1887 í Hvammi undir Vestur-
Eyjafjöllum, d. 1968, og Krist-
ján Þóroddur Ólafsson, f. 1890
í Dalsseli undir Vestur-
Eyjafjöllum, d. 1945.
Systkini Mörtu eru Ólafur, f.
1915, d. 1981, Magnús, f. 1918,
d. 1987, Sigríður, f. 1920, d.
2000, Aðalbjörg, f. 1923, d.
2017, og Þuríður, f. 1926. Upp-
eldissystir Mörtu er Svanlaug
Sigurjónsdóttir, f. 1937.
Eiginmaður Mörtu var Sig-
urður Jónsson, f. 15. október
1934 á Núpi undir Vestur-
Eyjafjöllum, d. 9. febrúar
1997.
Börn Mörtu og Sigurðar
eru: 1) Örn Þór Hlíðdal, f. 4.
maí 1950. Faðir hans var Ein-
ar Rafn Hlíðdal, f. 1929, d.
1980. Örn Þór er kvæntur Bar-
Fjalldal. Börn þeirra: Oddur
Hrannar, f. 2008, Örn Þór, f.
2012, og Dísella, f. 2014. d)
Örvar Rafn, f. 31. október
1984, kvæntur Unni Bjarka-
dóttur. Börn þeirra: Valgerður
Björk, f. 2014, og drengur, f.
2019. 2) Auður Jóna, f. 13. jan-
úar 1958, gift Óla Kristni Ott-
óssyni, f. 1960. Börn þeirra
eru a) Sigurður Ottó, f. 12.
september 1979, kvæntur
Örnu Lind Arnórsdóttur. Börn
þeirra: Kara Líf, f. 2006, og
Kristinn Nói, f. 2013. b) Rúnar
Már, f. 28. nóvember 1983, í
sambúð með Andreu Hönnu
Þorsteinsdóttur. Börn: Sjöfn, f.
2012, og Bergsteinn Mar, f.
2017. c) Arnar Óli, f. 26. júlí
1990, og d) Linda Rut, f. 23.
ágúst 1994. 3) Björgvin Valur,
f. 17. júní 1961, kvæntur Jó-
hönnu Gyðu Stefánsdóttur, f.
1964. Börn þeirra eru a)
Marta, f. 25. september 1987, í
sambúð með Guðjóni Hafsteini
Kristinssyni. Dóttir þeirra
Sólbrá Erla, f. 2016. b) Alma,
f. 16. nóvember 1994, og c)
Jökull, f. 7. desember 1999.
Marta ólst upp á Seljalandi.
Árið 1957 hóf hún búskap á
Eystra-Seljalandi ásamt eig-
inmanni sínum og bjó þar
þangað til hún flutti að
Kirkjuhvoli á Hvolsvelli árið
2011.
Útför Mörtu fer fram frá
Stóradalskirkju í dag, 15.
mars 2019, og hefst athöfnin
klukkan 14.
báru Hlíðdal, f.
1951. Börn þeirra
eru a) Helgi Jens,
f. 2. nóvember
1970, kvæntur
Ingibjörgu
Erlingsdóttur.
Dætur þeirra:
Birta Rós, f. 1999,
og Ásta Sól, f.
2000. Dætur Ingi-
bjargar og
uppeldisdætur
Helga Jens eru Guðrún Freyja
Daðadóttir, f. 1986, í sambúð
með Guðmundi Inga Einars-
syni. Börn þeirra: Ástrós Erla,
f. 2014, og Óliver Högni, f.
2016. Erla Vinsý Daðadóttir, f.
1987, gift Kristni Birni Sigfús-
syni. Börn þeirra: Emil Kári, f.
2015, og Daníel Daði, f. 2018.
b) Elísabet, f. 21. júlí 1976.
Fyrrverandi sambýlismaður
Elísabetar er Gísli Björnsson.
Börn þeirra eru: Arnór Ingi, f.
1996, í sambúð með Katrínu
Stefánsdóttur, Barbára Sól, f.
2001, og Dagur Rafn, f. 2006.
Sonur Gísla og uppeldissonur
Elísabetar er Björn Freyr, f.
1993, í sambúð með Kristínu
Olgu Gunnarsdóttur. c) Sig-
urður Már, f. 31. desember
1977, kvæntur Sigríði Báru
Elsku mamma mín.
Nú ert þú komin í sumar-
landið til pabba og laus úr þín-
um þreytta og veika líkama.
Þegar þú varst komin í hjóla-
stól og þurftir hjálp við svo
margt áttir þú svo erfitt með að
þiggja það, þú varst vön að
þjóna og hjálpa öðrum en
kunnir þetta ekki.
Nú sit ég við eldhúsborðið og
hugsa um allar góðu minning-
arnar. Æskuárin sem eru björt
og falleg, ég að skottast með
pabba til kinda, út í fjósi eða að
reykja kjöt uppi í helli, þú inni
að elda matinn, baka, þvo
þvottinn eins og húsmæðurnar
gerðu í þá daga. Alltaf góður
matur og kátt við matarborðið.
Þú hefur alltaf verið mín
stoð og stytta í lífinu, þegar
eitthvað bjátaði á þá gat ég
alltaf leitað til þín. Þegar ég
gekk minn dimma dal þá komst
þú mér til hjálpar, eldaðir,
tókst til, fórst með mér út að
labba og hugsaðir svo vel um
strákana mína, Sigga og Rúnar.
Ég er þér svo óendanlega
þakklát fyrir það. Eftir að
pabbi dó þá varð samband okk-
ar enn nánara, við spjölluðum
mikið um sorgina yfir morg-
unkaffibollanum, grétum saman
og svo kom brosið smátt og
smátt. Það var auðvelt að finna
spaugilegar minningar frá hon-
um pabba mínum, þið höfðuð
bæði mikinn húmor og höfðuð
gaman af því að gantast.
Eins og ég sagði við þig á
spítalanum þótt ég hafi verið
ósköp lítil og ósjálfbjarga þeg-
ar ég fæddist þá hafi ég valið
mér bestu foreldra í heimi. Það
koma svo ótal margar minn-
ingar upp í hugann að heil bók
myndi ekki duga, en þær geymi
ég í hjarta mínu og segi börn-
unum og ömmubörnunum
mínum.
Árin sem þú dvaldir á
Kirkjuhvoli voru þér góð, alltaf
sagðir þú allt ljómandi gott,
bara verst hvað það þurfti að
hafa mikið fyrir þér, þú vildir
svo mjög gjarnan geta séð um
þig sjálf. Á Kirkjuhvoli eign-
aðistu marga góða vini, bæði
starfsfólk og heimilisfólk. Það
var mikið vel um þig hugsað og
vil ég þakka starfsfólki hjart-
anlega fyrir góða umönnun og
hlýhug.
Ég læðist um og lífið heilsar mér.
Ég legg mitt traust á þig í heimi hér.
Ef þreytan bugar mig
og þungar draumfarir
sá fræum frostgolunnar
í fylgsni hugarheimsins.
Þá heyrast orðin þín
og hjálpin bíður mín.
Svo blítt þú sefar mig,
ég syng um þig.
Þú fóstrar mig.
Þú leggur hönd á lítið barnatár
og leiðir mig um öll mín æskuár.
Þó blási mótvindar
og megnar spurningar
þjóti um lendur mínar
og lami hugsjónirnar.
Þú opnar hjarta þitt
það hefur þrautir stytt.
Aldrei ég þarf að þjást
ef móðurást heldur um mig.
(Hallgrímur Óskarsson)
Elsku mamma mín, ég kveð
þig að sinni. Takk fyrir allt það
góða sem þú hefur gefið mér,
bæði sem mamma og vinkona.
Takk fyrir alla þá ást sem þú
gafst börnunum mínum.
Við elskum þig öll, þín dóttir
Auður.
Elsku amma Marta.
Ég er svo þakklát og lánsöm
að hafa átt ömmu eins og þig,
þú varst svo kærleiksrík, já-
kvæð, hlý og ótrúlega húmor-
ísk. Fyrstu minningar mínar
með þér voru þegar ég var að
skottast yfir til þín með póst-
inn, ná í mjólk fyrir þig, eða
bara gera mér upp erindi til að
heimsækja þig, því ég vissi allt-
af að ég fengi nammi, kex og
knús, og að ógleymdum kónga-
brjóstsykri. Ekki var ég nú
mjög gömul þegar þú kenndir
mér að baka fyrir ein jólin,
svampkökur og smákökur, og
þú varst svo mikið stolt af mér
fyrir að hafa getað þetta.
Oft rifjuðum við þetta upp
ásamt mörgum öðrum gömlum
góðum minningum eftir að ég
fór að vinna á Kirkjuhvoli, eftir
að þú fluttir þangað. Þessi þrjú
ár sem ég vann á Kirkjuhvoli
er ég ótrúlega þakklát fyrir að
hafa annast þig og fengið að
kynnast þér svo miklu betur.
Þú varst alltaf svo stolt af mér,
alveg sama hvað ég gerði, eins
og þegar ég sagðist ætla að
fara til Balí í tvo mánuði, þér
leist ekkert sérstaklega vel á
það, amma mín, en samt sem
áður, þar sem þetta var draum-
ur minn þá studdirðu mig heils-
hugar og baðst guð að geyma
mig.
Hvernig er hægt að þakka,
það sem verður aldrei nægjanlega
þakkað.
Hvers vegna að kveðja,
þann sem aldrei fer.
Við grátum af sorg og söknuði
en í rauninni ertu alltaf hér.
Höndin sem leiddi mig í æsku
mun gæta mín áfram minn veg.
Ég veit þó að víddin sé önnur
er nærveran nálægt mér.
Og sólin hún lýsir lífið
eins og sólin sem lýsti frá þér.
Þegar að stjörnurnar blika á himnum
finn ég bænirnar, sem þú baðst fyrir
mér.
Þegar morgunbirtan kyssir daginn,
finn ég kossana líka frá þér.
Þegar æskan spyr mig ráða,
man ég orðin sem þú sagðir mér.
Vegna alls þessa þerra ég tárin
því í hjarta mínu finn ég það,
að Guð hann þig amma mín geymir
á alheimsins besta stað.
Ótti minn er því enginn
er ég geng áfram lífsins leið.
Því með nestið sem amma mín gaf
mér,
veit ég að gatan hún verður greið.
Og þegar sú stundin hún líður
að verki mínu er lokið hér.
Þá veit ég að amma mín bíður
og með Guði tekur við mér.
(Sigríður Ögmundsdóttir)
Elsku amma mín, ég kveð
þig með miklum söknuði og
Marta
Kristjánsdóttir