Morgunblaðið - 18.03.2019, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. MARS 2019
„Römm er sú
taug er rekka dreg-
ur föðurtúna til“ er
setning sem hefur
mikið hljómað í höfðinu á mér
síðustu daga. Ekki endilega af
einskærri heimþrá heldur vegna
þess að þar dvelur hugurinn
þessa stundina. Það var eitthvað
óútskýranlegt sem átti sér stað
fimmtudaginn 7. mars. Ég var að
fara heim til mín er eitthvað tog-
aði í mig í heimsókn til Böggu
móðursystur minnar. Lítill sonur
minn vildi fara heim en ég lét
það ekki eftir honum fór í Sætún
en þar var læst og ætlaði ég þá
aftur að snúa við en áfram dró
hið óútskýranlega mig inn og þar
í sófanum sat hún og var að
prjóna litla dúkku. Áttum við
gott og langt spjall saman, hún
spurði frétta af mér og mínum,
við Bögga áttum alltaf auðvelt
með að tala saman og yfirleitt á
glaðværu nótunum, sögðum
hvort öðru allt, vorum að ég held
mjög náin enda var hún mér alla
tíð sem önnur móðir. Við vorum
trúnaðarvinir. Þegar þungir og
erfiðir atburðir verða þá sækja á
mann myndir, stillur af lífshlaup-
inu, svo þegar þeim er svo saman
raðað þá er komin mjög góð
mynd, ljúfsár en falleg. þarna
birtist líka fólkið sem mann mót-
ar, þar stendur Bögga mjög
framarlega. Hún átti mikið í
mér, á ég margar minningar með
henni og vinkonum hennar enda
leitaði ég margra svara hjá henni
nú er móður minnar nýtur ekki
lengur við. Ég á eftir að sakna
hennar mikið og verður fallegi
fjörðurinn okkar voða skrýtinn
án hennar. Þegar heimsókninni
lauk var dúkkan tilbúin, þar var
ekki gengið frá hálfkláruðu
verki. Reyndist þetta því miður
Björg
Aðalsteinsdóttir
✝ Björg Aðal-steinsdóttir
fæddist 29. júní
1959. Hún lést 7.
mars 2019.
Útför Bjargar
fór fram 16. mars
2019.
verða hennar síð-
asta verk. Því
tveimur tímum
seinna var hún far-
in. Farin þangað
sem margir af
hennar nánustu
eru, farin þangað
sem henni líður bet-
ur, farin þangað
sem eilíft vor er.
Bögga barðist af
fádæma hörku við
óvæginn og þindarlausan óvætt í
fimmtán ár og alltaf er mesta
dimmviðrið reið yfir reis hún
hraðast upp aftur. Bögga átti í
sínu lífi mörg gæfuspor en henn-
ar mesta var þó að finna í sama
firði mann sinn Björn Skúlason.
Betri mann hefði hún hvergi
fundið. Ég kveð móðursystur
mína og góðan vin með virðingu
og trega. Í dag verður hún til
grafar borin, þar mun ég lúta
höfði og fella tár en með virðingu
verður hún kvödd því hún hefur
svo sannarlega unnið fyrir því.
Ég, Eva og okkar strákar viljum
þakka henni allt.
Hún var íslenska konan sem
ól þig og þér helgar sitt líf.
Elsku Bjössi, Harpa og Birk-
ir, Hlynur, Ásta, Frosti, Birta og
Brasi, ykkur votta ég mína inni-
legustu samúð.
Þröstur.
Nú er hún fallin frá elsku
Bögga okkar. Hjartahlýrri
manneskja var vandfundin. Að
fara á „Borgó“ með Hörpu og
krökkunum verður aldrei samt.
Bögga var ein af manneskjunum
sem gerði Borgarfjarðar-
ferðirnar að þeirri upplifun sem
þær eru. Alltaf glöð og til í að
spjalla um alla heima og geima,
spyrja frétta af helst öllum sem
maður þekkti, svoleiðis var
Bögga okkar, umhugað um alla
sem í kringum hana voru. Ætt-
fræðin var henni hugleikin og
gerði hún óteljandi tilraunir til
að spyrja mig um einhverja ætt-
ingja mína, hvernig hinn og þessi
væri skyldur mér, satt best að
segja voru svör mín henni aldrei
til gagns enda sagði hún yfirleitt,
„hvað er ég að spyrja þig að
þessu, þú veist ekkert hverjir
eru skyldir þér!“.
Fyrsta heimsókn mín í Sætún
rennur mér aldrei úr minni, en
þá settist ég við eldhúsborðið og
Bjössi settist hjá mér og sagði
við Böggu: „Af hverju segirðu
þetta, Björg, hann er ekkert ljót-
ur.“ Þarna kynntist ég fyrst hin-
um yndislega borgfirska húmor.
Við söknum Böggu ömmu, sökn-
um þess að sjá hana ekki á sínum
stað í sófanum með heklunálina á
lofti skapandi falleg furðudýr og
heyra ekki í henni og sjá hana
lengur daglega á „skype-inu“.
Megi Bögga okkar hvíla í friði,
minningin lifir. Takk fyrir allt.
Hlynur Sveinsson.
Elsku Bögga mín.
Þá kom að því að við þurfum
að kveðja þig. Einhvern veginn
var alltaf eins og að komast að-
eins nær mömmu að fara í te og
spjall til þín. Þú varst svo mikill
partur af því að ala mig upp,
kenna mér hluti og sýna mér
hvað skiptir máli. Að horfa á vin-
áttu ykkar mömmu var ómetan-
legt, þar sem þið hlóguð svo mik-
ið og kennduð mér hvernig
vinátta á að líta út. Svo afslöppuð
og falleg. Þú talaðir alltaf við mig
eins og ég væri jafningi þinn og
alltaf gat ég komið til þín og við
töluðum út um hluti og sátum
tímunum saman og þú spurðir
um allt og alla. Alltaf spurðirðu
óþægilegu spurninganna og
varst hreinskilin og heiðarleg við
mig og fékkst mig til að hugsa
allt upp á nýtt eða taka stökkið
og gera það sem ég vildi án þess
að hugsa um það frekar. Þú
komst mér sífellt á óvart og
varst svo ótrúlega góð vinkona.
Það verður svo erfitt og skrýtið
að vera heima núna og ekki
skreppa til þín í spjall og te. Það
er engin furða að Sætún hafi ver-
ið eins og félagsmiðstöð, þar sem
öllum fannst gott að leita til þín í
spjall og rökræður.
Ég skal gera mitt besta í að
framkvæma þau plön sem við
ákváðum og ég mun hugga mig
við að mamma hefur tekið vel á
móti þér og þið hafið sko nóg að
tala um.
Í hjarta mér ert alltaf nær
Í friði far, mín hjartakær
Ég býð þér góða nótt
(Ingunn Snædal)
Elsku Bjössi, Harpa, Birkir
og fjölskyldur, mínar innilegustu
samúðarkveðjur og minning um
stórkostlega konu lifir svo sann-
arlega hjá okkur.
Aldís Fjóla.
Dagurinn í dag verður einhver
sá erfiðasti í lífi mínu þar sem
fallegasta og besta sálin mín,
hún Bögga, verður kvödd í
hinsta sinn.
Bögga, þú varst ekki bara
frænka mín heldur besta vinkona
mín og í raun leit ég alltaf á þig
og Bjössa sem ömmu og afa á
Borgó. Ég man alltaf eftir því
þegar ég var lítil og beið spennt
eftir deginum þegar ég yrði orð-
in níu ára gömul því þá mátti ég
fara ein í sumarfrí á Borgarfjörð
eystra til þín og Bjössa í Sætún.
Sumarfríið sem átti að vera ein
vika varð að tveimur og tvær að
þremur sem oft endaði á því að
mamma og pabbi lögðu upp í
rúmlega 700 km ferðalag til að
sækja skríplu litlu eins og þú
kallaðir mig alltaf. Ég held að
það segi allt um það hversu vel
mér leið hjá ykkur í Sætúni enda
finnst mér alltaf eins og ég sé að
koma heim þegar ég keyri inn
fjörðinn.
Ég man þegar mamma og
pabbi voru búin að byggja Úr-
aníu fannst mér fyrst bara asna-
legt að gista þar því ég vildi bara
vera hjá þér og Bjössa.
Það er skrítið og sárt að hugsa
til þess að næst þegar maður
rennir í hlað að Sætúni standir
þú ekki á tröppunum með opinn
faðminn.
Mér finnst svo sárt að hugsa
til þess að geta aldrei knúsað þig
aftur eða setið með þér við eld-
húsborðið í Sætúni að spjalla um
daginn og veginn, en á sama
tíma þegar ég hugsa til þín er ég
svo þakklát fyrir allar dýrmætu
minningarnar sem við eigum
saman.
Þakklát fyrir að þú hafir alltaf
svarað játandi þegar ég hringdi
og spurði hvort ég mætti koma
og vera hjá ykkur í sumar þó svo
að ég hafi ábyggilega oft verið
algjör plága. Þakklát fyrir allt
sem þú nenntir að brasa með
mér. Þakklát fyrir hvað þú gerð-
ir Borgarfjörð að mikilli paradís
fyrir mig. Þakklát fyrir vináttu
okkar. Þakklát fyrir þig
Ég vildi óska þess að ég gæti
faðmað þig einu sinni enn og
sagt þér hversu mikið ég elska
þig.
Hinsta kveðja, þín skrípla
Tanja Rut.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég á erfitt með að koma því í
orð hversu vænt mér þykir um
þig, elsku Bögga, og hversu sárt
ég sakna þín. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa átt þig að og okkar
dýrmætu vináttu. Þú varst ekki
bara frænka mín, í mínum huga
varstu amma mín. Þó svo þú haf-
ir verið of ung til að geta nokk-
urn tímann verið það. Ömmur
eru bara bestar og mér þótti þú
best. Það er sárt að hugsa til
þess að ég hafi fengið mitt allra
síðasta Böggu-knús í þessu lífi.
Hvíldu í friði, elsku hjartans
Bögga mín.
Þú varst ein af mínum allra
dýrmætustu.
Ég elska þig – vildi að ég hefði
sagt þér það oftar.
Þín
Andrea.
Elsku vinkona.
Þá er komið að kveðjustund
svo allt of snemma. Þó að maður
hafi vitað að það færi að líða að
þessari stundu þá er maður aldr-
ei tilbúinn.
Efst í huga mér er þakklæti
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, þessum líka demanti. Við
kynntumst á Núpi í Dýrafirði að-
eins 15-16 ára stelpur, fullar af
gleði og gáska. Þar var margt
brallað og er mér ofarlega í huga
bókin okkar góða sem við skrif-
uðumst á í þegar við áttum að
vera að læra í tímum. En það
kom ekki að sök, við hljótum að
hafa verið svona ofurgreindar
því við lukum prófum með stæl.
Eitt af því sem stendur í bókinni
góðu er það að þegar við yrðum
mömmur myndir þú bjóða mín-
um börnum til þín í sveitina. Og
það stóðst þú svo sannarlega við.
Ásta María dóttir mín naut góðs
af mörgum sumrum á Borgar-
firðinum fagra og gleymir hún
aldrei þeim tíma. Svo naut Mar-
grét mín líka góðs af og var alla
vega eitt sumar hjá ykkur.
Alltaf var jafn dásamlegt að
heimsækja ykkur á Borgó og
jafn gaman að fá ykkur i heim-
sókn í borg óttans, þó að þið haf-
ið nú aldrei stoppað meira en
nauðsyn krafðist þar, alltaf á
hraðferð heim aftur.
Það sem ég er glöð að hafa
heyrt í þér í síma rétt áður en þú
kvaddir, þetta var mjög sérstakt,
ég var búin að vera á leiðinni all-
an daginn að hringja og svo loks
þegar ég hringdi þá er það fyrsta
sem þú segir, fékkstu hugskeyti,
ég er búin að vera að hugsa til
þín í allan dag.
Elsku Björg, þá kveð ég þig
að sinni og takk fyrir allt.
Megi allt hið góða styrkja og
styðja Bjössa, Hörpu, Birki og
fjölskyldur þeirra í þessari miklu
sorg.
Þín vinkona
Jóna Karlotta
Herbertsdóttir.
Elsku Björg, ég er svo þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér og fjölskyldu þinni. Að koma
til ykkar á sumrin var alltaf mik-
ið tilhlökkunarefni og yndislegar
minningar sem ég mun varðveita
frá þessum sumrum. Þegar ég
talaði um þig við vinkonur mínar
kallaði ég þig fósturmömmu
mína enda mjög auðvelt að þykja
vænt um þig. Þú varst líka ein-
staklega hreinskilin og ég gleymi
því aldrei þegar þú komst fyrst í
heimsókn eftir að við fengum
okkar fyrsta hund, þú komst
labbandi upp stigann og sagðir
bara hreint út, mikið er hún nú
ljót greyið. Seinna þegar þú
veiktist og hundunum var búið
að fjölga á okkar heimili fékkstu
nú samt eina svona fiðrildastelpu
lánaða sem göngufélaga og þið
náðuð svo vel saman að farið var
með hana eins og prinsessu í
sveitinni þar til hún dó 16 ára
gömul. Það var alltaf yndislegt
að koma til ykkar og eiginlega
ekki hægt að sleppa því að tala
um heimabökuðu kleinurnar,
þær verða alltaf þær bestu.
Elsku Bjössi, Harpa og Birk-
ir, mínar innilegustu samúðar-
og styrktarkveðjur á þessum erf-
iða tíma.
Ásta María Guðbergsdóttir.
Mér er það ljúfsárt að rifja
upp minningar um hana Björgu.
Hún var svo stór hluti af lífi
mínu, á mikilvægum mótunarár-
um unglings og skrefum mínum
til fullorðinsára. Þess vegna er
sárt að hugsa til þess að geta
ekki, enn einu sinni, spjallað við
hana um alla heima og geima.
Samtímis er ég þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast henni.
Við kynntumst á Héraðsskól-
anum á Núpi. Þar vorum við
samferða í tvo vetur, deildum
herbergi og tókum að okkur að
vera saman vistarverðir á
Bjarnavistinni. Við snerum bök-
um saman og héldum uppi aga,
ábyrgar konur sko, að okkur
fannst. Hún fór með mér heim í
helgarleyfum, sem var nokkrum
sinnum yfir veturinn og þar
kynntist hún fjölskyldu minni.
Það var margt brallað saman og
gott að hafa hvor aðra til að deila
með gleði og sorgum.
Eftir skólavistina á Núpi fór
ég til Borgarfjarðar eystri og
vann þar í tvö sumur í frystihús-
inu. Þá bjó ég heima hjá Björgu
og það hlýtur að hafa reynt á
þolrifin á Döbbu, mömmu henn-
ar, að umbera skemmtanaglaðar
ungar stúlkur. Ég man eftir að
hafa verið að vinna fram á kvöld
og geta samt á eftir farið á rúnt-
inn eða hitt félagana. En alltaf
vorum við Björg mættar á rétt-
um tíma í vinnu og ekki kom til
mála annað en standa sína plikt.
Klára það sem byrjað var á. Það
voru skemmtilegir krakkar á
Borgarfirði sem héldu saman.
Það var ekkert bíó eða sjoppa til
að hanga á, það þurfti hreinlega
að finna upp afþreyingu. En það
var enginn hörgull á því, alltaf
hægt að finna sér tilefni til að
hittast og spjalla. Það að fá að
kynnast heimahögum Bjargar og
hafa fengið að vera heimagangur
hjá fjölskyldu hennar og vinum
er mikils virði. Þar er gott fólk á
fögrum stað.
Björg var myndarleg í hönd-
unum. Ég var varla lent á Borg-
arfirði þegar hún var búin að
sauma á mig bæði buxur og
blússu. Hún sendi mér líka út-
saumað vöggusett þegar ég eign-
aðist frumburðinn. Hún hefur
vitað sem var að vinkonu hennar
skorti hæfileikann á þessu sviði.
Hún fór líka í Húsmæðraskólann
á Ísafirði, til að þroska hæfileika
sína í handavinnu og fleiru
tengdu heimilisstörfum. Ég tel
að enginn hafi komið að tómum
kofunum þar sem heimili hennar
var.
Á fullorðinsárum okkar var
langt á milli vina, enda búsettar í
vestri og austri. En alltaf var
fylgst með úr fjarlægð og má
með ólíkindum telja hve Björg
fylgdist t.d. vel með systkinum
mínum og jafnvel þeirra börnum.
Hún fylgdist líka með gömlum
skólasystkinum okkar og gat oft
sagt mér fréttir af þeim. Hún
hafði einlægan áhuga á sam-
ferðafólki sínu og var með gott
minni. Þetta er hæfileiki sem
sýnir náungakærleika og hlut-
tekningu í gleði og sorgum ann-
arra.
Ég vil votta fjölskyldu hennar
innilega samúð og bið guð að
styrkja þau á erfiðum tímum.
Megi minning merkrar konu lifa.
Helga Dóra Kristjánsdóttir.
Mig langar að minnast Böggu
eins og hún var alltaf kölluð hér
af vinum og vandamönnum. Fyr-
ir rúmum tuttugu árum þegar
við hjónin fluttum á Borgarfjörð
kynntist ég henni og fannst mér
hún sem persóna skyldurækin,
samviskusöm, heil og hreinskipt-
in og þannig hefur hún sett svip-
mót sitt á umhverfið og samtíð
sína á Borgarfirði.
Bögga kvaddi þennan heim
alltof fljótt og dapurlegt til þess
að hugsa hvað barnabörnin
fengu stutt að njóta nærveru
hennar. Hún var einstaklega
barngóð og hafði gaman af að
spjalla við börn og hlusta á
skemmtileg tilsvör þeirra. Við
teljum sjálfsagt að allir fái að
eldast og fylgjast með afkom-
endur sínum vaxa og dafna en
við ættum kannski að íhuga bet-
ur að enginn er óhultur fyrir
manninum með ljáinn. Í þessu
litla samfélagi þar sem allir
þekkja alla höfum við fylgst með
hetjunni í Sætúni í 13 ár, berjast
við óvelkominn gest sem bar að
lokum sigur úr býtum og er
óhætt að segja að sá gestur hafi
verið sá eini sem ekki var vel-
kominn í Sætún.
Bögga var kjölfesta fjölskyld-
unnar og ákaflega vinsæl meðal
vina og ættingja og til marks um
það var alltaf mikill gestagangur
á hennar heimili enda reyndist
hún fólki vel á allan hátt og var
ræktarleg í besta máta. Bögga
hafði yndi af öllu handverki og
óteljandi hluti hefur hún hannað
og búið til af miklum myndar-
skap og er undirrituð svo lánsöm
að eiga fallega hluti eftir hana.
Við unnum saman ásamt öðru
góðu fólki í Björgunarsveitinni
Sveinunga og þar gerði hún mik-
ið gagn sem félagi, ávallt kapp-
söm og ósérhlífin en hún var
einnig mjög ákveðin og fram-
kvæmdi yfirleitt það sem hún
ætlaði sér. Mér er minnisstætt
þegar ég tók við sem umsjón-
arkennari 5. bekkjar þar sem
sonur hennar var einn af nem-
endum mínum. Í fyrsta foreldra-
viðtalinu var ég frekar óörugg
þar sem ég þekkti foreldrana lít-
ið sem ekkert en Bögga er mér
minnisstæðust af foreldrunum
því hún braut ísinn með því að
segja: „Ég veit að Birkir minn
getur aldrei setið kyrr og á erfitt
með að einbeita sér.“ Svona var
Bögga raunsæ og réttvís og aldr-
ei til vandræða í samskiptum
vegna barna sinna.
Elsku Bjössi, Harpa Rún,
Birkir, tengdabörn og barnabörn
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma mín. Við
gerðum svo margt
skemmtilegt saman og vor-
um alltaf að fá okkur ís.
Takk fyrir allt.
Þinn ömmustrákur,
Brynjar Frosti Hlynsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞÓRUNN SIGURÐARDÓTTIR,
Sóltúni,
lést á Landspítalanum 7. mars. Útförin
verður gerð frá Neskirkju föstudaginn 22.
mars kl. 15.
Þeim sem vildu minnast hennar er beint á Barnaspítala
Hringsins.
Erna Einarsdóttir
Sigurður Einarsson Arndís Björnsdóttir
Einar Þór Daníelsson
Hildigunnur Daníelsdóttir Árni Garðarsson
Þóra Jensdóttir
Helga Þórunn Óttarsdóttir Gústav Arnar Davíðsson
Þórunn Sigurðardóttir
Björn Sigurðsson
Ástkær faðir okkar, sonur og bróðir,
ÞORBERGUR ARNAR EINARSSON
frá Gilsbakka, Öxarfirði,
sem lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
miðvikudaginn 13. mars,
verður jarðsunginn laugardaginn 23. mars kl. 14 á Skinnastað í
Öxarfirði.
Edda Þorbergsdóttir
Arnþrúður Anna Þorbergsdóttir
Einar Þorbergsson
Einar Þorbergsson
Einar Halldór Einarsson
Óli Björn Einarsson
Laufey Marta Einarsdóttir
og fjölskyldur