Dagblaðið Vísir - DV - 05.04.2019, Blaðsíða 31

FÓKUS - VIÐTAL 315. apríl 2019
missti mína tunnu
yfir vegginn en hún
lenti ofan á Wilson.“
Wilson náði að sjá tunnuna í
tæka tíð og slasaðist aðeins minni­
háttar á hönd og í baki.
„Hann var hálf vankaður þarna
í svolitla stund. Ef þetta hefði ver­
ið einhver annar en þetta tröll þá
hefði þetta getað farið verr.“
Hvernig brugðust þið við þess-
um óheiðarleika Kazmaier?
„Það var ekki sýnt í út­
sendingunni, en það fauk vel í
mig. Fólk kom úr öllum áttum og
þurfti að ganga á milli okkar. Ég
gaf karlinum gott olnbogaskot á
kjálkann,“ segir Magnús og skelli­
hlær.
O.D. Wilson, sem lést árið
1991, var mikið naut að burðum.
Magnús segist aldrei hafa litist á
Wilson þegar hann var reiður og
beitti því ákveðinni aðferð gegn
honum.
„Ég sagði honum oft brandara
fyrir greinar til að létta lundina hjá
honum. Þar með varð hann við­
ráðanlegri.“
Vildi ekki apa eftir Jóni Páli
Talið berst aftur að Jóni Páli enda
hann og Magnús Ver oft nefndir í
sömu andrá. Jón og Magnús voru
harðir keppinautar en að sama
skapi góðir vinir og Magnús segist
eiga honum margt að þakka.
Þið unnuð báðir fjóra titla,
hvor ykkar var sterkari?
„Allir eru menn síns tíma,“ segir
Magnús og hikar svolitla stund
uns hann glottir og segir: „En ég
bætti öll metin hans.“
Jón Páll lést aðeins 32 ára gam­
all í æfingastöð sinni Gym 80 árið
1993. Var hann mikill harmdauði
fyrir bæði aflraunaheiminn og
þjóðina alla.
„Þetta var heilmikið áfall,“ seg­
ir Magnús með þunga. „Ég var
akkúrat að koma á æfingu þegar
þetta var að gerast. Hann var
nýdottinn niður og það var verið
að hnoða og blása í hann. Ég rétt
sá þetta og fór þá strax fram aftur.
Þetta var ekki eitthvað sem maður
vildi horfa á. Síðan kom sjúkrabíll­
inn og sótti hann og ég fór heim.
Það var engin æfing þann daginn.
Og ekki þann næsta heldur. Það
var ákaflega mikill missir að þess­
um manni. Ég fæ stundum þessa
undarlegu tilfinningu, mig dreym­
ir að hann sé á lífi. Enn þá er mað­
ur ekki búinn að meðtaka það að
fullu að karlinn hafi farið.“
Eins og flestir vita var Jón
Páll afar líflegur persónuleiki og
nokkurs konar holdgervingur
níunda áratugarins.
„Ég hef fengið spurningar um
það af hverju ég væri ekki eins;
kallandi „I am the viking“ og allt
þetta. En það hefði verið kjánalegt
ef ég hefði farið að apa eftir hon­
um. Þetta var Jón. Ég vildi vera
minn karakter.“
Hvernig tókst þú á við frægð-
ina?
„Ágætlega. Þetta gat stundum
verið skrýtið en ég passaði upp á
að sinna aðdáendum. Þegar verið
var að skrifa eiginhandar áritanir
stóð ég alltaf lengst. Auðvitað
gat þetta verið ónæði, til dæm­
is í skemmtanalífinu þegar menn
voru endalaust að biðja mig að
taka sjómann við sig. Ég sagði þá:
Nei, þú ert svo hrikalegur að ég
þori ekki í þig.“
Kom aflraunum fatlaðra á fót
Magnús hefur verið viðloðandi
kraftasport alla tíð síðan. Eftir
keppnina 1996 hélt hann áfram að
keppa en lét Sterkasta mann heims
eiga sig. Síðast vann Magnús tit­
ilinn Sterkasti maður Íslands árið
2004, þá 41 árs gamall. Í dag ferðast
hann mikið um heiminn, heldur
fyrirlestra, dæmir mót, ráðleggur
og skipuleggur. Hann er í forsvari
fyrir Félag kraftamanna sem reka
æfingaaðstöðuna Jakaból. Einnig
aðstoðar hann Andrés Magnús­
son við uppsetningu á keppn­
isbrautum fyrir Skólahreysti. Það
sem Magnús er hvað stoltastur af
er keppnin Sterkasti fatlaði mað­
ur heims. Arnar Már Jónsson kom
keppninni á legg fyrir um sautján
árum og Magnús kom að verkefn­
inu sem hefur dafnað með hverju
árinu.
„Við vorum einir í heiminum í
mörg ár. En síðan fór þetta út fyrir
landsteinana og er nú orðið að al­
heimsíþrótt, aflraunir fatlaðra.
Hvert landið bætist við af öðru og
þýskt fyrirtæki að nafni ATX hefur
stutt verkefnið dyggilega. Næsta
aðalkeppni verður haldin í júní í
Kanada.“
Af hverju byrjuðuð þið á þessu?
„Þetta er hluti af því að gefa til
baka. Það eru fáir jafn þakklátir
og fatlaðir og það er ákaflega gef­
andi að starfa við þetta. Fram að
þessu var ekkert í boði fyrir fatlaða
kraftamenn annað en að lyfta. Við
sýndum fram á að þeir geta gert
mun fjölbreyttari hluti í krafta­
sporti. Bera kúlusteina og hvað
eina. Sumt höfum við rekið okkur
á að virkar ekki, til dæmis að draga
bíla á eftir sér í hjólastólum. En
þeir geta vel dregið þá að sér.“
Ekki venjuleg líkamsræktarstöð
Eftir að Félag kraftamanna endur­
reisti nafnið Jakaból hefur æfinga­
stöðin verið á nokkrum stöðum.
Fyrst í Þverholti í gömlu Sólar­
verksmiðjunni til ársins 2012.
Þá uppi í Arnarbakka, í kjallara
þar sem áður var verslunin
Breiðholtskjör. Í byrjun árs flutti
Jakaból að Smiðjuvegi.
„Við viljum vera út af fyrir okkur
og aðrir vilja síður vera innan um
okkur,“ segir Magnús og hlær. „Það
eru oft mikil læti þegar þyngstu
lóðunum er lyft. Jakaból er ekki
venjuleg líkamsræktarstöð. Þetta
er um áttatíu manna félagsskapur
eða klúbbur þar sem hver og einn
er með sinn lykil. Gestir geta litið
inn á ákveðnum tíma dagsins, en
það er engin afgreiðsla eða slíkt.“
Magnús segir að flutningur­
inn nú síðast hafi að hluta til verið
pólitískur. Reykjavíkurborg keypti
húsnæðið í Arnarbakka af leigj­
anda Félags kraftamanna. Hann
samdi hins vegar við borgina um
að félagið fengi að leigja aðstöð­
una eins lengi og hægt var.
„Síðan höfðu þeir hjá borginni
samband við mig og sögðust þurfa
að hækka leiguna því þeir hefðu
keypt eignina dýru verði. Hækka
hana um rúm hundrað prósent.
Ég sagði það ekki koma til greina
og að við færum þá út. Ég fékk
einnig veður af því að þeir hefðu
verið fúlir af því að ég hafði sett út
á Dag borgarstjóra í nokkur skipti
á Facebook. Það var alveg greini­
legt að þeir vildu losna við okk­
ur fyrst ég var ekki Dags maður,“
segir Magnús og hlær dátt. „Allt í
lagi með það. Ég fór og fann þetta
fína húsnæði við Smiðjuveg. Á
sama fermetraverði og borgin var
að biðja um en á jarðhæð og með
stórum gluggum.“
Símhleranir byggðar á
sögusögnum
Árið 2015 vann Magnús mál gegn
íslenska ríkinu og hlaut miskabæt­
ur vegna ólöglegrar meingerðar
af hálfu lögreglunnar. Höfðu sím­
ar hans og fjölskyldumeðlima ver­
ið hleraðir og eftirlitsbúnaður ver­
ið settur í bifreið hans. Eftir þriggja
ára rannsókn var Magnús loks lát­
inn vita.
„Ég vissi aldrei fyrir víst af
hverju þetta kom til, en tel mig vita
það. Ég var að taka að mér stráka
sem höfðu lent í fangelsi og voru
komnir á Vernd, en það er áfanga­
heimili fyrir fanga sem eru að ljúka
afplánun. Margir þeirra voru með
vafasama fortíð og tengsl inn í
fíkniefnaheiminn. Þeir voru því
hjá mér sex tíma á dag við að dytta
að ýmsu á stöðinni. Lögreglan fór
og fékk heimild til símhlerunar út
frá einhverjum sögusögnum. Þeir
þurftu ekki að hafa neitt annað til
að fá að hlera.“
Ekki var aðeins sími Magnúsar
hleraður heldur einnig sími dóttur
hans, sem var skráður á hann.
„Þegar þeir heyrðu ekki neitt
grunsamlegt töldu þeir að ég hlyti
að vera að nota samskiptaforritið
Skype í símanum. En ég var með
gamlan síma sem studdi ekki einu
sinni það forrit. Svo fengu þeir
heimild til að setja hlerunar­ og
eftirlitsbúnað í bílinn minn. Svo
gerðu þeir það sama við sendi­
bíl sem ég leigði til að flytja afl­
raunabúnað, því þeir voru sann­
færðir um að ég væri að fara að
sækja eitthvert góss. Þeir þurftu
að brjótast inn í bílana til að gera
þetta. Beinar hleranir stóðu yfir í
mánuð en málinu héldu þeir opnu
í þrjú ár. Væntanlega voru þeir að
vona að eitthvað myndi detta inn
á borð til þeirra sem myndi styðja
allar þessar aðgerðir og allan þann
pening sem þeir voru búnir að
setja í málið.“
Einn dag árið 2014 fékk Magnús
síðan hringingu frá lögreglunni.
„Ég var staddur í bíl þegar
LEIÐANDI Í GREIÐSLULAUSNUM
Greiðslulausnir tengdar
helstu afgreiðslukerfum
Allir posar frá
Verifone taka
við snertilausum
greiðslum með
farsímum
Sjálfstandandi greiðslulausnir
og handfrjálsir posar
Hlíðasmára 12 201 Kópavogi verifone@verifone.is S: 544 5060
Magnús og Bill
Kazmaier Háðu miklar
rimmur á sínum tíma.
Magnús árið 1995
Hugsaði margsinnis um
að hætta.„Hann
var
nýdottinn
niður og það
var verið að
hnoða og
blása í hann