Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.2019, Blaðsíða 12

12 FÓKUS - VIÐTAL 23. ágúst 2019
Sætoppur ehf. l Lónsbraut 6 l 220 Hafnarfirði l Sími 551 7170 l www.saetoppur.is
LÓNSBRAUT 6 • 220 HAFNARFIRÐI • SÍMI 551 7170 • SAETOPPUR.IS
Betrunin
Eftir áratuga langan feril í fang-
elsum og glæpum hefðu margir
líklega talið það tilgangslaust að
reyna að snúa við blaðinu. En ekki
Guðberg. Það fór svo að er hann
sat eitt sinn í Reinbach-fangelsinu
í Þýskalandi þá hreinlega missti
hann alla lyst á eiturlyfjum, ákvað
að snúa við blaðinu og hætta að
ljúga.
Eftir að hann lauk afplánun
uppgötvaði hann samtök sem
voru kennd við leiðtoga þeirra,
Súdip frá Indlandi. Með Guðberg
og Súdip tókst mikill vinskapur og
Guðberg starfaði með samtökun-
um um nokkra hríð og lagði rækt
við sína andlegu hlið. Hann skrapp
svo til Danmerkur, þrátt fyrir að
mega ekki sækja það land aftur
heim eftir fyrri brot. Þar var hann
handtekinn fyrir að vera í landinu
ólöglega, sendur til Hollands og
loks sendur heim. Hér heima hélt
Guðberg áfram á beinu brautinni,
sótti AA-fundi í „gulahúsinu“ við
Tjarnargötu og leigði herbergi hjá
Hjálpræðishernum. Í bók sinni
segir Guðberg:
„Þessir fundir hjá AA veittu
mér þá sjálfstyrkingu sem ég þurfti
til að beina huganum að öðru en
svartnættinu sem svo gjarnan
heltók mig á þessum tíma. Sá veg-
ur sem ég gekk áður en ég kynnt-
ist AA var ávallt þyrnum stráður,
hreinasta helvíti. En nú þurfti ég
ekki að gera annað en að líta til
himins og fara með æðruleysis-
bænina til að umlykjast jákvæð-
um straumum og fyllast þakk-
læti. Líf mitt var loksins á réttri
braut, að ég hélt. Hinn breiði veg-
ur glötunar loks langt að baki.“
Guðberg hóf síðan sambúð
með æskuást sinni, sem síðar
slitnaði þó upp úr. Hann minn-
ist þó þeirra ára af mikilli hlýju.
Sambýliskona hans studdi hann í
edrúmennskunni. Guðberg nýtti
reynslu sína af „sölumennsku“
og hóf nú strangheiðarleg sölu-
störf, seldi bæði tryggingar og
bækur. Reyndist þetta liggja vel
fyrir honum, hann stóð sig vel og
hafði gott upp úr því. Hann sýnir
blaðamanni pening sem hann á til
marks um 22 ára edrúmennsku,
sem fyrir mann sem hefur varið
meirihluta síns lifandi lífs í kóka-
ínvímu og fangelsi, verður að telj-
ast töluvert afrek.
Heiðra skaltu móður þína
Guðberg hafði alltaf miklar mæt-
ur á Björgu, móður sinni, og
finnst hún fórnarlamb aðstæðna
í ástandinu. Hann skrifaði meðal
annars bréf þess vegna til Guðna
Th. Jóhannessonar, forseta Ís-
lands, og bað hann að biðjast af-
sökunar, fyrir hönd þjóðarinnar, á
þeirri niðurlægingu sem konurn-
ar í ástandinu hafði verið gert að
sæta af samfélaginu. Þessar konur
hefðu orðið undir í lífinu og bæði
yfirvöld og þjóðfélagið níddu þær
og niðurlægðu.
Eftir að móðir hans lést, vildi
Guðberg heiðra móður sína með
því að reisa fallegan legstein á leiði
hennar. Hún var greftruð við hlið
fyrrverandi sambýlings síns sem
hafði farið á undan, en leiði hans
var illa hirt og steinninn hans brot-
inn og í niðurníðslu. Guðberg fór
því og keypti legstein sem hon-
um þótti sæma móður sinni fögru
sem honum þótti svo vænt um.
Hins vegar síðar þegar hann vitj-
aði leiðisins til að hirða um það,
var steinninn horfinn. „Ég skil ekki
hvers vegna hann mátti ekki fá að
standa þarna, það var alveg pláss.“
Þar höfðu verið að verki hálfsyst-
kin Guðbergs, Borghildur og Jó-
hann Páll, sem móðir hans hafði
átt með fyrrverandi sambýlis-
manni sínum Símoni.
Þetta er gott dæmi um það
sem Guðberg upplifði á síðari
árum. Þessi hálfsystkin hans vildu
í seinni tíð ekki kannast við for-
tíð Bjargar, móður þeirra. Eins og
ástandið hefði aldrei átt sér stað.
Og ekki vildu þau kannast við eig-
in fortíð. Þegar bók Guðbergs kom
út gengu þau manna og milli og
vændu Guðberg um lygar. Þetta
sárnaði honum mjög. Borghildi,
systur sinni, hafði Guðberg reynst
vel, en það launaði hún með því
að stela af honum og kalla hann
svo lygara. Jóhanni Páli, sem í dag
er landsþekktur sjómaður, kenndi
Guðberg til sjós. „Ég tók þarna
með mér strákræfil og gerði hann
að manni.“ Þetta vilja systkin hans
ekki kannast við í dag, og talast
þau ekki við.
„Ykkur sem eruð í brennivíni og
dópi óska ég aðeins eins“
„Tilgangurinn með þessum skrif-
um mínum er augljós og sýn-
ir hversu djúpt einn maður getur
sokkið. En það er ekki fyrir alla að
láta sig dreyma um að lifa það af.
Þegar ég lít yfir farinn veg óska ég
þess eins að enginn þurfi að ganga
þá feigðarbraut. Ykkur sem eruð
í brennivíni og dópi óska ég að-
eins eins: Að þið verðið vitni að
uppljómun. Það er nefnilega leið
út. Leið sem allir þeir sem berjast
við vímuefnavanda ættu að fara og
það sem allra fyrst.“ Að lokum seg-
ir Guðberg við blaðamann: „Það
verður enginn að manni fyrr en
hann fer í AA. Ég fann leiðina út,
og ég hljóp hana.“ n
„Ég gat ekki
andað og missti
meðvitund“
Edrú í 22 ár Guðberg heldur stoltur
á minnisvarða um tvo áratugi í bata.