Dagblaðið Vísir - DV - 30.08.2019, Blaðsíða 11

1130. ágúst 2019 VIÐTAL
EIGUM MARGA
LITI Á LAGER
Nánari upplýsingar á
mt.is og í s: 580 4500
HANNAÐ FYRIR
ÍSLENSKT VEÐURFAR
ÁLKLÆÐNINGAR
& UNDIRKERFI
Emil Jón svipti sig lífi í kjölfar eineltis
n Enginn kom í sjö ára afmælið n Skar sig úr hópnum og var strítt miskunnarlaust n Fleygði sér fyrir lest nokkrum dögum fyrir 17 ára afmælisdaginn
þennan morguninn eyddi hann
dágóðum tíma á lestarstöðinni,
rúmlega fjórum klukkustundum.
„Þetta gerðist svo um hádegið,“
segir Lilja. „Hann stökk í veg fyrir
lestina.
Á leiðinni heim úr vinnunni
náði ég í yngri systur hans í frí­
stund. Þegar við nálguðumst hús­
ið sá ég lögreglubíl á hlaðinu. Þá
hafði lögreglan hringt í pabba
Emils og beðið hann að koma
heim. Ég mundi eftir að hafa kveikt
á útvarpinu í hádeginu og heyrt í
fréttum að einhver hefði stokkið
fyrir lestina í Skövde.
Þarna hugsaði ég: „Getur það
hafa verið Emil?““ rifjar Lilja upp.
Aðeins þeir sem hafa misst ást­
vin á þennan hátt geta ímyndað
sér sársaukann og sorgina sem því
fylgir. Mæðgurnar eru ekki í nein­
um vafa um að sjálfsvíg Emils sé
bein afleiðing af eineltinu sem
hann varð fyrir í grunnskóla. Það
er engin önnur skýring.
„Að sjálfsögðu er maður með
alls konar getgátur um hitt og
þetta. Við vitum allavega að ein­
eltið lék langstærsta hlutverkið í
þessu. En við fáum auðvitað aldrei
að vita öll svörin,“ segir Lilja.
Emil var jarðaður á Íslandi en
heima í Svíþjóð var haldin minn­
ingarathöfn. „Þangað komu
krakkar sem voru með honum á
unglingastigi og bekkurinn hans
úr framhaldskólanum og kennar­
arnir sömuleiðis. Hins vegar kom
enginn af þeim sem voru með
honum í grunnskóla, hvorki nem­
endur né kennarar. Við fengum
engin kort eða kveðjur eða neitt,“
segir Lilja og Dagný rifjar upp: „Á
þessum tíma var ég ófrísk að elsta
syni mínum. Ég hitti ættingja sem
ég hafði ekki hitt lengi og fólk vissi
hreinlega ekki hvort það ætti að
segja til hamingju eða ég sam­
hryggist.“
Ábyrgðin hjá foreldrunum
„Ég ákvað strax að ég ætlaði ekki
að missa mig í biturleika og reiði.
Það er svo mannskemmandi. Ég er
ofboðslega þakklát fyrir að hafa átt
þennan dreng í 17 ár,“ segir Lilja.
„Ég var lengi vel alveg ofboðs­
lega reið út í skólann og aðstæð­
urnar og alla sem komu að þessu.
Ég er búin að vera hjá sálfræðingi
og ég er búin að sleppa tökunum
af þessari reiði í dag. En auðvitað
er þessi sjálfsásökun til staðar:
„Hvað hefði ég getað gert öðru­
vísi?““ segir Dagný.
„Umræðan er sem betur fer
orðin opnari núna. Ég sé það
í skólanum þar sem ég er að
vinna. En ég vildi óska að foreldr­
ar myndu kenna börnum sínum
það nógu snemma að maður á að
koma fram við aðra eins og mað­
ur vill að aðrir komi fram við sig.
Kenna þeim að bera virðingu fyrir
öðrum og sýna aðgát í nærveru
sálar. Það er eins og það hafi hrein­
lega gleymst hjá mörgum. Börn
fæðast ekki illa innrætt og það er á
ábyrgð foreldranna að kenna þeim
falleg samskipti,“ segir Lilja.
„Foreldrar, kunningjar og
skólastarfsmenn verða að axla
ábyrgð. Það þýðir ekki að sofna á
verðinum,“ segir Dagný jafnframt.
„Að sjálfsögðu er mað-
ur með alls konar get-
gátur um hitt og þetta. Við
vitum allavega að eineltið
lék langstærsta hlutverkið í
þessu. En við fáum auðvitað
aldrei að vita öll svörin.
Þ
ann 28. apríl síðast­
liðinn skrifaði Dagný
færslu á Facebook, í
tilefni af afmælisdegi
Emils. Hann hefði orðið 22
ára nú í ár, hefði hann lifað.
„Einelti, hverjar eru af­
leiðingarnar? Djúp sár sem
rista svo djúpt í sál fólks. En
dýpri ör sem kvelja og hafa
áhrif á líf þeirra til æviloka
og hjá alltof mörgum verður
ævin of stutt.
Áhrifin af einelti eru
hræðileg, ef þú færð að heyra
og finna í nógu langan tíma
að þú sért ekki verðugur, að
þú sért verri en aðrir, að þú
sért ekki nógu góður. Hversu
langan tíma tekur það að
fara að trúa því? Hvenær fara
hlýju raddirnar um ást, kær­
leika og vinskap að dofna og
í huga manns, hvenær byrj­
ar hatrið á sjálfum manni að
verða það mikið að maður
heyrir þær ekki lengur.“
Í lok færslunnar ritar
Dagný:
„Fólk – foreldrar, kunningj-
ar, kennarar skólaliðar, all-
ir sem koma að lífi barna
AXLIÐ ÁBYRGÐ. Því af-
leiðingarnar geta verið svo
hræðilegar að það er ekki
hægt að lýsa þeim.
Kennið börnum ykkar
kærleika, ást og virðingu.
Kennið börnum ykkar
vægi þess að allir séu jafn-
mikils virði.
Passið ykkur hvernig þið
talið um „Jón og Siggu útí
bæ“ við matarborðið.
Hegðun ykkar skiptir svo
ótrúlega miklu máli.
Látum minningu um
yndislegan dreng lýsa líf
okkar og beina okkur á rétta
braut.
Lifum í ást, lifum í trú
um að heimurinn sé á réttri
leið, lifum í friði og lifum fyr-
ir hvert annað. Lifum lífinu!
Elskum hvert annað.
Kvaddi allt of snemma
Emil Jón svipti sig lífi
nokkrum dögum fyrir sautján
ára afmælisdaginn.
Kom fjölskyldunni á óvart
„Það voru engin merki um að
hann væri í þessum hugleiðing-
um,“ segir Lilja, móðir Emils Jóns.
Framhald á næstu síðu.