Skessuhorn - 21.12.2004, Blaðsíða 46

46
ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER 2004
•jnissaiJHöBKI
Maður getur sofið þegar maður verður gamall
Rætt við bakarann, bæjarráðsformanninn og brunavörðinn Jón Þór Lúðvíksson í Olafsvík
Jón Þór Lúðvíksson í Ólafs-
vík hefur verið í eldlínunni á
þessu ári í orðsins fyllstu merk-
ingu. Elann er slökkviliðsstjóri
í Snæfellsbæ, þótt hann hafi
tvívegis reynt að hætta, en
töluvert hefur mætt á slökkvi-
liðsmönnum á Nesinu á þessu
ári, meðal annars tveir stór-
brunar þar sem menn hafa
þurft að vinna við erfiðar að-
stæður. Jón Þór hefur líka ver-
ið í eldlínunni í pólitíkinni en
hann er á sínu öðru kjörtíma-
bili sem formaður bæjarráðs
Snæfellsbæjar. Það skal hins-
vegar ósagt látið hvort um er
að ræða einhverja eldlínu í bak-
aríi Olafsvíkur, sem er aðal-
vinnustaður Jóns Þórs. Blaða-
maður Skessuhorns getur alla-
vega vottað að þær voru með
öllu óbrunnar kleinurnar sem
hann gæddi sér á þegar hann
heimsótti bakarann og brögð-
uðust býsna vel.
„Eg er Ólsari, hef verið það
síðastliðin 41 ár, frá því ég
fæddist,“ segir Jón Þór að-
spurður um ætt og uppruna.
„Eg er einn af fáum sem fædd-
ir eru í Ólafsvík og að sjálf-
sögðu stoltur af upprunanum.
A maður annars ekki að vera
það? Foreldrar mínir eru hins-
vegar Borgfirðingar og ég er
líka þokkalega sáttur við það.“
Jón Þór segir það hafa verið
gott að alast upp í Ólafvík enda
ekki við því að búast að hann
viðurkenndi annað. „Það var
svakalega fínt eins og væntan-
lega allsstaðar í þessum litlu
bæjarfélögum við sjávarsíðuna
og að sjálfsögðu ýmislegt brall-
að. Eg var að vísu yfirleitt
voðalega rólegur og ef það er
eitthvað til í þeim þjóðsögum
að Ólsarar hafi verið villtir hér
áður fyrr þá var það örugglega
ekki ég sem átt var við. Eg hef
lítið slegist um ævina, nema
kannski helst á fótboltavellin-
um. Eg spilaði með Víkingslið-
inu sem þá var býsna öflugt,
allavega að okkar mati. Eg náði
því að spila með helstu stjörn-
unum eins og Þorgrími Þráins-
syni og Magnúsi Stefánssyni en
ég varð reynda aldrei meira en
efnilegur sjálfur en ég er líka
efnilegur ennþá,“ segir Jón Þór
og hlær við.
Feðgar í bakaríinu
Jón Þór er alinn upp í bak-
aríinu í Ólafsvík en foreldrar
hans, Lúðvík Þórarinsson og
Sigríður Jónsdóttir, ráku bakarí
Ólafsvíkur frá 1950 og þar til
Jón Þór tók við og eru enn við-
loðandi reksturinn. „Eg er al-
inn upp innan um kringlur og
vínarbrauð þannig að það lá
nokkuð beint við að ég lærði að
sletta í deig þótt það hafi ekki
verið sjálfgefið endilega. Mér
hefur alltaf líkað vel við þetta
starf þótt það sé svosem heldur
ekki aðalmálið hvað maður
vinnur ef maður hefur í sig og
á. Eg fór í Iðnskólann í Reykja-
vík þegar ég var 19 ára og lærði
bakaraiðn og það er eini tíminn
sem ég hef búið annarsstaðar
en hér í Ólafsvík. Síðan kom ég
hingað aftur og hélt áfram að
baka með gamla manninum og
hef verið hér síðan. Okkur hef-
ur gengið vel að vinna saman
og hvorugur rifið mikið kjaft
við hinn. Það endaði síðan
með að ég tók við þessu svona
smám saman en pabbi er
reyndar nýhættur að standa við
hrærivélina en er ennþá að
stússast í bókhaldi og hefur
loks tíma til að hugsa um kon-
una en það hefur kannski ekki
gefist mikill tími til þess síð-
ustu áratugina því þetta var oft
langur vinnudagur. Mamma
vann líka lengi í búðinni
þannig að lífið hefur að mestu
snúist um brauð og kökur.“
Snemma á fætur
Eins og flestir vita þurfa bak-
arar að rífa sig á fætur áður en
haninn galar til að aðrir geti
fengið sitt daglega brauð á
réttum tíma. Jón Þór segir að
vinnutími bakaranna sé samt
sem áður ekkert verri en hver
annar. „Þetta er öðruvísi
vinnutími en kannski ekkert
erfiðari en hjá flestum öðrum.
Gott að alast upp í Olafsvík.
Sjómennirnir eru líka margir á
svipuðu róli því þeir fara oft
býsna snemma út. Eg vakna
venjulega klukkan þrjú en síð-
an legg ég mig á daginn og get
þá haft smástund fyrir fjöl-
skylduna á kvöldin ef þau fara
ekki í fundahöld og ýmis konar
félagsmálavafstur,“ segir Jón
Þór.
Aukin bjartsýni
Víða í smærri bæjarfélögum
hefur verslun og þjónusta átt
undir högg að sækja á síðari
árum enda erfitt fyrir smærri
verslanir og þjónustufyrirtæki
á borð við bakarí t.d. að stand-
ast samkeppnina við stórmark-
aði og verksmiðjubakarí. Jón
Þór segir að vissulega sé það
ekki neinn dans á rósum að
reka bakarí á stað eins og Ó-
lafsvík. „Það verður alltaf erf-
iðara og erfiðara. Við búum
hinsvegar að því að hafa verið
lengi í þessu. Þetta er orðið
rótgróið fyrirtæki og það hjálp-
ar. Það er samt ekkert sjálfgef-
ið í þessum bransa og ég myndi
ekki vilja vera að starta svona
batteríi í dag. Það er líka orðið
nánast ómögulegt að reka bak-
arí eitt og sér í dag. Þessvegna
verður maður að fylgja þróun-
inni og nýta þau tækifæri sem
eru í boði ef maður ætlar að
halda lífi. Við opnuðum t.d.
kaffihús, eða Konditori á síð-
asta ári og það hefur komið
mjög vel út. Þetta er þjónusta
sem fólk vill hafa, ekki síst
ferðamenn, en ferðamanna-
straumurinn hér hefur verið að
aukast gífurlega síðustu árin.
Reksturinn hjá okkur ræðst
náttúrulega mest af öðru sem
er að gerast hér í atvinnulífinu.
Hér snýst allt um fiskinn eins
og í öðrum sjávarplássum og
það er kjölfestan í atvinnulífinu
hér. Ef allt gengur vel við
höfnina þá blómstra þjónustu-
fyrirtækin en um leið og aflinn
minnkar þá kemur það niður á
okkur hinum um leið. Það hafa
verið svolitlar sveiflur hér eins
og annarsstaðar en síðustu árin
hefur þetta verið á uppleið.
Það kom náttúrulega mikil
niðursveifla hér þegar kvótinn
var settur á en menn fóru illa
út úr því hér. Fyrstu árin á eft-
ir var svartnætti í hugum
manna en síðan hefur leiðin
legið upp á við og ástandið
orðið nokkuð stöðugt í dag
þótt avinnulífið hafi aldrei náð
sér fullkomlega. Það er líka
orðinn allt annar hugsana-
gangur í samfélaginu hér í dag
en var fyrir nokkrum árum.
Fólk er almennt farið að gera
sér grein fyrir því að menn
þurfa að hlúa að því sem þeir
hafa og reyna að byggja ofan á
það en það þýðir ekkert að væla
yfir því sem menn hafa misst.
Það er allavega óhætt að segja
að það er mun meiri bjartsýni
hér í bæjarfélaginu í dag en var
fyrir nokkrum árum og það er
eitt af því sem er nauðsynlegt
til að ná árangri.“
Pólitíkin tekin
með trompi
Eins og minnst var á hér að
framan er Jón Þór formaður
bæjarráðs Snæfellsbæjar og
hefur verið það frá árinu 1998
en það var upphafið að hans
pólitísku afskiptum. Hann seg-
ist hinsvegar ekki vera alinn
upp í sérlega pólitísku um-
hverfi. „Karl faðir minn hefur
aldrei verið mjög pólitískur.
Hann var samt í hreppsnefnd í
gamla daga og skólanefnd og
ýmsu öðru eins og menn þurfa
að gera á þessum smærri stöð-
um hvort sem þeim líkar betur
eða verr. Það má því vissulega
segja að hann hafi verið á kafi í
sveitarstjórnarmálum þótt
hann hafi aldrei predikað neina
pólitík, ekki þannig lagað.
Eg hafði heldur aldrei tekið
þátt í pólitísku starfi og ekki
Alinn upp innan um kringlur og vínarbrauð.