Morgunblaðið - 19.07.2019, Qupperneq 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚLÍ 2019
hin djúpa ævarandi vinátta okkar
tveggja. Í umróti síðustu áratuga
í íslensku þjóðfélagi verður það
að teljast einstakt að svo sterk
vinabönd haldist óslitið í á fjórða
áratug.
Katrí var farsæl í einkalífi og á
starfsvettvangi. Sem leikskóla-
stjóri innleiddi hún ýmsar nýj-
ungar fyrir leikskólabörnin sín til
að auka þroska þeirra. Börnin
eru fullorðin í dag og hafa öll orð-
ið að gæfufólki, og minnast Katrí-
ar af hlýhug og þakklæti.
Um miðjan aldur skipti Katrí
um starfsvettvang. Hönnun og
sköpun áttu hug hennar allan,
enda var hún skapandi listakona.
Hún sótti sér háskólagráðu við
Háskólann í Nykjöping í Svíþjóð.
Hún starfaði sem stílisti og varð
fræg sem slík, af fallegri hönnun
og samsetningu húsgagna og list-
muna, sem prýða mörg íslensk
heimili, fyrirtæki og stofnanir.
Hún starfaði hjá flottustu hús-
gagnaverslunum landsins sem
stílisti og oftar en ekki yfirmaður.
Ég man að einu sinni fórum við
nokkrar vinkonur, allar rúmlega
þrítugar, að skemmta okkur í
Þjóðleikhúskjallaranum á laug-
ardagskveldi. Ég plataði Katrí
með, það var eitthvert sérstakt
tilefni, minnir mig. Við fengum
okkur borð, við settumst, vorum
sjö konur, þar af sex „á lausu“.
Katrí, sú sjöunda, sat innst, eig-
inlega úti í horni, eina harðgifta
konan í hópnum. Við vorum allar
uppáklæddar og biðum, þegar
hljómsveitin byrjaði að spila, eft-
ir því að vera boðið upp í dans. En
viti menn: Katrí var sú eina sem
var boðið upp í dans, hún ein átti
alfarið athygli dansherranna.
Slík var fegurðin og útgeislunin.
Katrí var svo kurteis að hún af-
þakkaði ekki dansboð, hún dans-
aði allt kvöldið. Hinar vinkonurn-
ar reyndu að halda andlitinu þótt
engri þeirra væri boðið í dans.
Fjölskylda Katríar var alltaf í
forgangi hjá henni, hún umvafði
hana ást og umhyggju. Katrí átti
líka frábæra fjölskyldu. Hún
elskaði barnabörnin innilega, þau
Viktor, Oliver og Amalíu.
Við Katrí studdum hvor aðra í
baráttu okkar beggja við krabba-
mein. Katrí barðist hetjulegri
baráttu allt fram í andlátið.
Katrí er besta og vandaðasta
manneskja sem ég hef kynnst.
Hún bjó yfir einskærri lífsgleði,
gjafmildi og kærleika. Hún bjó
yfir óbilandi dugnaði, miklum
hæfileikum á mörgum sviðum,
festu og heiðarleika. Aldrei
heyrði ég hana hallmæla nokkr-
um manni. Fáum eru gefnir slíkir
eðliskostir og það í einni mann-
eskju. Stutt var í fallega brosið
hennar og góðlátlegt grín.
Glæsilegt og hlýlegt heimili
Rúnars og Katríar stóð ávallt op-
ið vinum og fjölskyldu.
Þakka ég þér fyrir samfylgd-
ina. Þú þarft ekki lengur að þjást.
Flogin ertu upp í ljóssins heim
þar sem allir eru sælir, heilbrigð-
ir og jafnir.
Far vel.
Far vel.
Ég bið góðan Guð að hugga og
styrkja Rúnar, Marcus, Róbert,
Söru Anniki,Saara Maríu og fjöl-
skyldur þeirra.
Flýg ég og flýg
yfir furuskóg,
yfir mörk og mó,
yfir mosató,
yfir haf og heiði,
yfir hraun og sand,
yfir vötn og vídd,
inn á vorsins land.
Flýg ég og flýg
yfir fjallaskörð,
yfir brekkubörð,
yfir bleikan svörð,
yfir foss í gili,
yfir fuglasveim,
yfir lyng í laut,
inn í ljóssins heim.
(Hugrún)
Helga Leifsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Katrí Raakel Tauri-
ainen bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
sem persóna. Það voru t.d. bara
strákarnir og þú sem voruð slíkir
töffarar að eiga skellinöðru.
Síðustu árin varst þú svo sann-
arlega driffjöðrin í flestum okkar
samverustundum enda allt of
minnug þess að lífið væri núna en
ekki á næsta ári. Við vorum því
blessunarlega iðnar við að safna
minningum til viðbótar við öll
okkar gömlu Ölduselsævintýri;
sumarbústaðaferðir, utanlands-
ferðir, skíðaferðir, tónleikaferðir
og vitaskuld einnig hellingur af
einlægum vinkonuhittingum sem
og endalausum ísbíltúrum. Hleg-
ið út í eitt, oftar en ekki að okkur
sjálfum, en einnig einlægt og
ómetanlegt vinkonuspjall um líf-
ið og tilveruna.
Við kveðjum þig þakklátar
fyrir allt sem þú gafst okkur og
kenndir og alla þá gleði, hlýju og
hlátursköst sem þú fylltir líf okk-
ar með. Auðmýkt þín og æðru-
leysi voru aðdáunarverð í baráttu
þinni og allar sem ein getum við
vottað að húmorinn þinn svarti
fylgdi þér fram á síðustu stundu.
Mikið eigum við eftir að sakna
þín, elsku vinkona.
Þínar æskuvinkonur,
Birna, Eva, Helga,
Ingunn og Rut.
Nú er skarð fyrir skildi, elsku
Olga okkar er fallin frá, langt
fyrir aldur fram, eftir erfið veik-
indi sem hún tókst á við af ein-
stöku æðruleysi og baráttuvilja.
Leiðir okkar saumaklúbbsins
lágu fyrst saman í Fjölbrauta-
skólanum í Breiðholti (FB). Þar
áttum við átta glaðlyndar stelp-
ur, fullar af lífsgleði, saman frá-
bæran tíma.
Olga okkar var ein opnasta
manneskja sem til var og það var
hægt að ræða við hana um allt
milli himins og jarðar. Hún var
töffari af Guðs náð sem hafði ein-
staklega fallega lífssýn og var
staðráðin í því að njóta hverrar
einustu mínútu. Orðin hennar
sem hún sagði svo oft; „lífið er
núna“, munu fylgja minningu
hennar.
Elsku Gísla okkar, klettinum
hennar Olgu, Sóleyju Diljá, Stef-
áni, Gísla Snæ og öðrum ástvin-
um færum við einlægar samúðar-
kveðjur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Þínar vinkonur,
Hulda, Marín, Elísabet,
Berglind Þyrí, Berglind,
Sigríður og Brynhildur.
 Fleiri minningargreinar
um Olgu Steinunni Weywadt
Stefánsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝ Stefán Brynj-ólfsson fæddist
í Stykkishólmi 28.
ágúst 1952. Hann
lést á Krabbameins-
deild Landspítalans
11. júlí 2019.
Foreldrar: Ásta
Þorbjörg Beck Þor-
varðsson, húsfreyja
frá Sómastöðum í
Reyðarfirði, f. 14.
september 1913, d.
22. febrúar 2011, og Brynjólfur
Þorvarðsson, verslunarmaður
frá Stað í Súgandafirði, f. 6. maí
1902, d. 19. desember 1974.
Systkini Stefáns: Ragnheiður,
f. 17. mars 1935, d. 20. apríl 1971,
Þorvarður, f. 4. maí 1938, Anna,
f. 19. júlí 1939, d. 28. maí 1993,
Ásthildur, f. 3. ágúst 1944, Rík-
harður, f. 2. janúar 1946, og Ei-
ríkur, f. 28. desember 1950.
Stefán giftist Sigrúnu
Magnúsdóttur, f. 12. júní 1945,
Stefán lauk grunnskólaprófi
frá Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar árið 1970. Þaðan lá leiðin í
Menntaskólann í Reykjavík og
lauk hann stúdentsprófi frá MR
árið 1975. Eftir menntaskóla fór
hann út til Noregs í nám við Gjø-
vik Ingeniørhøgskole í bygging-
artæknifræði og lauk hann námi
1981. Eftir nám vann hann við
landmælingar í Noregi. Árið
1983 flutti hann ásamt fjölskyldu
aftur heim til Íslands þar sem
hann vann hjá Íslenskum aðal-
verktökum á Keflavíkurflugvelli
til 1985. Hafði hann unnið hjá
þeim yfir sumartímann með námi
frá 1981. Snemma árs 1986 flutt-
ust Stefán og fjölskylda til Ísa-
fjarðar þar sem hann starfaði
sem byggingarfulltrúi allt til árs-
ins 2006. Með starfi á Ísafirði
bætti hann við sig menntun
tengdri skipulags- og bygginga-
málum. Um mitt árið 2006 fluttu
hann og Sigrún til Reykjavíkur
og hóf hann störf hjá Fasteigna-
mati ríkisins, seinna Þjóðskrá Ís-
lands, þar sem hann vann til
dánardags.
Stefán verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag, 19. júlí
2019, klukkan 13.
hjúkrunarfræðingi
og ljósmóður, árið
1982. Eiga þau eina
dóttur saman, Apríl
Eik, f. 15. nóvember
1982. Maki hennar
er Brynjar Berg-
þórsson og eiga þau
tvær dætur, Emmu
Rós og Sigrúnu
Ósk.
Uppeldissonur
Stefáns er Jón Júl-
íus Þórisson, f. 16. ágúst 1973.
Maki hans er Sólveig E. Jacobsen
og eiga þau þrjár dætur, Sonju
Mist, Eydísi Völu og Þórunni El-
ísabetu.
Sonur Stefáns fyrir hjónaband
er Róbert, f. 10. ágúst 1977.
Móðir hans er Guðbjörg Davíðs-
dóttir, hjúkrunarfræðingur og
ljósmóðir. Maki Róberts er María
Lea Ævarsdóttir, saman eiga þau
soninn, Storm Ými, en María Lea
á fyrir dótturina Amelíu Líf.
Hvernig byrjar maður að minn-
ast manns sem maður hefur ekki
áttað sig á að sé farinn? Eru það
gömlu minningarnar um okkur á
skíðum á páskunum, Pink Floyd
eða ísrúntarnir á sunnudögum fyr-
ir vestan? Er það minningin um
hann í húsbóndastólnum með afa-
stelpurnar sínar hvora á sínu læri
að lesa bók? Eða síðasta árið þegar
veikindin ágerðust og tóku sinn
toll og á endanum lífið? Ég kýs að
muna gömlu tímana fyrir vestan
og þegar pabbi varð heimsins besti
afi.
Ég og pabbi vorum alltaf góðir
félagar, hann kenndi mér á skíði,
hjálpaði mér með námið og fór
með mig á ísrúnt um firðina og
fjöllin sem gátu varað í nokkra
klukkutíma. Stundum sátum við
bara og hlustuðum á útvarpið,
stundum spjölluðum við um heima
og geima og stundum var hann að
koma einhverjum fróðleik að hjá
mér. Þannig var pabbi, hafsjór af
þekkingu, rólyndismaður sem vildi
allt fyrir náungann gera og vel lið-
inn alls staðar sem hann kom.
Þar sem við bjuggum á Ísafirði
voru bæjarferðir til Reykjavíkur
ekki óalgengar. Eitt af því sem var
hefð í bæjarferðinni var að fara í
bíó og fá sér pylsu á Bæjarins
bestu og þegar mamma og pabbi
voru flutt suður fórum við reglu-
lega í bíó saman. Ætlunin var að
fara með honum aftur í síðasta
skiptið ef heilsan leyfði, en það
varð ekki.
Og svo eru það stelpurnar mín-
ar sem hann sá ekki sólina fyrir.
Og þær dýrkuðu hann, að fara til
ömmu og afa vakti alltaf mikla kát-
ínu hjá þeim litlu því amma og sér-
staklega afi segja aldrei nei. Hann
var mikill barnakall, hafði enda-
lausa þolinmæði til að sýna þeim
og kenna, og fannst best að fá frá
þeim knús.
Þegar pabbi greindist með
krabbamein reyndi ég að vera
bjartsýn. En svo fór að halla undan
fæti, lyfjameðferðirnar virkuðu
ekki. Við ákváðum að fara til Te-
nerife með mömmu og pabba um
haustið, en þá þegar var ljóst hvert
stefndi. Þessar tvær vikur eru gull
og gimsteinar í kistu minninganna
fyrir okkur öll. Og svo kom 2019,
árið sem við vissum að yrði erfitt. Í
lok júní fengum við að heyra frá
læknunum að pabbi ætti nokkra
mánuði eftir. Tveim vikum seinna
var hann farinn. Við vorum öll hjá
honum þegar hann kvaddi, sem
hann gerði átakalaust og friðsæl-
lega. Hann kvaldist ekki lengi og
fyrir það munum við vera ævinlega
þakklát.
Elsku pabbi.
Ég er þakklát fyrir að hafa haft
þig hjá mér í 36 ár. Ég er þakklát
fyrir að þú fylgdist með mér út-
skrifast sem hjúkrunarfræðingur,
eignast stelpurnar mínar og stóðst
við hlið mér þegar ég gifti mig. Ég
er þakklát fyrir að þú kynntist
honum Binna mínum fyrir 15 árum
og tókst honum opnum örmum.
Ég er þakklát fyrir þær stundir
sem stelpurnar mínar áttu með
þér.
Ég syrgi líka að fá ekki að hafa
þig lengur, að fara með þér í bíó
eða borða ís, hlusta á Pink Floyd
og halda jólin. Mesta sorgin er að
þú fáir ekki að sjá stelpurnar mín-
ar vaxa úr grasi og verða að full-
orðnum einstaklingum sem geta
ekki beðið með að segja afa frá
hvernig gekk í skólanum, vinnunni
eða bara almennt hvernig lífið
gengur hjá þeim.
Elska þig, pabbi, og sakna þín.
Vildi að þú værir hér.
Meira: mbl.is/minning
Apríl Eik.
Elsku pabbi.
Það geta verið snarpir viðsnún-
ingar á lífsins leið og allt í einu er
ekki hægt að hringja í þig og
skipuleggja næstu bíóferð. Ég er
enn með númerið þitt í uppáhalds í
símanum mínum og var næstum
búinn að hringja í þig í fyrradag.
Við bjuggum lengi hvor í sínum
landshlutanum og þó að sam-
bandið hafi ekki alltaf verið mikið á
milli okkar í gegnum tíðina þá er
hugur minn oft hjá þér.
Eitt skiptið þegar þú varst í
bænum er mér sérstaklega minn-
isstætt, ferðin á Terminator 2 sem
við fórum á þegar ég var ekki orð-
inn 16 ára. Miðavörðurinn spurði
hvað ég væri gamall og sagði að
myndin væri bönnuð innan 16 ára.
Þú svaraðir um hæl að það væri
allt í lagi því ég væri með þér. Mér
fannst þetta mjög spennandi. Eftir
þessa ferð í Stjörnubíó varð ekki
aftur snúið og þessi mynd er ennþá
uppáhaldskvikmyndin mín. Það
má segja að þarna hafi áhugi minn
á því yfirnáttúrulega og óútskýr-
anlega kviknað. Ég er enn spennt-
ur að finna geimverur og held
áfram að reyna að skilja hverjir
byggðu pýramídana en það tengist
ekki beint þessari bíómynd. Þetta
er bara lítið brot af því sem við
skiljum ekki varðandi tilvist á
þessari jörð. Ég nota samt SKY-
NET sem nafn á þráðlausa netinu
hjá mér og finnst það mjög viðeig-
andi enda er það bein tenging við
umrædda bíómynd. Ég mun þó
kaupa tvo miða á næstu Termina-
tor-mynd og býð þér að koma með.
Er ekki flott að stefna á sýningu
um kl. 20.00?
Fyrir utan skemmtilegar bíó-
ferðir í gegnum tíðina er gaman að
hafa upplifað margar og skemmti-
legar skíðaferðir fyrir vestan. Man
sérstaklega eftir því þegar ég labb-
aði upp á fjallið beint fyrir framan
húsið og þú fylgdist með mér úr
eldhúsglugganum og tókst nokkr-
ar ljósmyndir. Held að við höfum
báðir verið jafn stoltir af afrekinu.
Það hefur þó dregið töluvert úr
skíðaferðunum hjá okkur báðum í
seinni tíð og annað komið í staðinn.
Stormur Ýmir stækkar ótrú-
lega hratt og ég man hvað þú varst
stoltur og ánægður þegar þið hitt-
ust í fyrsta skiptið, fyrir rétt um
ári. Þegar fram líða stundir mun
ég segja honum frá þér og hversu
skemmtilegar stundir við áttum
saman. Það er alls ekki útilokað að
ég kynni hann fyrir því óútskýr-
anlega og mikilfenglega í heimin-
um rétt eins og ég veit að þú hafðir
áhuga á að vita meira um. Þó að líf-
ið sé óútreiknanlegt og oft ekki
eins og best verður á kosið þá er ég
ánægður með þann tíma sem við
áttum saman og að þú hafir náð að
kynnast Stormi Ými. Við munum
ávallt hugsa til þín.
Þinn sonur,
Róbert Stefánsson.
Elsku Stefán.
Þar sem ég sit hér og hugsa til
þín fara svo ótal margar minningar
um hugann að ég fæ ekki við neitt
ráðið. Það er svo óendanlega sárt
að þurfa að skrifa hinstu kveðjuna
til þín í dag því kveðjustundin kom
alltof fljótt.
Fyrir 15 árum hittumst við fyrst
þegar þú og Sigrún komuð í kaffi
til okkar Aprílar í Hraunbæinn og
eins og lög gera ráð fyrir var ég
stressaður að hitta „tengdó“ í
fyrsta skipti. En eftir nokkrar
mínútur var stressið farið og ég
fann að við náðum vel saman. Þeg-
ar við hittumst næst eyddum við
jólunum 2005 saman hjá ykkur á
Ísafirði, það var yndislegur tími
þar sem við kynntumst betur. Mér
leið eins og einum af fjölskyldunni,
við spiluðum, hlógum og höfðum
gaman. Svo þegar leið að áramót-
um lá allt flug niðri og við Apríl
þurftum að komast suður í vinnu,
þá hikaðir þú ekki við að lána okk-
ur bílinn, þannig varst þú, alltaf
tilbúinn að hjálpa öðrum ef þú
mögulega gast. Ferðirnar vestur
urðu fleiri og alltaf jafn góðar.
Ég man hvað Apríl var glöð
þegar þið ákváðuð svo að flytja
suður, þá fengi hún meiri tíma með
pabba til að fara í bíó og ég fann
það strax að það voru ykkar stund-
ir því þú varst mikill og góður
pabbi með stórt og hlýtt faðmlag
og frábær afi sem elskaði barna-
börnin sín út fyrir allt. Ég mun
alltaf muna hversu stoltur þú varst
þegar þú komst í bóndadagskaffið
hjá Emmu Rós og Sigrúnu Ósk í
leikskólanum og þær voru að sýna
þér listaverkin sín.
Já, minningarnar eru margar
og allar góðar, enda ekki hægt að
finna geðbetri og þægilegri mann í
umgengni. Aldrei sá ég þig í vondu
skapi og þegar veikindin dundu yf-
ir tókstu þeim af æðruleysi, rósemi
og kvartaðir aldrei þó svo við hin í
kringum þig yrðum bæði sorg-
mædd, reið og vanmáttug. En lífið
hélt áfram og í október sl. fórum
við öll í ferðina okkar til Tenerife
og áttum þar frábæran tíma sem
mun aldrei gleymast. Við tveir
spiluðum pool og fengum okkur
kokteil við laugina. Veikindi þín
versnuðu og sjúkdómurinn dreifði
sér hratt og fljótlega var ljóst að
baráttan yrði erfið við að eiga en
aldrei kvartaðir þú og þegar ég
spurði þig hvernig þér liði sagðirðu
bara: „Jú, mér líður bara mjög vel
og get ekkert kvartað.“
Svo í lok júní fengum við þær
fréttir að ekkert meira væri hægt
að gera og í mesta lagi væru
nokkrir mánuðir eftir en ég vissi
innst inni að það yrði styttri tími,
þó ekki grunaði mig að hann yrði
svona stuttur. Það gaf okkur mikið
að geta verið öll hjá þér þegar þú
kvaddir þessa jarðvist umkringdur
þínum nánustu og mikið vorum við
þakklát fyrir að þú kvaldist ekki og
fékkst friðsælt andlát. Því þó sorg-
in sé mikil þá er svo ótal margt
sem við getum verið þakklát fyrir
að eiga í minningabankanum um
þig, elsku tengdapabbi.
Takk fyrir að vera alltaf til stað-
ar þegar við þurftum á þér að
halda. Takk fyrir stóru faðmlögin
þín. Takk fyrir að vera börnunum
mínum sá allra besti afi sem nokk-
urt barn getur hugsað sér að eiga.
Takk fyrir að kynna Pink Floyd
fyrir mér. Takk fyrir að vera besti
tengdapabbi sem ég get hugsað
mér.
Blessuð sé minning þín, elsku
tengdapabbi.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Meira: mbl.is/minningar
Brynjar.
Stefán
Brynjólfsson
 Fleiri minningargreinar
um Stefán Brynjólfsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningar-
greinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar