Morgunblaðið - 09.08.2019, Síða 53

dagsfundi Ad KFUK og tók
virkan þátt í þeim.
Í þessu samfélagi naut hún
fyrirbæna þeirra, sem ásamt
umhyggju vina og vandamanna
gáfu stýfðum vængjum hennar
byr.
Ég minnist elsku Hafdísar
minnar full þakklætis.
Hvíli hún í friði.
Meira: Meira: mbl.is/minningar
Þórdís Klara Ágústsdóttir.
Kveðja frá Skógarmönnum
KFUM
Hafdís Hannesdóttir starfaði
við eldun og þrif í Vatnaskógi í
ein fimm sumur, frá 1968 til 7́2,
undir stjórn Kristínar Guð-
mundsdóttur, Stínu ráðskonu.
Hafdís var dugnaðarforkur sem
vann verk sín vel enda í miklu
uppáhaldi hjá Stínu. Hún var
natin í samskiptum sínum við
drengina og margir hafa örugg-
lega séð í henni mömmu eða
stóru systur.
Árið 1968 var eldhús og
mötuneyti flutt úr gamla skála
og í nýbyggðan matskálann.
Hafdís upplifði því tímana
tvenna í þeim efnum. Hún
kynntist vel smiðunum Guð-
bjarti Andréssyni og Leifi Hjör-
leifssyni og hélst kunningsskap-
ur þeirra eftir það, að ekki sé
minnst á þá vini og vinkonur
sem Hafdís eignaðist í hópi
starfsfólksins.
Síðar kom Hafdís oft í Skóg-
inn á mót og aðra viðburði og
spurði gjarnan frétta af starfinu
þegar við hittumst á viðburðum
á vegum KFUM og KFUK. Það
var augljóst að Hafdísi þótti
vænt um Vatnaskóg. Skógar-
mönnum þótti líka vænt um
Hafdísi og það sem hún gerði
fyrir starfið þar. Blessuð sé
minning góðrar konu.
F.h. Skógarmanna KFUM,
Ársæll Aðalbergsson og
Ólafur Sverrisson.
Baráttuglaða bjartsýniskonan
Hafdís Hannesdóttir er horfin
af heimi inn í sólskinsbjart sum-
arið eftir langa og erfiða bar-
áttu við þann skæða sjúkdóm
MS.
Erfiða sagði ég og það var
hún vissulega en hún var alltaf
glöð og hress í máli og sagðist
bara segja allt ágætt í síðasta
samtali okkar síðvetrar. Þar vék
hún enn einu sinni að þeirri
nauðsyn að skrá ævisögu Ólafar
Ríkarðsdóttur og ég þar
hjartanlega sammála og vona
enn að af verði.
Hún vék líka að flokknum
okkar, Vinstrihreyfingunni –
grænu framboði, og vonaði að
vel færi, þó að ekki væri hún yf-
ir sig hrifin af samferðaliðinu í
ríkisstjórn.
Hafdísi kynntist ég sérstak-
lega vel sem stjórnarmanni í
Öryrkjabandalagi Íslands, en
þar var hún lengi í fram-
kvæmdastjórn og alltaf jafn til-
lögugóð og raunsæ og vildi veg
þeirra lakast settu sem allra
beztan, enda í góðu samræmi
við hina róttæku vinstristefnu
sem hún aðhylltist og þar voru
það ekki orðin ein sem skiptu
máli þó að ágæt væru, gjörðir
skiptu meginmáli hjá henni Haf-
dísi.
Og í öllum sínum verkum
sýndi hún sömu kostgæfnina og
elskusemina við þá sem þjóna
skyldi eða berjast fyrir.
Hafdís var trúmanneskja af
beztu sort og átti ekki í vand-
ræðum með að samræma vel
lífsskoðanir sínar í þjóðfélags-
málum sem og trúmálum.
Það var mannbætandi að
kynnast jafn vandaðri og vel
gjörðri manneskju og hún Haf-
dís var.
Hún er kvödd í miklu þakk-
læti fyrir kynninguna og ekki
síður fyrir störf sín öll, lífsskoð-
anir og hugsjónasýn. Blessuð sé
björt minning Hafdísar Hannes-
dóttur.
Helgi Seljan.
MINNINGAR 53
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. ÁGÚST 2019
Kynni okkar við
Sigurð Magnason
hófust í lok grunn-
skóla og byrjun
menntaskóla og héldust eftir að
við fórum utan til náms.
Siggi bar af í svo mörgu. Auk
góðra námshæfileika og tónlistar-
gáfu var hann óvenjudjúpt þenkj-
andi og leitandi unglingur og
kynnti m.a. fyrir vinum sínum rót-
tæka strauma og stefnur í stjórn-
málum og lífsspeki, svo sem um
hollt mataræði og myndræna
námstækni sem við höfum búið að
síðan. Þá eru fjallgöngur með
Sigga minnisstæðar.
Síðast en ekki síst var Siggi
drengur góður og skemmtilegur;
sannur vinur. Leiðir skildi aldrei
þó að ýmsar aðstæður hafi tak-
markað samgang okkar á milli
síðustu árin eins og gengur og
gerist. Eftir að Siggi skráði sig á
fasbók hófum við þrír að endur-
nýja kynnin og ætluðum m.a. að
hittast daginn eftir að hjarta hans
gaf sig.
Sakir forystuhæfileika, gáfna
og ekki síst ljúfmannlegrar fram-
komu var Siggi vinsæll og vin-
margur. Siggi varð fljótt leiðtogi í
fleiri en einum hópi eins og sjá má
af myndum og minningum sem
birst hafa síðan sú harmafregn
barst að vinur okkar væri látinn,
aðeins fimmtugur að aldri.
Blessuð sé minning Sigurðar
Magnasonar. Guð geymi dætur
hans og fjölskyldu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Gísli Tryggvason
Guðbjörn Sverrir Hreinsson.
Kveðja frá félögum í sérnámi
heimilislækninga á Íslandi
Við viljum skrifa nokkur orð til
að þakka Sigurði fyrir samfylgd í
námi og starfi undanfarin þrjú ár.
Náminu fylgja samverustundir í
kennslu og námsferðum sem efla
Sigurður
Magnason
✝ SigurðurMagnason
fæddist 1. maí
1969. Hann lést 21.
júlí 2019.
Útför Sigurðar
fór fram 8. ágúst
2019.
kynni sérnáms-
lækna innbyrðis og
byggja vináttu-
tengsl. Oft kom fram
í samveru okkar og
ferðalögum hvað
Sigurður var stoltur
af dætrum sínum
tveimur og bar hag
þeirra fyrir brjósti.
Einnig greindi mað-
ur einstaka um-
hyggju hans fyrir
sjúklingum sínum og velferð
þeirra. Við vissum ekki öll af hug-
sjónastarfi hans í þágu ungra fíkla
og aðstandenda þeirra, sem lýsir
því hve hógvær maður Sigurður
var. Sérnámslæknar skipta með
sér að skipuleggja kennslu um
valin efni, þegar kom að Sigurði
vakti athygli hve mikla vinnu
hann hafði lagt í undirbúning og
skipulag.
Mikill missir er að góðum lækni
og kollega úr hópi okkar. Við
sendum fjölskyldunni allri sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd kennara og sér-
námslækna í heimilislækningum,
Þuríður Eiríksdóttir og Lilja
Sigrún Jónsdóttir.
Nú sefur jörðin sumargræn.
Nú sér hún rætast hverja bæn,
og dregur andann djúpt og rótt,
um draumabláa júlínótt.
Nú sefur allt svo vel og vært,
sem var í dagsins stríði sært,
og jafnvel blóm með brunasár
þau brosa í svefni gegnum tár.
Og sá sem alla yfirgaf,
fór einn um fjöll með mal og staf,
hann teygar svefnsins svölu veig,
og sál hans verður ung og fleyg.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Við í Foreldrahúsi – Vímulausri
æsku kynntumst Sigurði Magna-
syni lækni fyrst fyrir tveimur ár-
um. Hann kom til okkar með ein-
lægan áhuga fyrir því að sporna
við vímuefnaneyslu ungs fólks
jafnframt því að fræða og upplýsa
foreldra og fagfólk um forvarnir.
Undirrituð hitti Sigurð fyrst á
fundi þar sem hann hafði safnað
saman fólki úr ýmsum áttum, úr
félagasamtökum, frá opinberum
stofnunum og áhugafólki sem
vinnur að forvörnum. Hann vildi
ná til sem flestra sem unnið gætu
saman að átaki gegn þeirri vímu-
efnavá sem steðjar að unga fólk-
inu okkar. Okkur í Foreldrahúsi –
Vímulausri æsku fannst mikill
fengur í því að fá Sigurð inn í
stjórn félagasamtakanna fyrir ári.
Hann var með metnaðarfullar
hugmyndir um hvernig hægt væri
að vekja foreldra til vitundar um
vímuefnaneyslu ungs fólks og
varði miklu af frítíma sínum í mál-
efnið. Hann var meðal annars einn
af stofnendum Allsgáðrar æsku,
félagsskapar sem staðið hefur fyr-
ir málfundum um forvarnir sem
og að vekja máls á vímuefnavanda
ungs fólks. Við kveðjum vandað-
an, góðan og traustan félaga úr
stjórninni, hans verður sárt sakn-
að. Við sendum okkar dýpstu
samúðarkveðjur til dætra hans,
foreldra, bróður og annarra ætt-
ingja, með kærri þökk fyrir góða
viðkynningu og samfylgdina.
Fyrir hönd stjórnar og starfs-
fólks Foreldrahúss,
Berglind Gunnarsdóttir
Strandberg.
Mér var brugðið þegar ég las
dánartilkynningu um andlát Sig-
urðar Magnasonar læknis. Og svo
var um fleiri.
Ég var lánsöm að koma að því
að leiðbeina Sigurði í meistara-
námi við læknadeild Háskóla Ís-
lands. Hann ákvað þegar hann var
kominn vel á veg í læknanámi að
taka sér hlé til þessa að stunda
rannsóknir.
Hann réðst ekki á garðinn þar
sem hann var lægstur. Sigurður
rannsakaði á framsæjan hátt sýk-
ingar á gjörgæslu Landspítalans
við Hringbraut. Það vita þeir sem
fengist hafa við rannsóknir að
framsýnar rannsóknir krefjast
ómældrar vinnu og samfelldrar
viðveru. Þannig vann hann verk-
efnið af djúpri samviskusemi og
metnaði. Samstarfsfólk sitt nálg-
aðist hann á sinn mjúka og kurt-
eisa hátt.
Það eru hvetjandi forréttindi
allra kennara, þar á meðal há-
skólakennara, að vinna með ung-
um og efnilegum nemum. Mis-
jafnt hlýtur alltaf að vera hve náin
samvinnan verður. Umræður
okkar Sigurðar snerust um lífið
sjálft, hann var viðkvæm sál, sem
öllum vildi vel. Er náminu lauk
fylgdist ég með honum úr fjar-
lægð. Hann vann og var í námi
bæði úti á landi og erlendis. Hann
eignaðist elskulega eiginkonu og
tvær dætur.
Ég hitti hann síðast í byrjun
sumars. Sigurður var þá glaður og
fullur eftirvæntingar að ljúka sér-
fræðinámi í heimilislækningum á
deildum Landspítalans. Hann
sagði mér að hann ætlaði að ein-
beita sér í sérnáminu að öldruðum
og hvernig hægt væri að styðja þá
sem best heimavið. Áður hafði
Sigurður lokið sérnámi í barna-
lækningum. Af námsvali hans
verður ljós þrá hans til þess að
afla sér þekkingar á því að sinna
þeim sem minnst mega sín, mann-
eskjum við upphaf lífs og lok. Þá
má ekki fara fram hjá neinum
ötulleg barátta hans í þágu ungra
vímuefnaneytenda og fjölskyldna
þeirra – þar er sá hinn þriðji
hópur, sem einna minnst má sín í
samfélaginu.
Það eru forréttindi að hafa
kynnst Sigurði Magnasyni og eiga
hann að samverkamanni um hríð.
Ég votta ástvinum hans öllum
mína dýpstu samúð.
Helga Erlendsdóttir.
Við kveðjum þig vinur og minn-
umst okkar góða samstarfs á
Heilsugæslu Hlíða.
Hugur okkar er hjá þínum nán-
ustu sem eiga um sárt að binda. Í
hjarta þínu bjó birta og kærleikur
og geð til góðs. Enginn gekk frá
þínum fundi án virðingar og hlýju.
Í dagsins önnum og erli getur
hvert orð skipt sköpum og það er
dýrmæt gjöf að geta fundið til
með öðrum. Huggað og hughreyst
og hlustað eins og þér var svo eðl-
islægt. Gleði og sorg eru systur en
í dimmunni býr ljós þótt tíminn
togi í þrek okkar og trú. Við ást-
vinamissi er eins og lífsins logar
lifi eina nótt.
Megir þú hvíla í friði.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
(Einar Benediktsson)
Fyrir hönd okkar allra á
Heilsugæslunni í Hlíðum færum
við fjölskyldu þinni samúðar-
kveðjur.
Stefán Finnsson læknir.
„Siggi kom í heimsókn, við
fengum okkur te og spjölluðum
lengi.“
Þannig hljómar dagbókar-
færsla frá árunum í Menntaskól-
anum á Akureyri. Þegar ég gekk
inn í fyrsta tímann varð fyrir mér
þessi hægláti drengur. Það var
bjart yfir honum og úr bláum aug-
um skein hlýja og einlægur áhugi
á veröldinni. Við urðum bestu vin-
ir og ég leit mjög upp til hans, mér
fannst hann vera kominn mun
lengra en ég á þroskabrautinni.
Þessi vinskapur hélst alla tíð þó að
lífið bæri okkur í ólíkar áttir.
Allt lá vel við Sigga. „Andríkur
atorkumaður“ segir í Carminu-
grein hans og það eru svo sann-
arlega orð að sönnu. Siggi tók þátt
í leiklistarstarfi, lagði stund á
ýmsar íþróttir, spilaði á kontra-
bassa og píanó í alls konar hljóm-
sveitum, gekk á fjöll löngu áður en
það komst í tísku, léði útvarpinu
sína þýðu rödd, var oftar en ekki
með myndavél á lofti og hann
stofnaði HÚMA – Félag húman-
ista í MA. Ekki má heldur gleyma
Félagi tedrykkjumanna (TEMA).
Siggi var hvers manns hugljúfi og
mikils metinn af félögum sínum.
Þegar 30 ára júbílantar hittust í
júní síðastliðnum var hann þar,
sjálfum sér líkur, sýndi gömlum
vinum áhuga og umhyggju í þessu
faðmlagi minninga og gleði.
Siggi hafði lifandi áhuga á póli-
tík. Þannig fannst honum ófært
annað en að leggja land undir fót
þegar leiðtogafundurinn frægi fór
fram í Höfða. Úr varð ógleyman-
leg vegferð á bílnum hans þar sem
við mændum á Höfða úr fjarlægð,
dottuðum yfir endalausri rúss-
neskri (og ótextaðri) kvikmynda-
snilld í MÍR og í snjóbyl á heim-
leiðinni hrópuðum við upp í
vindinn. Full lífsgleði.
Heimili Magna og Önnu Lilju,
foreldra Sigga, stóð vinum hans
alltaf opið. Þar krufðum við gátur
heimsins, kveiktum á kertum,
hlustuðum á djass, drukkum te og
hlógum. Því Siggi var mikill húm-
oristi og undir rólegu yfirbragð-
inu bjó glettni og gleði. Hann
sýndi öllum virðingu, alltaf.
Siggi ákvað að leggja fyrir sig
læknisfræði. Hann sérhæfði sig í
barnalækningum og var að bæta
við sig heimilislækningum þegar
hann féll frá. Þegar ég varð móðir
í fyrsta sinn og hafði áhyggjur af
framtíðinni birtist Siggi á stofunni
minni. Einhvern veginn hafði
hann frétt af mér og gaf sér tíma
frá skyldustörfum sínum á spítal-
anum til að líta á dóttur mína.
Settist svo á rúmstokkinn hjá mér
og fullvissaði mig á sinn hægláta
hátt um að allt yrði í lagi, við yrð-
um í lagi.
Lífið lék ekki alltaf við Sigga.
Innra með honum sló þó alltaf
hjarta hugsjónamannsins og síð-
ustu misseri helgaði hann sig bar-
áttunni gegn vímuefnanotkun
barna. Því sinnti Siggi af sömu
elju og áhuga og öðru sem hann
tók sér fyrir hendur.
Á sumardaginn fyrsta í apríl
síðastliðnum átti Siggi erindi
austur og leit til mín í heimsókn.
Við gengum út í hið nýbyrjaða
sumar og hann sagði mér m.a. frá
dætrum sínum tveimur. Það duld-
ist engum hversu stoltur hann var
af þeim og hvað hann elskaði þær
undurheitt.
Þegar heim kom fengum við
okkur te og spjölluðum lengi.
Fjölskyldu og dætrum Sigga
færi ég hlýjustu samúðarkveðjur.
Megi birtan fylgja þér, góði og
hlýi vinur.
Nú er skarð fyrir skildi.
Fyrir hönd MA-stúdenta 1989,
Björg Björnsdóttir.
Elsku pabbi
kvaddi okkur í júl-
ímánuði eftir stutt
veikindi. Hann er
farinn yfir í annan heim þar sem
við munum öll sameinast aftur.
Eftir standa góðar minningar og
mun nærvera hans lifa hjarta okk-
ar í öllu því sem við gerum. Hann
var svo einstaklega góður og
þolinmóður við börnin sín og var
ég engin undantekning. Fyrsta
barn foreldra minna og mikil pab-
bastelpa. Ég elti pabba á röndum í
öllu sem hann gerði, hlustaði og
fékk að taka þátt. Sama gilti um
barnabörnin, árið 1995 fæddist
fyrsta barnabarnið og stækkaði
hópurinn ört eftir það og eru þau
Sigurður Sævar
Ketilsson
✝ Sigurður Sæv-ar Ketilsson
fæddist 28. maí
1944. Hann lést 29.
júlí 2019.
Útför Sigurðar
fór fram 7. ágúst
2019.
nú orðin þrettán.
Alltaf gaman að fá
að vera með afa sín-
um að bralla við ein-
hver verk. Pabbi var
einstakur maður, vel
gefinn í verki og viti,
vinnusamur, þolin-
móður, úrræðagóð-
ur, hjartahlýr og
með einstaklega
góða nærveru. Það
er ekki öllum gefið
að geta gefið svona mikið af sér.
Mamma og pabbi voru dugleg
að ferðast. Farið var í útilegur um
landið, náttúrunnar notið og farið
í veiði.
Pabbi var mikill náttúruunn-
andi og hafði gaman af fuglum og
fallegu landslagi. Þau keyptu
sumarbústaðaland á Syðri-Reykj-
um þar sem þau byggðu mynd-
arlegan bústað frá grunni. Ég
man eftir að hafa hjálpað við að
grafa holurnar fyrir grunnstólp-
ana, bera sperrur og timbur,
mála, gróðursetja plöntur og allt
annað sem fellur til við gerð á
sumarhúsi. Margar góðar minn-
ingar á ég frá þessum tíma.
Pabbi var frumkvöðull og fékk
margar viðskiptahugmyndir og
varð ein þeirra að veruleika þegar
hann og mamma stofnuðu
verktakafyrirtækið Íssegl. Fyrir-
tæki sem sérhæfði sig í verkefn-
um fyrir álverið í Straumsvík.
Byrjað var að hanna og sauma í
bílskúrnum sem síðar vatt upp á
sig og fleiri verkefni duttu inn.
Þau festu í kjölfarið kaup á hús-
næði á Stapahrauninu í Hafnar-
firði og þar unnum við systkinin
með skóla bæði við saumaskap og
aðra vinnu tengda álverinu. Pabbi
var kröfuharður í gæðamálum og
var duglegur að finna lausnir á
þeim vandamálum sem komu upp.
Saman unnum við í fyrirtækinu og
þess á milli ferðuðumst við saman,
fórum í veiði, grilluðum, spiluðum
og nutum nærveru hvert annars.
Elsku pabbi sem gafst mér svo
mikið fram á síðasta dag, það
verður erfitt að halda áfram án
þín og geta ekki leitað til þín í lif-
anda lífi. Minningarnar lifa og veit
ég nú með nærveru þinni í fimm-
tíu ár hvernig þú myndir gera
hlutina sem ég þarf ráð þín við. Ég
mun leita í þær og finna huggun,
ég mun geyma í hjarta mínu allt
sem þú hefur gefið mér og fjöl-
skyldu minni og þannig fæ ég að
hafa þig lengur hjá mér. Elsku
pabbi, ég elska þig af öllu hjarta,
virði þig og dái. Megi Guð og engl-
ar vaka yfir þér og vernda. Við
munum alltaf vera saman í huga
og hjarta.
Þín
Dagmar.
Í dag fylgjum við kærum vini
og ættingja, Sigurði Sævari
Ketilssyni, sína síðustu ferð í
þessu lífi.
Sigurður, eða Diddi eins og föð-
urfjölskyldan kallaði hann, Siggi
eins og hann var nefndur af sinni
fjölskyldu og vinnufélögum, var
starfsmaður og síðar verktaki í ál-
verinu eins og svo margir Hafn-
firðingar. Hann var einn af þess-
um sem gengu óhikandi til verka
og leysti vel úr öllu.
Glaðlegur og léttur í fasi. En
umfram allt var Diddi fjölskyldu-
maður, hann var heppinn að kynn-
ast snemma sínum lífsförunaut
Guðrúnu Hjálmarsdóttir og áttu
þau hjón saman sex frábær börn
en misstu það sjöunda andvana
fætt.
Diddi var mikill fjölskyldu-
maður og alltaf að gera eitthvað
með börnum sínum þegar við hitt-
umst. Fjölskyldan stækkaði og
barnabörnin komu í heiminn
hvert af öðru, og Diddi brosti sínu
breiðasta þegar hann var að segja
okkur sögur af þeim.
Ég minnist þess þegar þau
hjón fóru að byggja sumarhús að
Syðri-Reykjum, hverja helgi var
brunað austur með fullan bíl af
börnum og fulla kerru af efni. En
líkt og með lífið, þegar loksins var
kominn tími til að njóta erfiðis
síns og húsið fullbyggt, gaf sig
hitaveiturör og húsið gjöreyði-
lagðist.
En eins og alla dreymir um að
loknu ævistarfi voru þau hjónin
búin að minnka við sig og nú átti
að njóta ævikvöldsins. En lífið er
aldrei svo einfalt, illvígur sjúk-
dómur barði að dyrum og gerði
sig heimakominn í líkama Didda,
baráttan var hörð og erfið og
dauðinn sigraði að lokum.
Nú eru þeir allir gengnir á
braut synir Ásbjargar Unu og
Ketils. Ólafur Þór, Björn Zoph-
anías og Sigurður Sævar. Eftir
lifa Jónína Ragnheiður og Halldór
Frank sonur Ketils.
En minningin lifir um ljúfa
drengi sem þurftu að hafa fyrir
sínu, og sögurnar lifa.
Snorri Hafsteinsson.