Skessuhorn - 06.07.2016, Blaðsíða 14

MIÐVIKUDAGUR 6. JÚLÍ 201614
Ferðaþjónusta hér á landi vex nú
hraðar en nokkur atvinnugrein
fyrr né síðar. Fjölgun ferðamanna
mælist í tugum prósenta á ári. Því
fer fjarri að innviðirnir séu í stakk
búnir til að taka á móti þessum
fjölda og ýmsa agnúa má finna sem
kenna má við vaxtarverki. Þá þarf
fjölgun starfsfólks að fylgja með í
nokkurn veginn réttu hlutfalli og
þjónustugleðin að vera til staðar.
Farnar eru að heyrast sögusagn-
ir um að þjónustu sé ábótavant á
ákveðnum stöðum, það vanti fólk
til starfa og það skorti þekkingu.
Vafalítið á þetta við rök að styðj-
ast. En í stað þess að velta sér upp-
úr því sem aflaga er að fara, úr því
verður vonandi bætt, kaus blaða-
maður að ræða við þrjá karla sem
stóðu saman vaktina um árabil í
Hyrnunni í Borgarnesi. Þeir öfl-
uðu sér vinsælda meðal lands-
manna fyrir óvenjulega mikla
þjónustulund. Segja má að Hyrnan
hafi allt frá opnun miðstöðvarinn-
ar 21. júní árið 1991 slegið í gegn
og þar áttu viðkomu flestir sem
leið áttu norður í land eða vestur
á Snæfellsnes. En Hyrnan þjónaði
ekki síst þörfum byggðarlagsins og
bænda í héraðinu. Skessuhorn sett-
ist niður með þeim Erlendi Samú-
elssyni og bræðrunum Sigurði og
Unnsteini Þorsteinssonum, en
þeir voru í hópi fjölmargra starfs-
manna Hyrnunnar á fyrstu árum
hennar. Að öðrum ólöstuðum áttu
þeir kannski stærstan þátt í þeirri
velgengni sem staðurinn naut.
Hyrnan er reyndar ekki lengur til
sem fyrirtæki því í árslok 2012 var
starfseminni hætt. Ástæðan var lok
rekstrarsamnings Samkaupa og
N1 um Hyrnuna. N1 fór í tals-
verðar breytingar á húsnæðinu og
opnaði vorið eftir N1 í Borgarnesi
í endurbættu húsnæði.
Yfirmaðurinn
sló tóninn
Þeir félagar Elli, Unnsteinn og
Siggi vilja þakka yfirmanni sín-
um fyrir að hafa markað farsæla
stefnu fyrir Hyrnuna strax í upp-
hafi. Blómaskeiðið hófst strax
og náði fram á þessa öld. Hefði
Hyrnan lifað áfram hefðu menn
vafalítið fagnað 25 ára afmælinu
í nýliðnum mánuði. Guðmund-
ur Ingimundarson var fyrstu árin
yfirmaðurinn í Hyrnunni og átti
hlut í þróun staðarins. „Hann vissi
vel hvað hann var að gera og var
lunkinn að lesa í þarfir bæði ferða-
fólks og heimamanna í Borgar-
firði,“ rifjar Sigurður Þorsteins-
son upp. „Ég starfaði með honum
í gömlu Essóstöðinni sem kom-
in var á damp, gjörsamlega búin
að sprengja utan af sér aðstöðu og
pláss á lóðinni, áður en Hyrnan
var loks byggð. Gummi lagði alla
tíð áherslu á góða þjónustu og bað
okkur starfsmennina að taka vel á
móti öllum, nýjum viðskiptavin-
um sem þeim eldri. Hann kenndi
okkur að það væru allir jafnir og
vildi að allir viðskiptavinir færu
sáttir frá Hyrnunni. Til dæmis átti
maturinn sem boðið var upp á að
vera góður, ekki ódýrt skyndifæði.
Raunar er það Guðmundur Ingi-
mundarson sem byggir upp fyrstu
kjörbúðina við hringveginn hér á
landi, fyrst vísi að henni í gömlu
Essóstöðinni sem byggð var 1964
en svo með myndarlegum hætti
í Hyrnunni sem opnuð var fyr-
ir réttum 25 árum. Þessar versl-
anir voru í raun fyrstu kjörbúð-
irnar við hringveginn. Í Hyrnunni
var auk matvöru, rekin veitinga-
sala, bankaútibú, sjoppa, allt fyrir
bíla, olíur á vélarnar og svo fram-
vegis. Hann Gummi er snillingur í
að lesa í þarfir ferðafólks og að það
þyrfti að vera hægt að grípa ým-
islegt með sér á ferðalögum, líka
utan opnunartíma kaupfélaganna
og annarra kjörbúða sem iðulega
var lokað klukkan sex á kvöldin.
Strax í Gömlu Essóstöðinni setti
hann upp kæliborð, seldi morg-
unkorn og þurrmjólk í pela smá-
barnanna og beitti sér fyrir því að
fólk gæti komið til okkar og feng-
ið allar helstu nauðsynjar. Þessu
var hann byrjaður á löngu áður en
Hyrnan var opnuð og hann vissi
vel hvernig þjónustu ætti að veita
þar. Frá fyrsta degi sló því Hyrn-
an í gegn og vafalítið er hún dæmi
um eitt af best markaðssettu vöru-
merkjum á landinu. Sjáðu til,“ seg-
ir Siggi; „ennþá er N1 í Borgar-
nesi sjaldan kallað annað en Hyrn-
an þótt þrjú eða fjögur ár séu lið-
in frá því húsinu var gjörbreytt og
tekið upp nýtt nafn á staðinn. Það
sýnir að mér finnst að menn hefðu
betur átt að viðhalda því þjónustu-
stigi sem gert var í tíð okkar og
ekki síst að tilstuðlan Guðmundar
Ingimundarsonar,“ segir Sigurður.
Vorum umboðsmenn
bænda sem áttu KB
Sigurður Þorsteinsson segir að frá
fyrsta degi hafi nánast öll eldsneyt-
issala í Borgarnesi færst í Hyrnuna,
þrátt fyrir að tvö önnur olíufélög
hafi verið starfrækt í bæjarfélag-
inu og annað meira að segja að-
eins nær umferðinni á brúarsporð-
inum. „Hvað um alla samkeppni
má segja, þá held ég að það hafi
skipt mestu í þeirri velgengni sem
Hyrnan naut hvað allir starfsmenn
voru samstíga í að þjónustulund-
in ætti að vera númer eitt, tvö og
þrjú. Fólk í vinnu hjá okkur komst
ekki upp með neitt annað en að
spila með í þessari jákvæðu upp-
byggingu, þannig var einfaldlega
mórallinn á okkar vinnustað. Svo
líka þetta að það voru allir jafnir í
okkar augum, hvort sem þeir voru
forstjórar eða fátækir ferðamenn.
Ég held líka að við höfum allir haft
sérstakt yndi af að þjónusta bænd-
ur og búalið. Hyrnan var náttúr-
lega deild frá Kaupfélaginu og
við litum svo á að við störfuðum
í umboði bænda, eigenda KBB. Ef
þeir voru ánægðir var það náttúr-
lega besta kynningin sem við gát-
um fengið. Þess vegna lögðum við
mikla áherslu á að veita héraðsbú-
um sem besta þjónustu. Jafnvel
eftir að úrsmiðurinn hætti, þá fór-
um við að skipta um ólar á úrun-
um fyrir fólk. Bændur gátu hringt
í okkur ef það vantaði olíu á sláttu-
vélina, jafnvel utan opnunartíma,
eða afhenda pakka með tindum í
snúningsvélina, eða lyfin frá dýra-
læknunum. Á sama hátt reyndum
við að hjálpa ferðamanninum eins
og við gátum. Oft brunuðum við
á eftir rútunni frá Norðurleið ef
einhver farþeginn hafði orðið eftir
og komum honum í bílinn, skutl-
uðumst fyrir fólk og reyndum að
vera hjálplegir. Við tókum jafnvel
að okkur að taka ruslið úr bílunum
hjá fólki, af því þá voru grenndar-
stöðvar fyrir sorp ekki komnar í
nágrenni við sumarbústaðina. Við
kíktum undir húddið á bílunum ef
okkur fannst vera eitthvað óeðli-
legt hljóð sem kom þaðan, skipt-
um um viftureimar eða þurrkublöð
ef viðskiptavinurinn vildi það, eða
skiptum um sprungna peru aft-
an á flutningabílunum. Fólk mat
það við okkur þegar við bentum
því á að þyrfti að skipta um peru
í framljósi, eða hreinsuðum tjör-
una af framrúðunni þannig að það
sæi betur út. Við mátum það svo
að það væri okkar hlutverk að auka
öryggið í umferðinni á þjóðveg-
unum, enda störfuðum við á þjón-
ustustöð. Þannig er ég sannfærður
að meðvituð þjónustulund starfs-
manna hafi gert Hyrnuna að ein-
stökum stoppistað við hringveg-
inn. Allt þetta kunni fólk vel að
Hyrnudrengirnir mörgum í fersku minni:
„Enn er verið að þakka okkur fyrir
þjónustuna sem við áttum þátt í að veita“
Mörgum er enn í fersku minni sú þjónusta sem þessir menn áttu þátt í að veita í Hyrnunni. F.v. Erlendur Samúelsson, Sigurður
Þorsteinsson og Unnsteinn Þorsteinsson.
Sigurður telur að gamla Essóstöðin í Borgarnesi hafi verið fyrsti vísirinn að kjör-
búð við þjóðveginn. Ljósm. Julíus Axelsson/ Héraðsskjalasafn Borgarfjarðar.
Sigurður Þorsteinsson innan við afgreiðsluborðið í gömlu Essó.
Ljósm. Julíus Axelsson/ Héraðsskjalasafn Borgarfjarðar.
Mynd frá vígsludegi Hyrnunnar 21. júní 1991.
Ljósm. Julíus Axelsson/ Héraðsskjalasafn Borgarfjarðar.