Skessuhorn - 21.12.2016, Side 71

MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 2016 71
Kveðjur úr héraði
Tilhlökkunin sem ólgar innra með
börnum fyrir jólin er áþreifan-
leg og hægt er að heyra hugsanir
þeirra þegar þau telja í hljóði nið-
ur dagana fram að jólum. Eftir því
sem við eldumst þeim mun minna
hlökkum við til jólanna á þann
hátt sem við gerðum þegar við
vorum börn. Jólin verða að nota-
legum tíma með fjölskyldunni, ef
vel tekst til, þar sem allir heimil-
ismeðlimir græða frídaga og smá-
kökur og konfekt verða uppistæð-
an í fæðunni.
Ég er sjálf heilmikið jólabarn
en á aðfangadag myndast einhver
spenna í maganum á mér, allt þarf
að vera fullkomið og er ekki nokk-
ur leið að bregða af vananum, því
það eru hefðirnar og vaninn sem
gera jólin svona hátíðleg. Eða
hvað? Þessu hef ég velt ansi mikið
fyrir mér á aðventunni, því hvort
ég vilji frekar leita eftir ákveðinni
stemningu á aðfangadag heldur en
að hafa niðurnjörvað skipulag.
Frá því að frumburður okk-
ar hjóna fæddist, fyrir tæpum sjö
árum, höfum við haldið okkar eigin
jól. Við leituðum í þær hefðir sem
voru í okkar fjölskyldum, gerð-
um málamiðlanir og suðum saman
eitthvað sem yrði okkar jólahefð.
Svona skyldu jólin vera, punktur
og basta, bannað að breyta.
Fyrstu jólin voru ekkert mál, litli
stubbur ekki orðinn ársgamall og
allt svo einfalt og auðvelt. Næstu
þar á eftir var stubburinn kom-
inn á skæruliða aldurinn, eins og
amma mín kallar tætirófu aldur-
inn, og voru ekki margar kúlur eft-
ir neðst á jólatrénu á jóladag. Þar
á eftir bættist lítil skotta við hóp-
inn og tæplega þriggja ára stubb-
urinn áttaði sig full vel á því að jól-
in væru tilhlökkunarefni. Pakk-
arnir urðu þá líka fleiri, meira sem
þurfti að gera en enn skyldi halda
jólin hátíðleg með nákvæmlega
sama hætti og árin áður. Kirkju-
klukkur hringja inn jólin á slaginu
sex, fjórum sekúndum síðar er sest
við matarborðið þar sem allir eru
klæddir í sitt fínasta púss og við
reynum að sulla ekki niður. Börn-
in eru ekki mjög lystug, enda eft-
irvæntingin yfir pakkaflóðinu orð-
in slík að það er erfitt að sitja. Við
höfum haft þann háttinn á að við
göngum frá eftir matinn áður en
við opnum pakkana, því það var
lenskan á okkar heimilum, þó ég
hafi aldrei almennilega vitað af
hverju.
Í ár erum við sex, þar sem tví-
bura snáðar bættust í hópinn fyr-
ir ári síðan, og líkt og flestir for-
eldrar vita, þá eru eins árs pjakkar
orðnir ansi iðnir við skúffuopnan-
ir og kanna þyngdarlögmálið út í
ystu æsar. Það er því óhætt að segja
að það sé alltaf líf og fjör á heim-
ilinu.
Við höfum því ákveðið að þessi
jól verða þau allra bestu. Stress-
ið verður skilið eftir úti, og má
mín vegna fjúka út í veður og
vind. Okkar helsta markmið verð-
ur að njóta samverunnar og halda
jól sem henta öllum meðlimum
fjölskyldunnar, stórum sem smá-
um. Gömlum hefðum, sem gera
meira ógagn en gagn, verður hent
út í buskann og við höldum í þær
hefðir sem gera okkar jól hátíðleg.
Mamman fer þá ekki á taugum yfir
því að jólamaturinn sé ekki tilbú-
inn á réttum tíma og pabbinn ræð-
ur því hvort og hvenær hann bað-
ar börnin.
Þetta verða spennandi jól og ég er
ekki frá því að ég hlakki jafn mikið
til og börnin.
Reynum að gleðjast, gefa af okkur
og hugsa um okkur sjálf um jólin.
Ég vona að þið njótið öll jólanna
ykkar og hafið það sem allra best!
Gleðileg jól!
Vigdís Sigvaldadóttir, Hlíðarkletti
í Reykholtsdal.
Nú þegar jólin nálgast og enn
einu árinu er að ljúka eru eflaust
margir sem horfa yfir farinn veg,
þar á meðal ég. Alltaf þegar des-
ember gengur í garð skil ég ekk-
ert hvert tíminn hefur farið, mér
finnst ég varla vera búin að pakka
saman jólaskrautinu þegar ég er
farin að taka það upp aftur. Þeg-
ar ég svo horfi til baka yfir árið
sé ég hversu mikið hefur gerst
og minningarnar margar hverj-
ar ómetanlegar. Ég er svo þakklát
þegar engin slæm eða erfið minn-
ing kemur upp í hugann, þá hefur
árið verið mjög gott. Það eru því
miður ekki allir svo heppnir.
Í minningunni voru jólin allt-
af yndisleg hjá okkur þegar ég
var að alast upp. Foreldrar mínir
sáu til þess að allt væri fullkomið
á heimilinu þegar klukkan sló sex
á aðfangadagskvöldi, en þá sett-
umst við niður til að borða ham-
borgarhrygg með öllu tilheyr-
andi. Stundum fengum við systk-
inin að opna einn pakka áður en
við borðuðum. Maturinn var
borðaður inni í stofu, við borð-
stofuborðið, svo við horfðum á
pakkana undir trénu allan tím-
ann. Ég man oft eftir því að reyna
að sjá út hvaða pakkar væru til
mín, en það mátti ekki lesa á kort-
in áður en pakkarnir voru opnað-
ir. Eftir matinn var allt vaskað
upp. Svo var borðaður eftirréttur
og það var ekki fyrr en allt leir-
tau var orðið hreint sem við fór-
um að opna pakkana. Aðeins einn
opnaði pakka í einu og allir hin-
ir biðu, misjafnlega þolinmóð-
ir, á meðan. Mamma skrifaði nið-
ur í stílabók hver fékk hvað og frá
hverjum, en það er mjög gaman
að skoða þá bók í dag.
Þegar ég fór að halda mín eigin
jól með mínum börnum ætlaði ég
mér að hafa jólin jafn fullkomin
og foreldrar mínir. Ég lagði mig
alla fram við að fylla sem flest box
af smákökum, sem svo enduðu í
ruslinu því það var ekki nokkur
leið að klára þær allar. Þrifin voru
tekin með trompi, enda virtist ég
trúa að jólin myndu ekki koma ef
ekki væri hreint í hverju horni og
hverjum skáp. Eitt árið stoppaði
maðurinn minn mig í þrifunum
og benti mér á eldhússkáparnir
gætu verið þrifnir í öðrum mán-
uði og jólin myndu samt koma.
Og viti menn, ég slakaði á og jólin
komu samt. Og þegar ég hugsa til
þess man ég ekki eftir því að hafa
skoðað inn í alla skápa þegar ég
var barn, til að sjá hvort mamma
og pabbi hefðu ekki örugglega
þurrkað innan úr þeim. Kannski
voru þau bara ekkert búin að því,
hvað veit ég? Fyrir mér snúast jól-
in um að njóta með þeim sem ég
elska mest. Ég vil að börnin mín
eigi góðar minningar um jólin og
ég veit að þau eru ekki að skoða
inn í skápa til að meta hvenær ég
þurrkaði innan úr þeim. Ég vona
allavega að það sé ekki það sem
standi uppúr í þeirra minningu.
Ég hef haldið í margar hefð-
ir frá foreldrum mínum og svo
höfum við bætt við okkar eig-
in. En sú hefð sem ég ákvað að
halda fastast í er stílabókin henn-
ar mömmu. Ég á mína eigin stíla-
bók sem ég skrifa niður allar jóla-
gjafir sem börnin mín fá. Það er
svo skemmtilegt að skoða síðar.
Ég óska ykkur öllum gleðilegra
jóla og vona að þið njótið hátíð-
arinnar.
Anna Rósa Guðmundsdóttir,
Leirá.
Okkar eigin jól
Jólakveðja úr Borgarfirði
Börn Vigdísar og Bjarna í Hlíðarkletti sækja sér jólatré í Reykholti.
Slakaði á og jólin komu samt
Jólakveðja úr Hvalfjarðarsveit