Skessuhorn - 21.12.2016, Qupperneq 75

MIÐVIKUDAGUR 21. DESEMBER 2016 75
ir dínarar giltu ekki og ef þú áttir
íraska dínara varstu settur í fang-
elsi og ég átti enga dollara. Ég gat
ekki hugsað mér að fara að drekka
vatnið úr krönunum þarna á flug-
vellinum. Þannig að við hörkuðum
bara af okkur. Það var sem betur
fer svalt inni í flugstöðinni.“
Hjálp að ofan
Birna er trúuð og hún er fullviss
um að hún hafi fengið hjálp við
að koma drengjunum þremur og
sjálfri sér frá Bagdad. Fyrir fram-
an hana í röðinni til að fá brott-
fararáritun voru tvær fullorðnar
manneskjur. Fremst var kona með
tvö börn. Annað barnið var henn-
ar eigið en hitt ekki. Vörðurinn í
landamæraeftirlitinu hleypti henni
ekki í gegn vegna gruns um barna-
rán. „Ég stend þarna með þrjá
stráka sem ég hef aldrei séð á æv-
inni. Það var þá sem eldingu lýstur
niður í hausinn á mér og ég horfi
á passana þeirra og minn. Ég varð
bara köld og ekkert fum og fát
og rosa róleg,“ segir Birna. „Þess
vegna segi ég að þetta komi að
ofan. Einhvern veginn hugkvæmd-
ist mér að taka passann minn fyrst
og leggja hina opna ofan á. Ég sá
konuna ekki aftur. Hún var leidd í
burtu, ég sá hana ekki í flugvélinni.
Ég vona að hún hafi sloppið,“ segir
Birna með áhyggjutón í röddinni.
„Þegar röðin kemur að mér
reyni ég að bera mig vel og horfi
á strákana, hélt utan um þá og
klappa þeim svolítið og rétti landa-
mæraverðinum svo alla passana og
hann horfir á myndirnar og svo
okkur. Svo bara stimplar hann í
alla fjóra og segir „OK lady, you
can take your sons“ og ég segi bara
„thank you“ og svo fór ég,“ segir
Birna með leikrænum tilburðum
og hlær.
Hún lagði sig í mikla hættu fyr-
ir drengina og hefði getað end-
að í fangelsi í Bagdad. Hún segist
þó ekki hafa upplifað sig í neinni
hættu. „Maður hafði verkefni. Ég
sat ekki þarna og vorkenndi sjálfri
mér heldur hafði ég verkefni, þrjú
börn sem ég bar ábyrgð á,“ segir
Birna. „Það er oft gott að vita ekki
neitt og vera bara svolítið dúmm.“
Símtalið til mömmu
„Það var svo óraunverulegt þeg-
ar maður kom út úr flugvélinni í
London því þar stóð Rauði kross-
inn, fullt af konum með thermos
og teppi og ég sá bara fyrir mér
seinni heimsstyrjöldina. Þessar
bresku konur, svo effektívar, alltaf
tilbúnar með te og svo bara vefja
fólk í teppi og það bara lagar allt,“
segir Birna og skellihlær.
Íslenska sendiráðið tók ekki á
móti henni á flugvellinum en am-
eríska sendiráðið hringdi svo hún
yrði sótt. „Þetta var yndislegt
fólk það var eins og þau væru að
heimta dóttur sína úr helju,“ seg-
ir Birna en bætir við að henni hafi
þótt algjör óþarfi að búa til svona
mikið drama úr þessu. Strákana
þrjá afhenti hún ameríska sendi-
ráðinu. „Um jólin fékk ég bréf frá
mömmu þeirra. Þeir komust heil-
ir heim en voru smástund að ná sér
eftir þetta,“ segir Birna.
Birna hringdi í mömmu sína af
flugvellinum. „Það var eiginlega
það versta sem kom fyrir mig á
allri þessari leið; ég gat ekki borg-
að símtalið. Ég kom alla þessa
leið, ég var gift kona og þriggja
barna móðir. Ég var ekki með pen-
inga á mér, ekki neitt nema pass-
ann minn. Ég þurfti að hringja í
mömmu mína til að láta hana vita
að ég væri komin til London og
væri á leiðinni heim,“ segir Birna
sem hefur sagt söguna með bros á
vör og hlæjandi þar til nú. „Þetta
var voðalega sérkennilegt, ég felldi
aldrei tár eða grét fyrr en ég heyrði
röddina í mömmu. Þá fattaði ég
hvað var að gerast,“ segir Birna og
það kemur smá fát á hana.
Ferðin til Íslands
Íslenska ríkisstjórnin vissi ekki
hvernig átti að taka á þessum mál-
um. Þegn þeirra var kominn af
átakasvæði, peningalaus og alls-
laus. Utanríkisráðuneytið vildi að
hún borgaði flugfarið heim sjálf.
„Þá kom Steinn Lárusson sem þá
var svæðisstjóri Flugleiða í Lond-
on, Guð blessi hann. Hann seg-
ir: „Hvaða rugl er í ykkur, hún
er að flýja heimili sitt og er alls-
laus. Hvað er að ykkur!“ Von-
andi skömmuðust þeir sín,“ segir
Birna sem er búin að endurheimta
gleðina aftur eftir minningarnar
um símtalið og hlær. Hún komst
heim á frímiða frá Flugleiðum.
Þegar heim var komið voru
fagnaðarfundir með börnunum
hennar. Birna byrjaði að koma
undir sig fótunum aftur og barð-
ist fyrir því að íslenska ríkisstjórn-
in fengi Gísla heim. Birna segir að
ríkisstjórnin hafi verið mjög treg
til að gera nokkuð í málunum.
Fjölskyldan sameinuð
Þann 12. desember, tveimur mán-
uðum eftir að Birna kom til lands-
ins, komst Gísli þó heim að lok-
um. „Við vissum ekkert um hann.
Það voru alltaf getgátur og fréttir
af honum í sjónvarpinu.“
Eftir Kúveit ævintýrið tók við
nýr kafli í lífi Birnu. Þau fluttu til
Sviss, bjuggu þar í áratug og tók-
ust á við mikið áfall eftir þessa
atburði. Gísli skrifaði bók um
reynslu sína sem gísl í Írak sem
heitir Læknir á vígvelli og var gef-
in út árið 1991.
Þau fluttu svo til Íslands árið
2000 og búa nú í einbýlishúsi í
Breiðholtinu, með útsýni yfir alla
Reykjavík og upp á Akranes á blíð-
viðrisdögum. Síðan Birna flutti til
Íslands hefur hún eignast fjögur
barnabörn, tvö þeirra búa í Nor-
egi en hin tvö á Íslandi. Hún nýt-
ir tíma sinn í dag til að klára há-
skólanámið sitt í þjóðfræði sem
hún byrjaði á í Lundi í Svíþjóð
árið 1980.
klj/ Ljósm. úr einkasafni.
Gleðileg
jól
gamur.is 5775757 gamur@gamur.is
Starfsfólk Íslenska Gámafélagsins óskar viðskiptavinum sínum
og landsmönnum öllum gleðilegra jóla og velfarnaðar á nýju ári.
Við þökkum samstarfið á liðnu ári og hvetjum Íslendinga áfram
til stórra afreka í endurvinnslumálum.
Hugsum áður en við hendum.
Starfsfólk Íslenska Gámafélagsins.
Sendum öllum félagsmönnum og
ölskyldum þeirra hugheilar óskir um
gleðilega hátíð og farsæld á komandi ári.
Þökkum samstarfið á árinu sem er að líða.
Stjórn SDS
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4
Starfsmannafélag Dala- og Snæfellsnessýslu
Innfæddir Kúveitar á ströndinni. Hiti gat farið upp í 50 gráður yfir hásumarið í
Kúveit.
Markaðurinn í Kúveit borg fyrir innrás Íraka árið 1990.
Fjölbrautaskóli Snæfellinga, Fjölbrautaskóli Vesturlands og
Menntaskóli Borgararðar eru aðilar að Fjarmenntaskólanum