Skessuhorn - 07.11.2018, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2018 17
á vorönn, en settist svo á skólabekk
að nýju um haustið þegar kennsla
hófst eftir sumarfrí. „Það var rosa-
lega stuttur tími,“ segir hún. Rit-
gerðinni skilaði Hrönn í nóvember
í fyrra og útskrifaðist síðan í júní
síðastliðnum að lokinni meistara-
vörn. „Þetta var mjög erfitt, sér-
staklega í BA náminu, því þá missti
ég Lovísu Hrund. En það kom
einhvern veginn aldrei annað til
greina en að klára námið. Það var
líka gott upp á að losna aðeins úr
umhverfinu hérna heima, að fara
í skólann, hlusta á fyrirlestra og
reyna að einbeita sér að þeim, hafa
tilgang. Síðan bara settist ég upp í
bílinn að loknum skóladegi og grét
alla leiðina heim. Svona voru allir
dagar fyrstu mánuðina og árið eft-
ir að ég byrjaði aftur í náminu eft-
ir áfallið,“ lýsir Hrönn. „Svo þegar
ég var komin í mastersnámið, einu
og hálfu ári seinna, þá var ég far-
in að átta mig á að ef ég ætlaði að
lifa með þessu áfalli þá yrði ég að
nýta reynsluna og reyna að gera
eitthvað sem gæti hjálpað öðrum.
Sem mér tókst ágætlega, held ég,“
segir hún.
Leiðbeinandinn grét
Það var tilfinningaþrungin stund
þegar henni var tilkynnt um verð-
laun fyrir framúrskarandi rannsókn
á meistarasviði. „Leiðbeinandinn
minn, hún er dálítill töffari, marg-
reynd og ýmsu vön, fór að gráta
og þá brast ég í grát,“ segir hún og
brosir. „Þær sem voru þarna með
mér spurðu mig hvort ég hafi átt-
aði mig á hvað rannóknin væri gott
innlegg í velferðarmál. Ég hafði
ekki áttað mig á því fyrr en mér var
sagt að þetta væri tímamótarann-
sókn,“ bætir hún við. „Einn dóm-
ari verkefnisins sagði að ég hefði
náð svo vel að draga fram aðalat-
riðin úr viðtölunum án þess að það
komi nokkurs staðar fram að ég hafi
gengið í gegnum þetta sjálf. Það var
það sem ég var hræddust um, að ég
sjálf og mín reynsla myndi skekkja
rannsóknina. En það gerðist ekki
og ég var rosalega ánægð að heyra
það,“ segir hún. „Svona eftir á að
hyggja hugsa ég stundum um hvort
mér hafi verið ætlað að gera þessa
rannsókn. Maður veit það ekki.
Kannski hefði ég ekki getað gert
þetta nema af því ég hafði reynsl-
una,“ segir Hrönn.
Gat í kerfinu
Hún vonast til að ritgerðin geti nýst
öðrum í framtíðinni, bæði til frek-
ari rannsókna eða sem innlegg í að
bæta stuðning við foreldra sem hafa
misst börn. „Þarna er gat í kerf-
inu okkar og það verður að fara að
hugsa um þennan hóp. Heilbrigð-
isstarfsmenn sem eru að vinna með
fólki sem hefur lent í barnsmissi,
getur sótt ýmislegt í þessa rann-
sókn,“ segir Hrönn. En hvað telur
hún að gera megi til að bæta þjón-
ustu við þennan hóp? „Ég held að
félagsráðgjafar gætu leikið þar lyk-
ilhlutverk, ekki bara af því að ég er
félagsráðgjafi. Þeir eru sérþjálfað-
ir í að tala við fólk í alls konar að-
stæðum og búa yfir mörgum bjarg-
ráðum og eiga auðvelt með að lesa
í lög. Þeir hafa verkfæri til að að-
stoða og benda fólki á réttar leið-
ir. En eins og staðan er í dag er
engin skipulögð stefna hjá heil-
brigðisstarfsmönnum sem heldur
utan um foreldra og fjölskyldur í
slíku áfalli,“ segir Hrönn. „Félags-
ráðgjafar vinna við að mæta fólki
í vanda, þeir hjálpa fólki að hjálpa
sér sjálft með því að benda á leið-
ir í samfélaginu sem fólk getur nýtt
sér,“ bætir hún við.
Eftirfylgnin mikilvæg
„Þar sem áfallateymi eru starfandi
þarf að fara ofan í áfallið með for-
eldrum og viðhafa meiri eftirfylgni.
Það nægir ekki að koma í heimsókn
fyrstu vikurnar og segja foreldr-
um svo að leita til þeirra ef þá van-
hagar um eitthvað, því eins og ég
sagði áðan þá eru foreldrarnir nán-
ast ósjálfbjarga, glíma við lamandi
sorg og hafa tapað færninni til að
bjarga sér sjálfir og frumkvæðinu til
að leita eftir aðstoð. Ég tel að það
væri gott að setja upp áætlun þar
sem fólki væri fylgt eftir í minnst
tvö ár eftir áfallið. Ekki endilega
þannig að það sé alltaf verið að
bögga það, heldur bara að tékka á
því. Athuga hvernig gangi og hvort
það sé hægt að gera eitthvað fyrir
það,“ segir hún. „Síðan er annað,
að nú er mjög dýrt að fara til sál-
fræðings og sumar fjölskyldur hafa
hreinlega ekki efni á því. Að mínu
viti ætti að tryggja þessum hópi alla
þá sálfræðiaðstoð sem hann þarf.“
Verðum að gera betur
Jafnframt segir Hrönn þörf á meiri
umræðu um áföll og sorg almennt.
„Ef umræðan um áföll sem þessi,
að missa barn, væri betri og meiri
í samfélaginu þá hefði fólk meiri
þekkingu á hvernig ætti að styðja
við foreldra og fjölskyldur þeirra.
Það vilja allir vel, en það þarf að
kenna fólki að takast á við sorg og
umgangast hana. Þegar fólk miss-
ir barn er sorgin svo stór og sam-
kvæmt rannóknum mögulega það
erfiðasta sem einstaklingur geng-
ur í gegnum. Í slíkum aðstæðum
er mikilvægt að kunna hvernig á að
bera sig að,“ segir hún og á þá eink-
um við stuðning af hálfu heilbrigð-
isstarfsmanna, fjölskyldu og vina.
Hún segir rannsóknir sýnt að besti
stuðninginn komi frá fjölskyldu og
vinum, ef hann er til staðar. En þeir
sem ekki eru félagslega sterkir og
eiga ekki góða vini eru í áhættu fyr-
ir að taka sitt eigið líf. „Það er bara
rosalega mikið atriði að reyna að
halda utan um fólk þannig að það
eigi betri möguleika á að púsla sam-
an lífinu á ný og lifa við missinn,
því að þetta er hörku vinna,“ seg-
ir hún. „Út frá niðurstöðum við-
talsrannsóknarinnar má álykta að
þessi hópur sé látinn afskiptalaus og
stefnumótun vanti í málaflokknum.
Nauðsynlegt er að móta og skýra
verkferla, auka samstarf á milli kerfa
og samræma viðbrögð félags-, heil-
brigðis- og skólaþjónustu. Einnig
að það sé skýrt hvert hlutverk mis-
munandi fagfólks sé í þessum efn-
um. Mikilvægt er að samræma við-
brögð og áfallaáætlanir á milli sveit-
arfélaga og sjúkrahúsa þegar svona
áföll dynja yfir. Það er von mín að
niðurstöður rannsóknarinnar verði
til þess að hafist verði handa við
stefnumótun um viðbrögð við slík-
um áföllum og verkferlar verði þró-
aðir hjá sveitarfélögum og ríki til að
mæta þessum hópi í samráði við þá
foreldra sem hafa reynsluna af því
að missa barn, vegna þess að enginn
getur skilið hvernig slíkur harm-
ur er nema þeir sem hafa lent í því
sjálfir,“ segir Hrönn að endingu.
Áhugasömum er bent á að ítar-
lega og yfirgripsmikla verðlauna-
rannsókn Hrannar má lesa í heild
sinni á Skemmunni; www.skemm-
an.is. kgk
Sérfræðingur á fjármálasviði
Capacent — leiðir til árangurs
Elkem Ísland kappkostar
að starfa í víðtækri sátt við
starfsfólk sitt, viðskiptavini,
íslenskt samfélag og lífríki
náttúrunnar. Með öryggi,
fagmennsku og heiðarleika að
leiðarljósi leggjum við okkar
af mörkum til framleiðslu á
hágæða kísilmálmi. Fyrirtækið
ber virðingu gagnvart því
jafnvægi sem ávallt þarf
að ríkja á milli nýtingar og
verndunar náttúruauðlinda.
Elkem Ísland er hluti af Elkem
A/S samsteypunni sem hefur
í meira en hundrað ár verið
frumkvöðull í tækniþróun í
kísiliðnaði og haft frumkvæði
að þróun margvíslegra lausna
á sviði umhversmála.

Elkem Ísland starfar
samkvæmt vottaðri gæða- og
umhversstjórnun.
Upplýsingar og umsókn
capacent.com/s/10468
Menntunar- og hæfniskröfur
Háskólamenntun sem nýtist í star.
Mjög góð þekking á Excel.
Frumkvæði og sjálfstæði í vinnubrögðum.
Haldgóð reynsla af bókhaldi og fjármálum er kostur.
Ánægja af mannlegum samskiptum.
Áhugi og reynsla af innkaupum er kostur
Þekking á IFRS er kostur.
Lausnamiðaður og útsjónarsamur.
Samviskusemi og nákvæmni í star.
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
·
Umsóknarfrestur
12. nóvember
Starfssvið
Mánaðar-, árs- og samstæðuuppgjör.
Úrvinnsla tölulegra upplýsinga.
Sjálfvirknivæðing fjármála (digitalization).
Kostnaðareftirlit og skýrsluskil.
Þátttaka í umbótum.
Önnur tilfallandi verkefni á fjármálasviði.
Ert þú fróðleiksfús einstaklingur sem er ófeiminn við að nna nýjar leiðir að lausnum, lætur þig málin varða og vinnur vel í
hóp? Hefur þú áhuga á að vinna á skemmtilegum vinnustað og fá tækifæri til að þróast í star?

Næsti yrmaður er framkvæmdastjóri fjármála og innkaupa.
Hrönn á heimili sínu á Akranesi.