Skessuhorn - 07.11.2018, Blaðsíða 24

MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 201824
og við vorum bæði alveg heilluð,“
segir Heiðrún. „Á þessum tíma
vorum við líka nýlega búin að fara á
uppeldisnámskeið sem snýst um að
ala börnin sín upp í leik og mæta
þeim á jafningjagrundvelli. Þar átt-
uðum við okkur á að þessi mikli
hraði í daglegu lífi var ekki góður
fyrir okkur sem foreldra, eða börn-
in okkar.“
Við tók tímabil þar sem Heiðrún
og Michael skoðuðu líf sitt vand-
lega og úr varð að þau settu húsið
sitt á sölu. „Húsið seldist um leið
og við sögðum í kjölfarið upp störf-
unum okkar, sem var mjög erfitt því
við elskuðum bæði það sem við vor-
um að gera. Við losuðum okkur við
stóran hluta af innbúinu okkar og
tókum upp þennan nýja lífsstíl, að
hægja á okkur,“ segir Heiðrún. En
hvað felst í hægum lífsstíl? „Hug-
myndin er fyrst og fremst að hætta
þessu endalausa kapphlaupi. Að
leggja ekki alla áherslu á vinnuna
sína og geta svo aldrei notið lífsins.
Þetta snýst líka um að vera ekki að
safna að sér hlutum sem við þurfum
ekki. Um leið og maður losar sig við
stóran hluta af dótinu sínu, sér mað-
ur að hvað maður þarf í raun lítið.
Ef við eigum minna eyðum við líka
minna og þurfum því ekki að vinna
jafn mikið. Það er líka minna sem
þarf að ganga frá, taka til og þrífa
og þar af leiðandi meiri tími til að
njóta. Hver þarf að eiga troðfulla
fataskápa af fötum eða fullt eldhús
af allskonar áhöldum? Þetta eykur
bara álagið á manni í daglega lífinu
auk þess sem þessi mikla neysla er
slæm fyrir umhverfið okkar,“ segir
Heiðrún og brosir.
Tóku við gistiheimilinu
Kría Guesthouse
Aðspurð hvernig það hafi verið að
segja skilið við Kaupmannahöfn og
flytja aftur heim segir Heiðrún það
hafa verið erfitt en líka gott. „Ef ég
hefði verið spurð að því hálfu ári
áður en við tókum þessa ákvörð-
un hvort við værum á leiðinni að
flytja hefði ég bara hlegið og svar-
að því neitandi. Þegar hraðinn er
svona mikill, er ekki einu sinni tími
til þess að staldra við og meta stöð-
una. En á þessum tímapunkti fund-
um við bara að við þurftum að stíga
aðeins úr hamstrahjólinu og ná átt-
um og sjá hvað það er sem við vilj-
um í raun og veru. Um leið og við
vorum komin hingað fundum við
hvernig það hægðist strax á öllu og
þá var ég líka viss um að ákvörðun-
in hafi verið rétt. Það er ekki auð-
velt að rífa heila fjölskyldu upp með
rótum og flytja í annað land án þess
að vita almennilega hvað tekur við,“
segir hún. Við heimkomu tóku þau
Heiðrún og Michael við rekstri
gistiheimilisins Kría Guesthouse
sem foreldrar Heiðrúnar opnuðu
sumarið 2012. „Fyrir utan að við
ætluðum að taka við gistiheimilinu
vissum við ekkert hvað við ætluð-
um að gera.“ Heiðrún fékk fljótlega
vinnu hjá Borgarneskirkju þar sem
hún er kirkjuvörður og meðhjálp-
ari auk þess sem hún sér um sunnu-
dagaskólann og fermingafræðslu,
en hún er með BA gráðu í guðfræði
og MA gráðu í trúarlífsfélagfræði.
„Eftir að hafa unnið undir miklu
álagi og umvafin fólki í áratug er
stundum skrýtið að vera komin í
starf sem að miklu leiti felst í því að
kveikja á kertum, setja blóm í vasa
og þrífa,“ segir hún kímin. Michael
vann fyrst um sinn á gistiheimilinu
en í byrjun mánaðarins tók hann til
starfa á bifvélaverkstæðinu Bílabæ
í Borgarnesi. „Það var líka mikil
breyting fyrir hann að fara úr hrað-
anum í sinni vinnu yfir í að þrífa
og búa um rúm og nú að gera við
bíla,“ segir Heiðrún „En við finn-
um að þessi nýju lífsstíll gerir okk-
ur og börnunum okkar gott.“ bæt-
ir hún við.
Borgarnes
borðar saman
Heiðrún hefur í samstarfi við Rauða
krossinn í Borgarfirði farið af stað
með nýtt verkefni sem hún kall-
ar „Borgarnes borðar saman“. Íbú-
ar í Borgarnesi geti þá komið sam-
an í Félagsbæ og borðað kvöldmat
saman. „Í Kaupmannahöfn er mjög
algengt að götur eða hverfi komi
saman til að borða þó það sé ekkert
sérstakt tilefni. Hér á Íslandi er fólk
oft fast í því að það þurfi sérstakt
tilefni til að hittast og mig langar að
reyna að breyta því. Hugmyndin er
að fá gestakokka til að taka að sér að
elda. Það þarf ekki að vera mennt-
aður kokkur heldur bara fólk sem
kann að elda venjulegan heimilis-
mat og svo komi fólk saman til að
borða. Að mat loknum hjálpast fólk
að við fráganginn áður en farið er
heim um klukkan hálf átta. Þetta er
engin veisla og ekkert tilstand, bara
tækifæri til þess að setjast niður og
spjalla saman. Við sjáum alls stað-
ar, fólk standa og spjalla. Í búðinni,
á bílastæðinu, eða á leið út í bíl.
Samtalið endar svo gjarnan á: „Við
þurfum endilega að fara að hittast!“
Mig langar einfaldlega til þess að
skapa tækifæri fyrir fólk til að hitt-
ast,“ útskýrir Heiðrún og bætir því
við að þetta sé ætlað íbúum á öllum
aldri. „Þú átt ekki að þurfa að finna
pössun fyrir börnin heldur er ætl-
unin að börnin komi með. Þú mátt
koma með stórfjölskylduna eða
koma einn, það eru allir velkomn-
ir. Þetta er tilvalin vettvangur fyrir
fólk að kynnast öðrum Borgnesing-
um betur. Það er upplagt að bjóða
nágrönnum þínum með, sem þú ert
alltaf á leiðinni að bjóða í kaffi, eða
vinnufélaga þínum sem þig langar
að hitta utan vinnutíma en virðist
aldrei hafa tíma til,“ segir Heiðrún.
Fyrirhugað er að fyrsta máltíðin
verði síðar í mánuðinum og mán-
aðarlega eftir það. Áhugasamir geta
haft samband við Heiðrúnu fyrir
frekari upplýsingar.
arg
Á fimmtudag og föstudag í síð-
ustu viku var Gunnar Ben, að-
júnkt við Listaháskóla Íslands og
hljómborðsleikari í hljómsveit-
inni Skálmöld, með spunanám-
skeið fyrir nemendur í Tónlist-
arskólanum á Akranesi. Gunn-
ar kenndi börnunum tónlistar-
sköpun í gegnum leik og gleði.
Blaðamaður Skessuhorns leit við
á fimmtudeginum þar sem Gunn-
ar var að kenna nemendum í 6. og
7. bekk hvernig þau gætu búið til
sinn eigin takt. arg
Gunnar Ben hélt námskeið
Blaðamaður Skessuhorns fékk hlýj-
ar móttökur í heimsókn hjá Heið-
rúnu Bjarnadóttur Back í Borgar-
nesi á föstudagsmorgun. Síðastlið-
ið sumar flutti Heiðrún í Borgar-
nes frá Kaupmannahöfn ásamt eig-
inmanni sínum, Michael Back og
tveimur börnum þeirra, Heklu Isa-
bel sem er fimm ára og Erni Elíasi
sem er á þriðja aldursári. Heiðrún
er fædd og uppalin í Borgarnesi,
dóttir hjónanna Margrétar Grét-
arsdóttur og Bjarna Guðjónssonar.
Hún flutti frá Borgarnesi til Akur-
eyrar þegar hún hóf nám í mennta-
skólanum þar. Síðan fór hún til
Guatemala, bjó um tíma í Englandi
og flutti loks til Danmerkur þar
sem hún bjó síðustu ellefu ár, með
viðkomu í Kína. Michael og Heið-
rún voru búin að koma sér vel fyrir
í Kaupmannahöfn, höfðu byggt sér
fallegt hús í friðsælu hverfi og fjöl-
skyldan öll þreifst vel í leik og starfi
þegar Heiðrún rakst á bók sem átti
eftir að breyta öllu.
Voru ekki að njóta lífs-
ins eins og þau vildu
Í Danmörku vann Heiðrún með
ungum flóttamönnum og innflytj-
endum. „Við gripum þessa krakka
þegar þeir fengu landvistarleyfi og
hjálpuðum þeim að komast inn í
samfélagið. Við kenndum þeim
í raun allt grunnskólanámsefnið
samhliða því að þeir lærðu dönsku,
sem gaf þeim færi á að ljúka sam-
ræmdum prófum jafnfætis dönsk-
um ungmennum. Þetta var rosalega
gefandi starf en líka mjög krefjandi,
bæði fyrir okkur og þá. Undanfar-
in ár þróaði ég svo verkefni sem
hjálpaði innflytjendakonum að fá
fasta vinnu í gegnum tungumála-
og verknám,“ segir Heiðrún. „Þeg-
ar ég kom heim í lok dags átti ég oft
lítið eftir til að gefa mínum börn-
um,“ bætir hún við. Michael starf-
aði sem verkfræðingur hjá stóru
fyrirtæki og ferðaðist mikið vegna
vinnu sinnar. Það var því verulega
farið að þrengja að þeim báðum
andlega vegna álags. „Við unnum
mikið og svo þegar heim var kom-
ið vorum við uppgefin. Hraðinn
var svo mikill og maður var alltaf í
kapphlaupi. Þessir fáu klukkutímar
sem við áttum með börnunum okk-
ar á dag virtust oft fara í að annað
okkar horfði á barnatímann með
þau í fanginu, á meðan hitt sá um
praktísku hlutina. Við vorum bæði
í vinnu þar sem okkur leið vel, við
áttum fallegt heimili, og við lifðum
í raun góðu og áhyggjulausu lífi. En
við vorum ekki að njóta fjölskyldu-
lífsins og barnanna okkar eins og
við vildum,“ segir Heiðrún.
Hætta kapphlaupinu
og njóta lífsins
Eitt kvöldið fór Heiðrún að glugga
í bókina Langsom Livsstil, sem
myndi þýðast á íslensku sem Hæg-
ur lífsstíll. Fljótlega eftir að hún
byrjaði að lesa bókina fann hún að
eitthvað var rangt við þeirra lífsstíl.
„Ég bara varð að deila þessu með
Michael svo ég bað um að fá að lesa
smá upp úr bókinni fyrir hann. Ég
las upp úr bókinni kvöld eftir kvöld
Sagði skilið við stórborgarlífið og flutti í Borgarnes
Rætt við Heiðrúnu Bjarnadóttur sem fékk nóg af hröðum lífsstíl og vildi hægja á
Heiðrún Bjarnadóttir Back og Michael Back sögðu skilið við stórborgarlífið í Kaup-
mannahöfn og fluttu í Borgarnes. Með þeim á myndinni eru börnin þeirra tvö,
Hekla Isabel og Örn Elías.
Frá heimili þeirra Heiðrúnar og Michael er einstaklega fallegt útsýni yfir
Borgarnes.
Heiðrún segir það mikil forréttindi að fá að ala börnin sín upp í svona miklu návígi
við náttúruna.