Skessuhorn - 07.11.2018, Blaðsíða 22

MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 201822
Körfuknattleiksdeild Skalla-
gríms í Borgarnesi boðar til
þjóðlegrar veislu og fölskva-
lausrar gleði næstkomandi
laugardagskvöld í Hjálmakletti
í Borgarnesi. Á hlaðborði verður
boðið upp á veislurétti ömmu,
en meðal rétta hennar er sviða-
sulta með tilheyrandi meðlæti,
kjöt í karrý, steikt lifrarpylsa og
blóðmör, hjörtu og lifur í brúnni
sósu og fleira góðmeti. Matnum
verður svo hægt að skola niður
með léttum drykkjarveigum sem
verða í boði gegn hóflegu gjaldi.
Miði á tónleikana kostar einung-
is þrjú þúsund krónur og gert ráð
fyrir að skemmtun ljúki um mið-
nætti, enda ganga ömmur þá oft
til náða.
Ræðumaður kvöldsins verður
Guðni Ágústsson spéfugl og fyrr-
um ráðherra, en veislustjórar Ás-
mundar tveir, núverandi þing-
menn. Auk þess verður sung-
ið, leikið á nikku, happdrætti og
uppboð, svo eitthvað sé nefnt.
Að sögn Ámunda Sigurðssonar
hjá körfuknattleiksdeildinni er
enn hægt að tryggja sér miða
hjá leikmönnum og stjórn kkd.
Skallagríms sem og í verslun
Tækniborgar í Borgarnesi. Hús-
ið verður opnað klukkan 19. Nú
er því ekki um annað að ræða en
bursta stellið, strauja skyrtuna,
pússa skóna, þjálfa brosvöðv-
ana og gera allt annað klárt fyrir
laugardaginn. mm
Ömmumatur, grín og glens á
Skemmtikvöldi Skallagríms
Nýir ábúendur hafa nú tekið við
búskapnum á bænum Valþúfu á
Fellsströnd í Dalasýslu. Það eru
þau Sæþór Sindri Kristinsson og
Rúna Blöndal sem hafa keypt jörð-
ina og taka við búi af Hrefnu Ingi-
bergsdóttur og Rúnari Jónassyni.
Sæþór og Rúna eru bæði sveitafólk
þó hvorugt þeirra hafi alist upp á
sveitabæ. Sæþór er fæddur á Ísafirði
en flutti í Búðardal 14 ára gamall og
Rúna er Húnvetningur í húð og hár
þó hún hafi flutt þaðan til Akraness
fjögurra ára gömul. ,,Ég hef alltaf
litið á mig sem Húnvetning enda
hef ég alltaf verið með annan fót-
inn þar. Fjölskyldan mín býr þar
og ég hef alltaf tekið þátt í öllum
helstu sveitastörfum, farið í sauð-
burð og göngur,” segir Rúna. Sæ-
þór fór fyrst í sveit á Breiðabólsstað
á Fellsströnd, sem er næsti bær við
Valþúfu, þegar hann var 14 ára. ,,Ég
hef svo komið hingað öll haust síð-
an og aðstoðað við öll helstu störf,”
segir hann. Fellsströndin er Sæþóri
því alls ekki ókunn. ,,Ég þekki alla
hér í sveitinni og það hefur oft ver-
ið grínast með það í gegnum árin
að ég taki við búskapnum af þeim
Rúnari og Hrefnu,” segir Sæþór.
Grínið varð þó að alvöru síðastliðið
vor þegar Rúnar og Hrefna ræddu
það af alvöru við Sæþór og Rúnu að
taka við.
Ómetanleg aðstoð
fyrri ábúanda
Rúna og Sæþór kynntust á Akranesi
árið 2012 þegar þau voru saman í
Björgunarfélagi Akraness og tveim-
ur árum síðar eignuðust þau dótt-
ur en Rúna átti fyrir dóttur sem er
fædd árið 2007. Á Akranesi vann
Rúna sem vélvirki hjá Norðuráli og
Sæþór sem smiður. ,,Ég er enn að
vinna uppsagnarfrestinn og get því
ekki flutt alveg í sveitina fyrr en 1.
desember svo Rúna verður að sjá um
þetta ein þangað til,” segir Sæþór og
hlær þegar hann horfir á Rúnu sem
er um þessar mundir ófrísk, en von
er á þriðja barninu í heiminn í næsta
mánuði. ,,Við erum svo lánssöm að
þau Hrefna og Rúnar stungu okk-
ur ekkert alveg af. Þau fluttu bara í
bústað hér rétt fyrir neðan og ætla
að hjálpa okkur þar til ég losna frá
Skaganum,” segir Sæþór. ,,Það er
líka ómetanlegt að hafa þau hér til
að kenna okkur á allt, svona hluti
sem maður fattar kannski ekki að
spyrja að áður en maður tekur við
búi. Þau eru svona að aðstoða okkur
við að koma boltanum af stað áður
en þau fara og við kunnum mjög vel
að meta það,” bætir Rúna við.
,,En hvað er samt í raun
og veru að vera ríkur?”
Á Valþúfu eru um 640 ær á vetr-
arfóðrun auk 30 nauta á misjöfn-
um aldri. ,,Það fylgdu líka sex hest-
ar með í kaupunum og svo hundur-
inn Karen,” segir Rúna brosandi og
bætir því við að þau hafi sjálf flutt
einu hænu með sér að Valþúfu. ,,Það
er hænan Blúbblúb sem yngri dóttir
mín á og fékk senda hingað úr sveit-
inni fyrir norðan.”
Að vera fjárbóndi á Íslandi í dag
er ekki arðbært starf en þau Rúna
og Sæþór segjast halda í bjartsýnina.
,,Við gerum okkur fulla grein fyr-
ir því að þetta er kannski ekki það
skynsamlegasta sem maður gerir ef
maður ætlar að verða ríkur, eða hvað
er samt í raun og veru að vera ríkur?
Við hugsuðum þetta strax þannig að
annað okkar myndi vinna að hluta
til í öðru og Sæþór fer líklega að
smíða sjálfstætt,” segir Rúna. ,,Við
höfum allavega heyrt að það er nóg
að gera í því hér í sveitinni,” bætir
Sæþór þá við. Aðspurð hvort það
komi til greina að fara í ferðaþjón-
ustu, eins og margir bændur hafa
gert til að auka tekjurnar, svara þau
því neitandi. ,,Okkur langar ekk-
ert í ferðaþjónustu,” segir Sæþór.
,,Ég myndi mikið frekar vilja horfa
til þess að selja beint frá býli, og
þá leggja áherslu á að markaðssetja
afurðirnar okkar. Ég held að fjár-
bændur gætu gert meira af slíku, til
dæmis með því að markaðssetja ær-
kjötið betur. Við ætlum þó að byrja
á að klára heilt rekstrarár áður en
við tökum ákvörðun um framhald-
ið,” segir Rúna.
Sammála um að grípa
tækifæri ef það kæmi
,,Það er í raun frekar fyndið að
við Sæþór skulum hafa tekið sam-
an því það hefur verið draum-
ur okkar beggja að verða bændur,
eða kannski draumórar öllu held-
ur,” segir Rúna og hlær. ,,Við höf-
um alltaf verið alveg sammála um
að ef tækifærið kæmi myndum við
stökkva á það. En maður fer ekki á
fasteignasölu og finnur sér jörð til
að kaupa, ekki nema þú eigir marg-
ar milljónir í banka,” segir Rúna.
Sem var ekki reyndin hjá þeim
tveimur. ,,Við vorum jú svo lánsöm
að við keyptum hús á Akranesi fyrir
nokkru síðan og gerðum það upp.
Við fengum húsið tiltölulega ódýrt
því það var svo illa farið að innan.
Við höfum svo lagt í það blóð, svita
og tár og gátum því selt það á tölu-
vert meiri pening. Þannig feng-
um við smá eigið fé til að geta svo
keypt hér. Ég held að þú getir ekk-
ert bara stokkið beint í svona kaup
nema vinna þig upp í það. Þetta
krefst þess líka að maður lifi í sam-
ræmi við það sem ætlar sér að gera.
Við höfum alltaf verð frekar nægju-
söm og verið dugleg að láta hlut-
ina okkar duga en ekki kaupa meira
en við þurfum. Það hefur líka skil-
að sér,” segir Sæþór. ,,En mikilvæg-
asti þátturinn er auðvitað hvað við
vorum heppin með seljendur. Þau
Rúnar og Hrefna eru að selja okkur
bú í fullum rekstri. Það er til kvóti
fyrir öllu, húsin eru góð, tækin eru
góð og það eru engar stórar fram-
kvæmdir sem við þurfum að ráð-
ast beint í. Einnig skiptir máli að
það verð sem við kaupum jörðina á,
fundum við út í sameiningu þann-
ig að það væri sanngjarnt fyrir alla,“
bætir Rúna við.
Þurfa ekki að
vera sítengd
,,Við upplifum okkur mjög vel-
komin hér í Dalina og það er alveg
ómetanlegt,” segir Rúna aðspurð
hvernig sé að vera flutt í sveitina.
,,Það eru bara allir svo dásamlegir
hér, jafnvel fólk sem ég þekki ekk-
ert. Það eru margir búnir að bjóða
fram aðstoð ef eitthvað er að því
fólk veit að ég er ófrísk og Sæ-
þór ekki fluttur til okkar. Eitt gott
dæmi um dásamlegt fólk hér í sveit-
inni er Sveinn skólabílstjóri. Yngri
dóttir okkar vildi sko ekki skipta um
leikskóla. Þegar Sveinn heyrði af
því greip hann hana hér einn dag-
inn og bauð henni að skoða skóla-
bílinn, sem hún var auðvitað til í.
Hann sýndi henni bílstólinn sem
hún myndi nota og leyfði henni að
velja sér sæti og svona. Hún var al-
sæl og algjörlega tilbúin að fara í
skólabílinn bara strax,” segir Rúna
og hlær. En í Dalabyggð fara bæði
börn á grunnskólaaldri og leik-
skólaaldri með skólabíl í skólann í
Búðardal. ,,Það eina sem er dálítið
erfitt að venjast hér er hversu lélegt
símasambandið er,” segir Sæþór.
,,En við erum með fínt net. Það vill
nú líka til að við erum frekar sveitó
og getum því alveg lifað án þess
að vera sítengd,” bætir Rúna kím-
in við.
Undir bændum komið
að hafa sanngjörn
kynslóðaskipti
Aðspurð segjast þau bæði mjög já-
kvæð fyrir framtíðinni og vonast til
að geta orðið fjárbændur á Valþúfu
næstu áratugina. ,,Það eina sem ég
óttast er að næstu bæir hér í kring
leggist í eyði,” segir Sæþór. ,,En
það er undir bændum komið að
hafa kynslóðaskipti sanngjörn og
þá hef ég fulla trú á að búskapurinn
gangi áfram á flestum bæjum, það
er margt ungt fólk sem vill hefja
búskap,” segir hann og bætir því
við að bændur mættu taka Hrefnu
og Rúnar sér til fyrirmyndar í þeim
efnum. ,,Ef bændur hætta að búa
á réttum tíma og eru tilbúnir að
selja yngra fólki á sanngjörnu verði
þá hef ég engar áhyggjur af fram-
tíð landbúnaðarins,” segir Sæþór.
,,Kannski vitum við ekkert hvað við
erum að tala um og það var bara
algjört bull hjá okkur að fara út í
þetta, en við verðum bara að standa
og falla með því. Ég vil mun frek-
ar sjá eftir því að hafa látið á þetta
reyna heldur en að sjá eftir því að
hafa ekki þorað að prófa,” seg-
ir Rúna. ,,En við erum bjartsýn,”
bæta þau svo við að endingu.
arg
Öllu gríni fylgir alvara

Rætt við Sæþór og Rúnu sem eru nýir ábúendur á Valþúfu í Dölum
Rúna Blöndal og Sæþór Sindri Kristinsson hafa tekið við búskapnum á Valþúfu á Fellsströnd.