Heimsmynd - 01.07.1992, Page 70

trá blaðsölum til þingmanna

i » ;Mml Ww ' í'-~’ •'TBBk' W ~ >0-*" 1
l"' ? ? J "zmi (■k - / píi Wk Ý ] wl .
m m am m E f : .Y-‘ . J tt
sem hafði gripið hann. Næsta ár, 1944, gekk hann í raðir cosca
(fjölskyldunnar) í Corleone. Mussolini var þá nýfallinn og
mafían komin úr felum með fílefldum krafti.
í staðarmafíunni í Corleone voru fimmtíu manns. Eins og
víðast hvar á Sikiley fólst starfsemi hennar aðallega í því að
stela nautgripum, stjórna vatnssölu á áveituakra, taka skatta
fyrir vernd gegn búfjárþjófnaði, skemmdarverkum, íkveikju
og þjófnaði, stunda mannrán gegn lausnargjaldi og útrýma
óæskilegum keppinautum.
Luciano Leggio datt út úr skóla í fjórða bekk en foreldrarn-
ir höfðu hugsað sér að gera prest úr honum. Hann kunni þá
hvorki að lesa né skrifa, en bætti sér það seinna upp með því
að neyða kennara til að kenna sér hvort tveggja undir byssu-
kjafti. Hann fékk líka svokallaða Pittsveiki á æskuárum og
skaðaðist á mænu. Hann varð að ganga í tréstokk til að styrkja
hrygginn. Petta var því ekki venjulegur drengur, reyrður í
stokk, náfölur með stórt kringlótt andlit og þykkar nautnaleg-
ar varir. Pað voru aðeins greindarleg augu og leikni hans með
kindabyssu sem gáfu fyrirheit um ógnvænlega framtíð hans.
Fyrstu fjögur árin eftir að Luciano Leggio gekk í mafíuna
jókst ofbeldi mjög í Corleone og á aðeins fjórum árum voru
framin 153 morð í þessum litla bæ. Það tók ekki langan tíma
fyrir Luciano Leggio að uppgötva veilurnar í hinu lýðræðis-
lega dómskerfi. Hann var dreginn fyrir dómstóla út af morð-
inu á verðinum, en málið dróst í átján ár þó að eiginkona
varðarins hefði séð morðið og vitorðsmaður hans um glæpinn
játað allt. Luciano Leggio fór í hálfgerðar felur, en var þá orð-
inn svo ógnvænlegur að fólk þorði ekki að segja til hans þar
sem hann sást. Og málinu var hvað eftir annað vísað frá á
grundvelli ónógra sannana. Astæðan var augljós. Kviðdóm-
endur brast kjark til að sakfella hann.
Eflaust hefur Luciano Leggio framið sitt fyrsta morð í
hamslausri bræði og hefndarhug, en hvernig hann fór að því,
með því að skjóta hiklaust og nákvæmlega, vakti athygli ráða-
manna mafíunnar. Þeir fóru að nota hann reglulega sem skot-
mann og hann varð eftirlætisdrápsmaður þeirra. Hann eignað-
ist lítinn en traustan aðdáendahóp sem fylgdi honum eftir.
Leið hans lá beint upp til frægðar og frama en var stráð
óhugnanlegum ofbeldisverkum. Hann skaut ekki aðeins til að
refsa heldur einnig til að vekja aðdáun, kenna, auðgast og
gera grín að yfirvöldum, en kannski umfram allt til að ná valdi
yfir félögum sínum.
STEINLEIÐ YFIR RAKARANN
Á meðal fyrstu fórnarlamba Leggios var grimmur mafíufor-
ingi, Barbaccia að nafni, sem stýrði mestöllum nautgripaþjófn-
aði í héraðinu. Leggio byrjaði að stela nautgripum á eigin
spýtur og Barbaccia setti honum úrslitakosti um að hætta eða
verða drepinn ella. Svar Leggios var einfalt. Menn Barbaccias
voru tíndir upp einn af öðrum og fundust stungnir eða skotnir
á fáförnum fjallastígum og að lokum hvarf mafíuforinginn
sjálfur og hefur aldrei sést síðan.
Luciano Leggio ákvað nú að gerast gabellotto. Það eru eins
konar eftirlitsmenn með landareignum, gömlu lénunum. Yfir-
leitt eru það mafíósar sem ráða hverjir verða gabellotto en
sjálfir landeigendurnir þora vart að láta sjá sig á sínum eigin
löndum af ótta við að vera rænt eða þaðan af verra. Leggio
auðnaðist að verða yngsti gabellotto í sögunni, en yfirleitt fer
það eftir virðingarröð innan mafíunnar hverjir komast í slíka
stöðu. Aðferð Leggios var einföld. Hann skaut þann gabellot-
to sem fyrir var í bakið og tilkynnti landeigandanum að hann
tæki við. Sá var góðhjartaður ungur maður sem brátt neyddist
til að segja upp öllu vinnufólki sínu, breyta hveitiuppskerunni
í skepnufóður, selja nautgripina og að lokum flýja. Hann dó
skömmu síðar niðurbeygður maður.
Ári síðar var Luciano Leggio orðinn nægilega ríkur til að
kaupa sína eigin landareign. Hann valdi Piano della Scala,
landkostajörð sem falin er í skuggum fjallgarðsins Rocca Bu-
sambra. Raunar var jörðin ekki til sölu en brátt fóru að gerast
voveiflegir atburðir á henni. Sauðfé var höggvið á háls, eitrað
var fyrir hundunum, sítrónutrén höggvin niður og uppskeran
brennd. Að svo komnu máli kom Luciano Leggio í heimsókn
og sagði við eigandann: „Jörðin þín ber sig ekki og þú ætlar að
selja“. Þessu var umsvifalaust játað.
Jafnvel innan mafíunnar þótti uppgangur þessa fáfróða
sveitadrengs með eindæmum. Aðeins tveimur árum eftir að
hann kom fyrst fram, tuttugu og eins árs að aldri, var hann
orðinn frægur, ríkur og umsvifamikill. Þó að hann væri á flótta
eftir fyrsta morð sitt þurfti hann ekkert að óttast. Enginn íbúi
í Corleone þorði að segja til hans, vitna gegn honum eða gera
honum neitt til miska því að hann var allt að því búinn að
hræða úr þeim líftóruna. Einu sinni gekk hann inn á rak-
arastofu í Corleone með svört gleraugu. Rakarinn tók af hon-
um gleraugun til þess að raka hann en þegar hann sá hver var
í stólnum steinleið yfir hann.
GRAFREITURINN Á FJALLINU
Leggio efnaðist hratt. Piano della Scala reyndist ákjósanleg
miðstöð. Þar var hægt að slátra stolnum nautgripum í friði og
koma þeim á markað í Palermó í fimmtíu kílómetra fjarlægð.
Hann flutti svartamarkaðskjöt í stórum stíl þangað og voru
jafnan vopnaðir liðsmenn hans í flutningabílunum. Þannig
komst hann með annan fótinn inn í höfuðborg eyjarinnar, en
þar sátu fyrir voldugustu mafíósar Sikileyjar.
Leggio var aðeins 23 ára gamall þegar lögreglan fann einka-
kirkjugarð hans - djúpa jarðsprungu í Rocca Busambra- fjöll-
70 HEIMSMYND