Heimsmynd - 01.04.1993, Qupperneq 62

Karólína og fylgdarlið loks á skipsfjöl í
Cuxhaven. Skömmu síðar komu þau til
Greenwich og þar byrja raunir Karólínu. Á
kajanum í Greenwich er engin mót-
tökunefnd, ekkert konunglegt fylgdarlið.
Bara svolítill almenningur, mest-
megnis stríðsöryrkjar. Þetta
fær á Malmesbury. En ekki
Karólínu. Karólína hefur
þá stefnu að láta ekkert
á sig fá, hversu mjög
sem það fær á hana.
Til að breiða yfir
viðkvæmnislega
stöðu mála grípur
hún til kímnigáf-
unnar og drynur
yfir öryrkjana:
„Hva, eru Eng-
lendingarallir ein-
hentir eða ein-
fættir?“
En hvar var mót-
tökunefndin? Jú, í
London, að bíða eftir að
lafði Jersey lyki við að
klæða sig og snyrta. Lafðin
var hjákona Georgs prins og
alls ekki reiðubúin að af-
henda Karólínu sess sinn
eða ítök. Aðgerðir sínar
gegn Karólínu hóf hún á því
að fara fram á og fá starfa
sem nánasta hirðmey henn-
ar. Georg ætlaði sér ekki að slíta ástarsam-
bandi sínu við lafði Jersey og að hann eftir-
lét henni starfið hugsunarlaust sýnir tillits-
leysi hans í garð Karólínu. Lafði Jersey
fannst það ágæt byrjun að tefja brottför mót-
tökunefndarinnar um einn og hálfan tíma. Á
meðan hékk Karólína á borðstokknum og
Malmesbury fór á taugum.
Loks komst hópurinn til London þar sem
hjónaefnin voru kynnt hvort fyrir öðru.
Eflaust var Georg farinn að sjá illa eftir að
hafa gripið til þessarar bráðalausnar, altént
gekk hann inn í salinn í áberandi geðshrær-
ingu. Karólína hneigði sig fyrir honum eins
og henni hafði verið kennt, en tókst klaufa-
lega. Georg reisti hana á fætur eins og reglur
buðu, smellti kossi út í loftið við kinn hennar
og þar með brást honum hin rómaða fágun.
Hann greip vasaklútinn sinn, hélt honum
fyrir vitin, æddi út í hinn enda herbergis-
ins og kallaði þaðan á brennivínsglas,
honurn liði illa. Síðan strunsaði hann bölv-
andi út.
Karólína var steinhissa. Skiljanlega, eftir
alla áherzluna sem lögð hafði verið á kurteisi
og óaðfinnanlega framkomu við hana. En
hún var, að vanda, snögg að bera hönd fyrir
höfuð sér. „Drottinn minn!“ glumdi í henni,
„er prinsinn alltaf svona? Mér finnst hann
mjög feitur og alls ekki eins myndarlegur og
á mynd.“
Yfir kvöldverði þennan dag lék
Karólína hin ósigrandi við hvem
sinn fingur. Hún reif af sér
brandarana og kom með
grófar dylgjur um lafði
Jersey, sem henni var
vel kunnugt hvað
gerði í hjáverkum.
Prinsinn fylltist
viðbjóði og hélt
honum til ævi-
loka.
Munurinn á
Karólínu og Dí-
önu er sá, að
þegar Karl kom
leiðinlega eða
ruddalega fram
við Díönu opinber-
lega, þá hrökklaðist
hún nokkur skref
afturábak og súnkaði
saman utan um veskið sitt
með rauða flekki í andlitinu.
En Karólína baulaði eitt-
hvað fyndið. Þess ber að
minnast, að Díana átti
engan keppinaut í líki
lafði Jersey, að minnsta
kosti ekki framan af.
Og samt giftust þau.
Ætli enginn hafi sagt við Karl, að á
honum og konuefni hans væri nokkur
sinnis- og greinarmunur og kannski ætti
hann að leita sér að þroskaðri einstaklingi?
Einhver hlýtur að hafa gert það. En ást og
dómgreind eru sjaldan ferðafélagar í lífi
fólks, Karl kvæntist og Díana upplifði
ævintýri, „alveg eins og í bókunum þínum,“
sagði hún Barböru Cartland. Á skömmum
tíma breyttist ævintýrið í tröllasögu. Þegar
ástarbriminn rann af Karli, sá hann hvað
hann sat uppi með. Diskófríkaðan telpu-
hnokka sem hélt að Milton væri nýr
tízkuhönnuður.
Karl hefði getað slitið trúlofun sinni.
Georg gat það ekki. Þremur dögum eftir að
hann barði fyrst augum - og mögulega
þefskyni, hún var nýkomin úr langri sjóferð
og fer ekki sögum af baðaðstöðu um borð í
freigátunni - þýzka frænku sína, gekk hann
að eiga hana. Það ber hugarástandi hans
vitni, að í miðri athöfn reis hann á fætur og
svona slæddist á brott frá altarinu. Þurfti
faðir hans að tala um fyrir honum og
þrykkja honum aftur á knén við hlið
Karólínu. Þau voru gefin saman síðla dags.
62
LAFÐl JERSEY
Hjákona prinsins afWales var
ekki tilbúin að afhenda þýsku
hlussunni sess sinn og ítök.
Yfir borðum á eftir drakk prinsinn stíft.
Þegar brúðkaupsnóttin rann upp, valt hann
dauðadrukkinn inn í svefnherbergið, gerði
skyldu sína, hraut fram úr og sofnaði á
gólfinu. „Og þar lét ég hann liggja,“ sagði
Karólína. Morguninn eftir snæddu þau
morgunverð saman ásamt konungshjón-
unum og þegar þau risu upp frá borðum var
hjónabandinu lokið að öllu leyti nema að
nafninu til. Það stóð skemur en 24 tíma.
„Mein Gott!“ hrópaði Karólína í for-
undran þegar henni var sagt að hún væri
bamshafandi. „Eftir þetta eina skipti?“
„Imyndaðu þér undmn mína,“ sagði hún
hverjum sem var, „eitt skipti og ég bams-
hafandi!“
Það var ekki góð pólitík að hamra á þessu
eina skipti við gesti og gangandi. Það
kastaði skugga á karlmennsku Georgs, sem
stóð sig ágætlega á þessu sviði - annars
staðar. Ekki hafði það heldur hagstæð áhrif á
tilraunir Karólínu til að gjöra alvöm hjóna-
band úr ráðahagnum. Þrátt fyrir allt, þá
reyndi hún af beztu getu að uppfylla
hlutverk sitt og gera Georg til geðs. Það var
getan sem var svo takmörkuð.
Tæfan lafði Jersey hélt áfram undirróðri
sínum. Hún sagði Karólínu, að fátt heillaði
Georg eins og slegið kvenhár. Svo Karólína
reif kambana úr hári sér eitt sinn er hún
hankaði Georg einan. Georg sneri sér undan.
Honum fannst slegið hár beinlínis klúrt. Hún
stjómaði líka klæðaburði Karólínu og tókst
hvað eftir annað að senda hana út af örkinni
fáránlega klædda.
Þetta var vandamál sem Díana átti ekki
við að stríða. Ef það var eitthvað sem hún
kunni á, þá voru það föt. Það svo, að
blaðafulltrúi hirðarinnar varð að senda út
tilkynningu þess efnis, að Díana prinsessa
hefði eigin tekjur og þær stæðu undir fata-
kaupum, það væri ekki þjóðin sem borgaði.
Karólína og Georg settu upp bú í Carlton
House. Húsið var stórt, að Georg gat skipu-
lagt híbýli þeirra þannig, að þau hefðu allt
eins getað búið hvort í sínu hverfinu. Hann
leiddi Karólínu hjá sér innanhúss, en lét sem
sér væri annt um hana út á við. Yfirborðs-
umhyggja hans stafaði af því, að enn hafði
faðir hans konungurinn ekki ákveðið hver
hinn nýi lífeyrir hans skyldi vera. Þeim
málum lyktaði fáum mánuðum síðar með
því, að pabbi Georgs borgaði flestar skuld-
imar, lagði blátt bann við að Georg stofnaði
nýjar og ákvað síðan lífeyri sem var örlítið
lægri en sá sem Georg hafði sem pipar-
sveinn. Það, sagði konungur, var vegna þess
að staðfastur heimilisfaðir stundaði engan
kostnaðarsaman ólifnað. Þar með var prins-
inum öllum lokið.
Níu mánuðum síðar fæddi Karólína
HEIMS
MYND